Να ντρέπομαι?

Σήμερα το απόγευμα κάναμε πρόβα με κάτι φίλους για μια γιορτή που ετοιμάζουμε για τον άλλο μήνα. Μετά από κάπου 2 ώρες, το 'φερε έτσι η διάθεση και οι συγκυρίες (προς Θεού μην βάλετε στο μυαλό σας ουσίες... :) ) και καταλήξαμε να παίζουμε -και να διασκεδάζουμε γελώντας μ' αυτό- το ''Ένα το χελιδόνι'' σε τσιφτετέλι... Ακολούθησαν κι άλλες παρόμοιες διασκευές, ενώ το χελιδόνι το ηχογραφήσαμε κιόλας...

Κι έρχεται το ερώτημα: Αυτό που κάναμε το κρίνετε ως ένα θεμιτό μουσικό ''παιχνίδι'' ή ως μια μεμπτή πράξη, έναν μουσικό εκχυδαϊσμό?

(Εγώ προσωπικά γνωρίζω πολύ καλά την απάντηση του εαυτού μου όπως επίσης και την απεριόριστη εκτίμηση που έχω στο πρόσωπο του Μίκη Θεοδωράκη καθώς και την αγάπη απέναντι στα τραγούδια του. Γράφω το post για να δω πως ακούγεται αυτό που κάναμε, πως ηχεί στα αυτιά σας)

Ευχαριστώ

Ε, όχι και να ντρέπεσαι που έχεις απεριόριστη εκτίμηση στο Θεοδωράκη...Ξέρεις πόσους γνωρίζω εγώ που αγνοούν το "χελιδόνι"????
Εξάλλου μπορεί η διασκευή σας να είναι ωραία, το τσιφτετέλι μπορεί να είναι και ωραίο και όχι χυδαίο...

Και 'γω από την μεριά μου δεν τον θεωρώ ντροπή.. Επειδή έχουμε(μάλλον..είχαμε) με τους φίλους μου,έχουν υπάρξει τέτοιες στιγμές που βαριόμαστε την ώρα της πρόβας και αρχίζουμε να διασκευάζουμε τραγούδια τόσο χάλια,ώστε να μας προκαλούν γέλιο..
Οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει το ίδιο....,αρκεί να..μην το βγάλει παραέξω...

Εφηβικά συγκροτήματα που τσιφτετελίζουν με χελιδόνια???
Ποινή: 10 βράδια με τον Τζιμάκο (τον Πανούση)
΄
Ελάτε, βρε, πλάκα κάνω... Μη ντρέπεστε

Μην ντρέπεστε παίδες. Εγώ πρέπει να φοβάμαι τον Axl Rose που έμαθε οτι βγάλαμε σε τσιφτετέλι το Sweet Child O 'Mine με τον rapsodo, φέτος το καλοκαίρι.

Πάντως, σοβαρά τώρα, όταν παλιά κάναμε τέτοιες "διασκευές" σε τραγούδια που έχουν σχέση με αγώνες, αίμα και ιστορικές μνήμες, πάντα ένιωθα δυσάρεστα. Μου έρχονταν μαύρες εικόνες από την πρόσφατη ελληνική ιστορία και δεν το απολάμβανα.

Προτιμούσα βέβαια να επεμβαίνω σε άλλα γνωστά τραγούδια και οι στιγμές μέναν αξέχαστες

Θα σου πω δική μου εμπειρία...κάπως διαφορετική αλλά με απάντηση που ίσως σε φωτίσει κι εσένα..
Μικρή συνήθιζα να παίζω με τα παιδιά της γειτονιάς στο προαύλιο της εκκλησίας του χωριού μας.Μια μέρα ,δεν ξέρω πως μας ήρθε, και ακούγοντας την καμπάνα του εσπερινού πιαστήκαμε και αρχίσαμε να χορεύουμε συρτό και καλαματιανό με τον ρυθμό της καμπάνας....όπως μπορεί να χορέψει κανείς βέβαια με αυτόν τον τρόπο!!Όταν η καμπάνα σταμάτησε είδαμε τον παπά να έρχεται προς το μέρος μας!!
ΩΩΧΧΧΧ!!!Δεν ξέραμε από που να κρυφτούμε..
..τελικά...ο καλός μας ιερέας έβαλε τα γέλια και μας είπε ότι δεν κάναμε κάτι κακό...αντίθετα χάρηκε επειδή είμαστε τόσο εξοικιωμένοι με τον ήχο αυτό ώστε για μας ήταν γιορτή τό ότι ξεκινούσε ο εσπερινός!!!

Ελπίζω να σου απάντησα με τον τρόπο μου...

Έχω κάνει κι' εγώ κάτι ανάλογο.

Έχω παίξει το "Hotel California" σε .....ζεϊμπέκικο!!!!

Αυτές οι στιγμές,πιστεύω,περισσότερο γέλιο πρέπει να προκαλούν παρα ντροπή...
Τουλάχιστον την ώρα που το κάνεις...Γιατί μετά αν το ξανασκεφτείς ίσως να έχεις διαφορετική γνώμη.Παρόλο που δε θα 'πρεπε!!!!!

