Ένας από τους πιο ταλαντούχους Βρετανούς κιθαρίστες ο Moore, ήταν ήδη γνωστός για την δουλειά του με τους Thin Lizzy πριν ξεκινήσει την σόλο καριέρα του, που έτυχε μεγάλης αναγνώρισης στην Ευρώπη.
Το πρώτο του συγκρότημα ήταν οι Skid Row που σχημάτισε το 1969 μαζί με τον Phil Lynott. O Lynott σύντομα αποχώρησε από το γκρουπ και δημιούργησε τους Thin Lizzy, ενώ τα εναπομείναντα μέλη κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ για την Decca.
Mετά την διάλυση των Skid Row ο Μοοre έκανε ένα άλμπουμ ως Gary Moore Band (“Gringing Stone” 1973) πριν συμμετάσχει στους Thin Lizzy. Μετά το 1979 ακολούθησε σόλο καριέρα, που ξεκίνησε με τη μελωδική επιτυχία “Parisian Walkways” , στην οποία συμμετείχε ο Phil Lynott στα φωνητικά. Στη συνέχει δημιούργησε τους G-Force στο Λος ¶ντζελες, αλλά είχαν μικρή διάρκεια ζωής .
Το επόμενο βήμα στην καριέρα του το έκανε με την υπογραφή συμβολαίου συνεργασίας με την Virgin ως σόλο καλλιτέχνης. Ακολούθησαν τα άλμπουμ “Corridors Of Power” (1982)και “Victims Of The Future”(1984), με ήχο προσανατολισμένο στη heavy-rock πλευρά.
Το “After The War” (1989, με την συμμετοχή των Ozzy Ozborne και Sisters Of Mercy) κινήθηκε σε ανάλογο πλαίσιο. Την περίοδο εκείνη ο Μοοre πήρε την απόφαση να επιστρέψει στις ρίζες του και στον πρώιμο blues ήχο που τον ανέδειξε.
Για το επόμενο άλμπουμ του επιστράτευσε τους Albert Collins και Albert King. Οι μεγάλες περιοδείες του σε όλη την Ευρώπη και ο δυναμικός blues ήχος εκτόξευσαν τις πωλήσεις του “Still Got The Blues” (1990)στα ύψη. Με τον παραγωγό Ian Taylor δούλεψαν μαζί για το “After Hours” (1992) που είχε το ίδιο ύφος με το προηγούμενο άλμπουμ – σε αυτό συμμετείχαν οι Albert Collins και B.B. King. Το 1993 επανακυκλοφόρησε το “Parisian Walkways” και παράλληλα το ζωντανά ηχογραφημένο “Blues Live” .
Έπειτα από μια κοινή εμφάνιση με τον Jack Bruce σε φεστιβάλ στη Γερμανία σχημάτισαν το 1994 τους ΒΒΜ μαζί με τον Ginger Baker. Το σχήμα έπαιζε τις επιτυχίες των Cream ( O Moore είχε αναλάβει τον ρόλο του Eric Clapton). Tην ίδια χρονιά κυκλοφόρησε όλες τις επιτυχίες του στην ανθολογία “Ballads & Blues”.
Eπόμενη κίνηση ήταν το “Blues For Greeny” (1995), ένα άλμπουμ αφιέρωμα στον Peter Green. Οι δύο κυκλοφορίες που ακολούθησαν, “Dark Days in Paradise (1997) και “A Different Beat”(1999), είχαν χαρακτήρα περισσότερο πειραματικό. Ωστόσο με το “Back to The Blues”(2001) o Moore επέστρεψε στις ρίζες του. Το “Scars”(2002) έδειξε μια νέα αισθητική μεταστροφή, αυτή τη φορά προς την κατεύθυνση του εναλλακτικού rock, σε συνεργασία με τον μπασίστα των Skunk Anansie, Cass Lewis και τον ντράμερ των Primal Fear, Darrin Mooney…
(πηγή: Rock Εγκυκλοπαίδεια)
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: antonLOrd on 21-07-2005 19:17 ]
