Η νέα διάταξη για κοινό επώνυμο των συζύγων

Με το σύνθημα «δεν είμαι του αντρός μου» γυναικείες οργανώσεις αντιδρούν στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που δίνει τη δυνατότητα στους συζύγους να διατηρούν το ίδιο επώνυμο, και καταγγέλλουν ότι στην πατριαρχική Ελλάδα αυτό σημαίνει να αφήνονται οι γυναίκες βορά στις πιέσεις για αλλαγή του επωνύμου τους μετά τον γάμο.

Με το νομοσχέδιο που εγκρίθηκε προ ημερών από την Κυβερνητική Επιτροπή αλλάζει ένα σημαντικό άρθρο του νόμου 1329/1983, που υιοθέτησε η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για το οικογενειακό δίκαιο και αποτέλεσε τομή για τα γυναικεία δικαιώματα στην Ελλάδα και για την ισότητα των δύο φύλων στην οικογένεια.

Συγκεκριμένα προτείνεται η γυναίκα να μην διατηρεί αναγκαστικά το οικογενειακό της επίθετο, όπως προβλέπει ο ισχύων νόμος, αλλά να παίρνει αυτό του συζύγου, εφόσον υπάρχει συναίνεση και των δύο.

Οι γυναικείες οργανώσεις -Ομάδα Γυναικών Θεσσαλονίκης, Παγκόσμια Πορεία Γυναικών, και τα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών για θέματα φύλου και ισότητας ΕΠΕΑΚ ΙΙ (ΤΕΙ Πάτρας)- που υπογράφουν τη σχετική ανακοίνωση, σημειώνουν ότι το νομοσχέδιο «αφήνει τη γυναίκα βορά στις πιέσεις του συζύγου και του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος για αλλαγή του επιθέτου της, γιατί γνωρίζουμε στην πατριαρχική Ελλάδα τι σημαίνει 'συναίνεση και των δύο συζύγων'». ΟΙ ίδιες αναφέρουν, μεταξύ άλλων, πως «γνωρίζει ο κ. υπουργός ότι κανείς άνδρας δεν θα δεχόταν στην Ελλάδα -και πολύ σωστά, αφού το όνομα είναι βασικό στοιχείο της ταυτότητας του ατόμου- να αλλάξει το επώνυμό του και να πάρει αυτό της συζύγου του».

Οι οργανώσεις ζητούν να αποσύρει η κυβέρνηση «μαζί και τα γελοία επιχειρήματα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, πάνω στα οποία στηρίζει την πρότασή της.

Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης στηρίζεται στο γεγονός ότι «μετά τη διαγραφή, αρχικά από τα διαβατήρια και κατόπιν από τις ταυτότητες, του ονόματος του συζύγου είναι πολύ δύσκολο στα νόμιμα ζεύγη να αποδείξουν, ταξιδεύοντας κυρίως στο εξωτερικό, ότι είναι καθ’ όλα νόμιμα ζεύγη και όχι παράνομα, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται, κατά τη διενέργεια διαφόρων συναλλαγών. Με την εισαγόμενη ρύθμιση, προς άρση των εμφανιζομένων προβλημάτων, παρέχεται η δυνατότητα στους συζύγους να έχουν το ίδιο επώνυμο, εάν φυσικά αμφότεροι το επιθυμούν».

Το πρόβλημα ωστόσο αφορά μόνο τις χώρες με αυστηρά θεοκρατικά καθεστώτα και ως εκ τούτου δεν προκύπτει ανάγκη αλλαγής της ελληνικής έννομης τάξης με επιστροφή, όπως καταγγέλλουν οι γυναικείες οργανώσεις, «μετά από ένα τέταρτο του αιώνα στην παράδοση της ελληνικής πατριαρχικής οικογένειας και στην υποτέλεια της γυναίκας».

«Αν έχουν προβλήματα τα ζευγάρια που επισκέπτονται χώρες με θεοκρατικούς νόμους, τότε ας βγάλει η κυβέρνηση ένα επίσημο χαρτί όπου θα αναφέρεται ο γάμος των δύο, αντί να οδηγεί την Ελλάδα σε θεοκρατικά βήματα» σημειώνουν οι υπογράφουσες το κείμενο οργανώσεις.

