Φωνές και ''φωνές''

Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια που άκουγα τραγούδια από ένα μικρό τραντζιστοράκι . Άκουγα και ξεχώριζα πότε τραγουδάει για παράδειγμα η Αλεξίου , πότε η Μοσχολιού , πότε η Γαλάνη, η Κανελλίδου, η Τσανακλιδου , η Ελπίδα, η Μπέσσυ Αργυράκη και πολλοί και πολλές άλλες. Οι νέες φωνές που βγαίνουν τώρα είναι σχεδόν ίδιες ή είναι ιδέα μου?

Γεια χαρα Δαφνη,

                   Πιστευω πως οι φωνες σημερα δεν ξεχωριζουν απλα επειδη ο τροπος για να γινει καποιος τραγουδιστης και να αποκτησει καποιο δικο του αλμπουμ ειναι πανευκολος πλεον...δλδ πιστευω πως και παλια υπηρχαν κοινοτυπες φωνες απλα βγαινανε στην επιφανεια μονο εκεινες που πραγματικα αξιζαν για αυτο και βλεπεις οτι παλια υπηρχαν λιγοι και καλοι ενω τωρα πολλοι και περιττοι συνηθως, ανουσιοι.

Οποτε πιστευω πως φταιει το οτι υπαρχει κορεσμος απο τραγουδιστες, ολοι θελουν να γινουν τραγουδιστες και δε συμμαζευεται! Σχεδον ολη η Ελλαδα! Και επισης, υπαρχουν χιλιαδες νεα παιδια με φωνη πραγματικα αξια λογου και σημασιας απλα δε εχουν την τυχη ή καλυτερα διασυνδεσεις για να ακουστουν, ενω αξιζουν, τωρα γινονται τραγουδιστες εκεινοι που εχουν μεσο, μες τη κλικα, φαινεσθαι και οχι ειναι, αλλα μεγαλη κουβεντα κι αυτη δε νομιζεις!?

φιλικα,

μαριαμ.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mariam στις 27-09-2009 23:49 ]

Μα... κι αν υπάρχουν φωνές, δεν υπάρχουν τραγούδια. Και η Εποχή της Εικόνας που διανύουμε δεν αφήνει πολλά περιθώρια για το ποιος είναι καλύτερος. Μα φυσικά αυτός που έχει το ωραίο πηγούνι. Αυτή που έχει τα ναζιάρικα μάτια. Και το καλύτερο PR. Η μουσική έγινε δημόσιες σχέσεις, γκαρνταρόμπες, αναψυκτικά. Είναι όλο το πακέτο. Και με τα ψηφιακά εφέ που διαθέτουν τα στούντιο μπορούν να διορθώσουν και τη πιο φάλτσα φωνή. Γι' αυτό τους ακούς να παίζουν playback. Αν τολμήσουν να κάνουν πως τραγουδούν, θα βγουν σαύρες. Τους πήρε όλους η μπάλα με τη διατύπωσή μου. Οι καλοί, οι γνήσιοι εξαιρούνται. Ο νοών νοήτω.

Πράγματι, οι ομοιότητες είναι μεγάλες. Ανάμεσα και σε τραγουδίστριες διαφορετικού είδους, οι διαφορές είναι μικρές και αφορούν κυρίως σε ικανότητες και λιγότερο στη χροιά.

Δυστυχωs ,δεν υπαρχουν πια πολλεs καλεs φωνεs στην σοου μπιζ,γιατι δεν δινουν σημασια στην φωνη ,παρα μονο στο γυμναστηριο και στα μανικιουρ,και στιs πλαστικεs(o νοων,νοειτω...).

Καλησπερα παιδια!Επιτεψετε μου να πω κι εγω την αποψη μου σε αυτο το θεματακι!

Η φωνη ειναι απο τη φυση της ενα μουσικο οργανο τοσο συνυφασμενο με το αυτι που ειναι πραγματικα πολυ δυκολο να ξεχωρισει και να αποκοπει απο τα ακουστικα ερεθισματα ενος τραγουδιστη η τραγουδιστριας που καποιος δυνητικος καλλιτεχνης θαυμαζει παρα πολυ!

Για πχ ας πουμε οτι μου αρεσει ο Χατζηγιαννης...ε υποσυνειδητα θα κανω τα γυρισματα που κανει,θα βγαλω καποιο παρομοιο ηχοχρωμα με εκεινον κτλ γιατι πολυ απλα μεσα στη συνειδηση μου ειναι εμφυτο οτι αυτος ειναι μεγαλος; κι αναγνωρισμενος καλλιτεχνης κι εγω κατωτερος που απλα προσπαθω να τον φτασω η και να τον ξεπερασω...

Ενας αλλος λογος για τη σχετικη φωνητικη 'ομοιογενεια' ειναι το γεγονος οτι εχουμε πλεον μεταταρπει σε μια μουσικη βιομηχανια...ο καθε καλλιτεχνης κοιταει να παραγει ενα ειδος 'φαστ φουντ' ετοιμης τροφης δινει εμφαση στην καλλιεργεια τεχνικων στοιχειων της φωνης του θυσιαζοντας τη γνησιοτητα της προσωπικης του χροιας,ενω σε συναυλιες που γινονται τραγουδουν κομματια ηδη γνωστων ξενων  η ελληνων καλλιτεχνων...Για πχ ακουστε την Τανια Κικιδη που ειναι ΦΩΝΑΡΑ να ερμηνευει κομματια των Guns N Roses κι οχι δικα της...τι να το κανω εγω κι ας εχει 3 οκταβες εκταση?