Η μουσική και γενικώτερα η τέχνη, είναι ο κατ εξοχήν χώρος που προσφέρεται για διαφωνίες και τσακωμούς, μιάς και η υποκειμενικότητα παιζει το πρωτεύοντα ρόλο, τα "εγώ " μας πρωτοστατούν και το "περί ορέξεως ...κολοκυθοτυροπιτοντολμάδες" αποτελεί δεσπόζουσα αρχή.
Οσο και φίλος να είσαι με τα υπόλοιπα μέλη, οι διαφωνίες είναι αναπόφευκτες και πιθανόν καθημερινές.Θυμηθείτε κάτι τρανταχτό και πείτε το να ξεσπάσετε , γιατί "προφανώς" είχατε (είχαμε) δίκιο και όλοι οι άλλοι ήταν αδαείς και ατάλαντοι (ξαφνικά)...
GL
12.03.2005, 20:05
Ena group Αντρεα για να θεωρηθει δεμενο & σοβαρο πρεπει να καταργησει τα εγω και να τα αντικαταστησει με το εμεις...
Αυτο βεβαια μπορει να συμβει μονο αν υπαρξουν οι αναγκαιες αναταραξεις,τσακωμοι,διχωνιες,ζηλιες αλλα βεβαια και η ΣΥΓΓΝΩΜΗ και ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ πρωτα σ'αυτο που αγαπαμε ολοι την μουσικη που διασκευαζουμε η δημιουργουμε και μετα ο σεβασμος στους συναδελφους....
Εγω τοσα χρονια εχω πει & εχω κανει πολλα ασχημα στους δικους μου οπως επισης μου κανανε.....ομως ειμαστε μαζι πολυ μεγαλο διαστημα....γιατι ταιριαζει η χημεια μας...και ξερουμε να συγχωρουμε....
Δεν ειμασταν φιλοι...γιναμε φιλοι μεσα απο ολες τις τρυκιμιες....
Συμφωνώ και επαυξάνω, που λένε, τα του GL. Βεβαίως, όπυ ακολουθούνται κάποιες βασικές αρχές δημιουργίας ενός σχήματος, μπάντας, γκρούπ ή όπως αλλοιώς θέλετε, οι διαδφωνίες και οι τσακωμοί,απλά, δέν υπάρχουν. Να γίνω σαφέστερος. 1. Διαλέγουμε το μουσικό πλαίσιο που θα κινηθούμε και που θα πρέπει να είναι αυστηρά κοινό για όλα τα μέλη. Λίγο απ' το ένα και λίγο απ' το άλλο γιατί γουστάρει ο γιάννης ή το θέλει ο Δημήτρης τελικά δεν βγάζει πουθενά. 2. Καταρτίζουμε λίστα κομματιών. 3. Διαλέγουμε μουσικούς που να θέλουν να παίξουν το σύνολο του προτεινόμενου προγράμματος (άς βγάλουμε έξω και κανα δυό αν χρειάζεται, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί) 4. Συμφωνούμε χώρο και ώρες για πρόβες που να βολεύει όλους. 5. Είμαστε τακτικοί στις ώρες μας αυτές. Όποιος δεν είναι, ΔΕΝ χωράει στο γκρούπ. 6. Επικεντρωνόμαστε πρώτα στο όργανό μας και στη συνέχεια στο δέσιμο με τους υπόλοιπους (που έρχεται με τις πρόβες) 7. Φροντίζουμε να αποδίδουμε το μέρος μας όσο καλύτερα μας επιτρέπει το επίπεδό μας και αποφεύγουμε να βανδαλίζουμε μέρη που δεν μπορούμε να παίξουμε. (μην ακουμπάς Satriani άν δεν ''ακούς'' satriani να βγαίνει απ' τον ενισχυτή σου). 8. Όποιος δεν τηρεί τα ανωτέρω, ή απομακρύνεται άμεσα με συνοπτικές διαδικασίες, ή απλά αποχωρεί δίνοντας μια εύλογη ημερομηνία για να μπορέσει να αντικατασταθεί. 9. Αναθέτουμε το ρόλο του αρχηγού σε κάποιον. Ένας είανι ο αρχηγός και η πολύ Δημοκρατία βλάπτει. Εξ' άλλου, το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της μπάντας προστατεύει την ύπαρξή της. Έτσι, δεν αφήνουμε χώρο για τσακωμούς, διαμαρτυρίες, σπάσιμο νεύρων κλπ.
