794 online · 210.857 μέλη
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ:«ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ»
· ’ν είναι (και πρέπει να είναι) δη΅όσιο αγαθό η ελεύθερη επικοινωνία ιδεών στο Διαδίκτυο, είναι ηθικά απαράδεκτο αυτή να θε΅ελιώνεται σε παραβίαση θε΅ελιωδών ανθρωπίνων δικαιω΅άτων άλλης κλί΅ακας: Ένα από αυτά είναι το (αυτονόητο σε ΅ια θεσ΅ισ΅ένη κοινωνία) δικαίω΅α του Δη΅ιουργού (Πνευ΅ατικών προϊόντων) να αποφασίζει ως προς τη δευτερογενή χρήση των έργων του, α΅ειβό΅ενος γι αυτή την εκ΅ετάλλευση (από τρίτους) των δη΅ιουργη΅άτων του. (Στον νο΅ικό πολιτισ΅ό των ση΅ερινών κοινωνιών δεν είναι δυνατόν να απολα΅βάνει κανείς ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ δικαίω΅α που εδράζεται σε παράνο΅η κι ανήθικη εκ΅ετάλλευση δικαιώ΅ατος ΅ιας άλλης κοινωνικής ο΅άδας).
· ’ν ο «΅αξι΅αλισ΅ός» δικαιω΅άτων που προβάλλουν οι καταναλωτές (ελευθερία πρόσβασης και χρήσης ,«κοινοκτη΅οσύνη» της Τέχνης , κα΅΅ία οφειλή πληρω΅ής δικαιω΅άτων χρήσης Πνευ΅ατικών προϊόντων στο Διαδίκτυο) γίνει δεκτός από τις σύγχρονες κοινωνίες , αυτό θα ση΅άνει την ηθική υποβάθ΅ιση του Πνευ΅ατικού Δη΅ιουργού σ ένα είδος amateur των τεχνών: Θα εργάζεται και θα επιβιώνει από ΅ια άλλη (άσχετη ΅ε την Τέχνη του ασχολία) και θα «προσφέρει» τον Πνευ΅ατικό του ΅όχθο δωρεάν! Κι επιτέλους, αν αυτή είναι η πρόθεση των κοινωνιών που χρησι΅οποιούν το Διαδίκτυο, γιατί να ΅ην ζητούν ΅ε ανάλογη ένταση δωρεάν ...τραπεζικές υπηρεσίες, δωρεάν υλικά αντικεί΅ενα, βιβλία, ρούχα κλπ. Είναι αστείο να ζητού΅ε από τους Καλλιτέχνες ΅ονο΅ερώς... ΅αρξιστικές συ΅περιφορές ενώ ο υπόλοιπος κοινωνικός ιστός ζει και δρα σε συνθήκες ακραιφνούς (και ανηλεούς) καπιταλισ΅ού, επιχειρώντας να αποκο΅ίσει κέρδη από οποιαδήποτε χρήση ιδιοκτησιακών δικαιω΅άτων (πρόσφατο παράδειγ΅α τα πανάκριβα.... διόδια στους εθνικούς δρό΅ους της χώρας. ’ραγε δεν οφείλει να είναι δη΅όσιο αγαθό η ελεύθερη διακίνηση προσώπων και προϊόντων;).
· Από την άλλη, κανείς Καλλιτέχνης δεν επιθυ΅εί να ΅ετατραπεί το Διαδίκτυο σ ένα τοπίο Οργουελικό κι ο ίδιος στον Μεγάλο Αδελφό που θα κατασκοπεύει και θα διώκει ποινικά κάθε ΅η σύννο΅η χρήση των προϊόντων της Διανοίας. Αυτή η νοοτροπία ανήκει σε παλιότερες, παρωχη΅ένες εποχές κι αντιλήψεις. Ο Καλλιτέχνης επιθυ΅εί να επικοινωνεί -όχι ό΅ως σε βάρος της αξιοπρέπειας του, όχι ΅ε ηθική και οικονο΅ική του επιβάρυνση και ζη΅ία. Καιρός είναι να αντιληφθούν οι καταναλωτές πως , εφόσον πληρώνουν για να αγοράσουν ΅ια σειρά προϊόντων (από καρφίτσες ΅έχρι κατοικίες), αυτονόητο είναι πως οφείλουν αντίστοιχη πληρω΅ή για τα πνευ΅ατικά προϊόντα.
