Μου είχες πει για ένα project κομματιών που βρισκόταν σε εξέλιξη.

Πως πάει αυτό; Ονομασία του νέου σχήματος;

Εδώ και μερικούς μήνες, έχω ξεκινήσει μια εκ νέου συνεργασία με τον Κώστα Χατζόπουλο, το βασικό συνθέτη της Γενιάς. Δουλεύουμε πάνω σε 13 τραγούδια με στίχους δικούς μου και αυτήν την περίοδο ψάχνουμε για τους υπόλοιπους συνεργάτες. Ο προσανατολισμός μας δεν είναι η δημιουργία συγκροτήματος παρά ενός πυρήνα από μουσικούς που μέσα από ένα project θα συνεργαστούν και θα δημιουργήσουν. Η ονομασία θα μας απασχολήσει στο τέλος. Όσο αφορά το ύφος, ακόμα είναι νωρίς για «ταμπέλες». Όταν ολοκληρωθούν οι ηχογραφήσεις θα είναι σε θέση, όσοι τις ακούσουν, να μας πουν και εμάς τι νομίζουν πως παίζουμε. Μέχρι τότε, υπομονή.

Ποια είναι τα αγαπημένα σου τραγούδια των «Γενιά»; Τι ακούς αυτόν τον καιρό;

Όλα τα τραγούδια μας είναι αγαπημένα. Αποτελούν κομμάτια της ζωής μας τότε. Δεν ξεχωρίζω κανένα. Το καθένα έχει τη ξεχωριστή δική του αξία. Τα τελευταία 3 χρόνια ακούω όλο το φάσμα του INDUSTRIAL. Είναι το μόνο είδος που με εκφράζει. Για την ώρα.

«...οι εταιρείες στήνουνε το παιχνίδι και χορεύουν όλοι οι άλλοι...»

Πες μου κάποια πράγματα για τη διάλυση των Γενιά

Η Γενιά διαλύθηκε αμέσως μετά την κυκλοφορία του «ΡΕΚΒΙΕΜ» το ’89. Νοιώσαμε πως έκλεισε ο κύκλος που ξεκίνησε το Πάσχα του ’82 και θα ήταν ανώφελο να συνεχίσουμε σε μια rock σκηνή που μόνο εμπόδια μας δημιουργούσε. Πέρα από λίγους και καλούς φίλους, κανείς άλλος δε μας βοήθησε στις δύσκολες στιγμές, ούτε καν η δισκογραφική εταιρεία που στην ουσία «φτιάχτηκε» από εμάς και είχε όφελος να το κάνει. Οι απαιτήσεις μας είχαν αυξηθεί καθώς και τα έξοδά μας για να υπάρχουμε σα μπάντα, αλλά παντού σχεδόν μέναμε ακάλυπτοι. Έπρεπε λοιπόν να συμβιβάσουμε μουσική και στίχο σε πιο ήπιους τόνους ή να διαλύσουμε, μέση λύση δεν υπήρχε. Έτσι λοιπόν διαλύσαμε, μένοντας συνεπείς σε όσα πιστεύαμε.

Ποια η στάση ζωής που κρατάς;

Προσπαθώ να ζω συνειδητά και καθαρά απέναντι στον εαυτό μου και τους ανθρώπους γύρω μου. Προσπαθώ να διατηρώ την αμμεσότητα και την ειλικρίνεια στις σχέσεις μου και να μην ξεχνιέμαι μέσα σε καμιά σιγουριά που η ζωή κάπου κάπου χαρίζει. Προσπαθώ να μη δειλιάζω και να κάνω αυτό που η συνείδησή μου λέει ότι είναι σωστό, άσχετα με το τίμημα και τις συνέπειες. Είναι τρελαμένη η εποχή που ζούμε και οι άνθρωποι βουτηγμένοι στη σύγχυση αλλά, όταν ακόμα και με αντίξοες συνθήκες ζεις όσο το δυνατόν πιο καθαρά, κάπου, κάπως, κάποια στιγμή δικαιώνεσαι.