Επισημαίνουν επίσης ότι «οι διοικητικές δυσλειτουργίες ενδεχομένως θα είναι ασύγκριτα περισσότερες εντός Ελλάδας με τη ρύθμιση αυτή. Ολες οι νέες γυναίκες σήμερα μορφώνονται, αποκτούν πτυχία και διπλώματα, κάνουν αγοραπωλησίες, υπογράφουν επίσημα έγγραφα. Επιπλέον τα διαζύγια σήμερα είναι πολύ πιο συχνά, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να ταλαιπωρούνται με τη γραφειοκρατία» σε περίπτωση διαζυγίου, οπότε η γυναίκα θα πρέπει να ξαναπάρει το πρηγούμενο επώνυμό της.

Εκτός από την απόσυρση της εν λόγω διάταξης, οι γυναικείες οργανώσεις ζητούν «από όλες τις γυναίκες βουλευτές να απορρίψουν αυτή την κατάργηση κεκτημένου δικαιώματος και να επαναβεβαιώσουν ότι ο νόμος χρειάζεται βελτίωση και όχι υπονόμευση».

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ

Διαβάστε επίσης:

"Κόκκινο πανί" για την αντιπολίτευση η διάταξη για το κοινό επώνυμο των συζύγων

Ενστάσεις και από τη ΓΓ Ισότητας στη ρύθμιση για κοινό επώνυμο συζύγων (19/6/2008)

Και στον παρακάτω σύνδεσμο θα βρείτε ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών για την απόσυρση της διάταξης:

Διατήρηση του αμετάβλητου των επωνύμων μετά το γάμο

________________

Προσωπική μου άποψη; Αίσχος. Τι διάταξη είναι αυτή; Πάμε 25 χρόνια (και βάλε...) πίσω. Αντί να ασχοληθούν με σοβαρά προβλήματα στις νομοθεσίες, αποφάσισαν να τροποποιήσουν έναν σωστό νόμο που ισχύει από το 1983; Πίσω στο να είμαστε αντικείμενα εκβιασμού και να κυκλοφορούμε με αποδεικτικό ιδιοκτησίας;

Ειλικρινά αυτή τη στιγμή έχω στερέψει από λόγια. Τι να σχολιάσει κανείς;

Θα επαναλάβω μόνο το εξής σύνθημα:

Δεν είμαι του αντρός μου

Δεν είμαι του πατρός μου

Θέλω να είναι ο εαυτός μου

Θα διατυπώσω -για άλλη μία φορά- την άποψή μου σχετικά με την κωμική κατάσταση που δημιουργείται όταν οι νόμοι εμπλέκονται σε διακανονισμούς διαπροσωπικών σχέσεων. Έστω, λοιπόν, ότι και οι δύο σύζυγοι κρατούν το επώνυμο λόγω ισότητας. Προφανώς και κατά τη βάφτιση του παιδιού, πρέπει να αποδοθούν τα ονόματα όλων των παππούδων/γιαγιάδων λόγω ενδοοικογενειακής "ισονομίας". Ας δούμε μία τυπική οικογένεια:

-----------------------------------------------------

• Έστω ότι λέγομαι Μπάμπης Νοικοκύρης και η σύζυγός μου Έλενα Ανοικοκύρευτη. Το παιδί μας θα ονομαστεί προφανώς...

... Νίκος/Γιώργος/Αναστάσης/Μάριος (από τα ονόματα των παπούδων) Νοικοκύρης Ανοικοκύρευτος (από τα επώνυμα των γονεών, δηλαδή το δικό μου και της συζύγου μου)

• ...ο οποίος θα παντρευτεί την κόρη (ή και γιο, προς το παρόν εξετάζουμε κόρη) του Δημήτρη Αχαίρευτου με την Νικολέττα Τσαπατσούλα.

• Τα παιδί τους θα το ονομάσουν:

Όνομα: Δήμητρα/Κωνσταντίνα/Νικολέττα/Χαραλάμπω

Επώνυμο: Νοικοκύρη Ανοικοκύρευτου Αχαίρευτου Τσαπατσούλα.

μπλα μπλα μπλα (μου θυμίζει κάτι από τα ονόματα στη Βραζιλία: Καρλος Μαρία Αρναθαμπαλ Ντε Κοντινεντε Ντι Σαντος).

