Διανύουμε τις τελευταίες μέρες του 2006… ουφ…ένας χρόνος ακόμα τελείωσε!! Ένας χρόνος προστίθεται στις καμπούρες όλων μας. Μην το βλέπετε αρνητικά!! Σίγουρα και αυτός ο χρόνος έμαθε όλους μας από κάτι. Έγιναν πολλά… καλά και κακά…Υπήρξαν ενέργειες που με το τελείωμα τους ακολούθησε η φράση «ΟΧΙ!! αυτό δε θέλω να το ξανακάνω»  Έχουν όμως και αυτά τα καλά τους…

Κάθομαι και σκέφτομαι πολλές φορές αυτές τις πράξεις μου…Αφού πλέον έχουν περάσει με πιάνω να γελάω…

Ανατρεπτικός χρόνος, σκέφτομαι… Όλα τα έφερνε ανάποδα από ότι τα περίμενα! Ακόμα και το δωράκι που ήθελα να μου φέρει ο Άγιος Βασίλης δεν το βλέπω να έρχεται. Μάλλον ο άγιος ξέχασε ότι το σπίτι δεν έχει τζάκι και προφανώς ακόμα ψάχνει την καμινάδα(τι σου κάνει η άτιμη η τεχνολογία…air condition σου λέει μετά!!)

Κουραστικός χρόνος… Το διάβασμα πήγε σύννεφο… Το περασμένο σχολικό έτος είχαμε και τις τελικές εξετάσεις…δεν τα ξεχνάω εγώ αυτά!! Και η ανταμοιβή μου… 5 μέρες στην Πάρο. Από εκεί που το μικρότερο διάστημα που είχα μείνει ήταν 15 μέρες… Ποιες από όλες τις μέρες λοιπόν να τις χρησιμοποιούσα για ξεκούραση και ποιες για να κρατήσω δυνάμεις για την επόμενη σχολική χρονια??

Σχετικά βαρετός χρόνος… Όλη μέρα σπίτι την έβγαζα…Καλά καλά… Το παραδέχομαι!! Κάθε Σάββατο σχεδόν ερχόμουν Blue Note!!Αλλά κατά τα άλλα?? Σπίτι! Είπαμε! σπιτόγατος αλλά πόσο πια???

Γούρικος χρόνος!! Επιτέλους!!! Μετά από κάμποσες προσπάθειες(αριθμό δε λέμε), κατάφερα και πήρα το άτιμο το Lower!! Μου έφυγε ένα βάρος!!

Όπως και να έχει, αυτός ο χρόνος ήταν ένας γεμάτος χρόνος, ένας χρόνος που πρόσθεσε πολλές εμπειρίες στο μπλοκάκι της ζωής… γενικά ένας αξέχαστος χρόνος!! Τώρα πλέον περιμένουμε τον νέο χρόνο με ένα πλατύ χαμόγελο μπας και τον καλοπιάσουμε…

Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή

Φέρε και καμιά εξάρες, φτάνουν πια ντόρτια και δυάρες!! 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!

Κάνοντας μια αρχή και εγώ, αποφάσισα να μιλήσω για τον  λόγο που σκέφτομαι και ονειρεύομαι … Ο λόγος για την Πάρο… Αφού λοιπόν η γλώσσα αποτελεί ένδειξη ζωής, όπως και τα όνειρα, έτσι και εγώ άνοιξα αυτό το blogακι για να «μιλήσω». Δεν θα ήταν λοιπόν φυσικό να μην αφιερώσω το πρώτο μου post στην πηγή οποιουδήποτε είδους έμπνευσης μου.

Θάλασσα…την έχω ταυτίσει με την ηρεμία και τη γαλήνη, έστω και αν είναι άγρια και φουρτουνιασμένη… κοιτώντας τη, χάνομαι στο άπειρο που με ταξιδεύει…

Ας γίνω λοιπόν εγώ, ο μικρός σας περιηγητής στα στενά σοκάκια και τις παραλίες του «Ονείρου»…

