Γεια σας
παραθετω μερικους στιχους που τους βρισκω πολυ ξεχωριστους, που μου αρεσουν πολυ και με αγγιζουν. Διαβαστε τους και πειτε μου τη γνωμη σας :
I'm not afraid of anything
I just need to know that i can breathe
I don't need much of anything
But suddenly, suddenly
I am small and the world is big
All around me is fast moving
Surrounded by so many things
But suddenly, suddenly
[Chorus]
How does it feel, to be different from me?
Are we the same?
How does it feel, to be different from me?
Are we the same?
How does it feel?
I'm young, and I am free
But I get tired, and I get weak
I get lost, and I can't sleep
But suddenly, suddenly
Try to tell me what I shouldn't do
You should know by now,
I won't listen to you
Walk around with my hands up in the air
Cause I don't care
Cause I'm alright, I'm fine
Just freak out, let it go
I'm gonna live my life
I can't ever run and hide
I won't compromise
Cause I'll never know
I'm gonna close my eyes
I can't watch the time go by
I won't keep it inside
Freak out, let it go
Just freak out, let it go
You don't always have to do everything right
Stand up for yourself
And put up a fight
walk around with your hands up in the air
Like you don't care
Cause I'm alright, I'm fine
Just freak out, let it go
I'm gonna live my life
I can't ever run and hide
I won't compromise
Cause I'll never know
I'm gonna close my eyes
I can't watch the time go by
I won't keep it inside
Freak out, let it go
Επιστρέφω σε λίγο τα ρολά μου κλειστά
θέλω μόνο να φύγω κι ας γυρίσω ξανά
Επιστρέφω σε λίγο κι ας είναι αργά
τ΄όνειρο δεν αφήνω κι ας κοστίζει ακριβά
Επιστρέφω σε λίγο κι ας μην είσαι εκεί
δεν μπορώ άλλο να μείνω κι ίσως μια άλλη στιγμή
Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή
Επιστρέφω σε λίγο δε θα πάω μακριά
την αλήθεια θα κρύβω για μια μόνο βραδιά
Επιστρέφω σε λίγο είναι η πόλη μικρή
στην υγειά μας θα πίνω κι ίσως μια άλλη στιγμή
Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή
Έξω ο ήλιος λάμπει μα στην καρδιά μου βροχή.
Κρύβομαι στα όνειρα μου μα πάντα μ ακολουθεί
κι άλλες νύχτες που κάθε αλήθεια είναι μισή.
κι είναι κει , είναι μέρες που η κραυγή κρύβεται στην σιωπή
Γεμάτοι οι δρόμοι και ησυχία παντού μην κοιτάς
Άχρηστοι νόμοι κι η λογική κάθε τρελού, μην ρωτάς.
Δύο πρόσωπα μια καρδία δίχως ψυχή.
Χίλια εγώ στολισμένα, θέλω ό,τι έχεις εσύ
Ποιος να φταίει που να χάθηκ’ η στιγμή
Ποιος πληγώνει τη σιωπή
Γιατί να κλαίει ένα παιδί πριν γεννηθεί
Στον καθρέφτη είν’ η απάντηση
Φάλτσες νότες, λόγια που αρχίζουν και τελειώνουν με «θα»
Φάτσες δήθεν και η TV ας είναι καλά
Στον καθρέφτη είν’ η απάντηση
Όλοι όλα τα βλέπουν μα δίπλα κανείς δεν κοιτά
Ποιος να φταίει που να χάθηκ’ η στιγμή
Ποιος πληγώνει τη σιωπή
Γιατί να κλαίει ένα παιδί πριν γεννηθεί
Όλοι όλα τα ξέρουν μα που χρόνος για μια ανάσα βαθιά
Είναι η ζάλη στο μυαλό μου μια θάλασσα χρυσή
μια εικόνα αλλόκοτα φριχτή
μυρωδιά απο νεκρό λουλούδι
κάπου εδώ αρχίζει το τραγούδι
με έναν ήχο παράξενα σκληρό
με μελωδίες απο ατσάλι και νερό
με ένα στίχο σμιλεμένο από τον πόνο
μακρυά απ' της αγοράς το νόμο
δεν αντέχω καθόλου πια τις σκέψεις
που με στοιχειώνουν με τις πιο ανίερες βλέψεις
τις Κυριακές που μοιάζουν με κηδεία
και πονάνε σαν μια ψεύτικη φιλία
Η μέρα που ο Θεός την έπεσε για ύπνο
όλων των φόβων και των σκέψεων μητέρα
οι μνήμες μας στου Σατανά το δείπνο
Κυριακή η χειρότερη μου μέρα
Μετανιώνω για ο,τι θα 'ρθει αν στα γόνατα με βρει
πάνω στου χρόνου μου τη σκοτεινή στροφή
στης κοινωνίας το έτσι και το πρέπει
που συνειδήσεις με δρεπάνι χρήμα δρέπει
Μετανιώνω για ο,τι θα 'ρθει αν τη θλίψη μου θα δει
να μην γεννάει πια τη μέγιστη οργή
να μη δίνει γυμνές γροθιές στον τοίχο
να μη γουστάρει μουσικά ακραίο ήχο
ΘΕΕ!! ΘΕΕ!! Κανείς...
Τριγυρνούν στο κεφάλι μου σμήνη τα πουλιά
σκόρπιοι στίχοι και μορφές απ' τα παλιά
κάπου έξω στην αγγαλιά της νύχτας αργοσβήνεις
φτύνει αίμα αυτός ο βήχας
είναι οι ανάσες κάποιου σύννεφου βροντές
καταιγίδες από άλλες εποχές
σε ένα δάσος που πεθαίνει Καλοκαίρι
όπως τότε που μου άφησες το χέρι
Δεν αντέχω καθόλου πια το βάρος
κάπου εκεί μέσα μου υπάρχει ακόμα θάρρος
και θα ανοίξω εκείνο το κουτι
η Πανδώρα δε θα μείνει μοναχή
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 09-04-2012 13:00 ]