Τα λάθη μας ωριμάζουν ή...

Πιστευετε οτι τα λάθη μας ωριμάζουν ή όχι; Μαθαίνουμε απο αυτά ή τα επαναλαμβάνουμε;

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Liza32 στις 03-07-2007 14:08 ]

Τί είναι λάθος; Βασικά η ωρίμανση του ανθρώπου προέρχεται μέσα από την παιδεία, τα βιώματα και την γνώση του εαυτού του αλλά και του περιβάλλοντός του. Ο άνθρωπός μαθαίνει να αυτοπροστατεύεται μέσω της αίσθησης του πόνου και να δημιουργεί μέσω των αισθημάτων της ηδονής. Μαθαίνει επίσης, πως να χρησιμοποιεί τις παραπάνω αισθήσεις, όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο αλλά σε συλλογικό (κοινωνική αντίληψη). Προσωπικά, την έννοια λάθος τη δέχομαι μόνο ως κοινωνικό συμβιβασμό και ως γενικότερη ηθική στάση. Ένας δολοφόνος, π.χ. , κατανοεί το "λάθος" της πράξης του σε επίπεδο ατομικό (να γλυτώσει το τομάρι του) ή συλλογικό (μέσα από μία διαδικασία επανένταξης συστηματικής και μη του μαθαίνουμε να το δέχεται ως λάθος). Όταν ρώτησαν τον Πάσσαρη αν μετάνοιωσε για το "λάθος" να στερήσει ανθρώπινη ζωή, είπε μεν ότι λυπάται αλλά δεν είχε άλλη επιλογή, και κατέληξε, άρα που το λάθος;
Η συγκεκριμένη είναι μεν ακραία περίπτωση, αλλά δυστυχώς στους περισσότερους ανθρώπους, οι συμπεριφορές αποτυπώνονται μόνο με μαύρο μελάνι σε λευκο χαρτί, δηλαδή μόνο με κόντραστ συναισθημάτων. Για του λόγου το αληθές, σκεφτείτε ότι ένα ζευγάρι φτάνει να συζητήσει για ένα πρόβλημα, μόνο όταν εκείνο εκτονωθεί βιαίως (φωνές,πιέσεις,σωματική βία κλπ) μέσω του ενός από τα δύο μέλη.
Καταλήγω με την πρόταση που άρχισα. Τί είναι λάθος; Εγώ προσωπικά και αυθαιρετώντας βρίσκω ένα λάθος στον άνθρωπο, ότι ενώ η επιβίωσή του στο χρόνο βασίστηκε στη συνεργασία λογικής και συναισθήματος, αυτός επιμένει να θέλει να απολέσει ένα εκ των δύο ως υπολειμματικό στοιχείο της φύσης του. Αλλά και πάλι ο χρόνος θα δείξει...

Παράθεση: Το μέλος StavmanR στις 04-07-2007 στις 14:18 έγραψε... Βασικά η ωρίμανση του ανθρώπου προέρχεται μέσα από την παιδεία, τα βιώματα και την γνώση του εαυτού του αλλά και του περιβάλλοντός του. Ο άνθρωπός μαθαίνει να αυτοπροστατεύεται μέσω της αίσθησης του πόνου και να δημιουργεί μέσω των αισθημάτων της ηδονής.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο άνθρωπος μαθαίνει και από τα λάθη του, αν μετά αναγνωρίσει ότι έχει κάνει λάθος, το κατανοήσει. Και αυτού του είδους τα λάθη (δηλαδή αυτά που αναγνωρίζονται και κατανοούνται) είναι αυτά που έχουν προέλθει από κάποιο ρίσκο, από κάποια μπερδεμένη κατάσταση, από παρεξήγηση κλπ... Αυτά τα λάθη (που στην αρχή δεν φαίνονται για λάθη, γιατί ο άνθρωπος που τα κάνει θεωρεί ότι κάνει κάτι σωστό) μπορούν να τον διδάξουν, να τον ωριμάσουν και να τον συνετίσουν. Να τον κάνουν πιο προσεκτικό, πιο επιφυκακτικό. Τα λάθη της απροσεξίας, (και δεν μιλάω για τα λάθη που κάνουν οι μαθητές στα γραπτά τους) πιστεύω ότι μπορούν να ωριμάσουν κάποιον.
Τα λάθη που επαναλαμβάνουμε πιστεύω ότι κατα βάθος δεν θεωρούμε ότι είναι λάθη, αλλά ότι μορούν να μας εξυπηρετήσουν σε κάποιο σκοπό, παρ' όλο που σε άλλους μπορεί να φαίνονται εσφαλμένες πράξεις.