----------------------------------------------------

Τελικά, κάποια στιγμή δεν πρέπει να γίνεται επιλογή του κοινού ονόματος, προκειμένου να καταλήξουμε σε ρεαλιστικές καταστάσεις και όχι σαν την ταινία του Βέγγου "Θανάσης Παπαγεωργακοπουλοδημητρακοπαπαδοπουλος;" που εύστοχα σατίριζε την κοινωνία που έρχονταν 40 χρόνια μετά;

Δηλαδή, όταν το παιδί κληθεί να επιλέξει λόγω γραφειοκρατικής λειτουργίας ένα όνομα δεν θα υποστεί τις αντίστοιχες κοινωνικο-ενδοοικογενειακές πιέσεις που αναφέρονται; Μήπως απλά μεταθέτουμε την ευθύνη της επιλογής στο παιδί, ώστε να διατηρήσουμε τα ίχνη της κεκτημένης υπερηφάνειας;

Αυτά όσων αφορά το κωμικό θέμα που ακούει στο όνομα "νομοθεσία περί ονομάτων"...

Ας μπω συγκεκριμένα στο (κωμικό από πλευράς αναγκαιότητας υπόστασης) νομοθετικό πλαίσιο που ορίζει το ποιο όνομα θα κρατήσει το ζεύγος. Από τη στιγμή που επιλέγουμε να ζήσουμε με έναν άνθρωπο και επικοινωνούμε επαρκώς, είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να τρέχουμε σε νομοθετικές διατάξεις που θα επιβάλλουν την άποψη σε έναν από τους δύο, όποιος κι αν είναι αυτός. Οι μέσες λύσεις είναι σαφώς πιο αστείες σε έμπνευση από το ίδιο το νομοοσχέδιο. Σε μία κατάσταση μέσης οδού, πχ. μπορεί να χρησιμοποιηθεί μίξη των ονομάτων σε κοινή συναίνεση (κάτι σαν την πολυσυζητημένη Βόρεια Μακεδονία):

Αν πάρω το πρώτο παράδειγμα, θα καταλήξω στο

• Νοικοανοικοκύρευτος ή το Ανοικοκυρευτονοικοκύρης

, ενώ στο δεύτερο:

• Αχαιρευτοτσαπατσουλα ή Τσαπατσουλοαχαιρευτη.

Το πόσο γελοία και ανεύθυνα αντιμετωπίζουμε ως άνθρωποι τους θεσμούς και τη λειτουργία της κοινωνίας, αντανακλάται πλήρως στη νομοθεσία μας. "Οι νόμοι είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας". Θα διαπιστώσει κανείς ότι τα θέματα στα οποία διαθέτουμε τη λιγότερη αντίληψη ως πολίτες, είναι εκείνα που έχουν την πιο λεπτομερή και αυστηρή(αυταρχική) νομοθεσία.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 25-06-2008 13:28 ]

Βρε κάτι προβλήματα που έχει ο γυναικείος πληθυσμός...

Έλεος πια...

Μην αφήσετε τίποτα όρθιο κοριτσάρες ούτε ιερό ούτε όσιο, ούτε ήθη ούτε έθιμα ούτε παραδόσεις, ούτε θρησκεία ούτε πατρίδα ούτε τίποτα, και μην μου πείτε ότι το πάω μακριά...μονο του πάει...δηλαδή εσείς οι κοριτσάρες το πάτε τάχαμου τάχα μου περί ισότητας, που δεκαετίες τώρα έχετε με το δίκιο σας κερδίσει την ισότητα αλλα θέλετε περισσότερα, τα θέλετε ΌΛΑ..!!!

Εσείς οι κοριτσάρες οι ελεύθερες ισότιμες και ωραίες ένα έχω να σας πω...κοιτάξτε στον υπόλοιπο πλανήτη πως υποφέρουν οι γυναίκες που τις σφάζουν στο γόνατο, που τις βγάζουν με το ζόρι στο πεζοδρόμιο κτλ κτλ...

Για αυτές να κάνετε κάτι....

Εσείς οι "πολιτισμένες"  και πολιτισμένες τα έχετε ήδη ΌΛΑ

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : NikFrance στις 24-06-2008 18:53 ]

Δηλαδή θεωρείται ότι είσαι κτήμα κάποιου με το να λαμβάνεις το όνομά του? Και μάλιστα εκείνου που έχεις διαλέξει να ζήσεις μαζί του τη ζωή σου?

Πραγματικά, δεν το θεωρώ προσβλητικό να παίρνουν το επίθετο του αντρός τους οι γυναίκες, είναι και σαν τομή όσον αφορά την οικογενειακή κατάστασή τους. Επίσης, μου φαινόταν πολύ άσχημο τα παιδιά να παίρνουν το επίθετο του μπαμπά τους και ουσιαστικά μόνο η γυναίκα στο τέλος να φαίνεται ως ξένη προς την ίδια της την οικογένεια. Δεν πιστεύω πως η ανεξαρτησία, ο χαρακτήρας και η μοναδική προσωπικότητα της γυναίκας κρίνεται από ένα επίθετο.