Ξεκινώντας από την πρωτεύουσα του νησιού…

Παροικία… Παραλιακό μέρος του νησιού όπου και βρίσκεται το λιμάνι…Μέσα στη ζωή και την φασαρία του κόσμου…γραφικά σπιτάκια από εδώ και από εκεί με τα γαλάζια παραδοσιακά παράθυρα και τις γλαστρούλες με τα ροζ λουλουδάκια να διακοσμούν τα κάγκελα του υπερυψωμένου ισόγειου σπιτιού…(αυτή η εικόνα μου σχηματίστηκε στο μυαλό!! τι να έκανα???:p) Φεύγοντας από τον παραλιακό δρόμο, μπαίνουμε πλέον στην αγορά… Όπως είναι φυσικό, είναι γεμάτη μαγαζιά και επομένως κόσμο. Εκεί “λουφάζουν” οι τουρίστες του νησιού τις ημέρες που ο αέρας φυσά αδιάκοπα στον παραλιακό δρόμο… Αυτό όμως δε σημαίνει ότι στερεί σε κάτι η αγορά…έχει και αυτή τις χάρες της!! Προς το τέλος, είπα να αφήσω κάτι που εμένα προσωπικά με αφήνει άφωνη και μου προκαλεί Deos (εμα!! Κόλλαγε!!)όποτε το αντικρίζω… Αυτή είναι η Παναγία Εκατονταπυλιανή…Δεν είναι τοοοοοοοσο ο λόγος που πηγαίνουν οι διάφορες θρησκευόμενες και σέρνονται στα σκαλιά της παρακαλώντας το οτιδήποτε(είναι και αυτό βέβαια), όσο το κτίσμα και οι διάφοροι μύθοι που έχουν αναπτυχθεί για αυτό. Σε αυτό θα αναφερθώ άλλη φορά maybe. Επιβλητικό κτήριο, φτιαγμένο από μεγάλους λίθους, και μέσα του να δεσπόζει το πρώτο βαπτιστήριο Χριστιανών, φτιαγμένο από μάρμαρο σε σχήμα σταυρού. Τέλος όμως…κάτι που με ενθουσιάζει στην Πάρο… Μετά την λειτουργία της εκκλησίας, όλος ο κόσμος μαζεύεται στην παραλία όπου ακολουθεί ένα event που εγώ δεν το έχω συναντήσει ποτέ σε άλλο ελληνικό νησί. Ένα ειδικό καράβι που έχει έρθει από το εξωτερικό για αυτόν ακριβώς τον λόγο, έχει πάρει θέση και περιμένει το σήμα από τον υπεύθυνο.  Στις 9:30 περίπου, ο ουρανός φωτίζεται από τα βεγγαλικά προς τιμήν της Παναγίας. Μια ποικιλία και πληθώρα βεγγαλικών πέφτουν και μετατρέπουν κυριολεκτικά τη νύχτα σε μέρα!! Η βραδιά τελειώνει με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδι.

Ύστερα, το ‘mini bus’ μας πάει στο ίσως πιο γνωστό μέρος της Πάρου…

Νάουσα… ή αλλιώς η πρωτεύουσα του ξέφρενου clubbing!!! Το βράδυ ολόκληρη η Πάρος χορεύει στο ντάπα ντούπα  των hits της εποχής… Από την μια τα clubs να προκαλούν -ειδικά- τους τουρίστες να λικνιστούν στους ρυθμούς τους και  από την άλλη τα διάφορα ταβερνάκια σκορπισμένα στην παραλία να δελεάζουν τους περαστικούς με την μυρουδιά από φρέσκο χταποδάκι ψημένο στα κάρβουνα αναμειγμένη με την ιδέα του ούζου και τη θέα από τα παραδοσιακά ψαροκάικα φτιάχνουν έναν τέλειο συνδυασμό που προσκαλούν όλες τις ηλικίες να γευτούν και ένα άλλο κομμάτι της Πάρου… Έχετε ακούσει την παροιμία «Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη»??? κάτι τέτοιο είναι και η Πάρος. Στις 24 Αυγούστου, γιορτάζοντας πλέον τα εννιάμερα της Παναγίας, τον λόγο παίρνει η Νάουσα. Τότε λοιπόν γίνεται η αναπαράσταση της αρπαγής των νησιωτισσών από τους κουρσάρους κάτι που έγινε πραγματικά την εποχή της τουρκοκρατίας. Συνεχίζουμε κλασσικά με χορούς και τραγούδια, που αυτή όμως τη φορά συμμετέχουν και οι παρόντες θεατές!!

Σε αυτό όμως που –λάθος μου- δεν έχω αναφερθεί ακόμα, είναι οι περίφημες παραλίες της!! Γαλάζια νερά, αμμώδης παραλίες…Τόπος απόλυτης γαλήνης και ψυχικής ηρεμίας!! Χρυσή ακτή(και όχι άδικη ονομασία), Σάντα Μαρία με την κλασσικά φουρτουνιασμένη θάλασσα της, Κολυμπήθρες με τις

καλοσμιλεύμένες από την αρμύρα πέτρες, που είναι έτοιμες να πάρουν μορφή και να κουνηθούν!!

Τέλος, αξίζει πιστεύω να αναφέρω και την άλλη, σχετικά άγνωστη, πλευρά της Πάρου, τα μικρά και ήσυχα χωριουδάκια της, που δεν υστερούν σε τίποτα από τις άλλες πόλεις! Άνθρωποι φιλόξενοι που δε διστάζουν να υποδεχτούν στο σπιτικό τους τον ξένο και να τον φιλέψουν κάτι. Λεύκες, Καλάμι, Καμάρες…κατά την γνώμη μου τα ωραιότερα της χωριουδάκια της Πάρου.

Αυτά τα λίγα!! Χαρά στο κουράγιο σας που φτάσατε μέχρι εδώ!!