Τα σχήματα γίνονται για να ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΟΥΣΙΚΗ. Όχι για να κάνουν το κέφι του καθ' ενός μέλους που γουστάρει το δικό του τρόπο, τραγούδισμα, είδος κλπ. Επίσης βασικό είναι ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ. Δεν μας κάνει κάποιος - είτε ο ίδιος ή το παίξιμό του-? δεν του σπάμε τα τέτοια με καθημερινή σκοπτική κριτική, τον χαιρετάμε ευγενικά και, ή προχωράμε με άλλον - όποτε βρεθεί ο κατάλληλος - ή, ΤΟ ΔΙΑΛΥΟΥΜΕ. Υπάρχει πάντα κι' αυτή η επιλογή που πολλές φορές είναι η καλύτερη και βοηθάει ώστε να κρατάμε και τις φιλίες μας.
Δυστυχώς έχω να πώ πώς πολλά από τα ''σχήματα'' που επιλέγουν κάποιοι να δημιουργήσουν ελάχιστα έφάρμοσαν από τα ανωτέρω.
Κάποιος γνωστός μου είπε κάποτε ένα ωραίο σχετικά με την αποτυχία διαφόρων προσπαθειών, δεν αφορούσε σε μουσικούς ειδικά, όμως λέει : ''Κανείς από αυτούς δεν προγραμμάτισαν να αποτύχουν, απλά, απέτυχαν να προγραμματίσουν''. Και κλείνω αυτό το διάλειμα προσθέτοντας ένα λιθαράκι από προσωπική εμπειρία 28 ετών στη μουσική, συμπληρώνοντας το όμορφο περί φίλων που γράφει ο GL. Την Επιτυχία πάμε εμείς και τη συναντάμε, δεν έρχεται αυτή να μας βρεί. Το μέσον λέγεται ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ και πάλι ΔΟΥΛΕΙΑ. Με υπομονή, ανοχή, εξάσκηση και ανοιχτά αυτιά, πλησιάζεις στην αναγνώριση και την επιτυχία - σε όποιο βαθμό αυτή σου αναλογεί - . Νάστε καλά και sorry που σας ζάλισα όμως αγχώνομαι γιατι θέλω να δημιουργούνται σχήματα καλά, να μένουν μαζί καιρό και να προσφέρουν τη συνδρομή τους στη μουσική σκηνή αυτού του έρημου τόπου. Φιλικά, Πάνος.
AVATA58, αυτό που περιγράφεις δεν είναι γκρουπ, είναι λόχος sessionάδων...
Το γκρουπ σχηματίζεται έτσι, χωρίς λόγο.
Ένα γκρουπ της γειτονιάς (γεωγραφικά μιλώντας ή και μεταφορικά) που σχηματίζεται αυθόρμητα από πέντε φίλους, έχει περισσότερες πιθανότητες να αντέξει στο χρόνο από κάποιο που σχηματίσθηκε ..."επί τούτου". Όσο καλά (ή όχι) κι αν παίζουν μουσική τα μέλη του.
Νομίζω, έτσι ξεκίνησαν και εξελίχθηκαν όλα τα "μεγάλα" -ελληνικά και ξένα- συγκροτήματα. Και λειτουργούν όπως ένας μόνιμος δεσμός . Με τις αλήθειες και τα ψέμματα, με εξομολογήσεις και υπεκφυγές, με αγάπες και καβγάδες, με ενώσεις και χωρισμούς, χωρίς υποτελείς ή αρχηγούς.
