Μου ζήτησες ποιηματάκι ...και σκέφτηκα κάτι άλλο ...κάτι λίγο διαφορετικό....

Από την Κρήτη για σένα...

....

φεγγάρι μου αλητάκι μου

τους κόσμους που γυρίζεις

για πες μου όταν δεν φαίνεσαι

πια αυλή φωτίζεις...

____

Αγάπη που δεν κάθεται

μες της καρδιάς τα βάθη

είναι μια ψεύτρα που κυνηγά

χίλιες πληγές νανάβει

__________

Η σκέψη κάθε απόσταση

 τον ίδιο χρόνο φέρνει

μόνο όταν έρθει και σε βρεί

ξεχνά μα δε γιαγέρνει

____

Ηθελα να χα μια καρδιά

τους πόνους να αντέχει

 να ξέρει πότε ν'αγαπά

και πότε να προσέχει

 _____

Γίνε αστέρι τ'ουρανου

να φέγγεις κάθε βράδυ

να σε κοιτώ και να ξεχνώ

πως ζω μες το σκοτάδι

Καλό μου πειραχτήρι .....για σένα από Κρήτη ...

:)))))))....συγγνώμη που το καθυστέρησα

μάάάάάάκια!!!

ΥΓ..η φωτό είναι από το χωριό μου...."Σίτανος"

Μετά απο μια νύχτα με φοβερό ταρακούνημα(εγώ το λέω τραμπολίνο)των 4,4ρίχτερ..δεν έλεγε να με πάρει ο ύπνος!Έτσι  το πήγα σερί ως το πρωί..λίγο διάβασμα λίγο τσατ,λίγο μουσική..έτσι για να κεχαστώ κιόλας!Στις 9;00 είχα το μάθημα γαλλικών ..ευτυχώς η ώρα πέρασε γρήγορα κι έτσι μετά πήγα με την φίλη μου για ένα καφεδάκι στα λιονταράκια..

Εκεί λοιπόν που λέγαμε τα δικά μας  και απολαμβάναμε τον καφέ μας..ξαφνικά με πλησιάζει μια κοπέλα..

Ελενάκι εσύ είσαι;;;

Εεεε ...ναι εγώ ..

Δεν με θυμάσαι εε...είμαι η....απο το γυμνάσιο!!! 

Στην αρχή δεν τη γνώρισα..έχουν περάσει και κάποια χρόνια βρε αδερφέ που να σε θυμάμαι!Από το γυμνάσιο κιόλας!( εντάξει κάποια πράγματα τα θυμάμαι ..αλλά κάπου κάπου κολλάει το άτιμο)Κάθησε για λίγο στο τραπέζι μας...και με όσα μου είπε έπαθα ένα σόκ ..να το πω ...δεν ξέρω ..αλήθεια!

Απ'όσο θυμάμαι  ήταν καλή μαθήτρια,προσπαθούσε όπως όλοι...βέβαια είναι και από κάπως ευκατάστατη οικογένεια..μετά το γυμνάσιο χωρίσαν οι δρόμοι μας...δεν την ξαναείδα ..συνέχισε το γενικό λύκειο  και πέρασε σε ένα τει κάπου στην Κοζάνη..

Όμως από ένα ΤΕΙ  και με δύο ξένες γλώσσες πώς βρέθηκε στην Ινδία και μάλιστα να  δουλεύει για τον Πρέσβη της Ινδιας;;; Εδώ και ένα χρόνο είναι το δεξί χέρι του Πρέσβη της Ινδίας...(μου ήρθε κάπως απότομο πως να το κάνουμε..)Πως βρέθηκε  εκεί;Και μάλιστα με τον Πρέσβη;;; Πάει θα το χάσω σήμερα...μάλλον το χασα εντελώς...

"Ακόλουθος του Πρέσβη της Ινδίας"

το σκέπτομαι όλη μέρα και δεν μπορώ να το χονέψω....και πόσα παίρνει λέτε το μήνα;;;

Ούτε ο νους δεν το Βάζει .....

Ούτε σ'ένα χρόνο δεν παίρνουμε τόσα χρήματα....

