Που πρεπει να κοιταζω οταν παιζω?

Η ερωτηση αυτη δεν αφορα μονο την κιθαρα αλλα σχεδον ολα τα οργανα. Το βαζω ομως εδω γιατι το οργανο που παιζω εγω ειναι κιθαρα :D

Οταν λοιπον μελεταω πρεπει να εχω τα ματια μου καρφωμενα στην παρτιτουρα ή στην ταστιερα? Μηπως να κοιταω μια το ενα μια το αλλο? Οταν παλι αυτοσχεδιαζω ή παιζω καποιο κομματι απο μνημης?? Να κοιταω το οργανο ή το κενο?? Ρωταω γιατι ενω ακουω πολλους που λενε οτι πρεπει να μαθω "απ'εξω το οργανο" αλλους τοσους βλεπω οταν δινουν παρασταση να εχουν το βλεμα τους μονιμα καρφωμενο στο οργανο τους.... Εσεις τι λετε??

Η ''αποτοξίνωση'' από την παρτιτούρα (κανονική ή σημειολογική) έρχεται σιγά - σιγά με την εμπειρία για τις συγχορδίες ενώ για τη μελωδία (ειδικά τις εισαγωγές , τα ταξίμ , τα licks , τις μπασσαδούρες...) έρχεται αν την έχεις στο μυαλό σου - που σημαίνει να την έχεις ακούσει πολλάκις, εκτός βέβαια αν εννοείς κομάτια κλασσικά (αντιστικτικά - φούγκα...) που τότε η παρτιτούρα είναι απαραίτητη. Όσον αφορά τον αυτοσχεδιασμό -ΠΟΤΕ μα ποτέ δεν θα παίξεις το ίδιο πράγμα για 2η ή νιοστή φορά.

Με τη λέξη '' αποτοξίνωση' εννοώ ότι δεν έχεις πλέον παρτιτούρα  και μπορείς να κοιτάς το κενό , να μιλάς με άλλους ενώ παίζεις ...και έτσι θα πρέπει να είναι όταν παίζεις σ' ένα μαγαζί ,σε ένα γάμο , σε μια παρέα , μόνος ή σε ένα γκρούπ ,  . Το πολύ να 'χεις μια σημειολογική παρτιτούρα με τους στίχους αν ταυτόχρονα τραγουδάς.

Τώρα αν μελετάς κάνε ότι εσύ νομίζεις με σκοπό κάποτε να ''αποτοξινωθείς''.

 Επειδή έπαιζα κορνέτα για 12 χρόνια σε φιλαρμονική θυμάμαι ότι ενώ είχα ένα πολύ μεγάλο ρεπερτόριο σε καντάδες και δημοτικά χορευτικά στα οποία δεν χρειαζόμουν ποτέ παρτιτούρα (έβλεπα το κενό , έκλεινα τα μάτια σε ψηλές νότες…) όταν έπαιζα ένα πένθιμο του Σοπέν , νομίζω το No 6 – ενώ το είχα παίξει πολλές φορές ποτέ δεν κατάφερα να παίξω απ’ έξω όλο το κομμάτι. Τότε ήμουν αφοσιωμένος στην παρτιτούρα ειδικά στα σημεία που δεν το είχα ‘καρφώσει’ στο μυαλό μου.

-----------------
''Οταν η ψυχή χάσει την αρμονία της τότε η μελωδία και ο ρυθμός βοηθούν να επανέλθει στην τάξη'' Πλάτωνας

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : STEFANOS604 στις 25-09-2012 21:42 ]

Όταν μελετάει κανείς ένα κομμάτι κοιτάζει την παρτιτούρα και το όργανο. Όταν το μάθει καλά θα παιχτεί πολύ καλύτερα από μνήμης, χωρίς να κοιτάζει ούτε την παρτιτούρα, ούτε το όργανο. Αν όμως το κομμάτι είναι πολύ μεγάλο, πολύπλοκο και δύσκολο να παιχτεί από μνήμης, αν δεν υπάρχει επαρκής χρόνος για μελέτη και αποστήθισή του ή αν μετέχει σε ορχήστρα, θα χρειαστεί να κοιτάζει και την παρτιτούρα.

Όταν παίζεις από παρτιτούρα καλό είναι να συνηθίζεις σιγά σιγά να μην κοιτάς το όργανο.

Να γίνεται σιγά σιγά ένα με σένα και να ξέρεις που βρίσκονται όλα.

Σχετικά με αυτούς που δίνουν παράσταση, εξαρτάται για ποιους μιλάς.

Υπάρχουν κυρίως οι εξής 2 πιθανότητες για όσους κοιτάνε το όργανο συνέχεια:

• Δεν έχουν μάθει απ' έξω το όργανο, μπορεί να μην είναι βιρτουόζοι, οι Whatever, πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό
• Εφόσον για κάποιους έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία η ερμηνεία και η κάθε λεπτομέρεια, εννοείται αναγκάζονται να κοιτάνε το όργανο! Είτε μιλάμε για ανρθώπους σα το Jeff Beck που κάνει το όργανο βίδες, είτε για ένα τζαζίστα που αυτοσχεδιάζει με πάθος, είτε για κλασικό κιθαρίστα που θέλει η ερμηνεία να δώσει ρέστα...

