η Βέρα Λάμπρου τραγουδά Χατζιδάκι

Το μέλος fireroc στις 23-12-2009 στις 13:09 έγραψε...

αυτο το εκανε για να ασχοληθουμε ολοι μαζι της! ας παψουμε να ασχολουμαστε με τετοια μιασματα πολιτισμου! ουτε μυνηση ουτε τιποτα! να αδιαφορησουμε τελειως! τοτε ισως να σταματησει αυτη η παρακμη! οταν παιζει η τηλεοραση Βερα Λαμπρου εμεις να ακουμε Μαρια Δημιτριαδη ,Φαραντουρη.... τελοσπαντων κατι αξιολογο! αυτος νομιζω οτι ειναι ο μονος τροπος αντιστασης!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fireroc στις 23-12-2009 13:10 ]

Το μέλος StavmanR στις 27-12-2009 στις 11:30 έγραψε...

Σε εμένα, πάλι, κάνει εντύπωση ότι εκείνοι που λιθοβολούν τη συγκεκριμένη performer, είναι εκείνοι που υπερασπίζονται την ατομική ελευθερία, την ελευθερία έκφρασης, την αποδοχή της κάθε τύπου διαφορετικότητας, τον αφορισμό της κάθε ηθικής έννοιας και τη μάχη κατά των ιερών και οσίων (θρησκείες, πατρίδες, τέχνη, ιδέα κλπ.)

 

Ας θυμίσω λοιπόν ότι ο φίλτατος Χατζιδάκις είχε καλέσει σε εκπομπή του στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ3 τον Φλωρινιώτη, τον οποίο και υπερασπίστηκε μέχρι εσχάτων. Ήταν μία κίνηση κατά της ψευτοεντεχνίλας και της όποιας αυθεντίας στην τέχνη. Είμαι σίγουρος ότι αν ζούσε σήμερα θα υπερασπίζονταν την όποια Βέρα Λάμπρου κατά του κύματος της ψευτοαυθεντίας που έχει κατακλύσει τα Μ.Μ.Ε.

 

Ο ίδιος Χατζιδάκις ήταν εκείνος που διασώθηκε με τη βοήθεια γυναικών "του υποκόσμου", όταν ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από ενθοφρουρούς και κομματοφρουρούς. Είχε ξεπεράσει την αντίληψη ότι τα κακά της κοινωνίας προέρχονται από τις 'ξετσίπωτες' και τις (ημι)γυμνές. Φοβήθηκε τις γραβάτες, όπως εκείνες που καταδίκασε σε ομιλία του στο Παναθηναϊκό στάδιο (αν δεν απατώμαι), όταν και κατήγγειλε κάποια Μ.Μ.Ε. που ήταν οι γίγαντες της εποχής.

 

Ας σκεφτούμε που τραγουδιέται σήμερα ο επαναστάτης Μάνος Λοίζος (πχ "Το μερτικό"). Που τραγουδιέται ο Μίκης Θεοδωράκης (π.χ. "Σαββατόβραδο"), που τραγουδιούνται ποιήματα του Βάρναλη ("Μπαλάντα του κυρ Μέντιου"). Ακόμα και πώς και που τραγουδιούνται σύγχρονα τραγούδια με βαθυστόχαστη στιχουργική, όπως "Πριγκηπέσσα", "Πεχλιβάνης".

 

"(...) Δέρναν όλοι. Αφέντες. Δούλοι. Και μ'αφήναν νηστικό."

"(...) Ζευγάρι με το βόδι. Άλλο μπόι. Άλλο πόδι."

 

Όταν είσαι καιρό στο υποζύγιο, ζευγάρι με το βόδι, γίνεσαι ένα με εκείνο. Περπατάς όπως εκείνο, σκέφτεσαι όπως εκείνο, τρέφεσαι με τα ίδια υλικά και κοιμάσαι μπρούμυτα στα τέσσερα. Η διαφορά είναι ότι η βουκέντρα που σε χτυπά έχει δημιουργηθεί για το δέρμα εκείνου, το χοντρό, σκληρό και μυώδες. Η σύγχρονη βουκέντρα ονομάζεται 'πλουτισμός'. Κινητοποιεί τους φιλοχρήματους το ίδιο με τους υπόλοιπους. Μα οι φιλοπλουτοι έχουν χονδρύνει το πετσί τους. Οι υπόλοιποι τους ακολουθούμε σα ζευγάρια τους.