Τι είναι 10.000ευρώ το μήνα βρε;;;;Όχι δεν ....δεν ...δεν ..!!!

Κυκλοφορεί με μία λίμμο  στην Ελλάδα ..με όλοκληρο υπηρετικό προσωπικό  φοράει τα πιο ακριβά ρούχα και άλλες 3 Λίμμο στην Ινδία και ούτε ξέρω τι άλλο μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή η κοπελά !

Το φυσάω όλη μέρα και δεν κρυώνει....πώς τα κατάφερε; ή να πώ με τι τρόπο τα κατάφερε καλυτερα γιατί όσο νάναι το χει  πολύυ..Ήταν κάπως απότομο αυτό..θα ξεχασω δεν μπορεί!

*__* 

Όλα συνωμοτούν εναντίον αυτής της συνάντησης.Την πρώτη φόρα ήταν μάθημα,την δεύτερη η μετακόμιση...και τώρα η πρόοδος που είχες ξεχάσει και σου την θύμησαν τελευταία στιγμή...μου λες πως δεν το κάνεις επίτηδες..πως θέλεις και σύ να βρεθούμε αλλά δεν μπορώ να καταλάβω...δεν είναι της μοίρας γραφτό εμείς οι δύο να βρεθούμε!

όσο μπόρεσα προσπάθησα...

....να ξαναπροσπαθήσω?...ή να το αφήσω?

Από τότε που σταμάτησα να δουλέυω ..για λίγο ηρέμησα...πέρασε ο καιρός ξεκουράστηκα ,χαλάρωσα,και "ξαναβρήκα τον ύπνο μου"..τώρα όμως πάλι αρχίζουν να σφίγγουν τα πράγματα..αιτήσεις παντού έχω κάνει για δούλεια..κι ακόμα περιμένω ..λέω δεν μπορεί τώρα πλησιάζουν και μέρες γιορτινές κάτι θα γίνει και θα  χτυπήσει το τηλέφωνο...αλλά δεν χτυπάει το άτιμο..κι αύτο κόντρα στα νεύρα μου πάει..

Άσε που έρχεται και το καλοκαίρι ...καταφτάνει κι αυτό σε χρόνο DT...κι όλο και κάπου  θέλω να πάω..καμιά Αθήνα ή Πάτρα ή Μυτίληνη...και στη Γαλλιά πρέπει να πάω τώρα που το σκέφτομαι...αμαν.τι θα γίνει  επίτελους...θέλω δουλειά λέμε...Κι από την άλλη έχω και την Ναταλί να μου επαναλαμβάνει συνεχώς .για τα χρήματα(φοβάται και καλά μην της την κάνω..έλεος.. πως δεν θα την πλήρωσω.).λες και δεν της ξεκαθάρησα άπό την αρχή πότε θα την πληρώσω...

Με βλέπω να μοίραζω κανένα φυλλάδιο και να μην βγαίνω για τον υπόλοιπο μήνα..

Ας χτύπησει κι αυτό το τηλέφωνο πια..

Θέλω να σε φτάσω μα δεν μπορώ

ούτε καν να σε βοηθήσω....

Φοβάμαι για σένα και δεν ξέρω τι να κάνω...

ένα τρόπο προσπάθω να βρω .μα δεν τον βρίσκω...

Δεν αντέχω να σε βλέπω να καταστρέφεις τον εαυτό σου..και ακόμη είσαι μικρός.....

χαλάς τα καλύτερα σου χρόνια και δεν το χεις καταλάβει...

Φοβάμαι για σένα πάρα πολύ

Και ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τα μάτια σου...με φόβησαν τόσο πολύ...δεν θέλω να

σε χάσω..όχι τώρα...ούτε ποτέ...

υποφέρω κι εγώ μαζί σου..μα δεν το βλέπεις...

ας ήσουν όπως παλιά.....όπως τότε στα αθώα σου χρόνια..

να μεγαλώσεις ήρεμα και ξέγνιαστα...

να παίζεις με τους φίλους σου ...να ερωτευτείς...

αν πάθεις κάτι δεν ξέρω τι θα συμβεί....

....................