Παράθεση: Όταν ρώτησαν τον Πάσσαρη αν μετάνοιωσε για το "λάθος" να στερήσει ανθρώπινη ζωή, είπε μεν ότι λυπάται αλλά δεν είχε άλλη επιλογή, και κατέληξε, άρα που το λάθος;

Το γεγονός ότι δεν είχε άλλη επιλογή δεν μετατρέπει τη πράξη του εν λόγω δολοφόνου σε σωστή. Ενα πράγμα που είναι από όλη την κοινωνία ως λάθος είναι η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής, και αναμφισβήτητα η πράξη του δεν είναι καθόλου σωστή. Αα γνωρίζω πως το παράδειγμα είναι τραβηγμένο, όμως πιστεύω ότι δεν είναι κ τόσο αντιπροσωπευτικό των όσων θέλεις να πεις...

Παράθεση: Το μέλος Liza32 στις 03-07-2007 στις 09:05 έγραψε... Πιστευετε οτι τα λάθη μας ωριμάζουν ή όχι; Μαθαίνουμε απο αυτά ή τα επαναλαμβάνουμε;

Άλλοι άνθρωποι λιγότερο κι άλλοι άνθρωποι περισσότερο.
Λάθη όλοι κάνουν. Αυτός που μαθαίνει απ' τα λάθη του και αξιοποιεί τις εμπειρίες του ονομάζεται "σοφός".

Aν είσαι άνθρωπος που επιδιώκεις αυτογνωσία τότε μαθαίνεις απο τα λάθη και αν τα επαναλάβεις όλο και περισσότερο φυλάγεσαι και τα αποτελέσματα είναι λιγότερο άσχημα, προλαβαίνεις τις πιο σοβαρές επιπτώσεις τους. Μπορεί να εξακολουθείς να είσαι επιρρεπής σ αυτά αλλά δεν ...την πατάς το ίδιο σοβαρά , ίσως.

Πολύ ωραία...αλλά ακόμα δεν κατάλαβα σε αυτά που παραθέσατε τον ορισμό του λάθους. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας, δεκτό, αλλά ποιά είναι αυτά; (όχι φυσικά ονομαστική παράθεση των λαθών, αλλά έναν ορισμό για να καταλάβω που κινείστε). Βασίζετε τη λογική των ειρμών σας επάνω στο δεδομένο του λάθους, το οποίο δεν είναι δεδομένο. Όσο για τον Πάσσαρη, πρόλαβα να τονίσω ότι το παράδειγμα είναι ακραιότατο, αλλά το διακαιολόγησα παρακάτω. Επειδή προφανώς, το όλο κείμενο που παράθεσα βασίζεται σε μία απορία η οποία δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή, την επαναλαμβάνω. Τί είναι λάθος;

Τα λάθη και οι ήττες θα έλεγα ότι μας δίνουν μεγάλη σοφία.

Γενναει το σωμα με αιματα
αγγελους μα και τερατα
ολα μωρα που μπουσουλανε
τρανα να γινουνε ζητανε

Στην κολυμπιθρα και τα δυο
μα μ'ονομα διαφορετικο
"Λαθος" του αγγελου ο αδερφος
κι ο αγγελος "Σωστος"

Μαζι στα πρωτα βηματα
σ'απανεμιες και κυματα
μαζι και στην πηλαλα
βραδυ μαζι πρωι ανταμα

Ενα πρωι ,γλυκο πρωι
ζυγωνει μια κυρουλα
Κουλα την εφωναζανε
απο το Λογικουλα

Λεει "κατι σας εχω στα σκαρια"
βγαζει και δινει ζυγαρια
και παρατουν τα κυματα
και σταματουν τα βηματα


Ολη τη μερα πια περνουν
οι ωρες της λες δεν αρκουν
Τρωει οτι βρει ο Λαθος να παχυνει
και ο Σωστος το εδαφος αφηνει

Τρωει ο Σωστος μετα συγνωμες
κι αρχιζει και ξαναπατα τις μποτες
κουνια ολη η ζωη στη ζυγαρια
Σωστος και Λαθος αλλαζουνε μερια

Και περιμενει η Λογικη
ηρεμη και υπομονετικη
ποτε θα σπασει η ζυγαρια
σε ποιον θα πεσει η ζαρια

Μα δεν τελειωνουν οι συγνωμες
οι αμαρτιες πλανες Σαλωμες
Πρωτη πεθαινει η Λογικη
τ'αδερφια ομως δες,ακομα εκει...



Κουνιααααααααααααααα μπελααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!

Αν δε σε πάρουν από κάτω ναι... Αν είναι τόσο τραγικά που σε κατατρέχουν μια ζωή, δε νομίζω ότι σε ωριμάζουν. Πιο πολύ για καταδίωξη μου κάνει

ε το 'λάθος' για τον καθένα είναι υποκειμενικό.
άλλες φορές δεν επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη κ αντιμετωπίζω αλλιώς τις καταστάσεις , άλλες πάλι, μπορεί να μν καταλάβω καν ότι αυτό που κάνω δυο κ τρεις φορές ότι δεν είναι κ τόσο σωστό. βασικά είναι περισσότερο μέχρι να φας 'άγρια' τα μούτρα σου. όταν γίνει αυτό ξαφνικά όλα όσα έκανες κ ήταν λάθος θα λάμψουν μπροστά σου σε φάση ''τόξερες ότι θα κατέληγαν έτσι τα πράγματα-παρόλα αυτά επέμεινες''
ε εκεί νομίζω ότι μαθαίνεις για τα καλά

ΝΟμίζω πως μαθαίνουμε από αυτά.Το αν τα επαναλαμβάνουμε μπορεί κα να το κάνουμε άθελά μας, αλλά πάντως μαθαίνουμε.

