Μαγνήτες.

Ο ένας έλκει τον άλλον.

Μαγνήτες.

Ο ένας κρατά τον άλλον.

Νόμοι φυσικής, θεωρίες και υποθέσεις για μαγνήτες γεμάτους δύναμη και στην όψη ήρεμοι.

Μαγνήτες είμαστε εμείς οι δύο.

Μέσα στον καθένα γίνεται πόλεμος για να κερδίσει τον άλλον,

όμως τα πρόσωπα μας κοινά-φιλικά χωρίς ένα βλέμμα ερωτικό.

Να λες ‘καλημέρα’

και μέσα σου να φωνάζεις ‘σε θέλω’.

Να λες ‘καληνύχτα’

και μέσα σου να εκλιπαρείς να φτάσει η μέρα που θα ξυπνήσετε αγκαλιά.

Τους ισχυρούς μαγνήτες δύσκολα τους χωρίζεις.

Έτσι μπορούμε να γίνουμε και εμείς, αρκεί κάποιος πρώτα να μας φέρει κοντά

και στη συνέχεια η έλξη να πάρει τον πρώτο λόγο και να ενωθούμε.

Εγώ και εσύ, ένα μαζί.

Δύο όντα με μεγάλη δύναμη, ένταση και πάθος για την ζωή.

Και πάνω που νιώθω  όμορφα σκεφτόμενη αυτά, συνειδητοποιώ πως όλοι οι μαγνήτες μπορούν να ενωθούν μεταξύ τους και έτσι ίσως κάποια στιγμή να μ’ αφήσεις μόνη και εσύ με την ίδια δύναμη να κολλήσεις σ’ άλλη.

Πόσες ομοιότητες

  εγώ και αυτή

  εσύ και αυτή

  εγώ και εσύ.

Πόσες διαφορές

  εγώ και εσύ.

Πόσο θα μισώ εγώ αυτή.

Μαγνήτες λοιπόν είμαστε όλοι.

Μα δύο μαγνήτες ενωμένοι και σταθεροί είναι πιο ισχυροί και εύκολα δεν χωρίζουν

γι’ αυτό και εμάς μόνο αυτός που μας ένωσε μπορεί και να μας χωρίσει.

http://word.youropia.gr/post.php?id=60328

Σε μαθαίνω κάθε μέρα όλο και πιο πολύ.Σε βλέπω και βγάζω με τα μάτια μου φωτογραφίες,αποθηκεύω το βλέμμα σου.
Η ψυχή μου, άβυσσος.

Ούτε καν εγώ δεν ξέρω τι θέλω,
μα ψάχνω μέσα μου.


Ούτε εσύ ξέρεις.
Βάζεις τα ακουστικά και χάνεσαι μέσα σε στίχους.
Σε παρασύρουν, δεν το βλέπεις;
Το βλέπεις και το ξέρεις.
Θέλεις να χάνεσαι μέσα στις μουσικές, γιατί έτσι νιώθεις καλά.
Κάποιες φορές σε χαλαρώνει και άλλες ανατινάζει τον εσωτερικό σου κόσμο.


Έχω κλέψει μια λέξη απ' το στόμα σου 
και δύο από το μυαλό σου.
Κράτησα το ''εγώ'' σου και τα συναισθήματα.


Έκαψα τις νύχτες και τις έκανα μέρες, 
γιατί σου αρέσει ο ήλιος.


Μα μια μέρα που μέθυσα, 
έριξα στάχτη σε όλα.


Γιατί;
Ποιος φταίει;


Γιατί χαλάρωσα και έκανα το δικό μου.
Γιατί με πίκρανες και μαύρισε το κόκκινο μου.
Γιατί δεν άντεξα άλλο να ανάβω φωτιές και έδωσα ένα τέλος.


Ίσως να φταίω εγώ.
Είμαι παρορμητική, το ξέρω.
Αλλά εμένα δεν με κατάλαβες ποτέ.


Δεν προσπάθησες,
γιατί μάλλον δεν θα ήθελες.


Τουλάχιστον ξέρεις το όνομα μου.


Δεν γνωρίζεις τον τρόπο που ταξιδεύω στις αισθήσεις.
Δεν ξέρεις τι έχω πει για εσένα.
Με βλέπεις να υπάρχω, να γελώ.
Όμως δεν βλέπεις τι φωνάζω μέσα μου.
Κραυγάζω, άκουσε με.


Και αν ακόμα δεν ενδιαφέρεσαι να κάνεις κάτι τέτοιο,
τουλάχιστον ξέρεις το όνομα μου.


Πες το μου σιγά στο αυτί
και άσε με σ΄αυτή τη σκηνή 
να φιλώ τα μάτια που αγαπώ.

R.i.

Ίσως απόψε σε δω ξανά στο όνειρο μου
Και να με φωτίσεις με τα μάτια σου.

Αν μπορούσα θα ήμασταν μαζί
μα η γη καθώς γυρίζει μας υποβάλλει σε χορό.

Καθώς γέρνω τα χέρια από τη μια πλευρά
εσύ γυρνάς την πλάτη.
Κάθε φορά που λυγίζω την μέση μου για ν’ ακουμπήσω πάνω σου
μ’ ένα άλμα βρίσκεσαι μακριά.

Και τότε αρχίζω να τρέχω, να πηδώ, κύκλους να κάνω γύρω σου
για να σε πάρω αγκαλιά.
Να μην αφήσω την φορά της γης να σε πάρει πάλι.

Πόσο δύσκολος είναι ο χορός του έρωτα.
Ο χορός της έλξης και της συντριβής.

Κουράστηκα για απόψε.
Αύριο θα χορέψω ξανά για εσένα.

Μόνο μια χάρη σου ζητώ.
Έλα ξανά στο όνειρο μου,
να με μαγέψουν τα μάτια σου
άλλο δρόμο να μην πάρω.

Εσένα ν’ αγγίξω με τον ερωτικό μου χορό.

http://redinspirationbou.blogspot.gr/2013/04/o.html