"Αυτή η θετική εκδοχή του κενού καθιστά ισοδύναμο το πλαίσιο και το θέμα, το μέσα και το έξω.Διάφορες εικόνες που απεικονίζουν οφθαλμαπάτες που βασίζονται ακριβώς σ αυτή την ισοδυναμία. Επιδέχονται δηλαδή δύο ερμηνείες εξίσου πιθανές.'Ετσι ο εγκέφαλος, που συνήθως ερμηνεύει τα οπτικά δεδομένα υιοθετώντας την πιθανότερη εκδοχή, αμφιταλαντεύεται, αδυνατώντας να καταλήξει σε τελεσίδικο αποτέλεσμα....Τέτοιες οπτικές ψευδαισθήσεις έχουν μελετηθεί εκτενώς από την ψυχολογία Gestalt και δείχνουν τη σημασία που έχει το πλαίσιο για την κατανόηση του αντικειμένου....."
Σελ.35-36, "Το κενό που κοχλάζει"-Σταύρος Θεοδωράκης
(Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών)
Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που συσχετίζει έννοιες φυσικής κι εκφράσεις της τέχνης, από ένα πολύ ενδιαφέρον καθηγητή Φυσικής που είχα τη τύχη να γνωρίσω στα πλαισια ενός πρωτότυπου μαθήματος στο Πανεπιστήμιο(άσχετο με το πτυχίο μου)!!