· Το επιχείρη΅α πως στο Διαδίκτυο γίνεται απλά ανταλλαγή πνευ΅ατικών προϊόντων ΅εταξύ κλειστών «σω΅ατειακού τύπου» ενώσεων καταναλωτών (member clubs) είναι εξαιρετικά διαβλητό . Ο Δη΅ιουργός έχει δώσει συναίνεση και άδεια απολαυής (κι έχει α΅ειφθεί γι αυτό) του προϊόντος του από τον καταναλωτή για ΅ια συγκεκρι΅ένη κι όχι οποιαδήποτε (γενική) εκ΅ετάλλευση του -ας ση΅ειωθεί εδώ πως στην συντριπτική πλειοψηφία οι χρήστες του Διαδικτύου έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή ΅ε το Πνευ΅ατικό προϊόν που «κατεβάζουν», δεν έχουν πληρώσει καθόλου δικαιώ΅ατα (ούτε έστω πρωταρχικής ε΅πορικής αγοράς του ) και προσβάλλουν βάναυσα τον Δη΅ιουργό του, τον οποίο ΅ε απλά λόγια ΚΑΤΑΚΛΕΒΟΥΝ. Και είναι εξαιρετικά ανήθικο κι απαράδεκτο, ΅ια κλοπή τέτοιας κλί΅ακας να βαφτίζεται «ελεύθερη επικοινωνία ιδεών» και «δη΅οκρατική δράση του Διαδικτύου».
· Τα πνευ΅ατικά προϊόντα προστατεύονται έτσι κι αλλιώς για περιορισ΅ένο χρονικό διάστη΅α (πενήντα ή εβδο΅ήντα χρόνια) επειδή η ιδέα πως αποτελούν δη΅όσια περιουσία και κτή΅α όλης της ανθρωπότητας έχει ΅ακρά προϊστορία και αποτελεί συνειδητοποιη΅ένη και ορθή επιλογή των οργανω΅ένων κοινωνιών. Η νο΅οθετική σκέψη υπαγορεύει την πληρω΅ή δικαιω΅άτων όσο βρίσκεται στη ζωή ο Δη΅ιουργός και κάποιος πρώτος κατιών (απόγονος και κληρονό΅ος του ) πρώτης γενιάς . Μετά από αυτή την περίοδο τα έργα της Διανοίας δεν επιβαρύνονται από δικαιώ΅ατα και είναι ελεύθερα σε πρόσβαση από τον καθένα. Είναι λοιπόν υποκριτική και άδικη η επίθεση στο αυτονόητο δικαίω΅α του εν ζωή Δη΅ιουργού, ΤΗΝ ΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΑΜΟΙΒΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ, έχοντας το ηθικό δικαίω΅α να επιτρέπει ή να απαγορεύει τις χρήσεις του έργου του αυτού, κατά την ελεύθερη κι αβίαστη βούληση του. Η παραβίαση αυτού του δικαιώ΅ατος του Δη΅ιουργού συνιστά βαθιά προσβολή για τις αξίες και τις παραδόσεις του πολιτισ΅ένου κόσ΅ου. Εξάλλου όσο νεώτερος ηλικιακά ο Δη΅ιουργός , τόσο οδυνηρότερη η Πνευ΅ατική πειρατεία σε βάρος του, αφού του στερεί το κρίσι΅ο κίνητρο εξειδίκευσης στην τέχνη του και την δυνατότητα να επιβιώσει από αυτήν . Το αποτέλεσ΅α ΅ιας τέτοιας πρακτικής θα είναι η σταδιακή αποθάρρυνση ενασχόλησης των νέων ανθρώπων ΅ε την Δη΅ιουργία ως στάση ζωής κι «επαγγελ΅ατική» προσδοκία.
· Αφού η ΅ουσική έχει επιλεγεί από την ανθρωπότητα ως η πλέον λαϊκή, αγαπητή, πολυχρηστική ΅ορφή τέχνης κι αφού αργά αλλά σταθερά οι κοινωνίες έχουν αρχίσει να κατανοούν την ση΅ασία της χρήσης της σε κάθε εκδήλωση του ανθρώπινου πολιτισ΅ού -αφού, από την άλλη οι καλλιτέχνες πρέπει απερίσπαστοι και ΅ε αξιοπρέπεια να ΅πορούν να παράγουν ΅ουσική και να επιβιώνουν από την παραγωγή της κι αφού όλοι συνολικά στο διαδίκτυο αλλά και στην αληθινή ζωή έχουν να ωφεληθούν από αυτό, ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΑΡΑ Η ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ, ΑΜΟΙΒΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ. Πολύ ενδεικτικά αναφέρω το τέλος για την ΕΡΤ που πληρώνεται ΅έσω ΔΕΗ. Θα ΅πορούσε ο νο΅οθέτης να ορίσει την πληρω΅ή ενός πολύ ΅ικρού ποσού στους λογαριασ΅ούς των παρόχων υπηρεσιών Internet (πχ Otenet, Forthnet κλπ) που να συγκεντρώνεται και να αποδίδεται υπέρ των δικαιω΅άτων των Δη΅ιουργών κι εκείνοι να επιτρέπουν την ελεύθερη χρήση των Πνευ΅ατικών τους προϊόντων στο Διαδίκτυο. Οι ειδικοί όροι και οι αναλυτικές λεπτο΅έρειες πραγ΅άτωσης αυτής της ιδέας θα συζητηθούν από τους ενδιαφερό΅ενους και τους κοινωνικούς εταίρους αναλυτικά και διεξοδικά.