Και αν δεν είμαστε του συζύγου μας ή του μπαμπά μας (που τη θεωρώ λάθος σαν λογική εξαρχής) η ταυτότητα μας από πού αλλού μπορεί να φαίνεται?? Φυτρώσαμε?? Ανεξαρτησία δεν είναι η απομάκρυνση και ο μηδενισμός από ισχυρούς δεσμούς. Μετά θα παραπονιομαστε που δεν ανήκουμε πουθενά???

Ο νομοθετης ειναι σοφος.Η γυναικα πρεπει να φερει το ονομα αυτου που ανηκει.Οπως τα σκυλια εχουν λουρακι.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ.

-----------------
http://el-karl.blogspot.com

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Disasterpiece στις 24-06-2008 23:04 ]

Ελπίζω να κάνεις πλάκα. Γιατί αν δεν κάνεις μην πάρεις γυναίκα ρε παιδί μου κάνε παιδια με ιερόδουλο (κοινώς π_____α) ή αν δεν το σηκώνει η "τιμή" σου "χέσε μας ρε Νταλάρα". 

Υ.Γ δεν μιλάω απαραίτητα για σενα μην με παρεξηγήσεις. μιλάω για όσους το πιστεύουν αυτό.

Βρίσκω τελείως γελοίο το περιεχόμενο του νομοσχεδίου. Και ακόμη περισσότερο την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης. Ποιο πολιτισμένο κράτος ενδιαφέρει αν το ζεύγος είναι νόμιμο ή "παράνομο" και πότε γίνεται δηλαδή τέτοιος έλεγχος? Αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο σε χώρες με πολύ αυστηρά θεοκρατικά καθεστώτα. Οι οργανώσεις που αντιδρούν στο νομοσχέδιο πολύ σωστά επισημαίνουν ότι η απόδειξη της συγγένειας θα μπορούσε να γίνει και με έγγραφα, χωρίς να χρειαστεί να αλλάξουν επίθετα.

Τώρα επί του θέματος, συμφωνούμε ελπίζω ότι στην ελληνική κοινωνία δύσκολα θα δεχτεί ένας άνδρας να πάρει το επίθετο της γυναίκας του. Συνεπώς, ο κλήρος πέφτει στον γενναίο.

Να πω ότι θεωρώ το επίθετο καθαρά και πρώτα απ'όλα μέσο αναγνώρισης του κάθε ανθρώπου. Βρίσκω απαράδεκτο να υποχρεώνουν ουσιαστικά τη γυναίκα - κι οποιοδήποτε από τα δύο φύλα δηλαδή - να αλλάζει το όνομα με το οποίο είναι γνωστή στην εργασία της, στις συναλλαγές της και γενικότερα στον κύκλο της για να το επαναφέρει όταν πάρει διαζύγιο και να το αλλάξει με το όνομα του δεύτερου συζύγου της όταν ξαναπαντρευτεί και πάει λέγοντας. Θα αναγνωρίζεται δηλαδή μέσω του εκάστοτε συζύγου της! Όπως οι Κώσταινες κι οι Γιώργαινες στα χωριά!

Και δηλαδή η "λύση" και μάλιστα η εκ του νόμου στο θέμα "γιατί τα παιδιά να παίρνουν το όνομα του άντρα κι η γυναίκα να φαίνεται ξένη προς αυτά" είναι να πάρουν όοοοολοι μαζί το όνομά του..? Και τέλος πάντων αν όπως λέει η Αλεξία δεν είναι και τόσο σημαντικό ένα όνομα, μάλλον του δίνουν αρκετή σημασιά με το να το περιλαμβάνουν στο νομοσχέδιο. Τώρα που πραγματικά οφείλεται αυτό..Μπορεί δηλαδή να πει κανείς "σιγά, ένα επίθετο είναι" αλλά πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες που επιφέρει η αλλαγή επιθέτων λες και είναι ανταύγειες στο μαλλί, έμμεσα πλήττεται ένα μέρος της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων.

