Ατυχήματα

Με αφορμή το δυστύχημα προ ολίγων ημερών που στοίχησε τη ζωή σε 21 περίπου άτομα, ξεκινάω ένα σχετικό θέμα.

Σε όλη τη ζωή μου, έχω δει από κοντά ένα ατύχημα, στο οποίο ευτυχώς δεν υπήρξαν νεκροί. Έγινε στην πόλη μου, το όνομα της οποίας θα αφήσω απόρρητο για χάρη των θυμάτων.
Ένα αυτοκίνητο παραβίασε ένα stop και χτήπησε ένα μηχανάκι με δυο νεαρούς. Ο ένας από αυτούς έμεινε ανέπαφος και παρακολουθούσε τον φίλο του να υποφέρει· είχε πληγωθεί - έστω και λίγο.
Από όλη αυτήν την κατάσταση μου έμεινε ένα πράγμα: τα λόγια του τραυματία «Πού είναι ο φίλος μου;» τη στιγμή που ο αναφερόμενος είχε μείνει άθικτος.

Αν κάποιος θέλει να σχολιάσει αυτά τα λόγια ή να προσθέσει κάτι ή να περιγράψει μια δική του εμπειρία, ελπίζω να μην διστάσει· εδώ είμαστε όλοι απρόσωποι.

λοιπον εχω δει ενα τρομερο ατυχημα,αλλα δε θα ηθελα να το περιγραψω...οσο ομως περιεργο κι αν σας φανει το χειροτερο θεαμα και εμπειρια της ζωης μου ηταν ενα νεκρο σκυλι.ηταν κατακρεουργημενο και τα εσωτερικα του οργανα.......
φυσικα ωρες μετα εκλαιγα,ηταν τρομερα σοκαριστικο,αποτροπαιο...
το χειροτερο θεαμα που δε θα το ξεχασω ποτε στη ζωη μου...

Δε βρίσκω γιατί θα πρέπει να φανεί περίεργο - μήπως και τα σκυλιά δεν είναι ζωντανά πλάσματα όπως εμείς; Αναπνέουν, και μήπως μπορεί να πει κανείς ότι εμείς είμαστε καλύτεροι από αυτά παρ' όλη την "εξέλιξή" μας;

Δεν αδικώ τα δάκρυα που έχυσες, ελπίζω όμως να μην ήταν μόνο αποστροφή για το θέαμα αλλά και αισθήματα προς το άτυχο ζώο...

ναι γιατι εχω χασει ενα καταπληκτικο ζωο.αλλα ηταν εκπληκτικη η αντιδραση εμενα και του πατερα μου.ταυτοχρονα φωναξαμε μεσα απο το αυτοκινητο ¨ποιος ****** ετρεχε????.δε θα το ξεχασω ποτε....

Καταρχην φιλε επισκεπτη θα ηθελα να σου τονισω την διαφορετικοτητα αυτου του site που το κανει να ξεχωριζει.Εδω καθε αλλο παρα ολοι απροσωποι ειμαστε.Ελπιζω να καταφερεις να το νιωσεις οπως ολοι εμεις που εχουμε την τιμη να ειμαστε μελη του.

Οσο αναφορα τωρα την ερωτηση που θετεις εγω προσωπικα ειχα την εμπειρια ενος ατυχηματος χωρις ευτυχως θυματα.Βγηκαμε -ξημερωματα θυμαμαι- απο τον δρομο λογω υπνηλιας της οδηγου & ανατραπηκαμε σε ενα χωραφι.Μου εχουν αποτυπωθει στην μνημη τρια πραγματα.

Το πρωτο ειναι τα λογια ενος οδηγου που ακολουθουσε & ηρθε ο ανθρωπος να βοηθησει, τα οποια ειναι λιγο μακαβρια.Μας ειπε πως περιμενε να συναντησει μονο πτωματα γιατι οι τουμπες που εκανε το αυτοκινητο δεν αφηναν ελπιδες για κατι καλυτερο.Σημειωτεον ειχαμε μονο γρατζουνιες

Το δευτερο τραγικο που δεν θα ξεχασω ποτε ηταν τα λογια της οδηγου αμεσως μετα το συμβαν & ενω εμεις ημασταν ακομα μεσα στο αυτοκινητο ενω η κοπελα ειχε καταφερει να βγει αμεσως."Το αυτοκινητο μου καταστραφηκε".Ουδεν σχολιο

Το τριτο & πιο σημαντικο ειναι η αγκαλια μεταξυ μας αμεσως μετα την απεγκλωβιση μας.Η συνειδητοποιηση οτι ειμαστε ολοι καλα.Η χαρα οτι ειμαστε ολοι ζωντανοι.Αγκαλιασμενοι κλαιγαμε.Εντονα συναισθηματα & βεβαια ευχομαι να μην τα νιωσεται ποτε!!!!!

Justme αυτό το τελευταίο πραγματικά με ταρακούνησε... Δεν το εχω νιώσει, αλλά μπορώ να φανταστώ...

Προσωπικά, λόγω των συχνών διαδρομών στον γνωστό δρόμο καρμανιόλα Αθήνα-Πάτρα, είδα πολλά ατυχήματα. Πολλά από πολύ κοντά. Δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω λεπτομέρειες όμως.

Το μόνο που θα πω είναι οτι τα πάντα μπορούν να συμβούν σε ένα 'κλικ' των ματιών... Γι' αυτό δεν πρέπει να υποτιμούμε τις συνθήκες (καιρικές και οδηγικές) και δεν πρέπει να υπερεκτιμούμε τις δυνατότητες οποιουδήποτε. Οι παράγοντες που μπορεί να μας οδηγήσουν στον μοιραίο είναι πάρα πολλοί και αλληλοεξαρτώμενοι, γι' αυτό κοιτάμε να μειώσουμε τις πιθανότητες να συμβεί το άσχημο. Μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε, όσο κάποιοι δεν σέβονται τους συνανθρώπους τους.

Με προσοχή λοιπόν, όχι μόνο στο δρόμο μπροστά μας, αλλά και στους απέναντι. Οδηγείτε με πρόβλεψη.

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι

Να πετούσες σαν αερικό...


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: jorge στις 21-04-2003 00:27 ]