Μανώλης Λιδάκης
«Όσα σου ΄χω πει…»
ΤΕΤΑΡΤΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ
Ο Μανώλης Λιδάκης ανήκει στην κατηγορία των σπουδαίων ερμηνευτών. Κλείνοντας μια μεγάλη και σημαντική περίοδο της καριέρας του αποφασίζει να κάνει τον απολογισμό του. ¶λλωστε και ο πρόσφατος δίσκος του «Όσα σου ‘χω πει» που περιλαμβάνει τις μεγαλύτερες επιτυχίες του καθώς και μερικά αδέσποτα τραγούδια που είπε σε δίσκους άλλων αλλά και άλλα που αγαπάει και τα τραγουδά για πρώτη φορά, μαρτυρά αυτή του την διάθεση. Το άλμπουμ αλλά και οι συναυλίες επιχειρούν μια αναδρομή στα είκοσι χρόνια πορείας του. Παράλληλα, δίνουν μια ευκαιρία στον ακροατή να γευτεί τη μεστή λαϊκή φωνή του παιδιού από το Ηράκλειο της Κρήτης, που αναδείχθηκε τη δεκαετία του 1980 από την εκπομπή "Να η Ευκαιρία" και επέλεξε να υπηρετήσει το λαϊκό έντεχνο τραγούδι, με γνώμονα τη σεμνότητα και την ποιότητα.
Στην συναυλία του, στο Κηποθέατρο Παπάγου, την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου θα μας θυμίσει τραγούδια που γνωρίζουμε καλά, από την «Χαλκίδα», το «Τελευταίο Ποτηράκι» και το Δε μετανιώνω» μέχρι την «Αρετούσα», το «¶στρα μη με μαλώνετε» και το «Δεν είσαι πουθενά».
Πέρα από τα τραγούδια που έχουν γίνει γνωστά με τη φωνή του, ο Λιδάκης θα τραγουδήσει Χατζιδάκι, Αλλαγιάννη, Σπανό, Μπαγιαντέρα, Βαγιόπουλο, Μπιθικώτση, και τραγούδια του νέου κύματος, αλλά και της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Κρήτης.
Η συναυλία αυτή κλείνει την περιοδεία του σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου μετά και την χειμερινή του περιοδεία που πραγματοποίησε με το «Ρεσιτάλ τραγουδιού ανάμεσα σε δύο πιάνα» και μικρή λαϊκή ορχήστρα.
Σε αυτή την συναυλία θα ερμηνεύσει κάποια κομμάτια με τη συνοδεία ενός πιάνου, κάποια άλλα με κιθάρα και φωνή, ορισμένα με μικρό σχήμα (ακορντεόν, κιθάρα, μπουζούκι) και τα περισσότερα με πλήρη ορχήστρα. Θα τον συνοδεύουν επτά μουσικοί και συγκεκριμένα:
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΕΤΕΝΤΖΟΓΛΟΥ κιθάρα
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ μπουζούκι
ΝΤΑΣΟ ΚΟΥΡΤΙ ακορντεόν
ΦΩΤΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ πιάνο – πλήκτρα – φλάουτο
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΚΙΤΣΟΣ κοντραμπάσο
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΕΡΒΙΤΣΙΟΤΗΣ βιολί
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΓΑΝΙΑΡΗΣ τύμπανα – κρουστά
και τραγουδάει μαζί του η ΝΑΝΑ ΜΠΙΝΟΠΟΥΛΟΥ.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΛΙΔΑΚΗΣ – ΟΣΑ ΣΟΥ ‘ΧΩ ΠΕΙ. ΤΕΤΑΡΤΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ στις 21.00, ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ, Οδός Κορυτσάς - 6η στάση, ΤΗΛ. ΠΛΗΡΟΦΟΡIΩΝ: 210-8032175. Προπώληση εισιτηρίων: Δημαρχείο Παπάγου, Αναστάσεως 90, τηλ: 210 - 6540700-4, Ταμείο Θεάτρου: τηλ: 210 -6520412, την ημέρα των παραστάσεων από τις 18:00, Ticket Shop: Τηλεφωνικές παραγγελίες μέσω πιστωτικής κάρτας στο 211 –9559900.
Από τους αγαπημένους μου ο Λιδάκης, ελπίζω να καταφέρω να πάω.
Διάβασα συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία σήμερα πολύ καλή. θα πάω οπωσδήποτε...