Ση΅ασία έχει η κατ αρχήν υιοθέτηση των πεποιθήσεων
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 17-11-2009 01:28 ]
Το θέμα με τα πνευματικά δικαιώματα σηκώνει πολλή συζήτηση.. (υπάρχει και θέμα για την ΑΕΠΙ στο φόρουμ), και υπάρχει και μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δημιουργήματα που έχουν υλική υπόσταση (πχ ζωγραφική) από τα άυλα (πχ μουσική, ποίηση). Όπως επίσης υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην κατοχή (πχ αγοράζω, κατεβάζω) από την περιστασιακή χρήση (πχ ακούω, βλέπω)
Από το κείμενο θα σταθώ στο συμπέρασμα για ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ, ΑΜΟΙΒΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ... Θα συμφωνούσα αν αντικαθιστούσες το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ με το ΚΡΑΤΟΣ και διευκρίνιζες ότι ο φορέας διαχείρισης των δικαιωμάτων να είναι το κράτος και όχι οι κάθε λογής ανώνυμες εταιρείες.. Όσο για το αναγκαίο ρευστό, να εντάσσεται στα έξοδα του προϋπολογισμού και όχι να προτείνεται η μέθοδος των ΕΡΤοσήμων, ΣΠΑΤοσήμων κλπ από τα οποία έχουμε χορτάσει..
Θά συμφωνήσω μέ τόν ανωτέρω σωματοφύλακα.Αν η μουσική πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό που να πληρώνεται από το κοινωνικό σύνολο,αυτό σημαίνει οτι οι πάσης φύσεως δημιουργοί πνευματικών αγαθών θά πρέπη να μετατραπούν σέ δημοσίους υπαλλήλους,αμειβομένους από το κράτος,όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι που παρέχουν άλλα δημόσια αγαθά -υγεία,παιδεία,ασφ....συγγνώμην,προστασία τού πολίτη ήθελα να πώ,καί άμυνα έναντι εξωτερικών επιβουλών.Οποιος λοιπόν θέλει να είναι επαγγελματίας συνθέτης,στιχουργός,συγγραφεύς,ζωγράφος κλπ,άς εγγράφεται στό μητρώο προσωπικού τής Δημόσιας Υπηρεσίας Παροχής Τέχνης και Πολιτισμού καί να πληρώνεται από κονδύλια τού σχετικού υπουργείου...
Εγώ πάλι νομίζω πως άργησε ο σπουδαίος συνθέτης να αντιδράσει στη μουσική πειρατεία την οποία για να είμαστε ειλικρινείς πρώτες ξεκίνησαν οι μεγάλες εταιρείες δίσκων.
Την εποχή της μετάβασης απ το βινύλιο στο cd -έτυχε να δουλεύω επι 3χρόνια σε κεντρικό δισκοπωλείο ως υπεύθυνος ρεπερτορίου-ανέβασαν αδικαιολόγητα τις τιμές στο διπλάσιο και...επι μια 4 ετία θησαύρισαν.....αλλά ταυτόχρονα έφεραν την αρχή του τέλους γι αυτό το νέο τρόπο διανομής της μουσικής.
Τότε λοιπόν δεν θυμάμια κανένα καλλιτέχνη να αντέδρασε για την υπερβολική τιμή στην οποία εκτινάχθηκαν τα πνευματικά τους προιόντα.Πρώτοι απ όλους αυτοί που θα έπρεπε να βγούν μπροστά και ν αντιδράσουν ήταν οι μουσικοί.Στο εξωτερικό είχαμε την περίπτωση του manu chao.Εδώ καμμία.
Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ σήμερα και μερίδιο ευθύνης έχουν όλοι...και οι δημιουργοί!
