1073 online · 210.851 μέλη
Έχω κάνει μαθήματα τραγουδιού με 2 δασκάλους μέχρι τώρα...Ποιό είναι το θετικό?Πως έχω πάρει πολύ θετικά στοιχεία από αυτούς,όπως της σωστής τοποθέτησης της φωνής...όμως ένα σωρό άλλα αρνητικά με έκαναν να πιστέψω πως το μεγαλύτερο σφάλμα που έχει να κάνει κάποιος είναι να ακολουθησει πιστά ένα καθηγητή φωνητικής και να δεχτεί δογματικά ότι του λέει...
Ένα από αυτά τα αρνητικά είναι πως στ αλήθεια οι δάσκαλοι τραγουδιού σε βάζουν να πασχισεις να τραγουδήσεις όλη τη δυνατή κι εν δυνάμει έκταση κι ένταση της φωνής σου...σε βάζουν να τραγουδάς συνοδεία πιάνου στον τόνο που τργουδά ο καλλιτέχνης κι αν το κομμάτι είναι πολύ ψηλό η χαμηλό σου λένε πως απλά δε σου πάει και κάνουν άλλη επιλογή κομματιού μόνο και μόνο επειδή βαριούνται να κάνουν τρανσπόρτο,η επειδή δεν μπορούν να μην παπαγαλίσουν την δεδομένη παρτιτούρα...
Βλέπω επίσης με λύπη στις συναυλίες τους να αναθέτουν κομμάτια στους μαθητές που είναι πολύ παραπάνω από τις δυνατότητές τους...και το αποτέλεσμα τραγικό...πως είναι δυνατό ένας καθηγητής τραγουδιού που θέλει να θεωρείται καλός και σοβαρός να αφήνει τους μαθητές του να κάνουν τραγικές επιλογέ κομματιών?Μαζί με αυτό και η ψευδαίσθηση που δημιουργούν σε πολλούς πως μπορούν να γίνουν επαγγελματίες η και καριερίστες μόνο και μόνο για να τους ''τα πάρουν''
Υπάρχει άραγε ένας καθηγητής φωνητικής που:1)Να αφιερώσει μόνο καμμιά 20 αριά μαθήματα στη σωστή ανάσα και στις τεχνικές της...
2)Να ξεκινούν τα μαθήματα με απλά βήματα:Πρώτα πως να μιλάμε σωστά και μετά να τραγουδάμε απλές και παδικές μελωδίες...
3)Να μην βιάζεται λυσσασμένα να διευρύνει την έκταση του μαθητή του...ν ατραγουδούν για κανα χρόνο σε ''γελοίους'' τόνους πχ μέχρι το μεσαίο Ντο και όχι παραπάνω...
4)Να αργήσουν ν αμπουν για τα καλά στο τραγούδι καθεαυτό
5)Στις συναυλίες να υπάρχει πράγματι επίπεδο και φιλότιμη προσπάθεια κι όχι καραγκιοζιλίκια...
Εδώ που τα λέμε, αν ΔΕΝ υπήρχε ο κόσμος ο οποίος:
Τότε οι καθηγητές φωνητικής θα διέμεναν μόνιμα σε αντίσκηνα έξω από τον ΟΑΕΔ
Είδαν κι απόειδαν οι άνθρωποι οτι εξαρτώνται απο τις συμπαθείς αυτες τάξεις του πληθυσμού και υπό την απειλή της ανεργίας, έχουν αρχίσει να περιστρέφουν τα πράγματα γύρω από τις απαιτήσεις και τις ανάγκες τους....
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : BAGRATION στις 24-11-2010 01:56 ]
Ξέρεις τι θεωρώ εγώ απαράδεκτο?Να φουσκώνει ο καθηγητής τα μυαλά του μαθητή του πως μπορεί να γίνει μεγάλος τραγουδιστής,ενώ στην ουσία είναι κάτω του μετρίου...Να διοργανώνει συναυλίες στις οποίες να αφήνει τους μαθητές του να τραγουδήσουν διάφορα ιερά και απλησίαστα γι αυτούς κομμάτια...