Ειλικρινά βλέπω τα ονόματα και τα επίθετα μικρές κουκίδες κι έγραψα παραπάνω ποια η χρησιμότητά τους για μένα. Δεν πιστεύω καν ότι με το να λέγομαι Παπαδοπούλου είναι εμφανές από που κρατάει η σκούφια μου. Άσε που όλο αυτό μου φαίνεται τυπικό. Τόσος ντόρος λες κι εγώ δεν υπάρχω και δεν είμαι κανένας χωρίς το επίθετο των γονιών μου και πόσο μάλλον του συζύγου μου που στην επόμενη στάση μπορέι και να κατέβει.

Άντε κι ύστερα έχει σειρά η επαναβίωση του θεσμού της προίκας και της ανδρικής αρχηγίας και πατρικής εξουσίας μέσα στην οικογένεια..

ΧαχαχαΧαΧΑχΑΧαχΑΧαχαχαχ . . . sorry αλλα το πακετο κειμενο-photo ειναι all the money !

Υ.Γ πριν προλαβουν να με κραξουν οι wanna be ωραίες και μοιραίες

. . . δεν συμφωνω σε καμια περιπτωση με το παραπανω κειμενο . . . λογικα κανει χιουμορ ο piece ! (μακαρι να κανει χιουμορ)

-----------------
Es iSt sOWeIt, HabE iCh rEchT ? daRf icH noCh EtWas SaGen ? Ist Es VorBeI ?

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sea_like_eyes στις 25-06-2008 13:47 ]

• Έστω ότι λέγομαι Μπάμπης Νοικοκύρης και η σύζυγός μου Έλενα Ανοικοκύρευτη. Το παιδί μας θα ονομαστεί προφανώς...

... Νίκος/Γιώργος/Αναστάσης/Μάριος (από τα ονόματα των παπούδων) Νοικοκύρης Ανοικοκύρευτος (από τα επώνυμα των γονεών, δηλαδή το δικό μου και της συζύγου μου)

• ...ο οποίος θα παντρευτεί την κόρη (ή και γιο, προς το παρόν εξετάζουμε κόρη) του Δημήτρη Αχαίρευτου με την Νικολέττα Τσαπατσούλα.

• Τα παιδί τους θα το ονομάσουν:

Όνομα: Δήμητρα/Κωνσταντίνα/Νικολέττα/Χαραλάμπω

Επώνυμο: Νοικοκύρη Ανοικοκύρευτου Αχαίρευτου Τσαπατσούλα.

μπλα μπλα μπλα (μου θυμίζει κάτι από τα ονόματα στη Βραζιλία: Καρλος Μαρία Αρναθαμπαλ Ντε Κοντινεντε Ντι Σαντος).

Υ.Γ καλα μιλαμε η γελοιοτητα δεν εχει τελος . . . σωστο σε βρισκω

Υ.Γ εεεεεεεεεεεεεελεος

Το σημαντικό, όταν κατακρίνουμε ένα νομοσχέδιο, είναι να δώσουμε την εναλλακτική λύση, όπως την βλέπουμε εμείς. Είναι εύκολο να πυροβολούμε εκ του ασφαλούς με γενικεύσεις όπως "ισότητα, ελευθερία, ανεξαρτησία κλπ.". Επί του παρόντος έχει κανείς να προτείνει πώς (με ποια κριτήρια) -κατά τη γνώμη του- πρέπει να δρομολογείται ο ονοματισμός του (μετά γάμου) ζεύγους;

Η προσωπική μου θέση είναι "Β Ρ Ε Ι Τ Ε Τ Α". Εδώ βρήκατε τόσο και τόσα κοινά μεταξύ σας, σε αυτό θα κολλήσετε; Με άλλα λόγια, ο νόμος πρέπει να αποφανθεί "η χρήση του επωνύμου έγκειται αποκλειστικά στην συναίνεση του ζεύγους, την οποία και επικυρώνει στο συμβόλαιο γάμου". Σε άλλη περίπτωση, σε λίγο καιρό καταλήξουμε στις ακραίες γελοιότητες να θεσπίσουμε νόμους για το τί πυτζάμες θα φορά ο σύζυγος και τί σκουλαρίκια η σύζυγος, ώστε να μη θίγεται το αίσθημα του άλλου. Είμαστε εκφραστές και υπεύθυνοι των επιλογών μας, με όλες τις παραμέτρους που η κάθε επιλογή φέρει. Αν δεν είμαστε έτοιμοι για σχέσεις και για γάμους, απλά δεν τους κάνουμε. Μένουμε μετέωροι, με την ταυτότητα μας στο χέρι, να αναγράφει το δοξασμένο επώνυμό μιας πεθαμένης αγάπης-θύμα του πολέμου της υπερηφάνειας, όπως ακριβώς η στρατιωτική ταυτότητα αναγράφει τα αναγνωριστικά στοιχεία ενός ένδοξου νεκρού στον πόλεμο της σφαίρας και της λόγχης.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 25-06-2008 14:25 ]