 

Ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα λοιπόν. Κατά τα άλλα, αν ψάχνουμε λεκτικές μαστίχες, ας προτιμούμε εκείνες χωρίς ζάχαρη (που δεν προκαλούν ηδονή της γλυκύτητας όταν τις αναμασάμε). Ας μην ψάχνουμε να βρούμε πόσους ξεπερνάμε με τα δικά μας κριτήρια σε ποιότητα. Ας κοιτάξουμε για λίγο πόσους θα έπρεπε να προσπαθούμε καθημερινά να φτάσουμε. Το "είμαι καλύτερος από εκείνον" δε σημαίνει ότι "είμαι καλός", γιατί το καλύτερος μετερμηνεύεται κι ως "λιγότερο κακός". Η σύγκριση, λοιπόν, σπάνια αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Και το να κοιτάς το ζευγάρι σου στο υποζύγιο και να λες "ωπ! ένα 'βόδι' " δεν λέει τίποτα περισσότερο από την ωμή πραγματικότητα: ότι έμαθες σιγά σιγά να περπατάς όπως κι εκείνο.

 

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 27-12-2009 15:21 ]

Το μέλος StavmanR στις 27-12-2009 στις 11:30 έγραψε...

Σε εμένα, πάλι, κάνει εντύπωση ότι εκείνοι που λιθοβολούν τη συγκεκριμένη performer, είναι εκείνοι που υπερασπίζονται την ατομική ελευθερία, την ελευθερία έκφρασης, την αποδοχή της κάθε τύπου διαφορετικότητας, τον αφορισμό της κάθε ηθικής έννοιας και τη μάχη κατά των ιερών και οσίων (θρησκείες, πατρίδες, τέχνη, ιδέα κλπ.)

 

Ας θυμίσω λοιπόν ότι ο φίλτατος Χατζιδάκις είχε καλέσει σε εκπομπή του στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ3 τον Φλωρινιώτη, τον οποίο και υπερασπίστηκε μέχρι εσχάτων. Ήταν μία κίνηση κατά της ψευτοεντεχνίλας και της όποιας αυθεντίας στην τέχνη. Είμαι σίγουρος ότι αν ζούσε σήμερα θα υπερασπίζονταν την όποια Βέρα Λάμπρου κατά του κύματος της ψευτοαυθεντίας που έχει κατακλύσει τα Μ.Μ.Ε.

 

Ο ίδιος Χατζιδάκις ήταν εκείνος που διασώθηκε με τη βοήθεια γυναικών "του υποκόσμου", όταν ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από ενθοφρουρούς και κομματοφρουρούς. Είχε ξεπεράσει την αντίληψη ότι τα κακά της κοινωνίας προέρχονται από τις 'ξετσίπωτες' και τις (ημι)γυμνές. Φοβήθηκε τις γραβάτες, όπως εκείνες που καταδίκασε σε ομιλία του στο Παναθηναϊκό στάδιο (αν δεν απατώμαι), όταν και κατήγγειλε κάποια Μ.Μ.Ε. που ήταν οι γίγαντες της εποχής.

 

Ας σκεφτούμε που τραγουδιέται σήμερα ο επαναστάτης Μάνος Λοίζος (πχ "Το μερτικό"). Που τραγουδιέται ο Μίκης Θεοδωράκης (π.χ. "Σαββατόβραδο"), που τραγουδιούνται ποιήματα του Βάρναλη ("Μπαλάντα του κυρ Μέντιου"). Ακόμα και πώς και που τραγουδιούνται σύγχρονα τραγούδια με βαθυστόχαστη στιχουργική, όπως "Πριγκηπέσσα", "Πεχλιβάνης".

 

"(...) Δέρναν όλοι. Αφέντες. Δούλοι. Και μ'αφήναν νηστικό."

"(...) Ζευγάρι με το βόδι. Άλλο μπόι. Άλλο πόδι."

 

Όταν είσαι καιρό στο υποζύγιο, ζευγάρι με το βόδι, γίνεσαι ένα με εκείνο. Περπατάς όπως εκείνο, σκέφτεσαι όπως εκείνο, τρέφεσαι με τα ίδια υλικά και κοιμάσαι μπρούμυτα στα τέσσερα. Η διαφορά είναι ότι η βουκέντρα που σε χτυπά έχει δημιουργηθεί για το δέρμα εκείνου, το χοντρό, σκληρό και μυώδες. Η σύγχρονη βουκέντρα ονομάζεται 'πλουτισμός'. Κινητοποιεί τους φιλοχρήματους το ίδιο με τους υπόλοιπους. Μα οι φιλοπλουτοι έχουν χονδρύνει το πετσί τους. Οι υπόλοιποι τους ακολουθούμε σα ζευγάρια τους.