Το αποκορύφωμα?Να ζητάει από τους μαθητές να πληρώνουν τον πιανίστα που θα τους συνοδεύει τόσο στις πρόβες όσο και για την κυρίως συναυλία...μπροστά στα μάτια μου όλα αυτά:
Πρώτα άκουγα τη δολοφονία ενός αριστουργήματος από τον επίδοξο μαθητευόμενο τραγουδιστή...κατόπιν,όταν οι πρόβ τελείωνε έσκαγε το 20 ευρω στον πιανίστα...κι αυτό να γίνεται σε κάθε πρόβα...
Εγώ αντιστάθηκα σθεναρά σε αυτό...φυσικά και αρνήθηκα να τραγουδήσω κάτι που είχα την αυτογνωσία ότι θα το σκοτώσω και φυσικά γνωρίζω τον εαυτό μου και τις δυνατότητες του...ποτέ δεν θα έχαφτα ότι ανοησία μου λεγε ο καθένας...Και όταν έφτασε και η δική μου ώρα για συναυλία και πρόβες φυσικά και μου ζητήθηκε να πληρώσω τον πιανίστα...ε,δεν πάμε καλά...
Κανένα ενδιαφέρον για τους μαθητές τραγουδιού ...μόνο για την τσέπη τους...
Και είναι πράγματι κρίμα για αυτούς τους λίγους που αγαπούν στα αλήεθεια το τραγούδι και δεν υπάγονται σε καμμία από τις παραπάνω κατηγορίες που αναφέρεις φίλε Γιώργο...
Είμαι καθηγήτρια φωνητικής και συμφωνώ με τα ζητήματα που θέτεις! Φαίνεται ότι έχεις διαίσθηση ή γνωρίζεις από τραγούδι...
http://www.medvoicecenter.gr/index_main.php?action=paging&code=51&cat=1&subcat=57
Poso dikio exeis !!!!!!!!!!!!!! ti doulema exoume faei oloi ????? xaxaxa.Emena mou protinan na paw edw http://www.mousiki-dimiourgia.gr/ kai eimai poly efxaristimeni gia prwti fora.rikse an thes kai esy mia matia
Κι εγώ εχω ακούσει γι αυτό το ωδείο καλά λόγια.επειδή θέλω μετά τις γιορτές να ξεκινησω φωνητική ξέρετε πόσο περιπου είναι τα δίδακτρα;
κατα ένα μεγάλο ποσοστό οι διάσημοι δάσκαλοι φωνητικής στα μεγάλα εργαστήρια ειναι και η μεγαλύτερη απάτη.
εκατοντάδες μαθητές χωρις "φωνή" πληρώνουν ποσά σε καθηγητές μόνο για το όνειρο.
<πρέπει να έχεις αυτογνωσία και τών δυνατοτήτων σου πριν καταλήξεις οτι φταίει ο δάσκαλος που δεν τραγουδάς καλα.
η μουσική ειναι ταλέντο έτσι και το τραγούδι αν δεν το έχεις τέλος.
μην πιέζεται την φωνή σας να αποδώσει τα μέγιστα.....δεν ταιριάζουν όλα τα τραγούδια σε όλες τις φωνές, δεν έχουν όλοι οι ανθρωποι τεράστια έκταση φωνής...
και ο μύθος της σωστής αναπνοής ειναι μύθος.
οι περισσοτεροι δασκαλοι καλουπόνουν την φωνή σου σε ένα είδος τραγουδιού, και με τις ανάσες μπορεί να σε οδηγούν και σε λάθος αποτέλεσμα..
Παράθεση:
|
δουλευα σε στουντιο που ηχογραφουσαν ντεμακια διάφορα ψάρια απο μεγάλη "μουσικη ακαδημεία", που ειναι φυτόριο τηλεοπτικων προγραμμάτων....
νομίζω μπορώ να ξεχωρήσω τις περιπτώσεις ατόμων που κακοποιούσαν τις νότες και περίφανους δασκάλους δίπλα τους να κάνουν λες και βρήκαν την νέα Κάλλας....
Παράθεση:
|
Αν είναι ποτέ δυνατό ο τραγουδιστής να πληρώνει εξτρα μαύρο χρήμα ένα πιανίστα που καμμία σχέση δεν έχει με το Ωδείο για να κάνει το κομμάτι του...
