ελληνική μουσική
    473 online   ·  210.886 μέλη

    Λιγη βοηθεια για την αγορα ταμπουρου...

    asskickere
    01.09.2009, 00:01

    Γεια σε ολους...καταλαβατε πιστευω περι τινος προκειται,ειμαι σε φαση να αγορασω ενα ταμπουρο...τιμες απο 250-350 ευρω το πολυ(για να μεινει κι ολας, οχι τιποτα αλλοCool) αλλα να ειναι και μεταλλο, οχι ξυλο(δυσκολευουν τα πραματα!).εχω περασει απο drumstore και Νακα και εχω δει καποια οπως τα sensitone της pearl ή το metalwork της tama ή ενα της dixon στο Νακα(για το οποιο θα ηθελα και γνωμη γιατι δεν μπορω να το βρω πουθενα αλλου στο internet!!!) καθως και το sonor force special edition steel.Εννοειται πως οποιαδηποτε αλλη προταση δεκτη.Το ξερω οτι θελετε να με βοηθησετε και οτι θα αφησετε αυτο που κανετε για να αρχισετε το ψαξιμο{#emotions_dlg.thumbup}


    djmetronomos
    01.09.2009, 08:44

    Φίλε μου, καλό σου μήνα! Δεν έχω κάτι να σου πω πάνω στα ταμπούρα που αναφέρεις. Είμαι λίγο παλιομοδίτης βλέπεις, κολλημένος με ήχους των 70's, τότε που μάθαινα ντραμς. Κάποια όργανα όμως δεν χάνουν την αξία τους, γίνονται classic. Πώς, ας πούμε, οι κιθαρίστες παθαίνουν με Gibson και Fender των σίξτις... Μπορώ να σου προτείνω να ψάξεις για κάποιο μεταχειρισμένο της Ludwig (το Supraphonic 400). Αν το ακούσεις, θα καταλάβεις γιατί είμαι κολλημένος - με αυτό έγραψε ιστορία ο John Bonham, αλλά και οι Ringo Starr, Robert Wyatt (Soft Machine), Carmine Appice (Vanilla Fudge), Nick Mason (Pink Floyd)... Επίσης, η Gretsch είχε πολύ ωραίο ταμπούρο (Charlie Watts με Rolling Stones, Tony Williams - ντράμερ της τζαζ & τζαζ/ροκ), αλλά και η Slingerland. Βέβαια, τότε οι Αμερικάνοι είχαν σχεδόν το μονοπώλιο, στα 80's έκαναν το μεγάλο άνοιγμα οι Ιάπωνες. Οι οποίοι μου αρέσουν για τα μεταλλικά τους μέρη (hardware). Στον ήχο, προτιμώ τους Αμερικάνους.

    Από τα ιαπωνικά ντραμς που έχω παίξει, αυτά που έμοιαζαν πιο πολύ στον στεγνό ήχο της Ludwig (μιλάω για ολόκληρο το ντραμσετ) ήταν τα Pearl - αν παίζεις ροκ τα προτείνω. Δεν θυμάμαι όμως τι μοντέλο ήταν το ταμπούρο της Pearl που είχα παίξει. Όπως και να'χει, μη βιαστείς. Το 90% του παιξίματος μας είναι σε ταμπούρο και κάσα. Έχει μεγάλη σημασία λοιπόν ο ήχος σ' ένα καλό ταμπούρο. Επίσης, προσπάθησε να αποφύγεις πολύπλοκους μηχανισμούς στις χορδές - όσο πιο απλός, τόσο το καλύτερο, ρυθμίζεται εύκολα και δεν μπλοκάρει.

