Ορισμός του καλού τραγουδιού.....

Ποιό θεωρείται κατά τη γνώμη σας καλό τραγούδι εν συγκρίση με τα άλλα;;

Αυτό είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα φίλε Κώστα!
Προσωπικά, καλό τραγούδι θεωρώ το τραγούδι που έχει κάτι να πει στον ακροατή του, δημιουργεί συναισθήματα, ξυπνάει συνειδήσεις... Επίσης, το τραγούδι που είναι διαχρονικό και αθάνατο, δηλαδή δεν είναι το τραγούδι "του ενός καλοκαιριού".
Δεν ξέρω τι άλλο να πω, είναι τόσα πολλά αυτά που έχω στο μυαλό μου περί καλού τραγουδιού, που δε μπορώ να τα εκφράσω! Πιστεύω πως θα βγουν με τη συζήτηση...

Προσωπικά λοιπόν, ό,τι ΄"κάθεται" καλά στο αυτί μου...

Παράθεση: Το μέλος Dalarofili στις 25-04-2007 στις 10:55 έγραψε... Αυτό είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα φίλε Κώστα! Προσωπικά, καλό τραγούδι θεωρώ το τραγούδι που έχει κάτι να πει στον ακροατή του, δημιουργεί συναισθήματα, ξυπνάει συνειδήσεις... Επίσης, το τραγούδι που είναι διαχρονικό και αθάνατο, δηλαδή δεν είναι το τραγούδι "του ενός καλοκαιριού". Δεν ξέρω τι άλλο να πω, είναι τόσα πολλά αυτά που έχω στο μυαλό μου περί καλού τραγουδιού, που δε μπορώ να τα εκφράσω! Πιστεύω πως θα βγουν με τη συζήτηση...

S efxaristo gia tin prwti apantisi...to xerw oti einai megalo to thema opos einai kai diskolo taytoxrona....tha deixei stin poreia...perimeno apo oso to dynato perissotera meli tin apopsi tous kai an ginetai sas parakalo dipla na mou grafete kai apo ena kommati elliniko pou sas ekfrazei...arkei ena kommati....to vrisko endiaferon...efxaristo

Για μένα είναι το τραγούδι που έχω στην υπογραφή μου.
"Πάνε να πεις" (Μάνου Λοΐζου - Λευτέρη Παπαδόπουλου)
Όταν το άκουσα για πρώτη φορά, ήταν και η πρώτη φορά που έκλαψα με τραγούδι!

Κατ’ αρχήν, αντικειμενικός ορισμός του ‘‘καλού’’ δεν υπάρχει. Ένα καλό τραγούδι για μένα, μπορεί να είναι αδιάφορο για κάποιον άλλον, και το αντίθετο.
Αυτό που παίζει ρόλο είναι τι συναισθήματα σου δημιουργεί κάθε τραγούδι όταν το ακούς. Σ’ αυτό υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες. Προσωπικά βιώματα και στιγμές, εμπειρίες, καταστάσεις που μας σημαδεύουν κ.λπ.
Από μικρός ακούω πάρα πολύ μουσική. Έχω προσέξει, λοιπόν, ότι κάποια τραγούδια που με άφηναν αδιάφορο όταν είχαν κυκλοφορήσει, τώρα όταν τα ακούω μου δημιουργούν μία αίσθηση ευφορίας γιατί μου θυμίζουν μία συγκεκριμένη εποχή (εφηβικά χρόνια π.χ.) και έχουν αυτό το ‘‘άρωμα’’ της νοσταλγίας.
Από την άλλη, υπάρχουν τραγούδια που μου φέρνουν στο μυαλό συγκεκριμένες εικόνες. Παλιές αγάπες, αποχωρισμοί, χωρισμοί, χαρές και λύπες, ευτυχισμένες στιγμές, εκδρομές, όλα συνδυάζονται με κάποιες μουσικές και τραγούδια.
Τα τραγούδια από μόνα τους, ως αυτόνομη παρουσία, μπορεί να είναι αδιάφορα. Όταν, όμως, θυμάσαι ότι το άκουγες μία πολύ ωραία στιγμή της ζωής σου τότε η ‘‘ωραιότητα’’ της στιγμής μεταδίδεται και στο τραγούδι.