Και η περήφανη δασκάλα να θαυμάζει τα αίσχη...μια θεόφαλτση και με απαράδεκτη τεχνική ερμηνεία του έργου του Χατζιδάκι...το φεγγαράκι ράγισε κι ας ήτανε και χάρτινο...
Μπορώ να γράφω ώρες ατελείωτες...δυτυχώς από τότε που ξεκίνησαν τα γνωστά τηλεριάλιτι τύπου fame story x factor κτλ πολλά νέα παιδιά άρχισαν να ''αγαπούν'' το τραγούδι και να θέλουν να μοιάσουν στα χάρτινα ψευτοέιδωλα που η τηλεόραση προέβαλλε κατά καιρούς...κρίμα για όσους αγαπούν πραγματικά το τραγούδι να βλέπουν να ισοπεδόνωνται όλα γύρω τους...
Οι δάκαλοι φωνητικής που μέχρι τώτα γνώρισα εκμεταλλεύτηκαν το πνεύμα της εποχής για να τα ξεζουμίσουν τους ελαφρόμυαλους εκκολαπτόμενους καλλιτέχνες...
Να γράψω κλείνωντας πως δυστυχώς το τραγούδι στην Ελλάδα πάει κατά διαόλου...
Παράθεση:
|
Νομιζω πως το θεμα δεν τιθεται στ αν καποιος τραγουδαει καλα κακα η μετρια...ουτε στο που κανεις μπορει να φτασει...μιλαω για σωστη εκτιμηση της ''τρεχουσας'' ικανοτητας,του''για την ωρα,μηνα,χρονο'' επιπεδου του μαθητη...μπορει ο μαθητης να ειναι ''μετριος'' επι του παροντος...αν ο καθηγητης του τον αντιμετωπισει στις ασκησεις και τα τραγουδια σαν καλυτερο, τοτε ειναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ σε στασιμοτητα η ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ...
Πχ η δασκαλα μου με εβαζε να τραγουδαω κομματια τα οποια σε καποια σημεια ηταν αρκετα ψηλα...να επρεπε να τραγουδησω ενα G4(σολ 2 μιση τονους κατω απο το Ντο του τενορου,ορια βαρυτονου)...αυτο τον τονο μερικες φορες τον ''εχω'' πολυ καλα αλλες μετρια και αλλες ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ...αυτο για μενα σημαινει πως ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ''ΠΑΛΕΨΩ''...Ουτε τα τεντωματα στη μασκα,ουτε η δυναμικη ''στηριξη'' θα αλλαξουν κατι δραματικα...αυτο η δασκαλα μου ποτε δεν το καταλαβε...Γιατι να μην τραγουδησω το ιδιο κομματι 2 τονους κατω και να μη χρειαστει να ''ζορισω'' τον εαυτο μου με λαθος τροπο,αλλα με σωστο?πχ στους ηδη ευκολους τονους μου να βελτιωσω την τοποθετηση και στηριξη της φωνης μου και κατοπιν να παμ ενε ημιτονιο πανω κτλ...Ειναι βεβαιο πως μετα απο 2 η 3 χρονια το G4 θα μπορεσω να το τραγουδησω πολυ ανετα οπως συμβαινει και με τους αλλους τονους που σιγα σιγα κερδιζω ολο και πιο ανετα και με καλυτερο κοντρολ:Να μπορει καποιος να τραγουδησει απο πιανισσιμο σε φορτε και αντιθετα με ΟΜΑΛΟ ΤΡΟΠΟ...
Είναι πολύ καλό που αμφισβητείς ότι βλέπεις ότι σε περιορίζει ή σε πιέζει ή νιώθεις ότι σου κάνει κακό.
Δεν πειράζει που έχεις ήδη αλλάξει 2 δασκάλους. Να πας και σε τρίτο και σε τέταρτο μέχρι να βρεις αυτόν που θα νιώθεις ότι σου κάνει δουλειά.
Έχεις δίκιο για το θέμα της έκτασης. Η έκταση αυξάνεται μόνη της σιγά σιγά, χωρίς πίεση.
