Σκέψη και Φαντασία

Πώς επιδρά η μεν και πώς η δε στον καλλιτέχνη;
Ποια είναι πιο σημαντική (αν είναι) για τον καλλιτέχνη;
Ποια άποτελεί συστατικό της καλλιτεχνικής δημιουργίας; ίσως και οι δύο ή όχι;

Παίρνω αφορμή, για να ζητήσω τη γνώμη σας, από μια ιστοριούλα που διάβασα.
Σας τη γράφω παρακάτω, αλλά μην επηρεαστείτε απ' το συμπέρασμα, στο οποίο καταλήγει....:

"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια σαρανταποδαρούσα που ήξερε να χορεύει υπέροχα με τα σαράντα ποδαράκια της. Κάθε φορά που χόρευε, μαζεύονταν γύρω της όλα τα ζώα του δάσους, για να τη θαυμάσουν. Κι όλα ήταν γοητευμένα από την τέχνη της. Μόνο ένα ζώο δεν άντεχε το χορό της σαρανταποδαρούσας, το βατράχι...
- Πώς να κάνω να σταματήσει η σαρανταποδαρούσα το χορό; σκεφτόταν.
Δεν μπορούσε φυσικά να πει ότι ο χορός δεν του άρεσε. Και δεν μπορούσε να ισχυριστεί ότι το ίδιο χόρευε καλύτερα, γιατί κανείς δε θα το πίστευε. Με τα πολλά, σκέφτηκε ένα πραγματικά διαβολικό σχέδιο.
Κάθισε κι έγραψε στη σαρανταποδαρούσα ένα γράμμα:
"Ω, ασύγκριτη χορεύτρια Σαρανταποδαρούσα!" της έγραψε. "Είμαι ένας ταπεινός θαυμαστής της εξαίσιας χορευτικής σου τέχνης και πολύ θα 'θελα να μάθω πώς ακριβώς χορεύεις. Σηκώνεις πρώτα το αριστερό πόδι υπ' αριθμ. 27 και ύστερα το δεξί πόδι υπ' αριθμ. 12; Ή αρχίζεις το χορό σηκώνοντας το δεξί πόδι υπ' αριθμ. 33 κι ύστερα το δεξί πόδι υπ' αριθμ. 39; Περιμένω με ανυπομονησία την απάντησή σου. Με όλη μου την αγάπη, το Βατράχι"
Μόλις η σαρανταποδαρούσα πήρε το γράμμα αυτό, άρχισε να σκέφτεται για πρώτη φορά στη ζωή της, πώς ακριβώς χόρευε. Ποιο πόδι σήκωνε πρώτο; Ποιο πόδι ερχόταν δεύτερο; Και τι φαντάζεσαι πώς έγινε στη συνέχεια;
Η σαρανταποδαρούσα δεν ξαναχόρεψε ποτέ πια.
Αυτό συμβαίνει όταν η σκέψη πνίγει τη φαντασία"

"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: gate on 13-03-2005 01:06 ]

πιστευω οτι η σκεψη κουραζει κ αποσυντονιζη τον καλλιτεχνη ενω με την φαντασια αποκτας ελευθερια ,παραδειγμα εγω επειδη ασχολουμε με την αγιογραφια,οταν ξεκινω κατι αυθορμητα μπορω να ζωγραφιζω 8 ωρες χωρις σταματιμο κατι τετοιο γινετε πιστευω με ολους τους καλλιτεχνες κ επιδρα θετικα κ στον ιδιο αλλα κ στο αποτελεσμα.αρα παθος κ φαντασια πανε διπλα διπλα.

Καλημέρα σε όλους. Καταρχάς πολύ ωραίο το θέμα που άνοιξε η gate.
Η μουσική σίγουρα χωρίς φαντασία δεν θα ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι τόσα χρόνια. Πέρα όμως από τη φαντασία προϋποθέτει και γνώση για τους συνθέτες-εξάσκηση για τους εκτελεστές. Δεν είναι τυχαίο πως η σπουδή πάνω στη θεωρητική μουσική ξεπερνάει κατά πολύ τα χρόνια κάθε άλλης επιστήμης εκτός της ιατρικής.
Εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει προς το παρόν καθόλου η σύνθεση και ίσως να μην ασχοληθώ ποτέ, όχι πάντως επειδή δεν έχω φαντασία αλλά γιατί δεν έχω κάνει καν αρμονία που το θεωρώ πολύ σημαντικό. Σίγουρα οι περισσότεροι θα διαφωνούν μαζί μου αλλά πιστεύω πως δεν έχει νόημα η φαντασία χωρίς την σκέψη και η ορθή σκέψη απαιτεί γνώση και τριβή που έρχεται με πολύ προσπάθεια και ατέλειωτες ώρες μελέτης. Αυτά!!

κάθε καλλιτέχνης πέραν του τί γνωρίζει και κατέχει απο θεωρία της μουσικής πάνω απ'όλα θα έπρεπε να είναι άνθρωπος που σημαίνει την
ελάχιστη αυτοπεποίθηση και σιγουριά για αυτά που ξέρει ανεξάρτητα αν είναι λίγα ή πολλά,πολλοί καλλιτέχνες που έχουν πολλές γνώσεις και
διαχειρίζονται απταίστως το εκάστοτε όργανο ο καθένας που παίζει αλλά
κατά βάθος ίσως η πολλή γνώση να κρύβει και κενά που με κάποια αφορμή έρχονται στην επιφάνεια.Όποιος γνωρίζει πολλά καλό είναι να κρατά και μιά επιφύλαξη..όσα πόδια και αν έχει..όσα όργανα και αν ξέρει να παίζει

ωραία τα έγραψε ο Jimy, και πολύ ωραίο θέμα! Όση σκέψη και να έχεις χωρίς φαντασία, είσαι φτωχός νομίζω. Όμως καλά είναι να ξέρει κανείς που στηρίζει και πως υποστηρίζει τη φαντασία του...