«Αχαρο να κυνηγάς την επιτυχία»
Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο«ιδιόρρυθμος» και «περίεργος» Μανώλης Λιδάκης ακούγεται ζεστός και άμεσος από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής που συνδέει την Αθήνα με την Κρήτη. Ετσι ακυρώνεται η ψυχρότητα της αναγκαστικά εξ αποστάσεως επικοινωνίας: τον βρήκαμε στο Ηράκλειο, στις ολιγοήμερες διακοπές που επιτρέπει στον εαυτό του πριν από τη συναυλία του στο Κηποθέατρο του Παπάγου στις 21 Σεπτεμβρίου. Απαντά, αντίθετα, στις ερωτήσεις απευθείας, με μια σκέψη που φαίνεται να 'χει θητεύσει και αυτή στο λαϊκό τραγούδι. Σκέψη χωρίς περιττά «γυρίσματα». Δωρική. Το λαϊκό τραγούδι βέβαια δεν το συνάντησε εξ αρχής. Με σπουδές κιθάρας, πνευστών και θεωρίας της μουσικής στο Ωδείο Ηρακλείου, άρχισε την καριέρα του ως μουσικός παίζοντας πνευστά στις φιλαρμονικές ορχήστρες της πόλης του. Η συμμετοχή του στο «Να η Ευκαιρία» επισφράγισε την παρουσία του στα μουσικά πράγματα αλλά με μια άλλη ιδιότητα: αυτή του τραγουδιστή που μπήκε και επισήμως στη δισκογραφία το 1983... Εκτοτε ο Μανώλης Λιδάκης ταυτίστηκε κυρίως με το λαϊκό ή με το παραδοσιακό τραγούδι. Συνεπής στο ύφος και τις επιλογές του πέρασε φέτος ένα πολύ δημιουργικό καλοκαίρι και λόγω των συναυλιών του στο «Αίθριο» του Μεγάρου Μουσικής, αλλά κυρίως για την εμφάνισή του με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη στη Ρωμαϊκή Αγορά όπου ερμήνευσαν τέσσερα εμβληματικά έργα του Χατζιδάκι, με την ενορχηστρωτική επιμέλεια του Νίκου Κυπουργού. Αυτό το καλοκαίρι κλείνει λοιπόν με τη συναυλία στου Παπάγου (Οδός Κορυτσάς-6η στάση, τηλ. 2106540700-4, 6520412), συναυλία-διαδρομή στη δισκογραφία του Λιδάκη...
- Είκοσι χρόνια και, στη δισκογραφία...
«Μόνο που το λέμε με πανικοβάλλει. Αντιλαμβάνομαι ότι περνάει ο χρόνος. Αλλά μια διαδρομή είναι. Και νιώθω ότι άλλα τα πέτυχα, άλλα όχι, σε κάποιες ερμηνείες ήμουν καλός, σε άλλες όχι, άλλα τραγούδια ήταν καλά και άλλα όχι. Το σοβαρότερο είναι ότι, παρ' όλο που ξεκίνησα στη δισκογραφία πριν από 20 χρόνια, εξακολουθώ να υπάρχω μέσα σ' αυτήν».
- Σε ποιες ερμηνείες δεν ήσασταν καλός;
«Δεν μπορώ να σας πω συγκεκριμένα. Αλλά επειδή δουλεύω πολύ στο στούντιο, όταν βγει ο δίσκος δεν τον ακούω αμέσως. Τον ακούω έπειτα από 6 μήνες. Και τότε καταλαβαίνω...».
Φειδωλός στο ναι
- Και παρ' όλα αυτά υπήρξατε συνεπής...
«Μακάρι να συμβαίνει αυτό, ειδικά στις μέρες μας που όλα ανακατεύονται σαν σούπα».
- Γι' αυτό χρειάστηκε να πείτε πολλά όχι;
«Σαφέστατα. Και να είμαι φειδωλός στο ναι».
- Ενα όχι σας;
«Στην υπερβολική δημοσιότητα, για να μην μπορείς να αντικαθίστασαι εύκολα από τα τηλεοπτικά πρόσωπα -μια που περισσότερο πλέον ενδιαφέρει η εικόνα μας, παρά η τέχνη. Αυτό που απασχολεί και τις εταιρείες, και τους καλλιτέχνες, ακόμα και τους δημιουργούς, είναι κυρίως η εικόνα τους».
- Ωστόσο είστε στη δημοσιότητα..
«Οποτε είμαι συμβαίνει από μόνο του. Και όποτε υπάρχει δημοσιότητα, υπάρχει και λόγος».
- Εχετε συνδεθεί με την Κρήτη, αλλά ως τραγουδιστή η καριέρα σας ξεκίνησε από τις Σέρρες...