Ποιός ήταν αρχηγός στους Beatles ή στους Stones ή στους Socrates ή στους Πυξ Λαξ;
Ποιός προγραμμάτισε κάτι και πώς μπόρεσε;
Φίλε Vouliakis, ξαναδιάβασε το σχόλιό μου και στάσου στη γραμμή που λέει, .... δουλειά... με ανοιχτά αυτιά ....κλπ κλπ. Αν νομίζεις ότι οι Socrates, οι Aphrodites Child, οι Poll, ο Σαββόπουλος και τα Μπουρμπούλια, ο Πανούσης και οι Ταξιαρχίες ακόμα κι ο Σιδηρόπουλος, (κακομαθημένο παιδί, γνωστός μου, μιας πολύ οικονομικά εύρωστης οικογένειας, άν γνωρίζεις ιστορία) δηλαδή όλοι αυτοί που κατάφεραν να συναντήσουν την επιτυχία, είτε με τη δουλειά, είτε ....φαρδια, το έκαναν.... ''ΧΥΜΑ'', δυστυχώς απατάσαι. Και μπορώ εύκολα να στο αποδείξω άν έρθεις μια βόλτα μαζί μου στον Ασπρόπυργο, στο στούντιο του Γιώργου του Στεφανάκη (πλήκτρα στους Peloma) να σου πεί κάποια πράγματα για το πώς ''γίνονται '' τα γκρούπ. Όσο για τους Beatles, Stones (μελετημένοι στην τελευταία νότα, σπουδαγμένοι μουσικοί και όχι πρακτικάριοι και δημιουργήματα της δισκογραφικής βιομηχανίας) αλλά και τους Πύξ-Λάξ που από πάρα πολύ καιρό έπρεπε να έχουν διαλυθεί τρωγόμενοι μεταξύ τους, ο μόνος λόγος που τους κράταγε/ει είναι/ήταν το ΧΡΗΜΑ και τίποτε άλλο, κακώς λοιπόν τους αναφέρεις ως παραδείγματα. Βεβαίως, άν μιλάς και αναφέρεσαι για τα τυχαία, ερασιτεχνικά και (πολλές φορές) ατάλαντα γκρούπ της γειτονιάς, συμφωνώ μαζί σου πώς κάθε οργανωμένη προσπάθεια δουλειάς δεν τους ταιριάζει. Τα 9/10 από αυτά χάνονται στην ανωνυμία και στο τίποτα. Το 1/10 καταφέρνει μια δισκογραφική δουλειά πληρωμένη από τους ίδιους, με μικρή δισκογραφική και διανομή τη Κίνηση. Μετά ??? Εκτός και άν θεωρείς ένα live των 30 euro το άτομο στο POLO, επιτυχία. Αν επίσης θεωρείς ότι κάθε 18χρονος που η πεταλιέρα του ''προσωμειάζει'' Galagher, πάιζει και Galagher, βοήθεια παναγιά μου. Σέβομαι απόλυτα το δικαίωμα του καθενός να έχει άποψη. Όμως πίσω από τη λέξη αυτή και το ''δικαίωμα'' κρύβονται τόσο οι ανίδεοι όσο και οι ατάλαντοι απλά γιατί δεν θέλουν να αναγνωρίσουν ότι πλάι στο δικαίωμα έχουν και ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ. Μία από αυτές είναι να προσπαθούν για το καλύτερο, ΟΧΙ για το TYXEρότερο = ''άν μας κάτσει''. Τουλάχιστον όλοι όσους εσύ ανέφερες στο σημείωμά σου, δούλεψαν όπως έγραψα εγώ. Η λέξη ''άποψη'' αποτελεί το χειρότερο κίνδυνο την σήμερον εποχή. Ευθύνεται αποκλειστικά για τη μετριότητα που μας μαστιγώνει. Σε προκαλώ να δεχτείς τη πρότασή μου για τον Ασπρόπυργο. θα ενημερωθείς για πολλά. Γαι τώρα, καληνύχτα.. ή μάλλον καλημέρα γιατί τώρα μόλις γύρισα από το στούντιο, τελειόνοντας μια σύνθεση την ίδια ώρα που οι καρνάβαλοι διασκέδαζαν. Το σαράκι δυστυχώς με κουμαντάρει. και μη βιαστείς να μου κακιώσεις. Αυτό θα ήταν το εύκολο. Φιλικά, Πάνος
AVATA58, ποιός είπε όχι στη δουλειά; Ποιός μίλησε για "χύμα" και για ατάλαντους; Μάλλον δεν με κατάλαβες. Για τις σχέσεις ανάμεσα στους μουσικούς του γκρουπ μιλάμε.
Ευχαριστώ για την πρόσκλησή σου. Δεν νομίζω ότι έχω ανάγκη για ...ενημέρωση.
Και σίγουρα δεν υπάρχει λόγος να σου "κακιώσω". Την άποψή σου έγραψες...
Φίλε συνονόματε Βουλιάκη, καλημέρα.
Αισθάνομαι ότι, παρ' όλο που συμφωνούμε σε βασικά πράγματα, διαφωνούμε χωρίς λόγο. Στο πρώτο μου μήνυμα, απαντώντας περί διαφωνιών στον Αντρέα, προχώρησα ένα βήμα πέρα από την δημιουργία αυτή καθ' εαυτή του γκρούπ που συμφωνώ απόλυτα ότι συνήθως γίνεται όπως περιέγραψες. Απλά έδωσα και ένα πρόσθετο στοιχείο δομικής λειτουργίας που βοηθάει να αποφεύγονται προστριβές. Ως πρός τον ''αρχηγό'', όντως διατυπώθηκε λίγο άκομψα όμως εννοούσα πως ένας ή δύο άτομα οδηγούν συνήθως τη δυναμική της μπάντας, πολλάκις είναι και ο/οι δημιουργοί των τραγουδιών ή αυτός που έχει τις ''δημόσιες σχέσεις'' και κλείνει και κάνα μπαράκι ή συναυλία κλπ. Καλό είναι να αναγνωρίζονται από τους υπόλοιπους πέραν της δημιουργικής κριτικής πάνω στη μουσική που εφαρμόζεται απ' όλους. Είναι πολύ λεπτό σημείο και το αποσύρω πρός διευκόλυνση της συζήτησης.