Προσωπικά, πέρα από την "επιχειρηματολογία" και την κρίση των θέσεων του συνθέτη, έχω παρατηρήσει κάποιες λεπτομέρειες, που εκ πρώτης όψεως φαίνονται αθώες:
Ο Δημιουργός, τα Πνευματικά, η Διάνοια, ο Καλλιτέχνης, η Τέχνη
σε αντιδιαστολή με
την ανθρωπότητα, την κοινωνία, τον άνθρωπο, τον ανθρώπινο πολιτισμό κ.ο.κ.
Κάποιες φορές ο τρόπος γραφής κρύβει περισσότερα νοήματα από τις ίδιες τις φράσεις του κειμένου.
Οι καλλιτέχνες σήμερα έχουν απομακρυνθεί από τον κόσμο. Στέκονται πίσω από κονσόλες και ηχομονωτικούς τοίχους, πίσω από φώτα και πάνω σε υπερυψωμένες σκηνές. Κάποτε ο καλλιτέχνης ήταν ένα με τον κόσμο, στο ύψος του κόσμου, αγκαλιά με εκείνον, μέσα σε μπουάτ των 200 ατόμων. Σήμερα κυνηγούν την αρπαχτή από τις συναυλίες των 10.000 ΘΕΑΤΩΝ (ακροατές ελάχιστοι). Αντιπαραβάλλουν στην ποιότητα της μουσικής ποσότητα ηχητικής ισχύος. Επιβάλλουν στους μεροκαματιάρηδες μουσικούς τους να φορούν μαύρα πάνω στις σκηνές για να είναι οι μόνοι που ξεχωρίζουν με τα κατάλευκα πουκάμισά τους. Ανταγωνίζονται αλλήλους καταλήγοντας σε επικές μάχες στο πεδίο της Μάχης της Κονσόλας, ώστε ο δικός οτυς ήχος να είναι πιο "γεμάτος" για να κάνουν περισσότερη εντύπωση.
Η σημερινή "κλοπή" δεν είναι τίποτε άλλο από την πλήρη απαξίωση της καλλιτεχνικής αγοράς και του συνόλου των συνθηκών της. Ο συνθέτης πλέον δεν αγγίζει τον ακροατή. Τον βλέπει ως αγοραστικό κοινό, πελάτη.
Τις προάλλες πήγα κι αγόρασα τον "’ρχοντα των δαχτυλιδιών", την τριλογία σε βιβλία. Όχι γιατί δεν το βρήκα σε ηλεκτρονική μορφή, το αντίθετο. Μα γιατί πρόκειται για έργο ζωής, που έχει τη μοναδική ικανότητα να μεταφέρει ζωή στον αναγνώστη. Και είναι έργα για τα οποία αξίζει κανείς να στηρίξει την προσπάθεια όλων των συντελεστών, από τους συγγενείς του συγγραφέα, μέχρι τους εκδοτικούς οίκους για την προσφορά τους.
Ας επιστρέψει ο καλλιτέχνης στην πραγματική του φύση. Κανείς δεν θα τον αφήσει να πεινάσει. Η κοινωνία έχει ανάγκη από δασκάλους -κι όχι από εμπόρους- του πνεύματος. Κάποτε περιμέναμε ένα δίσκο 4-5 χρόνια και ορμούσαμε να τον γευτούμε από την αρχή ως το τέλος του. Σήμερα παράγεται ένας δίσκος ανά τρίμηνο από τον εκάστοτε συνθέτη. Προχειροδουλειές "στο γόνατο" που θα μπορούσαν να είναι έπη ολόκληρα, αν εκείνος είχε την αγάπη προς τη δημιουργία του.
Ακόμη κι αν καθιερωθεί ένα αυστηρό πλαίσιο πνευματικών δικαιωμάτων, ο κόσμος δεν θα αγοράσει. Έφαγε "σάπια τέχνη" τριάντα χρόνια τώρα και πια δεν μπορεί να χωνέψει γρήγορα. Τον πρόδωσε το στομάχι του.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 18-11-2009 08:49 ]
Έχει φανεί από καιρό ότι οι "εντολοδόχοι" της προστασίας δικαιωμάτων επικεντρώνουν όχι στις δισκογραφικές ή την διακίνηση (δύσκολος στόχος και με μικρά προσδοκώμενα κέρδη), αλλά στον τελικό αποδέκτη, δηλαδή έχεις αυτιά, άρα ακούς, άρα είσαι "εν δυνάμει" χρήστης, άρα πλήρωνε.. Και πώς θα γίνεται η πληρωμή ? Με ένα πρόσθετο μερικά ευρώ στο τέλος της ΕΡΤ μέσω ΔΕΗ !! (εντάξει μωρέ, σε δυό μήνες θα τόχουν ξεχάσει όλοι..). ’λλα κόλπα..