«Εγώ δεν ξεκίνησα ως αμιγώς Κρητικός τραγουδιστής, αλλά ως λαϊκός. Στις Σέρρες ζούσε ο αδερφός μου και έτσι βρέθηκα κοντά του μικρός, σε ένα ρεμπετάδικο που δούλευε».
- Τα ακούσματά σας δεν ήταν μόνο τα κρητικά ή τα λαϊκά...
«Τα ακούσματά μου ήταν πάρα πολλά και πρότυπά μου η κρητική μουσική, οι μεγάλοι λαϊκοί, η κλασική μουσική, η βυζαντινή μουσική. Κάποτε έπαιζα εμφώνιο και τρομπέτα σε ορχήστρες δωματίου, ερμηνεύοντας από Μότσαρτ, Μπαχ και Μπετόβεν μέχρι Χατζιδάκι. Είμαι δηλαδή ένα κράμα».
- Η σχέση σας με τη μουσική πώς ξεκίνησε;
«Δεν έχω καταλάβει. Ισως λόγω του πατέρα μου. Ηταν γεωργός και ερασιτέχνης μουσικός. Επαιζε βιολί και μαντολίνο».
- Η λαϊκή φωνή δεν είναι και βίωμα;
«Δεν είναι απαραίτητο. Πιστεύω βέβαια ότι δεν μπορούν να βγουν μεγάλοι λαϊκοί τραγουδιστές από πολύ πλούσιες οικογένειες. Εγώ δεν ήμουν ούτε παιδί πλουσίων ούτε παιδί οικογένειας που το μάστιζε η φτώχεια. Το ταλέντο έχει να κάνει με τη μοναδικότητα της ερμηνείας παρά με το βίωμα».
- Οι πρώτες σας μουσικές αναμνήσεις;
«Τα πανηγύρια που πήγαινα μικρός με πατέρα μου, με τους εξαιρετικούς οργανοπαίκτες που έπαιζαν κρητικά παραδοσιακά. Από τα πέντε μου αυτά μάθαινα και έλεγα. Και αυτά θα πω στον δίσκο που τώρα ετοιμάζω. Εχω συγκεντρώσει 200 τραγούδια και πρέπει να διαλέξω 20».
Κόσμος διψασμένος
- Αφήνει περιθώριο η δισκογραφία για έναν δίσκο σαν αυτόν;
«Σημασία έχει ότι υπάρχουν άνθρωποι σαν εμένα που δισκογραφούν και η δισκογραφία τούς θέλει. Στη δισκογραφία υπάρχει ένα είδος που υπερτερεί. Αλλά δεν χρειάζεται να είμαστε σε τεράστια αγωνία. Νιώθω ότι κάνω τη δουλειά μου όπως πάντα και ότι υπάρχει κόσμος διψασμένος να ακούσει καλά πράγματα. Κι ύστερα όσοι ήταν το βράδυ στη Ρωμαϊκή Αγορά για τον Χατζιδάκι, άλλοι τόσοι διασκέδασαν το ίδιο βράδυ στα νυχτερινά μαγαζιά».
- Εξακολουθεί στην Κρήτη η παράδοση της μαντινάδας;
«Στην Κρήτη δεν θα σταματήσουμε ποτέ να κάνουμε προσπάθειες να διατηρήσουμε την παράδοση. Να προχθές συνάντησα έναν καταπληκτικό νεαρό λαουτιέρη, τον Νίκο Στρατάκη. Το μόνο που μας αλλοιώνει είναι ο τουρισμός...»
- Εσάς η Κρήτη σάς έχει σώσει;
«Ο καθένας έχει τον τόπο του. Εδώ λέμε "που γεννηθεί στη φυλακή, τη φυλακή γυρεύει". Η Κρήτη είναι το λιμάνι της γαλήνης μου, οι άνθρωποί μου, όλα. Αλλά και την Αθήνα τη θεωρώ ιδιαίτερη πατρίδα μου. Αυτή την πόλη που την έχουμε τόσο αγαπήσει και τόσο κακό τής κάνουμε. Οταν είμαι καιρό εδώ, στους αγρούς και τα βουνά λέω "α, ρε γαμώτο, να 'χα λίγο μποτιλιάρισμα, να ανεβεί η αδρεναλίνη"».