 

Ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα λοιπόν. Κατά τα άλλα, αν ψάχνουμε λεκτικές μαστίχες, ας προτιμούμε εκείνες χωρίς ζάχαρη (που δεν προκαλούν ηδονή της γλυκύτητας όταν τις αναμασάμε). Ας μην ψάχνουμε να βρούμε πόσους ξεπερνάμε με τα δικά μας κριτήρια σε ποιότητα. Ας κοιτάξουμε για λίγο πόσους θα έπρεπε να προσπαθούμε καθημερινά να φτάσουμε. Το "είμαι καλύτερος από εκείνον" δε σημαίνει ότι "είμαι καλός", γιατί το καλύτερος μετερμηνεύεται κι ως "λιγότερο κακός". Η σύγκριση, λοιπόν, σπάνια αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Και το να κοιτάς το ζευγάρι σου στο υποζύγιο και να λες "ωπ! ένα 'βόδι' " δεν λέει τίποτα περισσότερο από την ωμή πραγματικότητα: ότι έμαθες σιγά σιγά να περπατάς όπως κι εκείνο.

 

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 27-12-2009 15:21 ]

Το μέλος StavmanR στις 27-12-2009 στις 11:30 έγραψε...

Σε εμένα, πάλι, κάνει εντύπωση ότι εκείνοι που λιθοβολούν τη συγκεκριμένη performer, είναι εκείνοι που υπερασπίζονται την ατομική ελευθερία, την ελευθερία έκφρασης, την αποδοχή της κάθε τύπου διαφορετικότητας, τον αφορισμό της κάθε ηθικής έννοιας και τη μάχη κατά των ιερών και οσίων (θρησκείες, πατρίδες, τέχνη, ιδέα κλπ.)

 

Ας θυμίσω λοιπόν ότι ο φίλτατος Χατζιδάκις είχε καλέσει σε εκπομπή του στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ3 τον Φλωρινιώτη, τον οποίο και υπερασπίστηκε μέχρι εσχάτων. Ήταν μία κίνηση κατά της ψευτοεντεχνίλας και της όποιας αυθεντίας στην τέχνη. Είμαι σίγουρος ότι αν ζούσε σήμερα θα υπερασπίζονταν την όποια Βέρα Λάμπρου κατά του κύματος της ψευτοαυθεντίας που έχει κατακλύσει τα Μ.Μ.Ε.

 

Ο ίδιος Χατζιδάκις ήταν εκείνος που διασώθηκε με τη βοήθεια γυναικών "του υποκόσμου", όταν ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από ενθοφρουρούς και κομματοφρουρούς. Είχε ξεπεράσει την αντίληψη ότι τα κακά της κοινωνίας προέρχονται από τις 'ξετσίπωτες' και τις (ημι)γυμνές. Φοβήθηκε τις γραβάτες, όπως εκείνες που καταδίκασε σε ομιλία του στο Παναθηναϊκό στάδιο (αν δεν απατώμαι), όταν και κατήγγειλε κάποια Μ.Μ.Ε. που ήταν οι γίγαντες της εποχής.

 

Ας σκεφτούμε που τραγουδιέται σήμερα ο επαναστάτης Μάνος Λοίζος (πχ "Το μερτικό"). Που τραγουδιέται ο Μίκης Θεοδωράκης (π.χ. "Σαββατόβραδο"), που τραγουδιούνται ποιήματα του Βάρναλη ("Μπαλάντα του κυρ Μέντιου"). Ακόμα και πώς και που τραγουδιούνται σύγχρονα τραγούδια με βαθυστόχαστη στιχουργική, όπως "Πριγκηπέσσα", "Πεχλιβάνης".

 

"(...) Δέρναν όλοι. Αφέντες. Δούλοι. Και μ'αφήναν νηστικό."

"(...) Ζευγάρι με το βόδι. Άλλο μπόι. Άλλο πόδι."

 

Όταν είσαι καιρό στο υποζύγιο, ζευγάρι με το βόδι, γίνεσαι ένα με εκείνο. Περπατάς όπως εκείνο, σκέφτεσαι όπως εκείνο, τρέφεσαι με τα ίδια υλικά και κοιμάσαι μπρούμυτα στα τέσσερα. Η διαφορά είναι ότι η βουκέντρα που σε χτυπά έχει δημιουργηθεί για το δέρμα εκείνου, το χοντρό, σκληρό και μυώδες. Η σύγχρονη βουκέντρα ονομάζεται 'πλουτισμός'. Κινητοποιεί τους φιλοχρήματους το ίδιο με τους υπόλοιπους. Μα οι φιλοπλουτοι έχουν χονδρύνει το πετσί τους. Οι υπόλοιποι τους ακολουθούμε σα ζευγάρια τους.