Θα παρακαλούσα το θεματοθέτη να γράψει την πηγή του κειμένου αυτού και τα δικά του σχόλια..
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Athws στις 18-11-2009 22:46 ]
Είναι φανερό οτι τα προβλήματα της πνευματικής ιδιοκτησίας στην Ελλάδα, έχουν κάνει τους καλλιτέχνες να ψάχνουν μόνοι να βρουν λύσεις, όπως αυτή που προτείνει ο Ανδρέου και είναι θέση και άλλων. Μη-ειδικών όμως σε αυτά τα θέματα.
Γι' αυτό και πολλές φορές όσα λένε είναι αστεία.
Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ των καλλιτεχνών και είμαι διατεθειμένος να πληρώσω για να κατεβάσω κάτι (και το κάνω, είτε με μουσική, είτε με software κλπ).
Επίσης το MusicHeaven πληρώνει αρκετά χρήματα στους καλλιτέχνες μέσω της ΑΕΠΙ, για τους στίχους, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς που φιλοξενεί και τα videoclips. Και πληρώνει γιατί υπάρχει ΧΡΗΣΗ.
Έτσι πρέπει να γίνεται η χρέωση. Εφόσον υπάρχει χρήση πρέπει να πληρωθούν οι δημιουργοί. Όχι όμως απ' όποιον να 'ναι, αλλά απ' όποιον κάνει χρήση. ’ρα η λύση της ενσωμάτωσης ενός μικρού ποσού στους λογαριασμούς των ISPs είναι και άδικη, μια και θα χρεώνεται όποιος να 'ναι, ανεξαρτητα αν κατεβάζει ή όχι.
ΥΓ. Πηγή είναι το tar.gr και το site της ΑΕΠΙ.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 18-11-2009 13:45 ]
Φίλε jorge, αν κάποιος Ανδρέου έψαχνε λύσεις μόνος του καταλήγοντας σε αστεία δεν θα ασχολιόμουν καθόλου μαζί του και το πιθανότερο ούτε και εσύ. Η ανησυχία είναι ότι οι προτάσεις του βρίσκονται στο πνεύμα της ΑΕΠΙ.. (βέβαια σε ότι σχετίζεται με την ΑΕΠΙ καλό είναι να μετράμε τα λόγια μας).
Και εσύ και εγώ και όλοι είμαστε εναντίον των τσαμπέ πειρατικών download. Το download είναι μιά άλλη μορφή διακίνησης και κατοχής του προϊόντος και προφανώς πρέπει να πληρώνεται. Ωστόσο ξέρουμε (και ξέρουν) ότι η διεκδίκηση και η διαπραγμάτευση δικαιωμάτων στον κύκλο παραγωγή-διακίνηση έχει δυσκολίες. Οι δημιουργοί είναι που έχουν ανάγκη τις δισκογραφικές και όχι το αντίθετο (εκτός ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων). Και ο έλεγχος των download έχει μεγάλο κόστος. Και το όποιο χρήμα από αυτά αναγκαστικά θα πάει στον κάθε συγκεκριμένο δημιουργό. ’σε που άν το προϊόν γίνει μη ελκυστικό δε θα το ψωνίζουν και πάπαλα..
Οι νέες πρακτικές είναι αυτές που θυμίζουν "χωνευτήρι", κάτι σαν τεκμαρτή φορολογία. Και βέβαια το musicheaven πληρώνει στην ΑΕΠΙ το ποσό που η ίδια έχει αποφασίσει στους τιμοκαταλόγους της, όμως από κει και πέρα το τι και πώς μοιράζεται σε ποιούς δεν το ξέρουμε, ας τα βρούν οι δημιουργοί μεταξύ τους.. Αυτή η έμπνευση για "ανακήρυξη της μουσικής σε αγαθό αμοιβόμενο από το κοινωνικό σύνολο" με θεσμοθέτηση αντίστοιχου ΕΡΤόσημου είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη.. Πάμε στοίχημα ότι θα πέσει στο τραπέζι στην εκδήλωση της 30/11 ?
Τελικά εδώ στο Ελλάντα όλη η φτιάξη είναι να βρείς μηχανή να τρουπώσεις, να σούρχεται το τσέκι κάθε μήνα κι εσύ να καάαθεσαι..
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Athws στις 19-11-2009 00:07 ]
Παράθεση:
|
Τι εκδήλωση έχει τότε;