Οι συμβιβασμοί στους οποίους ο  άνθρωπος καλείται να υποκύψει, λόγω των επιταγών της ζωής και στους οποίους γίνεται δούλος. Πες μου λίγα πράγματα.

Καθώς τα χρόνια περνούν και τα πάντα αλλάζουν μέσα μας και γύρω μας, καλούμαστε όλο και πιο συχνά να συμβιβαστούμε για να επιβιώσουμε. Ακόμα κι αυτοί που τα βρήκαν έτοιμα στη ζωή τους δεν τη γλυτώνουν. Σημαντικό είναι να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις και που προσπαθείς να φτάσεις, πράγμα που για να το κατορθώσεις, σίγουρα κάποιο «μέσο» ή «όχημα» θα χρησιμοποιήσεις. Καλό είναι να μην ξεχνιέσαι στη διαδρομή κι ακόμα καλύτερο, όταν γνωρίζεις ανά πάσα στιγμή αν είσαι στη σωστή πορεία ή αν παρεκλίνεις από τους στόχους σου. Σημαντικό επίσης είναι να μην ταυτίζεσαι απόλυτα με το «όχημα» που θα χρησιμοποιήσεις. Δούλος και σκλάβος είναι μονάχα αυτός που όντως νοιώθει έτσι. Την αληθινή εσωτερική ελευθερία της ψυχής θα στη στερήσουν μόνο αυτοί που εσύ ο ίδιος θα τους το επιτρέψεις.

Ένα μήνυμα που θέλεις να στείλεις σε όλους τους αγωνιστές συνείδησης, σε αυτούς που κάνουν το «Αργά το βράδυ» πραγματικότητα;

Κατ’ αρχήν, θα διαφωνήσω με το «αγωνιστές συνειδήσεως», γιατί μου ακούγεται πολύ ηρωικό. Μπορεί όλοι μας να συμβιώνουμε με ένα τεράστιο πλήθος ασυνείδητων ανθρώπων, αλλά αυτό δε θα έπρεπε να μας τοποθετεί ηρωικά αντιστεκόμενους ανάμεσά τους, απλά γιατί είναι χρέος του κάθε ενός να ζει και να πράττει με πλήρη συνείδηση και όχι σαν καλοκουρδισμένη μηχανή κατανάλωσης. Αυτό άλλωστε μας ξεχωρίζει και από το ζωικό βασίλειο. Από κει και πέρα, ο καθένας συνειδητά πρέπει να επιλέγει ότι πραγματικά νοιώθει πως του ταιριάζει

και τον βοηθάει να εξελίσσεται σαν προσωπικότητα.

Μια από τις μεγαλύτερες αλήθειες στη ζωή είναι αυτή της ρευστότητας των εννοιών και των καταστάσεων. Τα πάντα γύρω μας κινούνται διαρκώς χωρίς να βαλτώνουν και χωρίς να ρωτάνε «γιατί». Αυτός είναι ο νόμος της ζωής. Οφείλουμε να ζούμε αρμονικά τη ζωή μας έχοντας πάντα τη γνώση πως όλα όσα γνωρίζουμε και βιώνουμε, κάποια στιγμή θα τελειώσουν και στη θέση τους κάτι καινούριο θα γεννηθεί. Οι ανάγκες με τις οποίες ταυτιζόμαστε σήμερα, αύριο θα χάσουν τη λάμψη τους και θα πάψουν να υπηρετούν κάποιο υπαρκτό σκοπό. Φρόνιμο είναι λοιπόν να μην είμαστε απόλυτοι και φανατισμένοι, παρά να αφήνουμε χώρο μέσα μας ώστε να μπορούμε να αναθεωρούμε το χτες και να οπλιζόμαστε με τη γνώση του εαυτού μας που θα μας βοηθήσει να ζήσουμε αρμονικά το αύριο.