    Εκτός από το μεταλλικό Ludwig, έχω κι ένα ξύλινο της DW. Είναι λίγο ακριβά τα άτιμα, αλλά το αναφέρω διότι, δεν ξέρω πώς, αλλά συνδυάζει τη ζεστασιά του ξύλου με την ένταση του μετάλλου. Και σε στούντιο και σε λάιβ με έχει καλύψει 100%. Μου αρέσει επίσης διότι έχει βάθος 6". Μισή ίντσα παραπάνω από το στάνταρ ταμπούρο και μισή λιγότερη από το βαθύ ταμπούρο, που του δίνει αυξημένη ένταση. Τα ταμπούρα 8 ιντσών τα μισώ - όταν τα βάζεις στη βάση τους, έρχονται πολύ ψηλά (κάθομαι χαμηλά) αλλά κι ο ήχος τους είναι κάπως βαρύς, ωραίος για 2-3 τραγούδια, αλλά άντε να παίξεις soul μ' αυτό... Λοιπόν, I rest my case, που θα έλεγε ο συνήγορος στις ΗΠΑ... Απλά, αν μπορείς, ψάξε και δοκίμασε ένα Ludwig...


    asskickere
    01.09.2009, 18:18

    Φιλε μου καλο μηνα και σε ευχαριστω για τις συμβουλες σου.Αρχικα,εχω ακουσει το supraphonic αλλα και το acrolite 404 και οντως ειναι πολυ ωραια απλα η παραγγελια μεσω ebay ειναι μονοδρομος γιατι μονο εκει ειχα βρει αξιολογα(ουτε καν στον thomann).Το ταμπουρο της gretsch δεν το εχω δει αλλα θα το ψαξω.Και ακριβως επειδη ενα μεγαλο μερος του παιξιματος ειναι στο ταμπουρο θελει καποια προσοχη στην επιλογη.Ξεχασα να αναφερω πως μου αρεσουν οι ροκ αλλα και οι φανκ ρυθμοι(χωρις να αφηνω στην απ'εξω τους μπλουζ) και μου αρεσει το ταμπουρο να εχει ατακα και να 'ξεπροβαλλει'!Για τους μηχανισμους που λες δεν ξερω και πολλα πραματα περα απο το ανεβοκατεβασμα της σουρτινας!Anyway ευχαριστω για το χρονο σου!


    Hastaroth
    02.09.2009, 15:28

    Θά συμφωνήσω κι'εγώ μέ τόν κύριο μετρονόμο γιά τά Ludwig,μόνο που θα είναι κάπως δύσκολο να βρής το συγκεκριμένο μοντέλο-αυτοί που έχουν τέτοιο ξέρουν την ποιότητά του καί δέν το δίνουν.Γιά την Gretsch δέν ξέρω ποιό μοντέλο εννοεί,εγώ έχω ένα μεταλλικό piccolo (που είναι δηλαδή πιό λεπτό αλλά μέ την standard διάμετρο) που μέ έχει βολέψει ούκ ολίγες φορές.Την Slingerland δέν την πολυσυμπαθούσα ανέκαθεν-ο ήχος της γενικώς ήταν λίγο "ασθενικός",αλλά τά Pearl τά συστήνω επίσης ανεπιφύλακτα.Εχω μάλιστα ένα (που όμως είναι μικρότερης διαμέτρου από τό κανονικό-επειδή είμαι στο γραφείο τώρα δέν θυμάμαι μοντέλο κλπ,όταν πάω στό σπίτι θά κοιτάξω).

    Συμφωνώ επίσης οτι πρέπει να αποφύγης τούς πολύπλοκους μηχανισμούς.Ενα ωραίο ταμπούρο Tama που έχω,έχει έναν τέτοιο μηχανισμό που εξασφαλίζει οτι οι χορδές ανεβοκατεβαίνουν παράλληλα καί δέν κάνουν "κοιλιά" όταν είναι κατεβασμένες.Αυτό είναι πολύ καλό αλλά ο μηχανισμός εσκούριασε,μπλόκαρε και τώρα άντε να βρώ ίδιον να τον βάλω..... 


