Είναι χρόνια τώρα που οι δισκογραφικές προσθέσανε στις δραστηριότητές τους και τα live .
Το κακό είναι οτι δεν έχουν ιδέα απο τη δουλειά .
Στην πραγματικότητα (όπως έχω ξαναγράψει εδώ) η δισκογραφία πάντα έπαιρνε λεφτά απο τα live , όχι επίσημα αλλά "κάτω απ' το τραπέζι".
Για αυτό και οι δουλειές που "προχωράνε" είναι συνήθως αυτές που φέρνουνε λεφτά απο τα μαγαζιά .
Τα λαϊκά μαγαζιά βέβαια , και μαύρα λεφτά , απο τα λουλούδια και τις μπόμπες.
Οι φίρμες είχανε πάντα κάποιους ενδιάμεσους (τύπου Χριστοφοράκος) που φέρνανε τα πακέτα στην εταιρεία με ανταλλαγές χρυσούς , πλατινένιους κλπ .
Υποτίθεται οτι αυτά έχουν μειωθεί , και έχουν πάρει τη θέση τους κάτι trendy αγόria που ασχολούνται με το κανονικό μάρκετινγκ , αλλά δεν το βλέπω να προχωράει . Τα λεφτά που φέρνουν είναι λίγα .
Τώρα , οι σπασμωδικές κινήσεις , που στηρίζει ο θείος την ανηψιά και ο μπατζανάκης την κουνιάδα (λέω εγώ τώρα...) είναι άλλο πράγμα .
Το θέμα είναι τεράστιο και πολυσύνθετο .
Σε μια περίπτωση μπορεί να την πληρώσει ο μουσικός ή ο τραγουδιστής , ενώ σε άλλη μπορεί η "δουλειά" της δισκογραφικής να αποφέρει καλύτερες συνθήκες , περισσότερα live και γενικότερη ευημερία .
Για μένα , αν οι εταιρείες επενδύσουν σε άτομα που ξέρουν τη δουλειά (ή τουλάχιστον ξέρουν ορθογραφία και να στείλουν ένα email - γιατί δεν ξέρουν ούτε αυτά) , είναι καλή κίνηση το μπλέξιμό τους στα live.