διαβάστε κ ενα αρθρο που γράφτηκε το 1981 κ εχει σχεση με αυτό

«Ήθελε να κάνει ένα παιδί. Είχε, όμως, διάφορα ορμονικά και άλλα προολήματα. Άρχισε να επισκέπτεται τους γιατρούς, να υποοάλλεται σε θεραπείες κι από κάποια στιγμή και πέρα να μένει ξαπλωμένη στο κρεοάτι . της, ακίνητη, για να εξελιχθεί η εγκυμοσύνη της χωρίς δυσάρεστα απρόο­πτα.
Έξι μήνες πέρασε στο κρεβάτι. Όλα, ευτυχώς, πήγαν καλά. Στην κλι­νική ταλαιπωρήθηκε. Κινδύνεψε. Τελικά, γέννησε με καισαρική. Ένα υγιέστατο και όμορφο κοριτσάκι. Όταν το βρέφος έγινε πέντε μηνών, έπρεπε να του κάνει ένα εμβόλιο. Το πήγε στο Υγειονομικό Κέντρο. Κι εκεί κατάλαβε μερικά πράγματα, που δεν μπορούσε να τα φαντασθεί ποτέ.. .

«Πώς λέγεται το μωρό;» τη ρώτησε η νοσοκόμα, για να γράψει τ' όνομά
του σε μια καρτέλα. «Είναι αβάπτιστο». «Πώς λέγεται ο πατέρας;» «Τάδε». «Πολύ καλά, περάστε για το εμοόλιο». «Πώς ονομάζομαι εγώ, η μητέρα, που γέννησα αυτό το παιδί, δε θα ρωτήσετε;» «'Οχ ι. Δε χρειάζε­ται... »

Πέρασαν δυο μήνες. Ήρθε η μέρα για τη βάφτιση του βρέφους. «Πώς ονομάζεται ο πατέρας;» τη ρώτησε ο παπάς, συμπληρώνοντας ένα χαρτί. «Τάδε». «Πολύ ωραία. Μ' αυτό το χαρτί θα πάτε στην εκκλησία που θέλετε και θα βαφτίσετε το παιδί». «Το δικό μου το όνομα δεν θα το γράΨετε;» « 'Οχι. Δε Χρειάζεται.. . »
Είχε ταλαιπωρηθεί έναν ολόκληρο χρόνο γι' αυτό το παιδί. Είχε κιν­δυνέψει να πεθάνει. Κι ωστόσο, στα χαρτιά του Υγειονομικού Kέντρου'" και της Εκκλησίας το παιδί είχε μόνο πατέρα! Η μάνα ήταν μια ασήμαντη λεπτομέρεια...»

πιστευω οτι ειναι καθαρά θεμα του ζευγαριού ....

disasterpiece

Σίγουρα ένα επίθετο δεν δείχνει την αφοσίωση και την αγάπη, δεν νομιζω οτι χρειαζεται αναλυση. Αν κάποιος θέλει να αλλάξει επίθετο, αλλάζει. Άλλωστε σε πάρα πολλά ζευγάρια που παντρέυτηκαν μετά το 1983 οι γυναίκες με τη θέλησή τους πήραν το όνομα του συζύγου και νομιζω ακομη και σημερα μπορουν να το παρουν. άσε όπου χρειάζεται μια χαρα δηλωνεις και το επιθετο του συζύγου (βλέπε παντρεμένες/χήρες σε ψηφοδέλτια)

Ούτε έχουν πρόβλημα οι γυναίκες με τη ρύθμιση για να ικανοποιήσουν ένα καπρίτσιο.

Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Στην Ελλάδα, και οπουδήποτε στον κόσμο, η γυναίκα θα πάρει το επίθετο του άντρα αν πρεπει να επιλεγει ενα κοινο επίθετο στο ζευγάρι. Και τελικα το θεοκρατικο καθεστως θελει αποδειξεις οτι 2 τουριστες ειναι παντρεμενοι, ας εχουν μαζι τους ενα χαρτι ληξιαρχικης πραξης γάμου ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο (πρωτη φορα στο κειμενο αυτο το διαβασα οτι τα παντρεμενα ζευγαρια εχουν πλεον προβλημα να αποδειξουν τον γαμο τους...).Το σκεφτηκαν πολλη ωρα πριν το συνταξουν το κειμενο με τα επιχειρηματα;

Κανείς δεν είπε τα παιδιά να παίρνουν 15 επίθετα (υπάρχει το γένος, χρησιμοποιείται όταν 2 παιδιά έχουν γονείς με ίδιο ονοματεπώνυμο στο σχολείο και στα αριστεία...), οπότε κρατάνε ότι θέλουν όταν μεγαλώσουν - άλλωστε νομίζω ότι όλοι μπορούν να αλλάξουν ονοματεπώνυμο στο ληξιαρχείο.

Αλλα λογια να αγαπιομαστε κοινως. Βρειτε μου ενα σοβαρο λογο για την αλλαγη του νομου (ελπίζω οι γυναικες στη Βουλη να πραξουν αναλογως).

Κατά τα άλλα με καλύπτει το ποστ της Φλερυς.

Στέλλα υποστηρίζεις ότι:

Όταν στο 2ο ποστ της συζήτησης έγραψα:

Θεωρείς σωστό να μεταθέτουμε την ευθύνη των επιλογών μας στο παιδί, το οποίο πρέπει να σκεφτεί και για εμάς ενώ το φυσιολογικό είναι ακριβώς το αντίθετο; Θεωρείς αντίστοιχα φυσιολογικό πχ. να αφήνουμε το κληρονομικό στην ευχέρεια του παιδιού να το διεκδικήσει και όχι να το δρομολογούμε εμείς;

Λες ότι υπάρχει το γένος...το οποίο στην κωμική περίπτωση που ανέφερα σε εκείνο το ποστ θα είναι ποιο;;; Το δικό μου ή της γυναίκας μου (εφόσον συζητάμε για το γένος του παιδιού μου); Με άλλα λόγια πώς θα γίνει η επιλογή του επίσημου επωνύμου (και κατ' επέκταση και του γένους); Το παιδί μου με τη σειρά του ποιο όνομα θα επιλέξει; Εκεί δεν απαιτείται νομοθεσία ώστε να μη με "ρίξει";

Η "θεοκρατία" στην Ελλάδα έχει πάψει να υφίσταται εδώ και δεκαετίες. Έχει παραδώσει τα σκήπτρα στον "ορθολογισμό του επιστημονισμού" με βάση τον οποίο κάθε απάντηση που θα δώσεις στα παραπάνω ερώτηματα είναι εκ των πραγμάτων λανθασμένη, και μεροληπτική.

Μιας και τα ζητήματα της ηθικής και της παράδοσης κάηκαν στην πυρά που ρίξαμε την βιωματική γνώση, ντύνοντάς την με το μιασμένο ρούχο της "θεοκρατίας", παίρνω άνετη θέση με τα πόδια πάνω στο τραπέζι και σας ρωτώ με κριτική διάθεση την αιτιολογημένη άποψή σας επάνω σε κάθε θέμα, όπως και αυτό. Τώρα πλέον ο "ορθολογισμός" (επιστημονισμός) μας κυβερνά μέσω της εμπειριοκρατικής εφαρμοσμένης επιστήμης, ο "ορθολογισμός" θα δεχθεί και την κριτική των όσων συμβαίνουν... και πιστέψτε με, θα σιχαθείτε να την ακούτε.... (Ήδη ξεκίνησα προσωπικά από το τόπικ με το θέμα της ομοφυλοφιλίας, που πλέον είστε υποχρεωμένοι -ορθολογιστικά- να βλέπετε το 8χρονο παιδί σας να "κοιμάται" με τον 50ρη. Ακολυθεί κατά πόδας το δικαίωμα της κόρης μας να νυμφευτεί τον Αζορ).

Στέλλα, γνωρίζεις ότι οι απαντήσεις μου δεν είναι προσωπικές μομφές και γνωρίζω ότι το γνωρίζεις...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 25-06-2008 16:25 ]

Πραγματικά είναι κρίμα να εγείρονται έριδες για το επώνυμο, λες και είναι κάτι εξόχως σημαντικό για το ξεκίνημα της κοινής και καινής ζωής δυο ανθρώπων που αγαπιούνται κι αποφασίζουν να ζήσουν μαζί και να δημιουργήσουν οικογένεια. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όλα αυτά τα ασήμαντα ζητήματα είναι εκ του πονηρού, έτσι ώστε να αποπροσανατολιζόμαστε από το άθλημα της αγάπης που είναι ο κεντρικός πυλώνας κάθε επιτυχημένης σχέσης και να αρχίζουμε την φαγωμάρα.