Τώρα, επειδή λές πως .... δεν χρειάζεσαι ενημέρωση, δεκτή η άποψη, όμως να σου διευκρινήσω πώς αναφέρθηκα για ενημέρωση σε ιστορικής φύσεως γεγονότα και όχι διδακτικής, με κανένα τρόπο. Εγώ, πχ έτυχε στα τέλη του '70 και μέχρι τα τέλη '80 να παίζω και να κάνω παρέα με ανθρώπους όπως ο Τουρκογιώργης, ο Ρενιέρης, ο Πουλικάκος, ο Παύλος, ο Τουρνάς κ.α. Έμαθα πολλά τότε, μεταξύ ξηρών καρπών και χυμού Σκωτίας, για γεγονότα και καταστάσεις των παρασκηνίων των ''μεγάλων'' ελληνικών γκρούπ, που απήχαν μίλια από ότι νόμιζα πως εγνώριζα. Στο εξωτερικό και τα επτά χρόνια που πέρασα στο Λονδίνο κατάφερα να γνωρίσω μόνο τον Chris Rea, τον Mike Oldfield και τον Sting. Άλλη μια ενδιαφέρουσα εμπειρία τόσο συνεργασίας όσο και background ενημέρωσης. Εγώ πάντως θα εξακολουθήσω να θεωρώ και να αποζητώ την ενημέρωση από έγκυρες πάντα πηγές ώστε να μπορώ, όταν θα θέλω να πώ την άποψή μου, πολύ σημαντικότερο, και να την τεκμηριώνω.
Άφησα επίτηδες τελευταίο το σημείο που αναφέρεσαι και λές '' ποιός προγραμμάτισε κάτι και πώς μπόρεσε? ''. Είναι ένα νευραλγικό σημείο της μουσικής βιομηχανίας στην οποία το marketing παίζει το δυνατότερό του ρόλο. Δεν αφορα βεβαίως τη ρομαντική ερασιτεχνική πλευρά της μπάντας της γειτονιάς, όμως όταν και αυτή ζητήσει να εξελιχθεί πιο εμπορικά, τότε μόνο προγραμματισμό θα βρεί μπροστά της, δυστυχώς (βλ. Πύξ-Λάξ). Έτσι απλά, όταν το ''άκουσμα της εποχής'' σε φέρνει να πρέπει να χρησιμοποιήσεις π.χ. λούπες σε κάποιο κομμάτι (βλ. dance remix Πορτοκάλογλου) και το δεχτείς σκεπτόμενος την αποδοχή και βελτίωση των πιθανοτήτων της επιτυχίας, τότε είσαι ακριβώς μέσα στα πλαίσια του προγραμματισμού. Το marketing mix και το στοχευόμενο κομμάτι της αγοράς είναι αυτά που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την αναμφισβήτητα ξεχωριστή έμπνευση κάποιων (McCartney, Gilmour, Richards, Σπανουδάκης, Vangelis, κ.α.α.α.) και τους ανέβασαν παράλληλα στα ουράνια. Ολοι οι προαναφερθέντες με κορυφή τους Pink Floyd, προγραμμάτισαν την επιτυχία τους. Ειδικά οι τελευταίοι και πολύ αγαπημένοι μου, έπαιζαν τα κομμάτια του dark side από το 1966 με ελάχιστη ανταπόκριση σαν μπάντα του κολλεγίου μέχρι το '69 που τους ανέλαβαν με ανασύνθεση, νέα ηχογράφηση, ήχους, γραφίστα! για το εξώφυλλο κλπ κλπ (ΠΗΓΗ : UNCUT, τεύχος Μάιος 2003, ''Making of the Dark Side of The Moon'') για να γίνει το ίδιο έργο, το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών. Το μόνο στην ιστορία που εξακολουθεί να πουλάει περισσότερο από 1 εκατομ. δίσκους το χρόνο. Και προσωπικά, όταν η ποιότητα του μουσικού περιεχομένου είναι υψηλή, δεν μου κακοφαίνεται καθόλου.
Γι' αυτό και εμείς οι παλαιότεροι, διαφυλάσσοντας ένα μέρος της ρομαντικής μας πλευράς, γουστάρουμε πολύ την τελευταία κίνηση των Θαρσείν. Σ' ευχαριστώ για το χρόνο σου και καλή συνέχεια στη δημιουργική δουλειά σου στο site και όχι μόνο. Φιλικά, Πάνος.
