Κόρη φυσικού που ήταν σύμβουλος στην UNESCO, η Baez αφιέρωσε τη ζωή της στην υπεράσπιση της ισότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μία από τις κεντρικές φιγούρες του Newport Folk Festival το 1959, αποτέλεσε ένα από τα πιο φωτεινά παραδείγματα ερμηνείας folk μουσικής. Τα πρώτα τέσσερα άλμπουμ της ήταν ένα μείγμα από αμερικανικές και βρετανικές μπαλάντες, καθώς όμως οι αγώνες για τα δικαιώματα του ατόμου εντατικοποιούνταν αυξήθηκε και το ενδιαφέρον της για το κίνημα. Η "ανάγνωσή" της πάνω στο κλασικό "We Shall Overcome" (από το "In Concert/Part 2") έμεινε ιστορική. Στο ίδιο άλμπουμ περιλαμβάνεται και η διασκευή της στο "Don't Think Twice, It's All Right" του Bob Dylan. Οι δυο τους συνδέθηκαν αισθηματικά και το 1968 η Baez κυκλοφόρησε το διπλό άλμπουμ "Any Day Now" με ερμηνείες του Dylan. Μαζί πραγματοποίησαν αρκετές περιοδείες και η Baez εξακολούθησε να ερμηνεύει τραγούδια του. Το 1968 δημιούργησε το ινστιτούτο Study Of Non-Violence και παντρεύτηκε τον David Harris, έναν ακτιβιστή υπέρ της ειρήνης που φυλακίστηκε επειδή αρνήθηκε να στρατευτεί στον πόλεμο του Βιετνάμ. Το 1969 κυκλοφόρησε το "David's Album", αφιερωμένο στο σύζυγό της. Η πρώτη -και μοναδική- της επιτυχία στο top 10 ήρθε το 1971 με τη διασκευή του "The Night They Drove Old Dixie Down" (γνωστό σε πολλούς από την εκτέλεση των The Band). Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ συνέχισε να εκφράζει τις πολιτικές της πεποιθήσεις χρησιμοποιώντας στη δεύτερη πλευρά του σινγκλ "Where Are You Now My Son" (AandM, 1973) ένα μεγάλο μέρος από ηχογραφήσεις που έκανε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στο Ανόι. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70 ακολούθησαν τα "Come From The Shadows" και "Diamonds And Rust" (1975), μετά το οποίο επανασυνδέθηκε με τον Dylan για τη θρυλική περιοδεία Rolling Revue Thunder Tour. Τη δεκαετία του '80 συνέχισε την καλλιτεχνική/πολιτική της δράση και κυκλοφόρησε τα "Recently" (1987, με διασκευές σε τραγούδια των Dire Straits και U2), "The Live Diamonds And Rust" (1989) και "Buling And Speaking Of Dreams" (1989).
The Night They Drove Old Dixi Down
Virgil Caine is the name and I served on the Danville train,
Till Stoneman΄s Cavalry came an΄ tore up the tracks again
In the winter of sixty-five, we were hungry, just barely alive.
By May the tenth Richmond had fell; Its a time I remember, oh, so well.
The night they drove old Dixi down
And the bells were ringin΄;
The night they drove old Dixi down
And all the people were singin΄, they went:
La la, la, la, la, la, la,
La, la, la, la, la, la, la
La, la, la.
Back with my wife in Tennessee when one day she called to me,
"Virgil, quick! Come see! There goes Robert E. Lee!"
Now I don΄t mind choppin΄ wood and I don΄t care if the money΄s no good,
Ya take what ya need and ya leave the rest but they should never have taken the very best.
Like my father before me I will work the land
Just like my brother above me, who took a Rebel stand;
He was just eighteen, my proud and brave, but a Yankee laid him in his grave.
I swear by the mud below my feet You can΄t raise a Caine back up when he΄s in defeat.
Μια φίλη μου τη γνώρισε και διασκέδαζαν μαζί ως το πρωί μετά από συναυλία της ... Εδώ στην Ελλάδα.
Εννοείται ότι τη ζήλεψα όταν μου το είπε, έτσι?
Φανταστική προσωπικότητα, λέει η φίλη μου, που μαγεύει τους πάντες με τη γλυκύτητα και την απλότητά της...
Αχ...!
