Θέλω να μου πείτε τις γνώμες σας για τους στίχους που γράφω

Κάθε βραδυ ξενυχταω στην καρέκλα μου διχως να σε ξεχνάω

και σκέφτομαι πως αν ησουν εδω εσυ θα σε

ειχα στην αγκαλια μου και θα κοιμομασταν μαζι..

 

                      .Ρεφρέν.

Υπάρχει ένας σκύλος που θα ζουσε χωρις φαι..

Υπάρχει ψάρι που θα 'ταν έξω στη στερια τοτε

θα υπηρχε μια αγκαλια διχως φιλια .Σ'αγαπησα πολύ μα

εσυ δεν εδωσες αξια τοτε εποιασα κι εγω να γραφω στοιχακια

στων άλλων τα τετραδια κι υστερα να το βλέπεις εσύ

και να λες δεν παει να γαμηθει!

Θέλω τόσο να σε δω..

θελω τόσο να σε αγγίξω

θέλω πολύ αγκαλιά να σε κρατήσω..

΄ενα φιλί σου μόνο μου είναι αρκετό

χάρισέ μου μόνο το χαμόγελό σου κι ύστερα

κι εγώ θα χαρίσω το δικό σου..

 

.Ρεφρέν.

Που να 'μαι εγώ και τι να ζητάω..

την αγάπη μήπως ή την ελευθερια' μου

είμαι τόσο απγνωσμένη που θα λεω συνέχεια "Δεν μπορώ"..

ναι είμαι εδώ και με μεγάλη μου χαρά σου λεω πία αντε γεια;)

 

(δεν τους εχω γραψει από πυρα αυτους τους στιχους,αλλά από έμπνευση σε πολλά που έχω διαβάσει..)
(αυτός ήταν ο πρωτος μου στοίχος,μόνο σε μουσική σε ήχους ψάχνω κάτι σε ερωτικό hip hop,ξέρετε κανένα SITE? )

πως θα το γραφα...(;)

κάθε βράδυ στην καρέκλα ξενυχτάω

δίχως μου να σε ξεχνάω

σκέφτομαι εδώ αν ήσουν

θα σε είχα αγκαλιά

θα ... κοιμόμασταν μαζί

υπάρχει ένας σκύλος

που χωρίς φαϊ θα ζούσε;

ψάρι στη στεριά υπάρχει

που θα ζούσ' εκεί έξω;

τότε σίγουρα θα υπήρχε

μι' αγκαλιά χωρίς φιλιά.

σε αγάπησα πολύ

με δεν έδωσες αξία...

τότε έπιασα κι εγώ

τα στιχάκια μου να γράφω

σε τετράδια πια ξένα

να τα βλέπεις και να λες

ε - δεν πάει να... -ει -ει - ει

θέλω τόσο να σε δω

θέλω τόσο να σ' αγγίξω

θέλω αγκαλιά να σε κρατήσω...

ένα σου φιλί, μου είναι αρκετό,

-το χαμόγελό σου

χάρισέ μου μόνο-

το δικό μου ύστερα

και εγώ να σου χαρίσω...

που να είμ' εγώ;

-τι τάχα να ζητάω;

την αγάπη μήπως θέλω;

- ή την ελευθερία;

είμαι τόσ' απεγνωσμένη;

- για να λέω δεν μπορώ;

όμως ναι, είμ' εδώ !

με μεγάλη μου χαρά...

να σου λέω πια

άντε γεια - άντε γεια - άντε γεια...

(προσοχή στο μέτρο, σε όποιο είδος μουσικής και να αναφέρεσαι...

προσοχή στο μέτρο...

εν αρχή ην ο λόγος... άρα η αρμονία... το μέτρο εν προκειμένω...)

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ; !!! ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ !!!...

καλώς όρισες...

Είσαι πολύ μικρή ακόμα, αλλά αυτό δεν σε εμποδίζει να ονειρεύεσαι, να ανησυχείς, να εμπνέεσαι, να εκφράζεσαι και να δημιουργείς. Σε συγχαίρω και σου εύχομαι κι εγώ καλή συνέχεια.

Να και μια άλλη, επίσης  καλοπροαίρετη, απόπειρα "διασκευής" των στίχων σου.

Εντελώς ενδεικτικά και χωρίς καμμία πρόθεση να σε επηρεάσει, αφού η ποιητική έκφραση είναι υποκειμενική, προσωπική  υπόθεση και δεν γίνεται κατά παραγγελία ή υπόδειξη:

Κάθε βράδυ

στην καρέκλα ξενυχτάω.

Θά 'θελα

νά 'σουνα εδώ,

στην αγκαλιά μου.

Και να κοιμόμαστε μαζί

μέσα στα όνειρά μου.

---------------------------

Υπάρχει σκύλος άραγε,

που ζει χωρίς τροφή;

Υπάρει ψάρι στη στεριά,

χωρίς νερό να ζεί;

Υπάρχει κάποια αγκαλιά,

αδειανή, χωρίς φιλιά;

----------------------------

Σ'αγάπησα πολύ,

μα δεν έδωσες αξία.