- Στην 20ετία σας στη δισκογραφία υπήρξαν φωτεινές στιγμές που τις ξέρουμε. Σκοτεινές;
«Δεν θα τις έλεγα έτσι. Συχνά ο καλλιτέχνης πρέπει να αποσύρεται για να επιστρέφει. Καλλιτέχνης δεν είναι αυτός που εμφανίζεται συνέχεια ή που παίρνει σβάρνα τα κανάλια. "Δεν σε προβάλλουν", μου λέγανε. "Καλά κάνεις που δεν πας", μου λένε τώρα. Σκοτεινές στιγμές δεν θα 'λεγα ότι υπήρξαν. Ολοι μας περνάμε τους βυθούς μας, τη βαθιά εσωτερικότητά μας. Ο καλλιτέχνης νιώθει μόνος. Αλλά εγώ δεν είμαι από τους ανθρώπους που νιώθουν ότι υπάρχει γύρω τους κάτι σκοτεινό ή ότι κάποιος συνωμοτεί εις βάρος τους. Με ενδιαφέρει τι κάνω εγώ και πού πηγαίνουν οι φίλοι μου».
- Ποιούς θεωρείτε φίλους σας από τον χώρο;
«Τον Μάλαμα, τον Περίδη, τον Αλκίνοο».
- Σύγχρονο λαϊκό υπάρχει;
«Σήμερα η μουσική είναι κατακερματισμένη. Κάποτε το λαϊκό ήταν ισχυρή μόδα. Ακουγόταν παντού. Σήμερα δεν υπάρχει κάτι πολύ ισχυρό στη μουσική. Ζούμε στην εποχή της πλήρους απομυθοποίησης. Το μόνο ευχάριστο είναι τα μυαλά κάποιων νέων, που είναι πολύ ενδιαφέροντα».
- Δεν έχετε το άγχος να βρείτε καλά τραγούδια;
«Είμαι από αυτούς που ψάχνουν κυρίως μόνοι τους. Δεν θα μου φέρει ποτέ κανένας κάτι έτοιμο κι εγώ θα το κάνω. Υπάρχουν φυσικά άνθρωποι που μου προτείνουν πράγματα, αλλά εγώ αποφασίζω αν και πότε και πώς θα τα πω. Εγώ αποφασίζω για το αύριό μου στο τραγούδι».
Βουτιά στο παρελθόν
- Γίνονται και πολλές επανεκδόσεις...
«Εχουμε ανάγκη τη βουτιά στο παρελθόν. Και στις μέρες μας πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι δημιουργοί, αλλά δεν υπάρχει τρόπος, μέσα στην πολυφωνία της παρακμής, να ακουστούν. Πόσοι υπάρχουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας που έχουν γράψει ωραία πράγματα; Αλλά πού θα απευθυνθούν αφού παντού οι πόρτες είναι κλειστές;».
- Εχετε τη φήμη του ιδιόρρυθμου.
«Εχω τη φήμη του ιδιόρρυθμου και του ανθρώπου που δεν μπορεί κανείς να τον ψυχολογήσει. Δεν φταίω γι αυτό που είμαι και ίσως να 'χουν δίκιο. Ας μου δείξουν όμως έναν που να μην είναι ή μάλλον ας μου απαντήσουν πότε δεν είναι κάποιος ιδιόρρυθμος. Νομίζω ότι μου αρέσει που με λένε έτσι».
- Δεν σας νοιάζουν οι φήμες που σας αφορούν;
«Ουδέποτε με απασχολούσε τι γνώμη έχουν για μένα, ούτε και μπορώ να ελέγξω τη φήμη μου. Το τι "κοσμητικά" έχω ακούσει δεν μπορείτε να φανταστείτε. Μέχρι ότι είμαι ομοφυλόφιλος-όχι ότι αυτό είναι κακό».
- Ιδιόρρυθμο γιατί νομίζετε πως σας λένε;
«Γιατί, για παράδειγμα, οι μουσικοί μου μαθαίνουν μία ώρα πριν από τη συναυλία τι θα παίξουν. Δεν έχω έτοιμη "συνταγή" και γι' αυτό ποτέ σε καμία συναυλία δεν παίζω το ίδιο. Ή γιατί ενοχλούμαι τρομερά όταν κάποιοι ασελγούν πάνω στη μουσική. Οταν βάζουν σαξόφωνο σε ένα παραδοσιακό, μπορώ να τους το σπάσω στο κεφάλι».
- Παντρέματα όμως της παράδοσης με ροκ στοιχεία έχουμε ακούσει...
«Δεν υπάρχει ροκ στην Ελλάδα. Είναι ανύπαρκτος ο όρος».
- Δεν μπορεί κανείς να χειρίζεται δηλαδή διαφορετικά το παραδοσιακό «υλικό»;
«Μπορεί να το επιχειρεί χωρίς να το προσβάλλει και να το κάνει ευτελές. Αν ένα παραδοσιακό μπάζει από κάπου, θα φανεί αμέσως».
