ελληνική μουσική
    863 online   ·  210.886 μέλη
    των μουσικών
    της μουσικής
    του λαού
    τα εν οίκω
    1. αρχική
    2. Forum
    3. Περί ανέμων και υδάτων

    Αν συναντούσατε ξαφνικά τον πατέρα σας...

    Liza32
    12.01.2008, 22:10
    #1
    με τον οποίο έχετε να μιλήσετε χρόνια, επειδή οι γονείς σας χώρισαν, αλλά εκείνος σας ξέχασε εντελώς, τι θα του λέγατε;Πως θα αισθανόσασταν; Θα θέλατε να γίνει μέρος της ζωής σας, ή όχι και γιατί; Εγώ κάποτε τον συνάντησα τυχαία, αλλά δεν του μίλησα κάν! Σήμερα σκέφτομαι, ότι αν του μιλούσα, θα του έλεγα ένα πράγμα. Κάποτε μου είπε, ότι δεν άξιζα, και ότι δεν θα καταφέρω τίποτα στη ζωή μου. Όμως εγώ, όχι μόνο αξίζω, αλλά πραγματοποίησα και πράγματα που δεν φαντάζεται!
    Bgre
    13.01.2008, 00:50
    #2
    σ'ατό το θέμα δεν μπορώ να απαντήσω....πάντως νομίζω πως καλύτερα θα ήταν να του μιλούσες , άνθρωπος είναι κι αυτός
    sylviaki
    13.01.2008, 01:17
    #3
    πιστευω οτι απο τα πιο δυσκολα πραγματα στη ζωη ενος ανθρωπου ειναι να αντιμετωπισει τους γονεις του. Να βρει δηλαδη τη δυναμη να τους πει τι αισθανοταν και τι αισθανεται για αυτους, θετικο ή αρνητικό.
    Οσο δυσκολο και αν ειναι, είναι καλό να λες αυτα που αισθανεσαι. Οταν το κάνεις νιώθεις ελεύθερος και ταυτόχρονα πιο δυνατός.
    cranky
    13.01.2008, 05:41
    #4
    Παράθεση:
    Κάποτε μου είπε, ότι δεν άξιζα, και ότι δεν θα καταφέρω τίποτα στη ζωή μου.

    Ωραίος πατέρας!!!
    Μέχρι και το επώνυμό μου θα άλλαζα , για να μην με συνδέει τίποτα μαζί του.
    Δεν είμαστε καλά !!!
    sylviaki
    13.01.2008, 10:28
    #5
    Παράθεση:

    Το μέλος cranky στις 13-01-2008 στις 05:41 έγραψε...

    Παράθεση:
    Κάποτε μου είπε, ότι δεν άξιζα, και ότι δεν θα καταφέρω τίποτα στη ζωή μου.

    Ωραίος πατέρας!!!
    Μέχρι και το επώνυμό μου θα άλλαζα , για να μην με συνδέει τίποτα μαζί του.
    Δεν είμαστε καλά !!!



    εντελως πληροφοριακα είναι μεγάλη διαδικασία να αλλάξεις το επώνυμο σου. είναι σαν να είσαι άλλο άτομο, οπότε τα περισσότερα έγγραφα που είναι με το όνομα σου πρέπει να άλλαξουν.
    μακάρι να ήταν τόσο εύκολο...
    cranky
    13.01.2008, 11:53
    #6
    Παράθεση:
    εντελως πληροφοριακα είναι μεγάλη διαδικασία να αλλάξεις το επώνυμο σου. είναι σαν να είσαι άλλο άτομο, οπότε τα περισσότερα έγγραφα που είναι με το όνομα σου πρέπει να άλλαξουν.

    Αν κάνει ο πατριός πράξη υιοθεσίας, παίρνεις αυτόματα το επώνυμό του.
    Εχει συμβή σε συγγενικό πρόσωπο.
    sylviaki
    13.01.2008, 12:49
    #7
    Παράθεση:

    Το μέλος cranky στις 13-01-2008 στις 11:53 έγραψε...

    Παράθεση:
    εντελως πληροφοριακα είναι μεγάλη διαδικασία να αλλάξεις το επώνυμο σου. είναι σαν να είσαι άλλο άτομο, οπότε τα περισσότερα έγγραφα που είναι με το όνομα σου πρέπει να άλλαξουν.

