Είναι δύο πιο παλιά τραγούδια που τα ψάχνω εδώ και πολύ πολύ καιρό.... Αν κανείς ξέρει κάτι γι΄αυτά ας μου δώσει παρακαλώ τα φώτα του.
Το ένα στο ρεφραίν λέει:
"Πόσα κύματα περνάνε από μέσα απ΄τις αυλές
να σε πάνε να σε φέρουν να γελάς να μην μου κλαις... "
και το άλλο ξεκινάει ως εξής:
"Έτσι τυχαία θα περνούν οι μέρες αδερφέ μου
τις ομορφιές αδίσταχτα ο χρόνος θα τρυγά.
Κι ενώ θα κουτσοπίνουμε οι μέρες θα μικραίνουν
θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής....."
Όχι δεν είναι είναι μπέρδεμα....
Ο στίχος "ιδανικός κι ανάξιος ερατής" είναι "δανεισμένος" στο συγκεκριμένο κομμάτι του οποίου η μουσική είναι μια ταραντέλα.