Η εικόνα μιας παρέας στην παραλία να πίνει και να τραγουδάει γύρω από τη φωτιά είναι (ακόμα) συνηθισμένη στο ελληνικό καλοκαίρι. Μια τέτοια παρέα πέρυσι στη Νάξο είχε μια εκλεκτή φιλοξενούμενη.
Την Μπατζί Ασάντζ. Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο πράγμα να ακούς τη διάσημη βραζιλιάνα τραγουδοποιό, τραγουδίστρια και κιθαρίστρια να τραγουδάει πριβέ το «Girl from Ipanema», λίγες ώρες μετά το κανονικό ρεσιτάλ της στο φεστιβάλ
κιθάρας του νησιού. Αλλά, απ' την ώρα που παντρεύτηκε Ελληνα, η Ασάντζ νιώθει πολύ άνετα στη χώρα μας. Λίγους μήνες μετά και ενώ είναι ακόμα πρόσφατη η κυκλοφορία του νέου δίσκου της, μάς μιλάει από τηλεφώνου, από το Σάο Πάολο. «Ο άντρας μου, ο Dimitris, είναι αυτή τη στιγμή πολύ πιο κοντά σε σας απ' ό,τι σε μένα» λέει. «Πήγε να δει τους δικούς του στην Peloponissos».
Η Μπαντζί Ασάντζ μεγάλωσε σε μουσικό περιβάλλον, καθώς ο πατέρας της έπαιζε μαντολίνο και οι αδελφοί της Σέρτζιο και Οντέρ θεωρούνται βιρτουόζοι της κλασικής
κιθάρας: «Μαζί με τα αδέλφια μου είμαστε κάτι σαν τους Τζάκσονς της Βραζιλίας» λέει αστειευόμενη. «Πρέπει να δεχόμουν μουσικά ερεθίσματα από την κοιλιά της μάνας μου ακόμα, γιατί απέκτησα αίσθηση της μουσικής πριν αρχίσω να μαθαίνω νότες. Δεν σκέφτηκα ούτε μία στιγμή ότι θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτήν. Και, όπως είναι ευνόητο, οι γονείς μου δεν πίστευαν ότι μια καριέρα στη μουσική είναι ρίσκο. Ο Σέρτζιο με βοήθησε πολύ στην
κιθάρα και δεν αναφέρομαι στην τεχνική, αλλά στο πώς να παίζω με την ψυχή μου. Αλλωστε στις συναυλίες δεν μετράει τόσο η τεχνική όσο η καρδιά του καλλιτέχνη. Η δεξιοτεχνία απλώς σε κάνει πιο ελεύθερο».
Το καινούριο της άλμπουμ λέγεται «Wonderland» και περιέχει και διασκευές τραγουδιών των Γιουρίθμικς, Τόρι Εϊμος, αλλά και του Βαγγέλη Παπαθανασίου- μια μελωδία από το σάουντρακ του «Blade runner». «Επέλεξα κομμάτια με κοινή θεματολογία. Μπορεί να μοιάζουν κάπως ελαφριά, αλλά αναφέρονται στην αλλοτρίωση των ανθρώπων και τις τεράστιες αντιθέσεις της σύγχρονης ζωής. Ο τίτλος προέκυψε από την "Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων". Κι εκεί οι διάφοροι χαρακτήρες φαίνονται παιχνιδιάρηδες και καλοκάγαθοι, αλλά κρύβουν υποκρισία και μοχθηρία». Οι επιλογές της, λέει, είναι ενδεικτικές της μουσικής της ταυτότητας. «Πάντοτε συνδέομαι συναισθηματικά με τα κομμάτια που επιλέγω να διασκευάσω. Γρήγορα ξεχνώ ποιος τα έχει γράψει και προσπαθώ να τα κάνω δικά μου. Τι νόημα έχει άλλωστε να παρουσιάσεις ένα κακέκτυπο του αυθεντικού;»
Η Ασάντζ πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία της Βραζιλίας το 1989 με το «Danca Dos Tons» και πέντε χρόνια αργότερα είχε την πρώτη της διεθνή κυκλοφορία, «Solo». Η φωνή και οι φωνητικοί της αυτοσχεδιασμοί, τα ρυθμικά κρουστά με τα χείλη ή το σώμα και η εντυπωσιακή προσέγγιση της
κιθάρας είναι τα στοιχεία που την καθιέρωσαν. Δεν έπαψε να εξερευνά την εξαιρετικά πλούσια μουσική της πατρίδας της. «Η βραζιλιάνικη μουσική είναι πολύ πιο ευρεία από τη σάμπα ή την μπόσα νόβα που γνωρίζει ο κόσμος» επισημαίνει. «Οχι ότι δεν ακολουθούμε κι εμείς τις επιταγές της μόδας. Εχουμε όμως τόσο δυνατή παράδοση που αντιστέκεται σθεναρά στην αμερικάνικη μουσική. Στα κλαμπ, ας πούμε, ακούγεται χιπ χοπ που μιξάρεται με βραζιλιάνικους ρυθμούς. Ενα είδος ραπ με σάμπα».
Λόγω του συζύγου της η Μπατζί Ασάντζ έρχεται συχνά σε επαφή με τους Ελληνες: «Τώρα που σας γνωρίζω καλύτερα βλέπω πόσο απρόβλεπτοι είστε. Μοιάζουμε στη συμπεριφορά μας. Είστε ομιλητικοί και με ανοιχτό μυαλό. Κατά τη διάρκεια των συναυλιών μου, κάνατε έναν σωρό θορύβους, σε αντίθεση ας πούμε με τους Γερμανούς που παρακολουθούσαν προσεκτικά. Δείχνετε βέβαια απεριόριστο σεβασμό στον καλλιτέχνη, ακόμα κι όταν δεν καταλαβαίνετε τα λόγια στα τραγούδια. Είστε διαφορετικοί όμως σε σχέση με την καθημερινή σας ζωή».
- Εσείς είστε διαφορετική απ' όπως παρουσιάζεστε στις συναυλίες σας;
«Στην καθημερινότητά μου, όπου δέχομαι τη συνηθισμένη πίεση από το περιβάλλον, παρουσιάζομαι αρκετά συγκρατημένη ως χαρακτήρας. Αντιθέτως στα live βγάζω ένα κομμάτι του εαυτού μου, παθιασμένο και θυμωμένο, που δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Διαρκώς ανακαλύπτω καινούριες πτυχές του χαρακτήρα μου, γιατί στη σκηνή κυριαρχεί αποκλειστικά το συναίσθημα. Η σκηνή αποτελεί τον χώρο της προσωπικής μου θεραπείας».
enet.gr