    Αν κάνει ο πατριός πράξη υιοθεσίας, παίρνεις αυτόματα το επώνυμό του.
    Εχει συμβή σε συγγενικό πρόσωπο.



    προυποθεση είναι να υπάρχει πατριός
    PashalinaMakia
    13.01.2008, 17:30
    #8
    Παίδες,μετά τα 18 είσαι υπεύθυνος κι έτοιμος να το αλλάξεις και νομικά έχεις και πρόσβαση στην περιουσία του εν λόγω ανθρώπου που είναι ένας απο τους δυό γονείς.Αν το παιδί είναι κάτω των 18 και πάλι ακόμα και να μην υπάρχει πατριός μπορεί να πάρει το επώνυμο της μητέρας του.
    Έχω φίλους που το έκαναν.
    Όσο για την Liza32..
    Παιδί μου μη σκας.Αυτός δεν προσπάθησε να κλέψει έστω και ένα δάκρυ απο την αγάπη σου.Σιγά που του αφιέρωσες και ολόκληρο post του μπάκακα.
    Είτε είσαι δημιούργημά του είτε όχι δεν έχει δικαίωμα να δρά αρνητικά στην ψυχολογία σου.Κανένας δεν έχει αυτό το δικαίωμα.
    Έπαψα πλέον να επηρεάζομαι απο άτομα που μου κάνουν κακό.Κάνε κι εσύ το ίδιο.
    Και να ξέρεις πως όταν θα πλησιάσει η ώρα του να δει τα ραδίκια ανάποδα τότε θα θυμηθεί πως είχε και ένα παιδί ονόματι ....(όλοι τότε τα θυμούνται) και θα προσπαθήσει έστω και αργά να το πλησιάσει και να απολογηθεί.Να ζητήσει συγγνώμη κι όλα αυτά τα αγαπησιάρικα και τα μελοδραματικά..Αλλά να τo υποστείς κι αυτό για να δεις την κατάντια του άλλου.Είναι ωραίο.Παίρνεις το αίμα σου πίσω.
    Αλλά στο ξαναλέω γιατί τα έχω περάσει:μην επηρεάζεσαι απο κανέναν.Σκέψου πως εσύ τον απορρίπτεις όχι εκείνος.Γιατί απο τη στιγμή που έβαλε το "χεράκι" του για να υπάρχεις τώρα δεν σε έχει απορρίψει.
    Και να πω κάτι στο μέλος cranky:συναισθηματικά να μην είσαι συνδεδεμένος με αυτό το άτομο.Δυστυχώς ή ευτυχώς κυλάει το ίδιο αίμα στις φλέβες του γονιού με το παιδί του.Τι λέμε τώρα?Οι γονείς δεν φεύγουν ποτέ απο τη ζωή του παιδιού ακόμα και μετά τον θάνατο τους και αν έχεις το ψυχικό σθένος να αποδεχτείς τα λάθη του άλλου και την διαφορετική νοοτροπία του.
    Επίσης όταν ένας ενήλικος δεν μιλάει σε ένα παιδί,το παιδί θα πρέπει να πλησιάσει τον άλλον για να του δείξει πώς είναι το γονικό συναίσθημα?Οι ώρες που του λείπει ο γονιός είναι κάτι που δεν αναπληρώνεται.
    CROSS
    13.01.2008, 18:27
    #9
    Να τον ξαναβάλεις στη ζωή σου για να στην αναστατώσει ξανά με την πρώτη ευκαιρία?Και απο τη στιγμή που έφυγε απ'τη ζωή σου δεν μπορείς να τον εμπιστεύεσαι και πάλι,σωστα?Οπότε άστον και θα έρθει μια μέρα που θα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο..Εγώ και αν έκανε προσπάθεια απο μόνος του δεν θα τον δεχόμουν πίσω για να καταλάβει το λάθος του.Διαφορετικά θα νόμιζε ότι όποτε θέλει θα μπαινοβγαίνει στη ζωή σου.Σόρρυ που το πάιρνω προσωπικά,αλλά μου θυμίζει μια άλλη περίπτωση.Και κάτι τελευταίο:τώρα έχεις ξεπεράσει μια κατάσταση..έχεις όρεξη να κάνεις πισωγυρίσματα?Τι να πω,αν δεν τον έχεις ξεπεράσει και δεν αντέχεις να ζείς χωρίς αυτόν( )πάρτον και αν το μετανοιώσεις τον πετάς...τζάμπα είναι Όσον αφορά την αλλαγή ονόματος,που είπαν κάποιοι,το σκέφτηκα και γω σε κάποια φάση.Μήπως να πάρω το nick μου και στην πραγματική ζωή,εκτός απ'την εικονική?
    cranky
    13.01.2008, 22:14
    #10
    Παράθεση:

    Το μέλος CROSS στις 13-01-2008 στις 18:27 έγραψε...

    Να τον ξαναβάλεις στη ζωή σου για να στην αναστατώσει ξανά με την πρώτη ευκαιρία?Και απο τη στιγμή που έφυγε απ'τη ζωή σου δεν μπορείς να τον εμπιστεύεσαι και πάλι,σωστα?Οπότε άστον και θα έρθει μια μέρα που θα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο..Εγώ και αν έκανε προσπάθεια απο μόνος του δεν θα τον δεχόμουν πίσω για να καταλάβει το λάθος του.Διαφορετικά θα νόμιζε ότι όποτε θέλει θα μπαινοβγαίνει στη ζωή σου.

    Tα είπες ΟΛΑ !!!

    @ PashalinaMakia : Εδώ ομως δεν έχουμε να κάνουμε με νορμάλ περίπτωση γονιού."Δεν αξίζεις , καί δεν θα καταφέρεις τίποτα" ??.Τί συναίσθημα να σε δένει με τέτοιο γονιό ??



    Η βία δεν είναι λύση, ομως η Λία , είναι Βίσση.

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : cranky στις 13-01-2008 22:22 ]


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : cranky στις 13-01-2008 22:25 ]


    Stroumfita456
    14.01.2008, 09:16
    #11
    Παράθεση:

    Το μέλος CROSS στις 13-01-2008 στις 18:27 έγραψε...

    Να τον ξαναβάλεις στη ζωή σου για να στην αναστατώσει ξανά με την πρώτη ευκαιρία?Και απο τη στιγμή που έφυγε απ'τη ζωή σου δεν μπορείς να τον εμπιστεύεσαι και πάλι,σωστα?Οπότε άστον και θα έρθει μια μέρα που θα χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο..Εγώ και αν έκανε προσπάθεια απο μόνος του δεν θα τον δεχόμουν πίσω για να καταλάβει το λάθος του.Διαφορετικά θα νόμιζε ότι όποτε θέλει θα μπαινοβγαίνει στη ζωή σου.Σόρρυ που το πάιρνω προσωπικά,αλλά μου θυμίζει μια άλλη περίπτωση.Και κάτι τελευταίο:τώρα έχεις ξεπεράσει μια κατάσταση..έχεις όρεξη να κάνεις πισωγυρίσματα?Τι να πω,αν δεν τον έχεις ξεπεράσει και δεν αντέχεις να ζείς χωρίς αυτόν( )πάρτον και αν το μετανοιώσεις τον πετάς...τζάμπα είναι Όσον αφορά την αλλαγή ονόματος,που είπαν κάποιοι,το σκέφτηκα και γω σε κάποια φάση.Μήπως να πάρω το nick μου και στην πραγματική ζωή,εκτός απ'την εικονική?


    συμφωνω απόλυτα μαζι σου!
    jethroomi
    16.01.2008, 02:49
    #12
    Liza δεν εχω επαφη με τον βιολογικο μου πατερα, ουτε με κανενα αλλο πατερα.Νομιζω οτι μου χρωσταει κατι αλλα τον συγχωρω, αρκει να μην τον ξαναδω.
    Αυτοι οι τυποι ανθρωπων δεν ερχονται για να σε απελευθερωσουν αλλα για το αντιθετο, συναισθηματισμοι κλπ. προς οφελος τους.
    Αφου σ'αφησαν πισω (καποτε) ασ'τους κι εσυ τωρα.
    Κουραγιο ευχομαι να ξεπερασεις ο,τι σου 'φορτωσαν'
    Liza32
    16.01.2008, 07:44
    #13
    Για να είμαι ειλικρινής, δεν μου καίγεται καρφάκι για αυτόν! Άλλωστε, 25 χρόνια τώρα, έχω δίπλα μου ένα θαυμάσιο άνθρωπο, ο οποίος παρόλο που δεν έχουμε το ίδιο αίμα, έχουμε την ίδια καρδιά. Και ναι, είναι ο πατέρας που πάντα ονειρευόμουν! Είμαι πολύ τυχερή που είναι δίπλα μου και τον αγαπάω όσο δεν φαντάζεστε!
    PHILIPPOSSM
    16.01.2008, 12:18
    #14
    Παράθεση:

    Το μέλος Liza32 στις 16-01-2008 στις 07:44 έγραψε...

    Για να είμαι ειλικρινής, δεν μου καίγεται καρφάκι για αυτόν! Άλλωστε, 25 χρόνια τώρα, έχω δίπλα μου ένα θαυμάσιο άνθρωπο, ο οποίος παρόλο που δεν έχουμε το ίδιο αίμα, έχουμε την ίδια καρδιά. Και ναι, είναι ο πατέρας που πάντα ονειρευόμουν! Είμαι πολύ τυχερή που είναι δίπλα μου και τον αγαπάω όσο δεν φαντάζεστε!


    Μπραβο!!!!!!! Αλωστε πατερας δεν ειναι μονο ο βιολογικος αλλα και αυτος που σε ανατρεφει.
    PashalinaMakia
    16.01.2008, 12:25
    #15
    Πιστεύω πως οι γονείς είναι αναντικατάστατοι όμως.Όσο καλός και να είναι κάποιος δεν είναι ο πατέρας σου,δεν είστε ο ένας για τον άλλο κομμάτι του εαυτού σας.Ο άλλος που θα βάλει στη ζωή ένας απο τους δυο γονείς είναι φίλος,όχι συγγενής.
    Κι είναι πολύ σημαντικό να βλέπουμε την αλήθεια όπως είναι και να μην παραμυθιαζόμαστε με συναισθήματα που δημιουργούνται απο ανάγκη.Γιατί τα περισσότερα παιδιά με χωρισμένους γονείς οι ανάγκες είναι πάρα πολλές,και άλλες φορές τις αισθανόμαστε και τις εξωτερικεύουμε επειδή μας συμφέρει κι εμάς και τους γύρω μας,κι άλλες φορές επειδή θα καταλάβουμε και λάθη των γονιών μας αποσιωπούμε και κάνουμε τους κινέζους.
    Και μιλάω απο εμπειρία μου.
    Επίσης,αν δεν σου καιγόταν καρφί απλά θα απαξιούσες σχετικά με αυτό το άτομο.Τέλος.
    Αντε πολύ ασχοληθήκαμε με ανεύθυνους γονείς!


    Your hand in mine..............

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : PashalinaMakia στις 16-01-2008 12:27 ]


    katerinni
    16.01.2008, 15:24
    #16
    και συμφωνώ και διαφωνώ μαζί σας!εγώ προσωπικά εκείνη τη στιγμή δεν θα του μίλαγα αλλά μετά απο 2-3 μέρες θα τον καλούσα σε ραντεβού μαζί μου ή θα επιδίωκα να τον συναντήσω.θα ήθελα να του πώ τι έχω κάνει για να δεί ότι δεν είχε δίκιο,όχι για να μου πεί μπράβο ή έκανα λάθος, έτσι πληροφοριακά.κι επίσης θα τον ρωτούσα για όλα αυτά πώς τι και γιατί και θα απαιτούσα να μου απαντήσει γιατί έχει αυτή τη άποψη για μένα και που είναι τόσο καιρό.αφού τα συζητάγαμε θα τον αποχαιρετούσα και δεν θα τον ξαναενοχλούσα.
    despinakontogianni
    16.01.2008, 18:12
    #17
    Στην περίπτωση μου, δε νομίζω να του μίλαγα. Ξέρω, όλοι θέλουμε μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά ήταν πατέρας μου και δε συγχωρώ ποτέ μια τέτοια αδιαφορία.


    Νέες συζητήσεις
    στην ίδια κατηγορία