Εγώ πιστεύω χαλαρά η σύζυγος μπορεί να κρατήσει και το πατρικό της και του συζύγου για να μην τον θίξει..Τα παιδιά καλά..Εννοείται το επίθετο του πατέρα..Τι να κάνουμε..Κανόνες της κοινωνίας..

Λάθος δικό μου που δεν έγινα αρκετά σαφής μάλλον και με το δίκιο σου σχολίασες. Δεν έθεσα ζήτημα να διαλέγουν στο μέλλον τα παιδιά το επίθετο του ενός γονέα ή του άλλου, όπως επίσης συμφωνώ μαζί σου σχετικά με το σιδηρόδρομο που μπορεί να προκύψει. Απλά ανέφερα ότι ο καθένας μας μπορεί να αλλάξει επίθετο (όπως οι καλλιτέχνες). Κατά κανόνα το παιδί παίρνει το επίθετο του πατέρα. Και κατά παράδοση αν θες, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το πειράξουμε αυτό το ζήτημα.

Θυμήθηκα τώρα και ένα επεισόδιο από την κωμική σειρά "50-50" όπου ο Φιλιππίδης έκανε απεργία πείνας 'Για το όνομα του πατέρα', όταν η τηλεοπτική του κόρη ανέφερε ότι θέλει να αλλάξει το επίθετό της και να λάβει της μητέρας της. Κωμικό, αλλά νομίζω ότι το επίθετο δημιουργεί κι ένα συναισθηματικό δεσμό του άντρα με τα παιδιά του, τη στιγμή που η μητέρα έχει το δεσμό μέσα από την κύηση και την γέννηση του παιδιού.

O ορθολογισμός σταματά εκεί που αρχίζει το συναίσθημα. Και δεν μπορείς να έχεις υγιή ανθρώπινη σχέση χωρίς συναίσθημα.

Ουδέποτε μου πέρασε από το μυαλό, και πιστεύω κι εσύ το γνωρίζεις.

Λογικό είναι μάλλον ως γυναίκα να με αγγίζει και να με ενδιαφέρει το παραπάνω ζήτημα, και μάλιστα προερχόμενη από οικογένεια με παραδοσιακή ανεξαρτησία άποψης και σκέψης των γυναικών, ακόμη και την εποχή της πατριαρχικής οικογένειας στην ελληνική επαρχία... Δεν είναι θέμα άκρου φεμινισμού, το αντίθετο είμαι από τα άτομα που πιστεύω πως κάποια χαρακτηριστικά των σύγχρονων γυναικών οφείλονται για την κακή ποιότητα σχέσεων στις μέρες μας.

Νομίζω ότι θα πρέπει να σταματήσω για λίγο καιρό να γράφω στα φιλοσοφικά γιατί ο ορθολογισμός της πτυχιακής έχει κάψει μερικά εγκεφαλικά μου κύτταρα, άμα δεν βγαίνει νόημα στα γραφόμενα.

Εγω που θέλω το επίθετο του μπαμπά που με μεγάλωσε τι να κάνω;

Στέλλα, με τις παρακάτω δύο προτάσεις με έβγαλες με πολύ απλό (για τα δικά μου πολύπλοκα δεδομένα ) τρόπο, από τη διαδικασία να εξηγήσω, ποιος ο ρόλος του πατρικού επωνύμου στις ενδοοικογενειακές σχέσεις.

Πραγματικά, έμεινα άγαλμα από την ανάγνωση των παραπάνω, τα οποία όμως μου αποδεικνύουν για άλλη μία φορά ότι οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη ωριμότητα σκέψεως από τους άντρες όταν δεν προσπαθούν να τους μοιάσουν.

Συμφωνούμε σε πολύ μεγάλο βαθμό ώς προς τη σημαντικότητα του ( φαινομενικά υποβαθμισμένου) ρόλου της γυναίκας στη σχέση. Εγώ απεναντίας πιστεύω ότι επάνω της πέφτει το μεγαλύτερο βάρος δημιουργίας και συντήρησης μιας σχέσης, για λόγους που -αν αναλύσω- θα φύγω από το θέμα...