Πάνο, έχω ακούσει κι εγώ "από πρώτο χέρι" αρκετές ιστορίες.
Μη ξεχνάμε ότι αν για κάτι θα έπρεπε να κατηγορήσουμε το ροκ, αυτό θα ήταν η "διάθεσή" του να χειραγωγηθεί, να μετατραπεί σε αρκετές περιπτώσεις σε απλό όργανο εμπορίας.
Πάντως ορισμένες κινήσεις -όπως αυτή των Pink Floyd - τις θεωρώ σαν μέρος της δουλειάς του γκρουπ. Τα εξώφυλλα, τα ιπτάμενα γουρούνια του Animals, οι εικαστικές- κ.ά.- παρεμβάσεις στις συναυλίες, κτλ, συμπληρώνουν το έργο τους και σοφά ανατέθηκαν σε ειδικούς.
Επίσης, κάποιες τακτικές -όπως η χρήση loopας κτλ- μπορεί να οφείλονται μερικές φορές στη διάθεση του γκρουπ για πειραματισμό ή ακριβώς σε αυτό που -άδικα- μας φοβίζει: ο καλλιτέχνης θέλει να χορέψουν με το τραγούδι του. Το κατεβάζει στην πίστα. Νοιώθει σαν ένας μικρός Διόνυσος . Προσωπικά, δεν έχω πρόβλημα.
Προγραμματίζει κάποιος, λοιπόν, τα πάντα στη δουλειά του και αυτό δεν είναι μεμπτό αν τα κίνητρά του δεν είναι ταπεινά.
Εκείνο που δεν μπορεί να προγραμματίσει είναι η σίγουρη επιτυχία. Σκέψου πόσα ανάλογα -εμπορικά ή όχι- concepts έχουν "αποτύχει"...
Βλέπω πως υπάρχει μια ελαφρά μετατόπιση του αρχικού θέματος σε πιό βαρύ επίπεδο, πράγμα που φυσικά δε με δυσαρεστεί καθολου.Αυτό που επεδίωξα με το συγκεκριμένο τόπικ ήταν μια γλαφυρή απεικόνιση των προστριβών που γίνονται -και είναι συχνές - στο χώρο της μουσικής και ειδικότερα στο χώρο των συγκροτημάτων.Δε διάβασα κάτι που να είπε κάποιος από σας και να μου φάνηκε ανορθόδοξο.Απλώς ο GL και ο Πάνος (avata58) αναφέρθηκαν όχι στο ποιές είναι οι συνήθεις διαφωνίες αλλα με ποιό τρόπο θα πρεπε αυτές να αποφεύγονται.Ολα όσα ειπώθηκαν είναι σωστά , αλλά στη πράξη σπάνια λειτουργόυν έτσι.Γι αυτό και ο Παναγιώτης (vouliakis) αναφέρθηκε στους sessionάδες.Αυτή την εντύπωση έδωσες Πάνο , ότι αναφέρεσαι μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις συνεργασίας επαγγελματιών.
Αθελά σου όμως έδωσες και μερικά παραδείγματα του πως προκύπτουν διαφωνίες (μην ακουμπάς Satriani άν δεν ''ακούς'' satriani να βγαίνει απ' τον ενισχυτή σου), που σημάινει πως σούτυχε κάποιος να προσπαθεί να το κάνει και αναπόφευκτα άρχισαν οι ...μουρμούρες.Κάτι τέτοια περιστατικά είπα να καταγράψουμε για να αποφορτιστούμε λίγο, και ταυτόχρονα γελωντας να κάνουμε και την αυτοκριτική μας για τις περιπτώσεις που εμείς οι ίδιοι ξεκινούσαμε τις κόντρες.Θυμάμαι να τσακώνομαι για μιά ολόκληρη μέρα με το συνεργάτη μου για το "ποιό ήχο μπασου θα χρησιμοποιήσουμε , καθώς δουλεύαμε πρίν 15 χρόνια με ένα atari και τον παππού του cubase.Ο ένας ήθελε να χρησιμοποιήσουμε το "Fingered bass 1" κι ο άλλος το "Fingered bass2".Oι διαφορές στους ήχους ήταν απειροελάχιστες αλλά είχαμε μουλαρώσει και οι δύο κι ο ένας επέμενε πως "ήταν ο ήχος που είχε φτιαχτεί για το συγκεκριμένο κομμάτι κομμένος και ραμμένος" κι ο άλλος να χτυπιέται πως "ήταν ο χείρότερος ήχος μπασου που είχε ακούσει στο πλανήτη!!!"Απλά τα θυμάμαι τώρα και γελάω...