Για μένα κυριαρχεί το μότο: η φαντασία στην εξουσία!

Quote:

Το μέλος AlienP στις 13-03-2005 στις 02:18 έγραψε: Όμως καλά είναι να ξέρει κανείς που στηρίζει και πως υποστηρίζει τη φαντασία του...

Αυτό το τελευταίο που είπες AlienP νομίζω πως είναι είναι όλο το νόημα!!
take a beer


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: pianopassion on 13-03-2005 02:34 ]

και εμένα με καλύπτει η παραπάνω φράση της AlienP όσο μεγαλώνω αυτή πιστεύω είναι η ουσία της εκπαίδευσής μου...

Προσθέτω κάτι ακόμη που μπορεί να βοηθήσει ακόμα περισσότερο τη σκέψη μας..., δίνοντας και άλλη μια εκδοχή της προσφοράς της λογικής, πέραν από αυτήν που αναφέρατε.
Κινείται περίπου στο ίδιο πλαίσιο των απόψεών σας, με τις οποίες κι εγώ συμφωνώ:

"...Βλέπω τη φαντασία ως ένα δαρβινικό σύστημα σε μικρογραφία. Ο δαρβινισμός μας έδειξε ότι μέσα στη φύση, η μία μετάλλαξη ακολουθεί την άλλη, αλλά πολύ λίγες απ' αυτές τις μεταλλάξεις καταφέρνουν να επιβιώσουν. Ελάχιστες κατορθώνουν να επιζήσουν και να πολλαπλασιαστούν.
Το ίδιο συμβαίνει και όταν σκεφτόμαστε, όταν εμπνεόμαστε, όταν έχουμε πολλές καινούριες ιδέες.Οι σκέψεις έρχονται ασταμάτητα στο μυαλό μας, η μία "μεταλλαγμένη ιδέα" ακολουθεί την άλλη προβάλλοντας στη συνείδησή μας. Αυτό συμβαίνει, εν πάση περιπτώσει, όταν δεν επιβάλλουμε αυστηρή λογοκρισία στο ασυνείδητό μας. Δεν μπορούμε όμως να τις αξιοποιήσουμε όλες αυτές τις ιδέες. Στο σημείο αυτό, αναλαμβάνει η λογική. Γιατί κι αυτή, φυσικά, παίζει σπουδαίο ρόλο. Όταν η ψαριά της ημέρας απλώνεται στο τραπέζι μας, πρέπει να προχωράμε στο ξεδιάλεγμα...
Η λογική λοιπόν επιλέγει από τις πολλές εμπνεύσεις τις καλύτερες.
Η φαντασία δημιουργεί το καινούριο, αλλά δεν μπορεί να επιλέξει το καλύτερο. Δεν "συνθέτει". Η σύνθεση - και όλα τα έργα τέχνης είναι συνθέσεις - γεννιούνται από τον εκπληκτικό συντονισμό φαντασίας και λογικής ή αίσθησης και σκέψης. Στη δημιουργική στιγμή, υπάρχει πάντα κάτι τυχαίο. Στην αρχική φάση, μάλιστα, μπορεί να είναι πολύ σημαντική η παρουσία τέτοιων τυχαίων εμπνεύσεων. Και τα πρόβατα ακόμα πρέπει κανείς να τα αφήσει ελεύθερα, για να μπορέσουν να βοσκήσουν"

(Απόσπασμα από το βιβλίο: "Ο κόσμος της Σοφίας", του Jostein Gaarder. εκδ.Λιβάνη, 1994)

"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: gate on 13-03-2005 15:34 ]

Pistevw pws skepsh kai fantasia einai dyskolo na diaxwristoun afoukai ta dyo einai proionta ths idias leitourgias. Nomizw pws fantasia dixws skepsh den yfistatai kai pws skepsh dixws fantasia einai poly vasikh kai protwgonh. Blepw thn fantasia san proeksoxh kai anaptyksh ths skepshs, h san allh (pio eleutherh kai proswpikh) morfh skepshs. Kai mhn ksexname pws fantasia den exoun mono oi kallitexnes, alla einai leitourgia koinh se olous tous anthrwpous, apo epstimones kai paidia, mexri anthrwpous me psyxikes h swmatikes astheneies, h dysleitourgia twn aisthisewn.

Ara, kata thn gnwmh mou kai ta dyo einai eksisou shmantika gia ton kalitexnh kai ton anthrwpo genikotera.


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: DeLaSane on 13-03-2005 16:15 ]

Η μουσική προσδιορίζει τον άνθρωπο σαν ένα ον που συγχρόνως σκέφτεται,αισθάνεται και πράττει.Πιστεύω πως όταν μιλάμε για δημιουργία,σκέψη και φαντασία είναι όροι ταυτόσημοι.Όταν ένας μουσικός καταφέρει να φέρει σε ισορροπία μέσα του την τεχνική με το ταλέντο,απελευθερώνεται και πραγματικά δημιουργεί.

Αρμονία!Γλώσσα που για την αγάπη η μεγαλοφυϊα επινόησε(Μυσέ)