Έχω μία ψιλοανατρεπτική αντίληψη για το θέμα.
Ο καλύτερος τρόπος για να σταρυρώσεις έναν άνθρωπο είναι να τον κάνεις σύμβολο μιας ιδέας που δεν πιστεύεις. Έχει αποδειχθεί περίτρανα σε πλήθος περιπτώσεων στην ιστορία.
Ο σύγχρονος έλληνας, ο παγκοσμιοποιημένος και ψευδοκαπιταλιστής, που σκέφτεται ελάχιστα εκατοστά πιο μακριά από τον πισινό του, ψάχνει να βρει σύμβολα για να στηρίξει εκείνη την Ιδέα, στο άκουσμα της οποίας ουδέποτε πραγματικά ίδρωσε το αυτί του. Δέρνεται και ψεκάζεται με χημικά ένας άνθρωπος κι εμείς από πίσω τον σπρώχνουμε ακόμη περισσότερο πάνω στα γκλομπς. Είναι η ψυχολογία της μάζας στην κερκίδα του ντέρμπι, όπου οι πίσω σπρώχνουν τους μπροστά για να πέσουν στα ματ και στη συνέχεια να δηλώσουν ότι ήταν κι εκείνοι μέσα στη συμπλοκή ως γνήσιοι επαναστάτες της Ιδέας.
Στεκόμαστε το λοιπόν πίσω από τον κο Γλέζο και του υπενθυμίζουμε συνεχώς τον απερίσκεπτο ηρωισμό του τότε νεαρού της ηλικίας του, ώστε να μην ξεχάσει ότι ως σύμβολο οφείλει να μην πισωπατήσει, μα αντίθετα να πέσει στις ερπύστριες και τις νάρκες δικαιολογώντας το χαρακτηρισμό του αιώνιου επαναστατικού συμβολου, το οποίο εμείς του προσάψαμε, ώστε να έχουμε κάποιον να μας ξελασπώνει όταν εμείς λερώνουμε τα εσώρουχά μας.
"Κι εμείς οι τρεις στον ιντερνετο-καφενέ
τσιγάρο πρέφα και καφέ"
Δεν εδάρη ιδεολογία, αλλά άνθρωπος. Δεν ψεκάστηκε κάποιο πολιτικό κώμα, αλλά ένα ανθρώπινο πρόσωπο με ρουθούνια, μάτια, στόμα κι αυτιά. Τρέχουν τα ιδεολογικά παράσιτα από παράθυρο σε παράθυρο να κερδίσουν τις εντυπώσεις από τον χτυπημένο παπού, που βρέθηκε μεταξύ σφύρας και άκμονος. Γιατί και τα σύμβολα, όπως το σίδερο, λυγίζουν και σπάνε σαν βρεθούν στο μέσο. Κι ένα χαρακτηριστικό του ατσαλιού είναι πως η αδυναμία του βρίσκεται ακριβώς στον τρόπο παραγωγής του: στη χύτευση. Έτσι και τα σύμβολα. Επεξεργάζονται εν θερμώ και μόλις δεχθούν καμπτική ροπή εν ψυχρώ διαρρηγνύονται. Ούτε καν λυγίζουν.
Γέμισε ο τόπος ανθρωπάκια, τόσα δα στρουμφάκια (όπως λέχθηκε και σε άλλη συζήτηση), που αναμασάνε ιδεολογίες στέλνοντας άλλους στην αγχόνη. Έλεος πια. Είναι ντροπή να στηρίζεται οποιοσδήποτε 'αγώνας' στις πλάτες ενός ανθρώπου που σχεδόν περπατά με μπαστούνι. Όπως και είναι ντροπή να δέρνεται ένας ηλικιωμένος άνθρωπος που αντιμετωπίζεται ως απειλή από τις Αρχές Ανασφαλείας.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 07-03-2010 15:52 ]
