Πάντα, οι μουσικές και τα τραγούδια που αγαπήσαμε και αγαπάμε , από διαφόρους καλλιτέχνες του παρελθόντος υπήρχαν στο πρόγραμμα μιας συναυλίας, που θα παρακολουθούσαμε και ήταν μία ιδιαίτερη νότα στη συναυλία του καλλιτέχνη , που συνήθως  ξεσήκωνε το κοινό. Ο εκάστοτε καλλιτέχνης είχε όμως να παρουσιάσει το δικό του έργο. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση να εμφανίζονται συγκροήματα και (solo) τραγουδιστές, που το πρόγραμμα τους, αποτελείται μόνο από κομμάτια παλαιοτέτων εποχών - επιτυχιών. Γιατί άραγε ; Τι γίνεται στερεύουμε από ιδέες ; Γιατί τα καινούρια (σουξε) τις εποχής μας μοιάζουν χλιαρά μποστα στα κομμάτια παλαιοτέρων ετών, σε μία χώρα που έχει προσφέρει πολλά στη μουσική σκηνή σε παγκόσμιο επίπεδο. 

   Σύγουρα θα πρέπει να δοθεί χώρος σε νέους δημιουργούς , στιχουργους και σε συνθέτες, υπάρχουν δημιουργοι που είναι εγκλοβισμένα τα έργα τους στα συρτάρια. Οι ευκαιρίες να προωθήσουν τα έργα τους είναι ελάχιστες , υπάρχει ένα άβατο γι αυτούς τους ανθρώπους. Έχω συζητησει πολλές φορές με καλλιτέχνες μουσικούς , η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, πιστέυει ότι στη μουσική πλέον δεν υπάρχει παρθενογένεση και απλά όλο αυτό ανακυκλώνεται. Αν όλοι οι προϊγούμενοι καλλιτέχνες σκευτόταν έτσι , ακόμα θα ακούγαμε κλαρίνα και ζουρνάδες ,χωρίς τόποτα άλλο εναλλάκτικο.

   Λυπαμαι για την περίοδο που περνάει το Ελληνικό τραγούδι , πρέπει να βρεθεί τρόπος οι νέοι δημιουργοι να προνάλλονται και να υπάρχει χώρος γι αυτούς , ετσι ώστε να δούμε κάπια στιγμή καινούρια πράγματα στο χώρο της μουσικής και όχι μόνο.