 

Ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα λοιπόν. Κατά τα άλλα, αν ψάχνουμε λεκτικές μαστίχες, ας προτιμούμε εκείνες χωρίς ζάχαρη (που δεν προκαλούν ηδονή της γλυκύτητας όταν τις αναμασάμε). Ας μην ψάχνουμε να βρούμε πόσους ξεπερνάμε με τα δικά μας κριτήρια σε ποιότητα. Ας κοιτάξουμε για λίγο πόσους θα έπρεπε να προσπαθούμε καθημερινά να φτάσουμε. Το "είμαι καλύτερος από εκείνον" δε σημαίνει ότι "είμαι καλός", γιατί το καλύτερος μετερμηνεύεται κι ως "λιγότερο κακός". Η σύγκριση, λοιπόν, σπάνια αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Και το να κοιτάς το ζευγάρι σου στο υποζύγιο και να λες "ωπ! ένα 'βόδι' " δεν λέει τίποτα περισσότερο από την ωμή πραγματικότητα: ότι έμαθες σιγά σιγά να περπατάς όπως κι εκείνο.

 

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 27-12-2009 15:21 ]

Το μέλος StavmanR στις 27-12-2009 στις 23:55 έγραψε...

• διευκρινησε ποιοι εκπρωσοπουν κατα την γνωμη σου σου την <<ψευτοεντεχνιλα>>

 

Εγώ, εσύ, ο διπλανός μου, ο διπλανός σου. Όλοι όσοι χρησιμοποιούν το φούμο της σοβαροφάνειας για να καμουφλάρουν τα πνευματικά τους κενά, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια των άλλων.

Η ψευτοεντεχνίλα δεν είναι κατάσταση. Είναι κάτι σαν τον περιβόητο ορισμό της ροκ: στάση ζωής. Όπως ο ψευτοροκάς φορά πέτσινα, καβαλά τις μηχανές, κάνει οχτώ τατουάζ και δεκατέσσερα πίερσινγκς, μα όταν μπει το αγγούρι στο... ψυγείο κάνει την πάπια, κάπως έτσι κι ο ψευτοέντεχνος 'αλλού τρώει, αλλού πίνει κι αλλού πάει και το δίνει'.

Αυτό δε σημαίνει ότι δικαιολογώ την αντίπερα όχθη, τον χώρο της σόου μπιζνες και της εκμετάλλευσης του όρου "λαϊκός". Μία από τα ίδια.

Μην περιμένεις να σου δώσω ονόματα. Όλοι μας παίρνουμε σειρά στο κουπόνι της ψευτοεντεχνίλας. Για όλους έχει ο μπαχτσές. Η επιμεριστική ή προσωπική ονοματολογία δεν ξορκίζει το κακό.

 

Διευκρίνιση:

Το γεγονός ότι έκανα το "δικηγόρο του διαβόλου" δεν σημαίνει ότι το προσωπικό μου γούστο συνάδει με τον πηχαίο τίτλο του θέματος. Αλλά επειδή έχω δει πράγματα του χώρου, γνωρίζω ότι πίσω από κάθε σταρ ή στάρλετ της τηλεόρασης και της πίστας κρύβεται ένας άνθρωπος με τα δικά του ανθρώπινα/καθημερινά προβλήματα.

Τέλος, είναι αξιοθαύμαστο πως γενιές ανθρώπων μεγάλωσαν με το ίδιο ανούσιο και κατευθυντήριο δόγμα: "δεν είναι είδηση αν σκύλος δαγκώσει άνθρωπο. Είναι όταν ο άνθρωπος δαγκώσει το σκύλο" (βιβλίο κειμένων γυμνασίου αν θυμάμαι καλά). Και παρακολουθείς τους ανωτέρω τηλεθεατές να αναλύουν την νέα τάση του ανθρώπου που ονομάζεται αντικυνισμός (επίθεση κατά του σκύλου), και τα υπέρ και κατά στις ανθρωποκοινωνίες. Όλα αυτά όταν ένας άνθρωπος λειτούργησε αντισυμβατικά σε μία κατάσταση, ίσως εξαιτίας των ήδη περίεργων συνθηκών. Ψάχνουμε λοιπόν, όλα τα πράγματα που προκαλούν και τα ανάγουμε σε ιδεολογίες. Και φτάσαμε σε σημείο να μη θεωρούμε είδηση την παύση ενός πολυετούς και αιματοβαμμένου πολέμου, μα να θεωρούμε άξιο σεμιναριακής διαλεκτικής το γεγονός ότι κάποιος -που πιθανότατα δεν του 'πήγαινε'- τραγούδησε Χατζιδάκι.