Έπιασα λοιπόν κι εγώ,

στιχάκια, στων άλλων

τα τετράδια, να γράφω.

------------------------------

Για να τα βλέπεις

ύστερα εσύ

και να λες "δεν πάει

να  (*)(*)θεί!"

-----------------------------------

Θέλω τόσο να σε δω,

να σε αγγίξω.

Στην αγκαλιά μου,

θέλω πολύ

να σε κρατήσω.

----------------------------------

Ένα φιλί σου μόνο

μου είναι αρκετό.

Το χαμόγελό σου

θέλω να μου χαρίσεις.

Κι ύστερα κι εγώ,

το δικό μου χαμόγελο

σ'εσένα θα  χαρίσω.

---------------------------------------------

Πού να είμαι άραγε;

Και τί να ζητάω;

την αγάπη ή τη λευτεριά μου;

------------------------------------------

Είμαι απεγνωσμένη τόσο,

που συνέχεια λέω:

Δεν μπορώ

να είμαι πια εδώ.

Και με μεγάλη μου χαρά,

σου λέω πια το 

"άντε γειά!".

----------------------------------------------

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : costaspanag στις 28-08-2012 12:40 ]

Ο λόγος για την τροποποίηση είναι ότι με την αποστολή εξαφανίστηκαν οι χωρισμοί μεταξύ των στίχων

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : costaspanag στις 28-08-2012 12:45 ]

εγω δεν θα το αλλαζα ουτε στο ελαχιστο....Για την ηλικια των 14ων πιστευω οτι ειναι τελειο!συνεχισε και θα δεις οτι σιγα σιγα απο μονο του θα βγαινει αλλαγμενο και καλυτερο!!!!

Θα συμφωνήσω με την sapounofouska. Όσο θα μεγαλώνεις θα αλλάζει ο τρόπος έκφρασής σου και θα μπορείς να αποτυπώνεις πιο λυρικά τις σκέψεις σου. Επίσης θα αποκτήσεις και περισσότερες εμπειρίες που θα σε βοηθήσουν να σκεφτείς θέματα για τραγούδια.

staner: αν εχεις δουλέψει κάπου ή επειδή είσαι μικρής ηλικίας ακόμα, αν δουλέψεις κάπου,

ως ανειδίκευτη, υπάρχει περίπτωση να σε αφήσει το αφεντικό να αυτοσχεδιάζεις;;

μάλλον όχι...

κι αν για κάποιο λόγο μάθεις τη δουλειά από μόνη σου,

πόσες πιθανότητες έχεις να είσαι κακή μέτρια καλή άριστη;;;

Θα πω το εξής: καλός δικηγόρος είναι ο "βλάκας" δικηγόρος...

αυτός που ρωτάει δηλαδή και όχι αυτός που τα ξέρει όλα...

Λοιπόν: πολύ καλά κάνεις και μαζεύεις γνώμες, γιατί η δουλειά του στίχου δεν είναι τυχαία.

είναι ένα ευτελισμένο είδος της Ποίησης, αλλά δεν παύει να είναι Ποίηση, όπως δεν παύει να είναι λογοτεχνία...

Λόγος και Τέχνη δηλαδή που την ποιείς (τη φτιάχνεις τη δημιουργείς και την κάνεις ΠΟΙΗΣΗ.

Να ρωτάς...

γιατί από αυτοσχέδιους μέσους πήξαμε, οι άριστοι μας λείπουν...

στην αρχαία ελλάδα θητεύανε κοντά σε φιλοσόφους - διδάσκονταν από άλλους ποιητές την ΤΕΧΝΗ της Ποίησης,

όπως ο πετράς κοντά στο μάστορα, ο γλύπτης κοντά στο δοξασμένο, ο λιθοξόος κοντά στον κάλφα του...

ΚΑΙ ΜΕΙΝΑΝΕ...

ύστερα ήρθαν οι αυτοδίδακτοι - αλλά δε μείνανε...

γι αυτό κ' η γνώμη μου, όπως τη ζήτησες, γι αυτό κ' η παρατήρησή μου για το μέτρο...

θα αγόραζες ποτέ σου, σπίτι που γέρνει, που δεν εφαρμόζουν οι πόρτες, που δεν ισορροπούν τα τραπέζια στο πάτωμα;

στην Ποίηση γιατί πρέπει να συμβαίνει και μάλιστα, λόγω του μικρού της ηλικίας σου, να μη στο αναφέρω;;;

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΤΕ...

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΡΩΤΑΣ ΠΟΤΕ...

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΠΟΤΕ - ΦΥΓΕ ΠΙΟ ΠΕΡΑ...

ΣΤΗΝ  ΠΟΙΗΣΗ...

ΟΠΩΣ Ο ΚΑΛΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΠΕΛΑΤΗ ΤΟΥ...