Έχεις επίσης δίκιο για το ρεπερτόριο, αλλά με μια μικρή παρατήρηση, ότι εάν τραγουδάς μόνο "τις ευκολίες σου", δεν κερδίζει η φωνή κάτι παραπάνω σε τεχνικές.
Σαφώς σε εξετάσεις και συναυλίες είναι εντελώς άκυρο να βάζεις κάποιον να τραγουδάει πράγματα που δεν του ταιριάζουν. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος όμως, είναι καλό κάποιος να πειραματίζεται παράλληλα με ρεπερτόριο που δεν συνηθίζει, γιατί παίρνει πράγματα από αυτό.
Στο θέμα του "φουσκώματος" του μυαλού, έχουν βρει πάτημα οι καθηγητές, αφού όλοι θέλουν να γίνουν μεγάλοι και τρανοί τραγουδιστές.
Αλλά αυτό το "φούσκωμα" συμβαίνει σε όλα τα μουσικά όργανα. Κάποιοι δάσκαλοι νομίζουν ότι εάν σε λούσουν με κοπλιμέντα και σου φουσκώσουν το μυαλό, θα σε έχουν μαθητή για αρκετό καιρό. Αυτά έχει η ζωή.
Ψάξε λοιπόν πάλι για καθηγητή και μην απογοητεύεσαι. Ακόμα και όταν θα βρεις τον ιδανικό, αφού πάρεις από αυτόν ότι μπορεί να σου δώσει, μπορείς να ψάξεις μετά για κάποιον άλλο που θα σου δώσει καινούρια πράγματα.
Κατά τη γνώμη μου ο όρος ''ευκολία'' και δυσκολία είναι πολύ υποκειμενικός...Κάποιος μπορεί να εννοεί ''δυσκολία'' την περιοχή εκείνη της φωνής στην οποία αναγκάζεται να ΦΩΝΑΞΕΙ κάποιος άλλος την περιοχή εκείνη τςη φωνής που τονικά απλά πρέπει να πιεστεί για να βγάλει τον τόνο κοκ...
Εγώ απλά νομίζω πως τα όρια πρέπει να μπαίνουν εκεί που αρχίζεις να νοιώθεις πως εύκολα μεν τραγουδάς,αλλά με επιστράτευση μικρής προσπάθειας...όπου χάνεται κοινώς η ασυνείδητη αίσθηση του τραγουδιού...όταν κάποιος καλείται να τραγουδήσει το μόνο που πρέπει συνειδητά να κάνει είναι να ανοίγει το στόμα του και να απλά να ''λέει'' το τραγούδι...Αυτό σημαίνει πως μπορεί και σε ένα χώρο που δεν νοιώθει και ιδιαίτερα άνετα όπως πχ στη μέση του δρόμου με γύρω του πολύ κόσμο πχ θα μπορεί ν ατργουδήσει ΑΝΕΤΑ ΟΜΑΛΑ και χωρίς ψεύτικες νότες μια μελωδία που ίσως να είναι αρκετά μακριά από τον τόνο ομιλίας του...
Με πιο απλά λόγια:Όταν αρχίζει να χάνεται η φυσική αίσθηση του εντελώς άνετου τραγουδιού,τότε αρχίζει η δυσκολία...και όχι όταν η όμορφη φαινομενικά φωνή και οι καθαροί τόνοι αρχίσουν να χανουν τη λαμψη τους η ακομη περισσοτερο οταν ο μαθητης αρχίσει να ''σπρώχνει''τον αέρα η ακόμη παραπέρα όταν ρισκάρει να του βγεί η να μη του βγεί σωστά μια νότα...
Και φυσικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση από έναν εκπαιδευόμενο τραγουδιστή να ξεκινήσει τη μελέτη του από ''παιδικά κομματάκια'' στυλ ''ήταν ένα μικρό καράβι''κτλ και σταδιακά να ανέβει επίπεδο...από τα παιδαριωδώς γελοία μέχρι τα πολύ σοβαρά κομμάτια...Κανείς από τους 2 μου καθηγητές δεν με άκουγε όταν διαμαρτυρόμουν ή όταν ζητούσα να βαδίσουμε με νηπιακά βήματα...Αναγκαζόμουν ν αμελετάω ώρες ατελείωτες μόνος μου...