Θα μπορούσα να φέρω πολλά παραδείγματα... ή μάλλον άπειρα. Θα αναφέρω όμως ένα, έτσι ενδεικτικά.
Συναυλία στις Βρυξέλλες του Αντώνη Μιτζέλου με τον Μαχαιρίτσα. Τότε ήμουν ακόμα παντρεμένος με την πρώτη μου γυναίκα και μάλιστα νεόνυμφοι. Ένα τραγούδι που άρεσε πολύ στη Σοφία ήταν ο ‘‘Νότος’’. Το ζητούσε επίμονα από τον Μαχαιρίτσα αλλά τελικά δεν το τραγούδησε. Όταν, όμως, μετά το τέλος της συναυλίας πήγαμε στα καμαρίνια, η Σοφία του παραπονέθηκε και τότε ο Μαχαιρίτσας με έναν πολύ τρυφερό τρόπο άπλωσε τα χέρια του και της τύλιξε το πρόσωπο. Όπως την είχε έτσι, άρχισε να της τραγουδά σχεδόν ψιθυριστά τον ‘‘Νότο’’! Ήταν τόσο τρυφερή και συγκινητική εκείνη η στιγμή που όποτε ακούω αυτό το τραγούδι, έρχεται στο νου μου αυτή η σκηνή ξανά και ξανά.
Πώς, λοιπόν, να μη μου αρέσει το τραγούδι αυτό; (άσχετα αν τα πράγματα ήρθαν αλλιώς και χωρίσαμε με τη Σοφία - μένουν όμως οι όμορφες αναμνήσεις).

Το ‘‘Νύχτωσε, νύχτα’’ των Κατσιμιχαίων είναι ένα τραγούδι που τότε που κυκλοφόρησε με άφηνε αδιάφορο. Δεν ξέρω για ποιο λόγο. Δεν ήταν από τα αγαπημένα μου, η μουσική μου φάνηκε παλαιομοδίτικη και η μελωδία δεν μου δημιουργούσε έντονα συναισθήματα. Όλα αυτά μέχρι που το είδα στον ύπνο μου.
Εγώ ζούσα τότε στις Βρυξέλλες και στο όνειρό μου έβλεπα ότι ήμουν στην Ελλάδα. Ότι ήμουνα μόνος κι ένιωθα φοβερή μοναξιά. Βρέθηκα ξαπλωμένος στα κεραμίδια κάποιου σπιτιού και χάζευα τ’ αστέρια. Όπως έβλεπα τα αστέρια και αναλογιζόμουν τη μοναξιά μου, άρχισα να ψιθυρίζω το ‘‘Νύχτωσε νύχτα και σκέπασέ με’’.
Έρχονται κι εκείνοι οι στίχοι -που δεν τους είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία- ‘‘απ’ όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει, είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω’’.
‘‘Πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα, που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά και τώρα πια δεν γνωριζόμαστε’’. Όπως το τραγούδαγα (στον ύπνο μου όλα αυτά), η φωνή μου σπάει από τη συγκίνηση κι αρχίζω να δακρύζω. Τότε εμφανίζονται ξαφνικά ένας-ένας οι φίλοι μου και συνεχίζουμε να τραγουδάμε όλοι μαζί.
Την άλλη μέρα το πρωί, αφού ξύπνησα, το ‘‘Νύχτωσε Νύχτα’’ είχε μπει ήδη στην καρδιά μου. Ακόμα και τώρα, όποτε το ακούω, θυμάμαι αυτό το όνειρο κι εμένα ξαπλωμένα στα κεραμίδια να χαζεύω τ’ αστέρια...

Ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια και ακούσματα οπότε δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενικη άποψη στον ορισμό του καλού τραγουδιού...σίγουρα τα τραγούδια που είναι διαχρονικά και έχουν αντέξει στο χρόνο θεωρώ οτι είναι "καλά" τραγούδια...

Παράθεση: Το μέλος Dalarofili στις 25-04-2007 στις 10:55 έγραψε... Αυτό είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα φίλε Κώστα! Προσωπικά, καλό τραγούδι θεωρώ το τραγούδι που έχει κάτι να πει στον ακροατή του, δημιουργεί συναισθήματα, ξυπνάει συνειδήσεις... Επίσης, το τραγούδι που είναι διαχρονικό και αθάνατο, δηλαδή δεν είναι το τραγούδι "του ενός καλοκαιριού". Δεν ξέρω τι άλλο να πω, είναι τόσα πολλά αυτά που έχω στο μυαλό μου περί καλού τραγουδιού, που δε μπορώ να τα εκφράσω! Πιστεύω πως θα βγουν με τη συζήτηση...

θα συμφωνησω...

Συμφωνώ με την vero!

ΔΕΝ ΠΟΛΥΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΩ ΤΗΝ ΕΡΏΤΗΣΗ...τεχνικά καλό...??μουσικά?? πως...?? γενικά, όσο περισσότερος κόπος βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία, συνήθως βγάζει"καλύτερο" αποτέλεσμα...δε σημαίνει πως θα ακουμπάει και την ψυχούλα σου όμως...για μένα πχ, ενά από τα καλύτερα της ροκ, το shine on, you crazy diamond-pf, είναι απλό, και αρμονικά και σε φόρμα...δε λέει τίποτε αυτό...οπότε...τόμπολαααα...

Παράθεση: Το μέλος megaloserwtikos στις 25-04-2007 στις 18:37 έγραψε... Συμφωνώ με την vero!

opws panta

Παράθεση: Το μέλος alex3 στις 25-04-2007 στις 18:56 έγραψε... ΔΕΝ ΠΟΛΥΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΩ ΤΗΝ ΕΡΏΤΗΣΗ...τεχνικά καλό...??μουσικά?? πως...?? γενικά, όσο περισσότερος κόπος βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία, συνήθως βγάζει"καλύτερο" αποτέλεσμα...δε σημαίνει πως θα ακουμπάει και την ψυχούλα σου όμως...για μένα πχ, ενά από τα καλύτερα της ροκ, το shine on, you crazy diamond-pf, είναι απλό, και αρμονικά και σε φόρμα...δε λέει τίποτε αυτό...οπότε...τόμπολαααα...

koitaxte exete dikio opos to thetete alla epeidi o perissoteros kosmos den gnwrizei apo mousiki kai stixourgiki as meinoume sto teliko apotelesma enos tragoudiou...ayto pou apla akoume sto telos meta to stountio......me ayth thn erwthsh thelo na dw an h shmerinh mousikh ellhnikh skhnh theoreitai apo ton kosmo sovarh h an theoreitai sto sinolo kati pou kourazei....os tora oi apantiseis klinoun pros th diaxronikothta enos kommatiou kai oxi pros to souxe ton 3 minwn...ego prosospika thewrw kalo tragoudi ayto pou mporei kai meta apo kapoia xronia na sou metadosei tin idia anatrixila me tin prwti fora kai isos na se kanei na dakryseis i na analogisteis opos tote...pisteuo na exigisa sosta to skeptiko mou an den katafera omos zitao sygnomi alla den xerw pws alliws na to po.......

Καλό τραγούδι όπως και καλή τέχνη είναι η τέχνη που προκύπτει από γνήσια έμπνευση κι όχι από κάτι που γράφεται με άλλα κίνητρα. Όσο ένα τραγούδι είναι γραμμένο και εμπνευσμένο από αληθινά συναισθήματα (αυτό εύκολα το καταλαβαίνει κανείς) τότε είναι καλό τραγούδι.