Quote:

Το μέλος Orfeus στις 26-08-2005 στις 11:42 έγραψε: Έχω κάνει κι' εγώ κάτι ανάλογο. Έχω παίξει το "Hotel California" σε .....ζεϊμπέκικο!!!!

Τώρα που το σκέφτομαι, ΑΥΤΟ θα πρέπει να ταιριάζει και να έχει ενδιαφέρον...

Μερικές φορές η διασκευή ενός κομματιού μέ τέτοιο τρόπο ώστε να αλλάζη και η ρυθμική του μορφή μπορεί να είναι πετυχημένη.Εξαρτάται βέβαια πάντα καί από την αρχική μορφή τού κομματιού,το στίχο κλπ κλπ.΄

Σέ καμμιά περίπτωση όμως δέν θά πρέπη να ντρεπόμαστε επειδή κάνουμε τέτοιους "πειραματισμούς",ακόμα κι'αν στο τέλος δέν πετυχαίνουν...

Εννοείται βέβαια πως κάποια δημιουργήματα που η ύπαρξή τους σέ μιά δεδομένη μορφή εξυπηρετεί έναν συγκεκριμένο σκοπό (όπως είναι π.χ. οι διάφοροι εθνικοί ύμνοι ή έργα θρησκευτικής μουσικής) καλόν είναι νά μήν τά "πειράζουμε".

Tip1: Δοκιμάστε τα "Παιδιά του Πειραιά" σε 12μετρο blues...
Tip2: Δοκιμάστε να τραγουδήσετε τη "Φραγκοσυριανή" πάνω στις συγχορδίες του "Summertime" (προτείνω την εκτέλεση της Janis Joplin)
Τip3: Μη δοκιμάσετε να παραφράσετε τον Εθνικό Ύμνο. Μπορεί να βρεθεί κάποιος θερμόαιμος και να σας πάνε αυτόφωρο για περιύβριση εθνικού συμβόλου...







[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: vouliakis on 27-08-2005 01:12 ]

12 plus, βλεπω πως εισαι 17 ετων και κανεις τετοια πραγματα? Θα επρεπε να ντρεπεσε. Αντε να ησουν 18 θα ελεγα εισαι ενηλικας κατι θα ξερεις... Μην ανησυχεις καθολου. Να κανετε και αλλες τετοιους πειραματισμους. Αφου μιλαμε για μουσικη. Αυτο που ασχολουμαστε πρεπει να το διασκεδαζουμε και δεν το κοροιδευουμε η κατι. Απλα κανουμε αυτο που ξερουμε καλυτερα...

Προς Vouliakis:
Tip4: Για την εισαγωγή της Φραγκοσυριανής: (Θα την κάνουμε τσιφτετέλι)
Πάμε να παίξουμε την εισαγωγή, ας πούμε σε λα μινόρε. Όπως λοιπόν είναι αυτό το πασίγνωστο κατέβασμα (στη λα μινόρε είμαστε ακόμη, δεν φτάσαμε στη μι ματζόρε) και κάνουμε το πρώτο κλείσιμο σι-λα-σι-λα-σι-λα-σολ#-λα-σι(εδώ μπαίνει η μι ματζόρε), κάνουμε μι μικρή ''αλλαγή'' και το κλείνουμε σι-λα-σι-λα-σι-λα-σολ-λα-λα# (<- εδώ η συγχορδία γίνετα Λα# ματζόρε , την οποία και παίζουμε κοφτά!), και συνεχίζουμε ανάλογα χρησιμοποιώντας και σολ μινόρε ανάμεσα στα κομμάτια της εισαγωγής. Προαιρετική και η συνοδεία από τουμπερλέκι ή και κιθάρα. Τράη δης ατ χόουμ και πες μου!

Εγώ εχω ακομα χειροτερο:
sweet dreams kai paranoid ρεμπετιες με μπουζουκι,μπαγλαμα και ταμπουρα...οταν ο drummer βαριεται,χορευουν οι υπολοιποι τρεις!!!!!


**Ειμουνα με-ταλ-λας
Και εγινα ρε-μπε-τας
Τωρα στα ταστα μου στεναζει ο Τσιτσανης**

Την εποχή που έπαιζα μέ τους ΕΙΛΩΤΕΣ παρουσιάζαμε στίς συναυλίες μας μιά σπέσιαλ βαρυ-χασάπικη έκδοση τού πασίγνωστου Pink Panther Theme (από τίς ταινίες τού Ρόζ Πάνθηρα),καί δή μέ μπαγλαμαδάκι......

Για μενα δεν πρεπει να ντρεπεσαι!!!!!! ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΑΝ ΠΑΙΖΑΤΕ RAP!!!!

Tρέλα!Που σημαίνει γαμάτο!!!Ήσουν με παρέα και ήταν η καλοπέραση της στιγμής!Δεν είπαμε ότι θα κάνεις και συναυλία με τη διασκευή σου για σας την παίξατε!Κι εγώ άμα σου πω ότι έκανα τον Iron man μουσική για κλασικό μπαλέτο θα με πιστέψεις???!!!!