    djmetronomos
    02.09.2009, 16:46

    Κάτι τέτοιο εννοούσα κι εγώ για το μηχανισμό... Θυμάμαι πιτσιρικάς, που θαύμαζα τον Τρανταλίδη την εποχή που έπαιζε με Socrates, και μια μέρα πήγα σπίτι του και είχε πάρει το Ludwig 400 αλλά σε μια εκδοχή που είχε ένα μηχανισμό όπου ρύθμιζες κάθε χορδή του ταμπούρου ξεχωριστά - ο Γιώργος είχε τσαντιστεί μ' αυτό και ήθελε να το πουλήσει... Πραγματική σπαζοκεφαλιά... Κάθε τόσο και λιγάκι οι κατασκευαστές βγάζουν κάτι διαφορετικό για να πρωτοτυπήσουν, σπάνια όμως πετυχαίνουν κάτι σπουδαίο... και συνήθως επιστρέφουμε στα παλιά, καλά και απλά... Πιστεύω ότι οι δύο καινοτομίες που πράγματι άξιζαν τον κόπο είναι 1) το διπλό πεντάλ για την κάσα και 2) ο μηχανισμός (clutch) που κρατά τα δύο πιατίνια του hi-hat κλειστά όταν παίζεις διπλό πεντάλ... 


    djmetronomos
    02.09.2009, 16:57

    Όσο για τα Slingerland, έχουν συνδεθεί πιο πολύ με την τζαζ, σίγουρα δεν βγάζουν τον εκρηκτικό ήχο μιας Ludwig... Αναφερόμουν όμως στα ταμπούρο της... Πάντα μου άρεσε το στυλ και ο ήχος του Danny Seraphine στους Chicago (τα πρώτα χρόνια, μέχρι που τα τραγούδια τους έγιναν νεροζούμι και δεν μπορούσα να τους ακούω άλλο) και μετά ανακάλυψα ότι έπαιζε με Slingerland.... Το Radio King θεωρείται το πιο περιζήτητο ταμπούρο στον κόσμο... Και δεν είναι τυχαίο που ο Buddy Rich, αν κι έπαιζε με Ludwig, είχε ταμπούρο Slingerland...


    asskickere
    02.09.2009, 18:55

    Οσον αφορα το θεμα του μηχανισμου με καλυψατε...οσον αφορα τον ηχο, μοντελα σαν αυτα της Slingerland μου φαινεται οτι δεν ειναι αυτο ακριβως που ψαχνω(περαν του οτι και να εψαχνα κατι τετοιο πρακτικα δεν θα μπορουσα να το βρω!).Ελπιζω το ludwig 400 supraphonic να μην εχει το μηχανισμο αυτο σε ολα τα μοντελα...εχω βρει καποια μοντελα στο ebay σε τιμες ιδιες περιπου με τις αντιστοιχες ενος supraphonic 400 καινουργιου...δεν ξερω ομως τι να κανω γιατι ειμαι σε διλημμα...ειναι που δεν ξερεις και αν θα σου ερθει κανας τενεκες απο την Αμερικη!


    antreas_dr
    02.09.2009, 19:38
    asskickere
    03.09.2009, 05:21

    Φιλε Αντρεα εχω δοκιμασει τα δυο της Pearl στο Drumstore και το ταμπουρο του Smith μπορω να πω οτι μου αρεσε περισσοτερο και γενικα προσεγγιζει τον ηχο που θελω.Αλλωστε αυτο ειχα ως σκοπο να αγορασω στην αρχη.Αλλα εχω την εντυπωση οτι πολλα signature απλως προσπαθουν να προσεγγισουν ή να μιμηθουν καποιο αλλο πιο καλο μοντελο και γι'αυτο και εψαχνα ενα 'νορμαλ' μοντελο(δεν ξερω πως αλλιως να το πω!!!).Το ξερω οτι γινομαι λιγακι αιρετικος καθως τιποτα δεν με ικανοποιει(προς το παρον) απλα θελω να το ψαξω λιγο ακομα.Σ'ευχαριστω παντως για τον χρονο σου!