- Λέμε Λιδάκης και μας έρχεται άμεσος ο συνειρμός: «Χαλκίδα», «Αστρα μη με μαλώνετε». Δεν βαριέται ένα τραγουδιστής τις επιτυχίες του;
«Εγώ δεν το έχω πάθει επειδή δεν εμφανίζομαι πολύ. Αφήνω έτσι το περιθώριο στον εαυτό μου να μη βαρεθεί το κάθε τραγούδι. Αλλά είναι και άχαρο να κυνηγάς την επιτυχία ή να κάνεις μόνο σουξέ. Αν όλη η Ελλάδα άκουγε Λιδάκη, θα ήταν τραγικό, άχαρο και περίεργο».
Όσα έχει πει...
Μια από τις πιο στεντόρειες και εκφραστικές αντρικές φωνές του μετα-λαϊκού τραγουδιού μας ανήκει (αναμφίβολα) στον Μανώλη Λιδάκη. Έχοντας -από τα μέσα της δεκαετίας του '80, τουλάχιστον- μια σταθερή και ανοδική πορεία, ο Λιδάκης εκφράζει μια ποιότητα που αποτελεί δεσμό ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο τραγούδι, χωρίς να τυποποιείται ή να μένει στάσιμη - πράγμα που δείχνουν οι ποικιλόμορφες επιτυχίες του μέσα στο χρόνο. Όντας σε μια καλλιτεχνική (και χρονική) φάση που του επιτρέπει να κοιτάξει πίσω -αλλά και να δει μπροστά- ο Μανώλης Λιδάκης κυκλοφόρησε το "απολογιστικό" άλμπουμ "Όσα σου 'χω πει" και, με βάση αυτό, οι συναυλίες του είναι εφ' όλης της ύλης αλλά και παντός μουσικού ύφους και διαθέσεων - πράγμα που σημαίνει ότι το live του στο Κηποθέατρο Παπάγου σήμερα 21/9 θα είναι εξαιρετικό...
Πηγή:www.athinorama.gr
Είναι πάρα πολύ καλός καλλιτέχνης κατα τη γνώμη μου...
Σήμερα μια παρέα του MusicHeaven θα είναι εκεί, καλά να περάσουμε
Τελικά τα καταφέραμε και ήμασταν εκεί. Με εκλεκτή παρέα: Jorge, Eleni, Φωτεινή Λαμπρίδη, Νίκος Ζούδιαρης και Χρήστος Παπαμιχάλης (λίγο πριν την εκπομπή του).
Εξαιρετική φωνή ο Μανώλης Λιδάκης αν και λίγο σφιγμένος.
Ο κόσμος λιγότερος από ό,τι περίμενα για έναν τόσο καλό καλλιτέχνη. Εμείς όμως φτιαχτήκαμε και με τα λα'ι'κά και με τα κρητικά που ακούσαμε. Στα τελευταία είχε και συνοδεία τον λαουτιέρη Μιχάλη Τζουγανάκη από την Κρήτη. Ροκ καταστάσεις...
Και μια στιγμή που ξεχώρισα: "Ηθοποιός σημαίνει φως" και ο Λιδάκης πιο εκφραστικός από κάθε άλλη στιγμή.
¶ντε και στην επόμενη παιδιά
Να κι ο Μιχάλης...
Η βραδιά είχε και ευχάριστα απρόοπτα, όπως τη γνωριμία με τον Νίκο Ζούδιαρη, ο οποίος σύντομα θα "έρθει" πιο κοντά μας... Εις αναμονή λοιπόν
Η "μια κοπέλα με ωραία φωνή" είναι η Νάνα Μπινοπούλου... Και για να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους είναι "μια πολύ ωραία κοπέλα, με πάρα πολύ ωραία φωνή"...
Ερώτηση: Τον "μικρό αδερφό" τον είπε; Η μπα; Γιατί όταν έφυγα εγώ είχε αρχίσει το λαϊκό πρόγραμμα, με το οποίο είχα ενστάσεις. Δεν την μπορώ πια αυτή τη δομή ούτε σε προγράμματα, ούτε σε συναυλίες. Δεν καταλαβαίνω ποιος είναι αυτός ο άγραφος νόμος που επιβάλλει μαπλάντες στο Α μέρος, λαϊκά στο Β..
Νομίζω δεν το είπε, όχι.
Κορυφαία στιγμή: το "Πάλι, Πάλι"
