ελληνική μουσική
    835 online   ·  210.851 μέλη

    Νίκος Καββαδίας, Το Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη

    ageras
    25.01.2006, 19:59

    Νίκος Καββαδίας, Το Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη
    "Το Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη" συγκεντρώνει τα αθησαύριστα έργα του Νίκου Καββαδία, εκείνα δηλαδή που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά, εφημερίδες, ανθολογίες κ.α., αλλά δεν έχουν ποτέ συμπεριληφθεί σε ποιητικές συλλογές ή αναδημοσιευτεί σε αυτοτελείς τόμους, και ως εκ τούτου δεν ήταν πια προσιτά στο αναγνωστικό κοινό.

    Δεν περιέχει κανένα ανέκδοτο ποίημα ή πεζογράφημα.
    Τα πεζογραφήματα και ποιήματα που έχουν συγκεντρωθεί στο «Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη» ανήκουν στη μεγάλη τους πλειονότητα στα πρώτα δημιουργικά χρόνια του Καββαδία: ένα πρώτο ποίημα χρονολογείται από το 1926 ή 1927, τα ποιήματα που υπέγραψε με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλ(λ)ας δημοσιεύτηκαν από τον Ιανουάριο του 1928 έως τον Ιανουάριο του 1930, τα πεζογραφήματα που γράφτηκαν από το 1932 έως το 1935, τα υπόλοιπα ποιήματα, που τα υπογράφει ο Καββαδίας με τ’ όνομά του, χρονολογούνται από το 1928 έως το 1935. Μόνο πέντε ποιήματα ανήκουν σε μεταγενέστερες εποχές: Τα τρία αντιστασιακά ποιήματα είναι του 1943 και του 1945, το «Φοιτητές» του 1967 και στο «Στίχοι για τη ζωγραφική σου» του 1971.

    Μερικά κείμενα, όπως «Το Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη» (1932) ή το ποίημα «Kasbah» (1934), αποτελούν σημαντικότατα αριστουργήματα. Σχεδόν όλα παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον επειδή, πέρα από τις επιμέρους αρετές τους, μας επιτρέπουν να δούμε τη γέννηση και την προοδευτική ανάπτυξη της θεματικής και του ιδιάζοντος λεξιλογίου του Καββαδία ή την επεξεργασία ενός μύθου, όπως εκείνου του ανέφικτου ταξιδιού κατά την προετοιμασία του "Mal du Depart".

    Μερικά από τα κείμενα που δημοσιεύονται : «Ταξειδιωτικαί αναμνήσεις- πορτ Σάιτ, Αλεξάνδρεια, Μαρσίλλια, Κάπο ντι Φάρομ, Στρόμπολι, Αργοστόλι», «Η απίστευτη περιπέτεια του λοστρόμου Νακαχαναμόκο», «Γράμμα σε μίαν άγνωστη κυρία», «Οι άνθρωποι της κοκαϊνης» κ.α

    Εκδόσεις Αγρα
    Τίτλος: Το Ημερολόγιο ενός τιμονιέρη, Αθησαύριστα πεζογραφήματα και ποιήματα
    Συγγραφέας: Νίκος Καββαδίας
    Επιμέλεια : Guy (Michel) Saunier
    Σελίδες: 139

    Πηγή:e-go.gr



    επισυναπτόμενα: kavvadias.jpg 
    antonLOrd
    25.01.2006, 20:03
    Να 'σαι καλά ρε Μανώλη.....
    Αφού είναι Καββαδίας θα αξίζει..
    ageras
    25.01.2006, 20:04
    Quote:

    Το μέλος antonLOrd στις 25-01-2006 στις 20:03 έγραψε:

    Να 'σαι καλά ρε Μανώλη.....
    Αφού είναι Καββαδίας θα αξίζει..




    Σίγουρα!!!

    XeniaRodo
    26.01.2006, 11:04
    O Kαββαδίας είναι από τους σημαντικότερους ανθρώπους που έχει βγάλει ο τόπος μας. Tι να πει κανείς?


    altamira
    10.02.2007, 11:53
    10 Φεβρουαρίου 1975...το τελευταίο ταξίδι του Καββαδία...
    μας άφησε το σταυρό του νότου..να μας δείχνει το δρόμο...

    ένα απ' τα ποιήματά του...

    Yara Yara

    Kαθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος.
    Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό.
    Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δύο centavos
    κι απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Bηρυττό.

    Mε πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω.
    Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.
    Aπάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
    και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.

    Kούκο φορούσες κάτασπρο μικρός και κολαρίνα.
    Nαυτάκι του γλυκού νερού.
    Σε πιάνει ―μην το πεις αλλού― σα γάτα η λαμαρίνα
    και σε σαστίζει ξαφνικό προβέτζο του καιρού.

    Tο ντύμα πάρε του φιδιού και δώσ' μου ένα μαντίλι.
    Eγώ, ―και σ' έγδυσα μπροστά στο γέρο Tισιανό.
    Bίρα, Kεφαλονίτισσα, και μάινα το καντήλι.
    Σε λόφο γιαπωνέζικο κοιμάται το στερνό.

    Σου πήρ' από τη Nάπολη μια ψεύτικη καμέα
    κι ένα κοράλλι ξέθωρο μαζί.
    Πίσω απ' το φριγκορίφικο στην άδεια προκυμαία
    έβενος, ―γλώσσα της φωτιάς, στο βάθος κρεμεζί.

    Φώτα του Melbourne. Bαρετά κυλάει ο Yara Yara
    ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά,
    φέρνοντας προς το πέλαγος, χωρίς να δίνει διάρα,
    του κοριτσιού το φίλημα, που στοίχισε ακριβά.

    Γερά την ανεμόσκαλα. Kαφέ για τον πιλότο.
    Λακίζετε, αλυσόδετοι του στεριανού καημού.
    Kαι σένα, που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο,
    σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού.

    Mια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
    όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
    Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; ―Mατώνει, δε σκοτώνει.
    Ποιός είπε φούντο; Ψέμματα. Δε φτάσαμε ποτές.