Όταν βγάλεις το κομμάτι σου, αφήνεις την παρτιτούρα.  Μετά επαναλήψεις μέχρι να πάει μόνο του το χέρι χωρίς να κοιτάς το όργανο -τουλάχιστον στα ρυθμικά σου γιατί το σόλο δύσκολο να το πετύχεις χωρίς να κοιτάς-.  Σε live και στις πρόβες με τη μπάντα (αν παίζεις με άλλους) που υπάρχει και το τρακ και άλλα πράγματα να προσέξεις όμως, βοηθάει πάρα πολύ να μην κοιτάς το όργανο.  Ασχολείσαι με άλλα πράγματα και αποδίδεις καλύτερα... κατε με παντα.

Πάντως εγω ... θέλω δεν θέλω, λόγω θέσης, κοιτάζω... τα οπίσθια ... των μπροστινών μου!

-----------------
... όλα είναι δυνατά,αρκεί εσύ να θέλεις!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ORFEASMIRSINIS στις 26-09-2012 01:36 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ORFEASMIRSINIS στις 26-09-2012 07:51 ]

Εγω θα πω αυτο που ειμαι ο δασκαλος μου.

Υπαρχουν τρεις τροποι για να παιξεις κιθαρα.

1) Μπορεις να κοιτας την παρτιτουρα

2) Μπορεις να κοιτας την κιθαρα ξερωντας απο εξω τι παιζεις

3) Μπορεις να εχεις μαθει απ εξω τι πρεπει να παιξεις και να κοιτας τα γκομενακια !!!

Εγώ δε ξέρω που κοιτάω. Οταν παίζω συνέχεια κάτι σκέφτομαι και μου παίρνει το μυαλό.
Τε σπα το καλύτερο είναι να κοιτάς τα αστρα. :)

Όταν μελετάς ή προβάρεις, κοιτάς παρτιτούρα και όποιες στιγμές σου είναι αναγκαίο για να μην πατήσεις λάθος τάστα ή χορδές, κοιτάς την κιθάρα σου.

Όταν παίζεις σε συναυλία (και λογικά είσαι ήδη μελετημένος-προβαρισμένος), μην "αυτο-σκηνοθετείσαι", απλά να αφήνεσαι στο συναίσθημα της μουσικής και να κάνεις ό,τι σου είναι φυσικό (π.χ. άλλοτε κλείνεις μάτια, άλλοτε κοιτάς κιθάρα ή παρτιτούρα, άλλοτε κοιτάς τους άλλους μουσικούς, άλλοτε τον κόσμο), ανάλογα πάντα τη στιγμή, αλλά και άλλους παράγοντες (π.χ. σύνθεση-σχήμα, η θέση σου στη σκηνή, μέγεθος σκηνής-θέση κοινού κλπ.)

Θα σου έλεγα να μην "απομονώνεσαι" υπερβολικά, δηλαδή ό,τι κι αν κάνεις, σε τακτά διαστήματα να κοιτάς στα μάτια τους άλλους μουσικούς για να επικοινωνείτε, αλλά συχνά να κοιτάς και τον κόσμο στα μάτια για να παίρνεις ενέργεια και να την επιστρέφεις πίσω με το παίξιμό σου. Από την άλλη όμως, έχω παρακολουθήσει μουσικούς να είναι πλήρως "στον κόσμο τους", να "ταξιδεύουν" την ώρα που παίζουν και να μη δίνουν σημασία ούτε στην υπόλοιπη μπάντα ούτε στο κοινό κι όμως να καταφέρνουν να επικοινωνούν ΑΠΟΛΥΤΑ με όλους, αλλά ΟΚ, αυτό το'χεις ή δεν τ'ο 'χεις... Σε κάθε περίπτωση, αν εσύ "νιώθεις" τη μουσική που παίζεις κι αισθάνεσαι όμορφα, τότε αυτό περνάει και στον κόσμο.

Εν τω μεταξύ, εννοείται τα παραπάνω ΔΕΝ ισχύουν αν είσαι κλασσικός κιθαρίστας σε κονσέρτο (δεν έχεις καμιά δουλειά να κοιτάς το κοινό όταν παίζεις, ακόμη κι αν υπάρχει πολύ ...εντυπωσιακό κοινό στις πρώτες σειρές). 
Επίσης, αν είσαι μέλος μεγαλύτερης κλασσικής ορχήστρας, το καλό που σου θέλω, εκτός από την παρτιτούρα σου να κοιτάς προσεκτικά και τον ...μαέστρο! Αν όμως (όπως φαντάζομαι) είσαι μέλος σε ροκ ή σε έντεχνη μπάντα, ε, βάλε στο youtube κανένα κιθαρίστα που θαυμάζεις και ...πάρε μαθήματα!

Αν και να σου πω κάτι;
Ξέχνα όλες τις συμβουλές, μην υπεραναλύεις, just feel the music and ...!!!

(χαχαχα, μου' χε ξεφύγει, μόλις τώρα είδα το παραπάνω σχόλιο του μαέστρου, στο οποίο όπως φάνηκε συμφωνούμε απόλυτα) 

για αυτο η ιστορια λεει πως ο ντραμμερ στην μπαντα της lita ford ειχε την καλυτερη θεση απο ολους!!!