Στο τέλος ο μόνος λόγος που πηγαινα στα μαθήματα τραγουδιού δεν ήταν για να μάθω,αλλά για τη βόλτα και την παρέα...και χαρακτηριστικά μετά από την προσωπική μου μελέτη είχα μια φωνή καμπάνα και ενοιωθα πολύ όμορφα όταν τραγουδούσα για να πάω στο μάθημα και μετά να νοιώθω πολύ άσχημα...Δηλαδή δύσκαμπτη και σκληρή φωνή που ήθελε σπρώξιμο για να βγεί σωστά...
...ήταν ένα μικρό καράβι;;;
Ε, μάλλον έπεσες κι εσύ βρε παιδί μου στην περίπτωση καθηγητών!
Η δουλειά του καθηγητή είναι να "ακούει" και να μη σε ζορίζει παραπάνω από το ελάχιστο κάθε φορά. Τόσο δηλαδή που να σου φαίνεται εφικτό κι εσένα. Αλλά τώρα η λέξη ζόρισμα είναι εντελώς λάθος από την πλευρά του δασκάλου. Συνήθως, ο μαθητής μαθαίνει κάποιο κομμάτι και ζορίζεται από μόνος του επειδή δεν ξέρει που να πατήσει σε κάποια σημεία και ο δάσκαλος "ανακουφίζει" το ζόρισμα υποδεικνύοντας καλύτερο τρόπο προσέγγισης, τέτοιον που να μην ζορίζεσαι πια.
Στις ασκήσεις ενίοτε να ζορίσει ο δάσκαλος, αλλά όχι για να υποφέρεις, όσο για να μην υποφέρεις! Δηλαδή να επιμείνει παράδειγμα στο να χαλαρώσεις το πηγούνι, ή να ανοίξεις περισσότερο το στόμα.
Δεν καταλαβαίνω, πραγματικά και εκνευρίζομαι. Εντάξει, είμαστε στην Ελλάδα όπου η ημιμάθια κάνει πάρτυ και οκ, ο καθένας δηλώνει ότι γουστάρει, αλλά βρε παιδιά, εάν διδάσκετε, τουλάχιστο φροντίστε να μην κάνετε κακό! Τι φταίει τώρα αυτός ο άνθρωπος να κυκλοφορεί με διαλυμένα νεύρα και να νομίζει ότι η φωνητική είναι μαρτύριο;! Έλεος! (σόρρυ, τσαντίστηκα)
Παράθεση:
|
Εννοώ απλά πως δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο πιθανότητα να τραγουδήσει κάποιος σωστά αν ΖΟΡΙΖΕΤΑΙ...Και δεν υπάρχει καμμία μέθοδος στον πλανήτη που αν εφαρμοστεί σωστά να σε ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΕΙ με απλή εφαρμογή της μέσα σε λίγες βδομάδες...
Κοινώς:Γιατί να μην ακολουθεί κάποιος μια πολύ αργή και σταθερή πορεία και να ανεβαίνει επ΄πεδα τόσο πολύ αργά μέχρι που να ξεχάσει τι σημαίνει σπρώχνω ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ για να τραγουδήσω?
Κι εκτός αυτού πρώτα δεν πρέπει να μάθει κάποιος να αρθρώνει,μετά να μιλάει και μετά να τραγουδάει?
Και το ''ήταν ένα μικρό καράβι''δεν κατάλαβα γιατί να αποτελέσει αφορμή για ειρωνία από μέρους σας?Ξέρετε πόσοι δεν μπορούν να το τραγουδήσουν σωστά?
Δεν είναι αμαρτία από το Θεό αντίθετα κάποιο ν ατολμούν να αγγίξουν το Rigolletto La Dona e mobile για να αποδείξουν ότι επάξια είναι σπουδαστές κλασσικού τραγουδιού τόσα χρόνια?Επίσης πως εξηγείτε εσείς το γεγονός ότι στις τάξεις του κλασσικού φοιτούν οικτροί τραγουδιστές και γιατί όχι?μερικές φορές διδάσκουν κιόλας?