    Hastaroth
    03.09.2009, 15:54

    Παράθεση:

    Το μέλος djmetronomos στις 02-09-2009 στις 16:46 έγραψε...

    Κάτι τέτοιο εννοούσα κι εγώ για το μηχανισμό... Θυμάμαι πιτσιρικάς, που θαύμαζα τον Τρανταλίδη την εποχή που έπαιζε με Socrates, και μια μέρα πήγα σπίτι του και είχε πάρει το Ludwig 400 αλλά σε μια εκδοχή που είχε ένα μηχανισμό όπου ρύθμιζες κάθε χορδή του ταμπούρου ξεχωριστά - ο Γιώργος είχε τσαντιστεί μ' αυτό και ήθελε να το πουλήσει... Πραγματική σπαζοκεφαλιά... Κάθε τόσο και λιγάκι οι κατασκευαστές βγάζουν κάτι διαφορετικό για να πρωτοτυπήσουν, σπάνια όμως πετυχαίνουν κάτι σπουδαίο... και συνήθως επιστρέφουμε στα παλιά, καλά και απλά... Πιστεύω ότι οι δύο καινοτομίες που πράγματι άξιζαν τον κόπο είναι 1) το διπλό πεντάλ για την κάσα και 2) ο μηχανισμός (clutch) που κρατά τα δύο πιατίνια του hi-hat κλειστά όταν παίζεις διπλό πεντάλ... 



    Γιά την ακρίβεια,ο μηχανισμός αυτός ρυθμίζει ξεχωριστά το κάθε μισό τής "ταινίας" μέ τίς χορδές.Κι'αυτό βέβαια (ψιλο)παράνοια είναι.Τό συγκεκριμένο ταμπούρο νομίζω το είχα δεί κι'εγώ στό σπίτι τού Τρανταλίδη καί αρχικά μού είχε κάνει εντύπωση και ήθελα να πάρω κι'εγώ τέτοιο,μετά όμως σκέφτηκα οτι παραείναι σχολαστικό νά ακουμπάνε διαφορετικά οι μισές χορδές πάνω στό δέρμα κι'έτσι απέφυγα την πατάτα.

    Σχετικά μέ τά Slingerland που γράφεις παρακάτω,έχε υπ'όψιν σου οτι εν γένει τά διάφορα όργανα που δίνουν οι εταιρείες σέ επώνυμους μουσικούς είναι πιό προσεγμένα από αυτά που προορίζουν γιά τό εμπόριο στον "χύδην όχλο" (που έλεγε κι'ένας καθηγητής μου στο σχολείο).Ενεργούν και ώς promo material-όποιος το ακούση λέει "άααα τί ωραίο ήχο βγάζει τούτο δώ!νά πάρω κι'εγώ ένα τέτοιο".Ο Buddy Rich κι'ο Danny Seraphine σίγουρα δέν αγοράζουν τά ταμπούρα τους απ'τόν μουσικό οίκο τής γειτονιάς τους....  


    cobal
    12.09.2009, 00:13

    Ριξε μια ματια στα Black Panther


    asskickere
    21.09.2009, 15:26

    Ευχαριστω ολους για τη βοηθεια σας...Θα ηθελα απλα να αναφερω πως μαλλον θα προτιμησω το Pearl Elite Sensitone Brass ετσι για να κλεισει και το topic...


    Diakoron
    27.01.2010, 02:19

     

    PEARL CS-1450 CHAD SMITH SNARE DRUM

    φιλέ εγώ αυτό έχω και χωρίς φόβο και πάθος σου λέω να το πάρεις είναι φοβερό και αρκετά προσιτό στην τιμή του μπορεί  να σου παίξει από ροκ & μεταλ  μέχρι τζαζ !!!!