Όταν προσπαθείς να προσεγγίσεις ιστορικά ένα θέμα, οφείλεις να αναρωτηθείς αν οι δικές σου πηγές είναι εξίσου μονόπλευρες όπως αυτές που καταλογίζεις στον άλλο και να μπεις και στην θέση του άλλου που αντιδρά λογικά, επειδή έχει μια άλλη ιστορική πληροφόρηση απο την δική σου για την οποία το σημείο αντιλεγόμενο είναι μαύρο πρόβατο.
Για τον ιξ "εσένα" ο Βελουχιώτης είναι ήρωας και φασίστας όποιος τον αντιμάχεται.
Για τον έχοντα σχέση και γνώση των επισήμων θέσεων του ΚΚΕ, ο Βελουχιώτης είναι ένα μαύρο πρόβατο, δηλωσίας, ορθώς απομονωμένος πολιτικά κ.τ.λ. Μην κοιτάται τις εκ των υστέρων τοποθετήσεις και αποκαταστάσεις.
Για μια άλλη πλευρά των Ελλήνων ο Βελουχιώτης είναι ένας παραβατικός παιδιόθεν, σεξουαλικά επιλήψημος και εν γένει σκληρότατος σφαγέας του βουνού. Κυκλοφορούν πολλά σχετικά βιβλία και προφανώς ο γονιός έχοντας επιρροή απο αυτά, τα οποία βέβαια σηκώνουν πολλή συζήτηση, λογικά ούτε να ακούσει θέλει το όνομά του. Και σίγουρα, μεγάλο μέρος των Ελλήνων, δικαίως ή αδίκως, δεν έχει καλή γνώμη για τον Βελουχιώτη.
Για εμένα που θεωρώ πως ο επίσημος βιογράφος του, Δ. Χαριτόπουλους είναι έντιμος, αφού πιθανότατα δεν άρχεται απο την ανάγκη να θεοποιήσει έναν αριστερό, αφού ο ίδιος κρατά πολλές αποστάσεις απο την αριστερά και το ΚΚΕ, στέκομαι στα εξής τα οποία μπορώ να θεωρήσω διασταυρωμένα για το άτομο του:
1) Η Αντίσταση στην Ελλάδα ουσιαστικά ξεκίνησε απο τον Βελουχιώτη ως ιδιώτη και όχι ως μέλους του Κ.Κ.Ε. Για το ΚΚΕ ήταν πάντα ένας δηλωσίας, που για να γλυτώσει την βάσανο υπέγραψε επι Μεταξά δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ. Ενοοείται πως με Σιάντο και Φλωράκη αλλά και πολλούς άλλους ο Βελουχιώτης είχε κάκιστες σχέσεις.
2) Το στρατιωτικό του σώμα είχε 5 έως 10% αριστερούς, κάτι που συνάγεται απο πολλές μαρτυρίες Ελλήνων και ξένων.
3) Συνήθως βασιλικοί και μεταξικοί αξιωματικοί πολέμησαν και μετά τον Απρίλιο του 1941 τον Γερμανό. Αντίθετα μεγάλο ποσοστό των "δημοκρατών" Βενιζελικών, έγιναν Γερμανοτσολιάδες και φυσικά συμμετείχαν στην Κυβέρνηση Τσολάκογλου. Ο Βελουχιώτης είχε πολλούς βασιλικούς αξιωματικούς επικεφαλής των σωμάτων του.
4) Πολεμήθηκε είτε έμμεσα είτε άμεσα απο το ΚΚΕ, ειδικά μετά τον Σεπτέμβριο του 1944 και την Πελοπόννησο, όπου και ο Μελιγαλάς. Όλοι αντιλαμβάνονταν πως άμα δεν συκοφαντηθεί θα ήταν ο επόμενος Γ. Γ. του ΚΚΕ και αυτό κάτι προδότες σαν τον Ζαχαριάδη, ούτε που να το ακούσουν.
5) Φυσικά πολεμήθηκε μεταπολεμικά και μετα θάνατον βέβαια, τόσο στα πλαίσια του αντικομμουνισμού, όσο και στα πλαίσια του γεγονότος πως πολλοί γερμανοτσολιάδες συνέχισαν να είναι και να ελέγχουν τα πράγματα, μερικοί εκ των οποίων πέτυχαν να αναρριχηθούν σε σημαντικότατες πολιτικές και οικονομικές σχέσεις καθώς και τα παιδιά τους μέχρι σήμερα.
6) Η άλλη πλευρά που αποτελείται τόσο απο δεξιούς όσο και μέλη του ΚΚΕ, κατηγορούσε τον Βελουχιώτη ως πορτοφολά, εν γένει παραβατικό, προδότη, κύναιδο, παιδόφιλο και άτομο που συνδέεται με ολοκαυτώματα όπως αυτό του Μελιγαλά. Φυσικά ο Μελιγαλάς έχει ως πρώτο μερίδιο ευθύνης τους Γερμανοτσολιάδες που αρνήθηκαν να παραδοθούν, ακόμα και μετά την εντολή του τότε ΓΕΣ. Όσο για τον Βελουχιώτη δεν ήταν καν εκεί κατα την σφαγή.
Στην δική μου συνείδηση ο Βελουχιώτης έχει υψηλή θέση στο πατριωτικό στερέωμα. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως όλες οι κατηγορίες περι ωμοτήτων που αναφέρονται σε αυτόν δεν έχουν βάση αληθείας. Και ενδεχομένως έχει παραβατικό παρελθόν. Γνωρίζω όμως πως τα δύσκολα μεταπολιτευτικά χρόνια η συκοφάντηση ένθεν και ένθεν υπήρξε αγαπημένο σπορ. Και ο Βελουχιώτης στην πραγματικότητα δεν ανήκε ούτε στους ένθεν, ούτε στους ετέρους ένθεν.
Κατανοώ όμως και την θέση των γονιών που παίρνουν ανάποδες στο άκουσμα του Άρεως, αφού οι δικές τους πηγές τον παρουσιάζουν έτσι και προέρχονται και απο δεξιούς και απο το ΚΚΕ. Ελάτε και εσείς στην θέση τους.
Αν στο Σχολείο υπήρχε πραγματική διδασκαλία Ιστορίας, τέτοια ζητήματα θα είχαν ψύχραιμη αντιμετώπιση. Όμως τέτοια θέματα ακόμα αντιμετωπίζονται ως ταμπού ή μονόπλευρα, αναλόγως το χρώμα της Κυβέρνησης που ελέγχει το Υπουργείο Παιδείας. Εξάλλου ακόμα και σήμερα κυβερνόμαστε σε μεγάλο βαθμό απο οικογένειες που ελάχιστα προσέφεραν ή είχαν προδοτική στάση την περίοδο της Κατοχής. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε πολιτικές οικογένειες αλλά και οικογένειες οικονομικών και εκδοτικών παντοκρατοριών.
ή πράσινο...