Αναφέρθηκα σε "μουσικά γκρούπς" εννοώντας τά πάντα, από το ερασιτεχνικό και καβαλημένο γκρουπακι της γειτονιάς μέχρι και τους Floyd.
Και σαφώς όταν τα πράγματα από Pink Floyd μετασχηματίζονται σε προβλήματα τύπου Pink Floyd music LTD (τό γράφουν καθάρα τα δισκάκια τους) σαφώς και τα "εσωκομματικά" προβλήματα που δημιουργούνται είναι διαφορετικής υφής.
Πάνο, μου ακούγεσαι λίγο "φορτωμένος" ψυχολογικά και εργασιακά, (μόλις γύρισα από το στούντιο, τελειώνοντας μια σύνθεση την ίδια ώρα που οι καρνάβαλοι διασκέδαζαν) γι αυτό και όταν αδειάσεις θυμίσου καμμά ιστοριούλα και πες τη μας να ευθυμίσουμε.Ας μην αναφέρεις ονόματα και διευθύνσεις δεν είναι ανάγκη...
Πάνο, συμφωνώ με την τοποθέτηση σου. Ούτε εγώ λέω πώς ο βαθμός επιτυχίας προγραμματίζεται με ακρίβεια, προγραμματίζεται όμως. Γι' αυτό και όσον αφορά στην πραγματική έννοια του marketing λέμε ότι ''είναι το εργαλείο για να μινιμοποιήσεις τις πιθανότητες αποτυχίας'' και όχι να εξασφαλίσεις τον μεγαλύτερο βαθμό επιτυχίας. Αυτός εξαρτάται από διάφορες παραμέτρους, τόσο του ''πακέτου'' όσο και της αγοράς.
Και για τα ταπεινά κίνητρα δεν θα με βρείς αντίθετο, όμως όταν αναφερόμαστε σε δισκογραφικές εταιρείες=κερδοσκοπικοί οργανισμοί=δυνατό marketing=χειραγώγηση των MME=κέρδη, τότε τα περί ταπεινών κινήτρων πάνε περίπατο. Στην ανεξάρτητη σκηνή ή τις μικρότερες δισκογραφικές, σίγουρα παραμένει μεγάλος βαθμός αγνότητας. Και αυτό είναι που μου αρέσει και στο χώρο του Internet. Οτι έχει δώσει περισσότερη δύναμη στα χέρια του ανεξάρτητου δημιουργού. Αρκεί να ξέρει πώς να το χρησιμοποιήσει. Ξέρει άραγε, θέλει να μάθει, θα το δούμε στο μέλλον.
Σε ευχαριστώ για τον εποικοδομητικό διάλογο και ελπίζω να τα πούμε κι' από κοντά στο live.
Κρίμα που δεν θα είμαι εκεί... Aκούγεται ενδιαφέρον το
Ρωξανοειδές Σχήμα: κοντραμπάσσο, κιθάρα/φυσαρμόνικα, βιολί / cello
ANDREAZ, στο μυαλό μου έρχεται το πρώτο "group" -αν μπορεί κάποιος να το πει- που -νομίζαμε ότι- φτιάξαμε (θα πρέπει να ήμουν στην έκτη δημοτικού).
Όργανα δεν είχαμε, πιθανότητα για live δεν υπήρχε, όμως καβγαδίσαμε αρκετά για το ποιός από εμάς θα ήταν ο ...αρχηγός.
ΑντρέαΖ, σ'ευχαριστώ για το καλοτοποθετημένο σχόλιό σου λίγο παλαιότερα. Οτι περνάω μια πολύ φορτισμένη περίοδο είναι αλήθεια, δεν ευθύνεται όμως για το σχόλιο περί καρνάβαλων. Αυτό προέρχεται από αλλού που δυστυχώς, έχει πολύ σχέση με το topic που άνοιξες και έχει και πολύ πλάκα.
