Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Έτσι το κάνω το τραγουδάκι,
με λίγο σάλτσα και πιπεράκι,
βαζω και λίγο απο αυτό,
για να μου γίνει πιο γευστικό.
Έτσι το κάνω θεία-Λιλίκα,
δίχως μαέστρο και δίχως ΙΚΑ,
δεν τα γουστάρω όλα αυτά,
το κάνω θεία στα κλεφτά.
Ένα συν ένα, βρε ίσον ένα,
το 'χουμε χάσει το άλλο ένα,
δύο συν δύο,βρε ίσον δύο,
τα'χουμε χάσει τα άλλα δύο,
πάει το ένα,πάει το δύο,
και η πιπίνα πάει ωδείο.
Κάνε παιχνίδι κυρά μ' Πιπίνα,
με τουμπερλέκια και μαντολίνα,
και με τα τούτα σου,πω-πω,
να μας αλλάξεις το σκοπό.
Κάνε και λίγα κουνηματάκια,
να τα σαλτάρεις τα φιλαράκια,
πολλά τα αχ,πολλά τα βαχ,
πολλα τα κράχ,Ελλάδα αχ!
Ένα συν ένα, βρε ίσον ένα,
το 'χουμε χάσει το άλλο ένα,
δύο συν δύο,βρε ίσον δύο,
τα'χουμε χάσει τα άλλα δύο,
πάει το ένα,πάει το δύο,
και η πιπίνα πάει ωδείο.
ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ
Εσύ της τραγωδίας μάνα,
κ'εγώ παιδί σου μεσ'το δράμα,
μ'έπαιξες σε μια παρτίδα,
και με έχασες πατρίδα,
μ'έριξες στο ξένο χώμα,
μα δεν ξόφλησα ακόμα.
Στις ραψωδίες σου γυρνάω,
στα έπη σου σάναζητάω,
μα σε βρίσκω,αχ Ελλάδα,
μεσ' το φως,σβησμένη δάδα.
Αχ ρε μάνα,αχ ρε μάνα,
λεβάντα μου και ματζουράνα,
αφέντρα πολυπαινεμένη,
κυρά χιλιοτραγουδισμένη,
θα σε βρω στην αρμονία,
στις ωδές,στη μελωδία.
Στις ραψωδίες σου γυρνάω,
στα έπη σου σάναζητάω,
μα σε βρίσκω,αχ Ελλάδα,
στο χαμό και στον καιάδα.
Ήσουν χορός σε μούσας άσμα,
τώρα λυγμός,βουβό το κλάμα,
η αρχαία δόξα σου χαμένη,
μάνα,γιατι είσαι δακρυσμένη,
το δάκρυ σου θα παιανίσω,
Ελλάδα θα σε τραγουδήσω.
