Αν ποτέ βρεθείτε στο χειρουργικό κρεβάτι, να εύχεστε οι γιατροί σας να είναι λάτρεις της κλασικής μουσικής και όχι του heavy metal και να ακούνε κατά τη διάρκεια της επέμβασης Μότσαρτ και όχι Μετάλικα!
Μια αυστραλιανή έρευνα, ακόμα σε αρχικό στάδιο, υποστηρίζει ότι μέσα στο χειρουργείο είναι καλύτερο άκουσμα η κλασική μουσική από ότι η ροκ.
Η καθηγήτρια Penelope Sanderson από το πανεπιστήμιο Queensland και η ομάδα της βρήκαν ότι ο ρυθμός της καρδιάς και η αναπνοή παρακολουθούνται καλύτερα όταν το «μουσικό χαλί» είναι κλασική μουσική.
Επόμενη καλύτερη μουσική είναι η τζαζ ενώ τα χειρότερα αποτελέσματα φέρνει η ροκ μουσική, όταν οι ζωτικές λειτουργίες του ασθενή ελέγχονται κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης.
Η έρευνα πρόκειται να παρουσιασθεί στο ετήσιο επιστημονικό συνέδριο του Κολεγίου Αναισθησιολογίας της Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας.
Είναι σύνηθες να ακούν οι γιατροί μουσική μέσα στο χειρουργείο, ιδιαίτερα σε λιγότερο πολύπλοκες επεμβάσεις ή κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του ασθενή.
Και ενώ οι γιατροί συνήθως προτιμούν να ακούν ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, η εν λόγω μελέτη υποστηρίζει ότι η επιλογή τους ίσως να μην είναι η πλέον ενδεδειγμένη.
Για παράδειγμα, 20 από τους 36 γιατρούς που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν αρχικά ότι προτιμούν τη ροκ μουσική. Μετά το πέρας της έρευνας όμως, οι 25 από αυτούς παραδέχθηκαν ότι η παρακολούθηση του ασθενούς ήταν ευκολότερη όταν άκουγαν κλασική μουσική.
Η Sanderson παραδέχεται ότι η επιλογή των κομματιών μπορεί να επηρέασε τα αποτελέσματα της έρευνας.
"Επιλέξαμε «κακά» ροκ και ποπ κομμάτια της δεκαετίας του 80, ανάμεσα τους και τραγούδια του Bryan Adams.» Από κλασική μουσική οι ερευνητές διάλεξαν να παίξουν Μπαχ.
"Η τζαζ ήταν κάπου στη μέση. Οι περισσότεροι την προτιμούσαν από τη ροκ αλλά όχι τόσο όσο την κλασική."
Όπως αναφέρει η Sanderson, τα αποτελέσματα δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα το είδος της μουσικής αλλά το ότι η ροκ μουσική έχει στίχους που μπορούν να αποσπάσουν την προσοχή.
Στην έρευνα συμμετείχαν 36 φοιτητές, όχι όμως αναισθησιολόγοι.
Οι φοιτητές μπήκαν σε ένα δωμάτιο όπου και τους ζητήθηκε να παρακολουθήσουν τις ζωτικές λειτουργίες ενός υποδυόμενου ασθενή, χρησιμοποιώντας ηχητικά και οπτικά όργανα.
Τους ζητήθηκε επίσης να κάνουν και άλλες εργασίες ενώ έλεγχαν τον ασθενή, όπως το να λύνουν μαθηματικές εξισώσεις ή να ταιριάζουν αυτοκόλλητα μεταξύ τους.
Το πείραμα έγινε σε τέσσερις εκδοχές: χωρίς να ακούγεται μουσική, με ροκ μουσική, με τζαζ και με κλασική.
Οι φοιτητές έπρεπε να αναφέρουν κάθε τρία λεπτά την κατάσταση της αναπνοής και του ρυθμού της καρδιάς τους ασθενή καθώς και το αν αυτά είχαν ανοδική ή καθοδική τάση.
"Η απόδοση τους ήταν καλύτερη υπό το άκουσμα της κλασικής μουσικής," αναφέρει η Sanderson.
"Επίσης, όταν έπρεπε να αναφέρουν αν ο ρυθμός των ζωτικών λειτουργιών αυξανόταν ή μειωνόταν, τα πήγαν πολύ καλύτερα στην εκδοχή του πειράματος με την κλασική μουσική."
Το πείραμα επαναλαμβάνεται τώρα και με εκπαιδευμένους αναισθησιολόγους.
Το κίνητρο για τη συγκεκριμένη έρευνα ήταν η επιθυμία να ερευνηθεί η επίδραση της μουσικής πάνω σε ένα νέο σύστημα ηχητικού ελέγχου που δημιούργησε το πανεπιστήμιο, όπως αναφέρει η Sanderson.
Το νέο σύστημα παράγει ήχους για να προβάλλει οτιδήποτε συμβαίνει.
Η Sanderson επισημαίνει ότι η έρευνα δείχνει ότι η μουσική δεν παρεμβαίνει στον ηχητικό έλεγχο και ότι ο Μπάχ, και γενικά η κλασική μουσική, έχει καλύτερα αποτελέσματα.
Ακόμα ένα εύρημα της έρευνας είναι ότι τα άτομα που είναι έχουν μια τάση στη μουσική είναι πιο αποτελεσματικά στη χρήση του ηχητικού ελέγχου.
Όπως υπογραμμίζει όμως η ίδια, η μελέτη δεν πρέπει να ερμηνευτεί λέγοντας ότι η μουσική είναι καλύτερη από την σιωπή στο χειρουργείο.
"Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η όποια μουσική είναι καλύτερη από τη σιωπή, αν και κάποιο μουσικό ερέθισμα μπορεί να βοηθάει τους γιατρούς να μένουν συγκεντρωμένοι."
Πηγή:
http://news.pathfinder.gr/periscopio