Την προηγούμενη βραδυά είχα πάει με μια παρέα σε ένα μπαράκι στο κέντρο να δούμε ένα γκρουπάκι που, υποτίθεται, έπαιζε σαν κύριο πυρήνα του southern rock, καταπληκτικά, τρομεροί κλπ κλπ. Οταν ξεκίνησαν, και αφού έπαιξαν μερικές διασκευές rock αρκετά ανεκτά, μπήκαν στη φάση του south με sweet home alabama, skynyrd. Σε ένα τέμπο δικής τους φαντσίωσης, ένας τραγουδιστής (ο δεύτερος που είχαν) με απαράδεκτα αγγλικά (!) και φωνή κάτω του μετρίου, ο άλλος τραγουδιστής να προσπαθεί on-stage να διορθώσει τα εφφέ (delay) του κιθαρίστα ο οποίος προσπαθούσε να τον αποθήσει κυριολεκτικά με κλωτσιές και στη λήξη τπυ κομματιού να τσακώνονται επί σκηνής ποιός ευθυνότανε για την κατάντια. Αφου το ''διασκέδασαν'' λίγο πρός έκπληξη του κοινού, μπήκαν στο γνωστό Freebird. O επιθανάτιος ρόγχος με πρωταγωνιστή τον α΄τραγουδιστή να ανεβοκατεβαίνει μεταξύ σκηνής και κονσόλας μπάς και διορθώσει κάτι (λές και ήξερε) αποτελειώνοντας τα πάντα στο πέρασμά του. Εγώ έφυγα στη μέση με μικτά συναισθήματα, μα σίγουρα κλαίγοντας τα 19 ευρώ μου (12 είσοδος-no drink και ένα ποτό 7). Το άλλο βράδυ προτίμησα να αφιερωθώ στο στούντιό μου την ώρα που οι ίδιοι καρνάβαλοι (το γκρουπάκι δηλαδή) ''διασκέδαζαν''.
Τώρα, έχεις δίκιο πως το αρχικό μου σχόλιο ακούστηκε σαν να μιλούσα για σεσιον μουσικούς παρ' όλο που δεν εννούσα αυτό. Σίγουρα ένα γκρούπ ''φορμάρεται'' συνήθως μεταξύ φίλων στη γειτονιά, το σχολείο, το κολλέγιο, τα ΤΕΙ κλπ. ή και από την μούρλα κάποιου ανεξάρτητου κιθαρίστα που βρίσκει από αγγελίες ή να πλασαριστεί σε ένα ή να δημιουργήσει. Οταν όμως γίνει αυτό, εάν δεν μπούν στόχοι βασισμένοι στο όνειρο του καθενός και αυτά τα όνειρα να είανι ψιλο-κοινά, τα πράγματα καταλήγουν εκεί πού έυκολα μπορείς ν φανταστείς.
Οσο για διαφωνίες περί fretless 1 ή ΙΙ, άστα να πάνε. Πάμπολλες, καθημερινές, συχνές. Άλλο όμως οι διαφωνίες που πάντα θα υπάρχουν και εποικοδομητικές είναι και άλλο οι τσακωμοί, σύμπτωμα πολύ σοοβαρότερο εάν το δούμε στην ουσία του. Αυτοί, όταν έρθουν, συνήθως ηχούν το καμπανάκι του τέλους. Και για να πούμε και των στραβών το δίκιο, κάνε κι εσύ βρε αδερφέ λίγο πιο συγκεκριμένο το κειμενάκι σου!. Νά 'σαι πάντα καλά και δημιουργικός. (Οσο για μπάσσο, το upright ΧXLΑ με link πατημένο του Trilogy νομίζω πώς είναι το καλύτερο......... ! joke)
Φιλικά, Πάνος.
Παναγιώτη, λυπάμαι που δεν θα μπορείς να είσαι εκεί και εύχομαι ο λόγος να είναι απλός και μακράν κακού.
Το Ρωξανοειδές περιλαμβάνει στην πλήρη ανάπτυξη και πιάνο, keyboards, όμποε, ακορντεόν και κρουστά. Εχει φορμαριστεί πολύ πρόσφατα και ξεκινήσαμε εντατικές πρόβες μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Υποθέτω θα μάθεις τα νεώτερά μας από το live αλλά, άν θές μπορώ να σου στείλω και μια ηχογράφηση με ενδεικτικά κομμάτια της δουλειάς μου. Ο Giorgos έχει πάντως ένα που του έστειλα σχετικά με τις 27. Για τώρα, καλό βράδυ.
Εχω παίξει κι'εγώ σε αρκετά σχήματα,από το 1975 που άρχισα να ασχολούμαι μέ τη μουσική.
Εκτός από κάποιες περιπτώσεις που μαζευτήκαμε ωρισμένοι μουσικοί γιά ένα συγκεκριμένο στόχο (συναυλίες που έπρεπε να γίνουν ώς ανειλημμένες υποχρεώσεις),όλα τα άλλα γκρούπ δημιουργήθηκαν αβίαστα και φυσικά.
Σέ κάποια από αυτά απλώς προσχώρησα γιά να διαδεχθώ άλλον ντράμμερ που είχε αποφασίσει να "κατέβη από το τραίνο" (κατά πώς έλεγε και ένας γνωστός πολιτικός).