Κάπου διάβασα ότι "πείρα είναι το όνομα που δίνει ο άνθρωπος στα λάθη του" ή κάπως αλλιώς διατυπωμένο. Η ουσία πάντως αυτή ήταν.
Το πάθημα γίνεται μάθημα, λένε επίσης. Για να μάθεις όμως πρέπει να συνειδητοποιήσεις το λάθος σου. Το γεγονός ότι συχνά τα επαναλαμβάνουμε είναι είτε από αδυναμία είτε επειδή δεν τα έχουμε ακόμα εντοπίσει.





Κι ήξερα πως ο ουρανός - Δε θα με χώραγε εμένα - Kι ήταν η σκέψη μου σωστή - Πετάνε φίλοι και γνωστοί - Και τους κοιτάζω με τα δυο φτερά κομμένα

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : maspa στις 06-07-2007 12:44 ]

Τα λαθη μοιαζουν με τουβλακια που χτιζουν το χαρακτηρα μας και τη προσωπικοτητα μας....κανεις δεν μετανειωνει για αυτα......ειναι εμπειρια...ειναι γνωση...γινονται σοφια...........ουδεις αλαθητος.....

Πολύ σωστά το είπες ουδείς αλάθητος! Τι γίνεται όμως, αν εσύ θέλεις να είσαι αλάθητος, και κάποιοι οι οποίοι σε εχθρεύονται κάνουν τα πάντα για να κάνεις και συ άθελα σου λάθος να μην πω εν αγνοία σου;και όταν έχει γίνει ήδη το <κακό>, κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και λες εγω το έκανα αυτό;

Από τα λάθη πρέπει να μαθαίνουμε...επιβάλλεται...και γινόμαστε εσωστρεφείς ή προσεκτικότεροι την επόμενη φορά!Ναι εσύ το έκανες...και δεν υπάρχει λόγος να ρίξεις πουθενά αλλού το βάρος και την ευθύνη!

Τα λάθη πρέπει τουλάχιστον να τα χαιρόμαστε, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες των πράξεών μας!

Και ποτέ μην μετανιώνεις...σε βοήθησαν να ωριμάσεις ενώ άλλοι απέμειναν παιδάκια ή δήθεν, γιατί δεν έμαθαν και δεν πρόκειται ποτέ να μάθουν όσα έμαθες εσύ από τα λάθη σου!

Τα λάθη φίλε μου πρέπει να ξέρεις να τα διαχειρίζεσαι. Δεν είναι όλα για να σε κάνουν να ωριμάσεις. Αλίμονό σου αν κάθε λάθος σε ωριμάζει. Γιατί στα 30 σου θα πρέπει να στρωθείς σε ένα κρεβάτι και να περιμένεις το θάνατο. Δυστυχώς η βλακώδεις άποψη ότι τα λάθη μας ωριμάζουν κυριαρχεί. Γι' αυτό έχουμε καχυποψίες, πονηριές, αβεβαιότητες και δειλίες. Κοιτάχτε τα παιδιά πόσα λάθη κάνουν, πόσο πονάνε από τα σφάλματα τους. Κι όμως ζουν τη ζωή τους δεν μιζεριάζουν. Γιατί εμείς να μην έχουμε κάτι απ' το πάθος τους, κάτι απ' τα λάθη τους. Εξάλλου και η ζωή μας όπως είναι ένας λάθος είναι κι αυτή

Ζεις για να αγαπάς

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Spirous στις 07-07-2007 14:27 ]

Το να ωριμάσεις εκ πούθε ορμώμενος το θεωρείς μιζέριασμα?Ίσα ίσα επειδή ωριμάζεις γράφεις και μερικα πράγματα ή μερικούς τύπους και δεν μιζεριάζεις εύκολα!

Εγώ πιστεύω πως παρόλο που τα λάθη μας πληγώνουν με την πρώτη ευκαιρία που θα μας δωθεί θα ξανακάνουμε το ίδιο λάθος και θα ξαναπληγωθούμε..Εγώ προσωπικά δεν μαθαίνω από τα λάθη μου και πληγώνομαι ξανά και ξανά από τα ίδια λάθη..

Στ'αυτιά μου δε χωράνε υποσχέσεις το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε το πλοίο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε..

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : F_ANGEL στις 12-07-2007 07:45 ]