Όταν θέλω να βρίσω γράφω στίχους. Έτσι το πρωϊνό της 10ης Φεβρουαρίου 1996 με βρήκε να βρίζω την εθνική ξεφτύλα της υποταγής και της ντροπής γράφοντας στίχους σκόρπια...
Σήμερα σαν ένδειξη σεβασμού προς τους Ήρωες των Ιμίων σας αφιερώνω αυτούς τους στίχους. Αν υπάρξει ενδιαφέρον από κάποιο γκρούπ να το επεξεργαστούν και να το μελοποιήσουν, ΔΕΝ ΖΗΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ εκτός από μια αναφορά π.χ Στίχοι: ΕΚΤΩΡ
Ευχαριστώ θερμά
----------------------------------------------------------------
Ιμια ’96 – δεν ξεχνω
Για δες καιρο που διαλεξαν οι τουρκοι να μπουκαρουν
Και πανω απο τα ιμια τον τσαμπουκα να κανουν
Ρουφιανοι με ελικοπτερο πηγαν εκει περα
Και βαλανε την τουρκικη σημαια για παντιερα
Το ναυτικο μας κινησε να παει να την βγαλει
Μα τα καναλια δειχνανε τον τουρκικο «ντελαλη»
Τους υπουργους τους ψαχνανε να δωσουν κατευθυνσεις
Μετα ανακαλυψανε πως ηταν στις ειδησεις!
Μετα απο ωρες μαθανε πως πανω σε μια νησιδα
Τουρκοι κομαντος πηγανε και στησανε παγιδα
Ηλίθια σκεφτομενοι δωσανε διαταγη
Να στειλουν ελικοπτερο να παει για να δει
Οι τρεις γενναιοι κινησαν να πανε για να δουνε
Εκτωρ Βλαχακος Γιαλοψος την τυχη βλαστημουνε
Βερντιγκο ταχα επαθαν μεσα στη καταιγιδα
Και επεσαν στην θαλασσα χωρις καμια ελπιδα
Απ τα ρανταρ το χασανε το στιγμα στη στιγμη
Και τοτε καταλαβανε αυτο που ειχε συμβει
Το ναυτικο μας ειχε καλα κρυμμενα παλικαρια
Μα οι πολιτικαντηδες τα κλειδωσαν στα αμπαρια
Ενας κομαντο ελληνας μου ειπε μια μερα:
«τους σφαζαμε στο γονατο αν θελαμε εκει περα
Μα ηρθε τοτε διαταγη και φυγαμε ολοι περα»
Κι έτσι πρωι χαραματα για πισω ξεκινανε
Μα πισω τους οι μογγολοι την τυχη προσκυνανε
Γιατι τα φιλαρακια τους τα αμερικανακια
Με τους δικους μας τα ‘ψησαν και τα ‘καναν πλακακια
Μια κουβεντα μον’ θα πω για τους πολιτικους μας
Για ολους τους ανυπαρκτους και ψευτοειδικους μας
Σημαια μη σηκωσετε κουβεντα να μη πειτε
Και μεσα στη δειλια σας να πατε να κρυφτειτε
-----------------
''όσο μαθαίνεις τόσο καταλαβαίνεις πόσα λίγα ξέρεις''
[ τροποποιήθηκε από τον/την ektwr2012, 23-02-2013 19:58 ]