Κάποια άλλα δημιουργήθηκαν όταν μαζί με δυό-τρία άτομα αρχίσαμε να παίζουμε μαζί σε κάποιο προβάδικο και σιγά-σιγά ήρθαν και άλλοι να μάς πλαισιώσουν.
Αρχηγούς δέν είχαμε.Ολοι μας κάπως συμμετείχαμε και στίς δημόσιες σχέσεις,στον καθορισμό τού ρεπερτορίου και εν γένει στήν όλη διαχείριση τής δραστηριότητας τού γκρούπ.
Οι διαφωνίες ανάμεσα στα μέλη ενός γκρούπ δέν μπορούν να αποφευχθούν.Οι τσακωμοί όμως,ναί.Οι διαφωνίες επιλύονται πάντα με διάλογο και θέληση γιά συνεργασία.Αλλωστε,άν θέλουμε να παίξουμε κάπου όπου θα υπακούμε τυφλά στίς προσταγές τού άρχοντα μαέστρου,υπάρχουν τα σκυλάδικα...
ΥΓ.Avata58,όταν ξαναδής τον Γιώργο τόν Στεφανάκη,δώσε του χαιρετίσματα από μένα.Είχαμε συνεργαστεί σέ κάποιες συναυλίες,μαζί με τούς Μάνο Μουντάκη (γιό τού αξέχαστου λυράρη Κώστα Μουντάκη),Νίκο Βεντουράτο καί Σταύρο Παπαδόπουλο γύρω στό 1985-86 (δέν θυμάμαι ακριβώς την χρονολογία,πάντως ήταν καλοκαίρι).Οι συναυλίες είχαν γίνει σε κάποιες κωμοπόλεις τής Πελοποννήσου.
Μετέφερα τους χαιρετισμούς σου στο Γιώργο από το ίδιο βράδυ του μηνύματός σου. Θυμάται ''ένα καλό παιδί'' και στους ανταποδίδει.
Χαίρομαι που ο Γιώργος μέ θυμάται ακόμα μετά από τόσα χρόνια!Τού είπες να έλθη στο live την Κυριακή;
Και μιά και ο λόγος γιά τούς τσακωμούς σε γκρούπ,θυμήθηκα τώρα-δά μιά περίπτωση όταν έπαιζα σέ ένα γκρούπ:Είχαμε πρόβα στό σπίτι τού κιθαρίστα κάποιο καλοκαιρινό απόγευμα.Ομως το πρωϊ εγώ μαζί με τόν έτερο κιθαρίστα (Κώστα Ποθουλάκη,μετέπειτα ιδρυτή τών Villa21,ο οποίος δυστυχώς σκοτώθηκε σε τροχαίο),τόν μπασίστα (Γιώργο Μακρίδη,μετέπειτα ιδρυτή τών Forward Music Quintet) καί τον τραγουδιστή είχαμε πάει γιά μπάνιο καί αργήσαμε λιγάκι.Οταν φτάσαμε τελικά μάς περίμενε εξαγριωμένος ο..οικοδεσπότης καί με χίλιους κόπους καταφέραμε να τον ηρεμήσουμε-προσωρινά όμως.Γιατί αφού παίξαμε ένα-δυό κομμάτια,σταμάτησε,έσπασε καί τίς 6 χορδές τής κιθάρας του (!) τραβώντας τις σάν ραπανάκια και μάς δήλωσε οτι δέν επρόκειτο να συνεχίση μαζί μας....
Αργότερα βέβαια άλλαξε γνώμη-ήταν στη μέση καί ένα ανειλημμένο live στην Γλυφάδα καί δέν μάς έπαιρνε να το ακυρώσουμε- αλλά όταν καί πάλι λίγες μέρες μετά δημιουργήθηκε πάλι ένας καυγάς,αποφασίσαμε να διαχωρίσουμε τήν θέση μας καί τον θέσαμε εκτός συγκροτήματος.Τότε ήταν που αλλάξαμε το όνομά μας και -μέ προτροπή τού μπασίστα μας- επιλέξαμε το "ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΙΣ".....
Το ηθικόν δίδαγμα τής όλης ιστορίας είναι οτι ναί μέν οι τσακωμοί ανάμεσα στά μέλη ενός γκρούπ πρέπει να αποφεύγωνται,άν όμως συμβή κάτι τέτοιο,ποτέ δέν ξέρεις πού μπορεί να οδηγήση...
"και στο τρελλάδικο με τον ζουρλομανδύα
θα παίζω τάβλι με τον Μάρξ και τον Φειδία"
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Hastaroth on 21-03-2005 23:29 ]
