ελληνική μουσική
    857 online   ·  210.851 μέλη

    Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους φόβους μας ή όχι?

    creativeburst
    15.03.2006, 22:49
    Είναι φορές που επίτηδες έρχομαι αντιμέτωπη με τους φόβους μου και άλλοτε που τρέχω να κρυφτώ.Ποτέ δεν με αφήνουν σε ησυχία βέβαια και πάντα μπροστά τους θα βρεθώ..απλά είναι δύσκολο να βιώνεις συνθήκες και καταστάσεις οι οποίες σε φθείρουν και ταυτόχρονα να πρέπει να ανταπεξέλθεις και σε υποχρώσεις της καθημερινότητας..
    dimi589
    16.03.2006, 01:48
    Δεν μπορούμε να το αποφύγουμε αυτό..
    Όπως ανέφερες και ο/η ίδιος/α όσο και να κρύβεσαι,τους βρίσκεις
    πάλι μπροστά σου...
    Εγώ προσωπικά προτιμάω να τους αντιμετωπίζω,γιατί βγαίνω
    κερδισμένη μέσα από αυτην την κατάσταση..
    Βγαίνω πιο δυνατή!

    Όπως λέει και ένα τραγούδι:Γιατί ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει
    πιο δυνατό..
    imogenh
    16.03.2006, 10:24
    Το να ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους φόβους μας πιστεύω,δείχνει πως τους αναγνωρίζουμε και μπαίνουμε στην μάχη ...Αν τους προσπερνάμε ή κάνουμε πως δεν υπάρχουν, αφήνουμε τη δύναμη τους να αυξηθεί και να πάρουν εξωπραγματικές διαστάσεις...
    Ίσως κάθε φόβος να είναι κι ένας μύθος, αλλά ποιός δεν φοβάται;;
    Φοβάμαι όλα αυτά
    που θα γίνουν για μένα
    χωρίς εμένα...
    EffieKakaflika
    16.03.2006, 13:11
    Πιστεύω αυτό που ειπώθηκε και παραπάνω: Ακόμα κι αν πάς να τους αποφύγεις αυτοί σε βρίσκουν. Οπότε καλύτερα να τους αντιμετωπίζεις...
    uNick
    16.03.2006, 14:00
    Προσωπικά αντιμετωπίζω κάθετί που με φοβίζει, όσο μικρό ή μεγάλο φόβο κι αν μου προκαλεί, όσο δύσκολο κι αν είναι... Και αυτό με έχει ανταμοίψει. Πλέον φοβάμαι ελάχιστα, και κυρίως όσο δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσω ακόμα. Πέρα από αυτό όμως, έχοντας αντιμετωπίσει τους φόβους μου είμαι ελεύθερος, λειτουργώ με βάση την αυτογνωσία και την λογική, και γενικά έχω γίνει ο καλύτερος εαυτός μου που θα μπορούσα να είμαι...
    panos35
    16.03.2006, 17:25
    Quote:

    Το μέλος creativeburst στις 15-03-2006 στις 22:49 έγραψε:

    Είναι φορές που επίτηδες έρχομαι αντιμέτωπη με τους φόβους μου και άλλοτε που τρέχω να κρυφτώ.Ποτέ δεν με αφήνουν σε ησυχία βέβαια και πάντα μπροστά τους θα βρεθώ..απλά είναι δύσκολο να βιώνεις συνθήκες και καταστάσεις οι οποίες σε φθείρουν και ταυτόχρονα να πρέπει να ανταπεξέλθεις και σε υποχρώσεις της καθημερινότητας..




    Σίγουρα καλά κάνεις και αντιμετωπίζεις τους φόβους σου η εκτίθεσαι ελεγχόμενα σε μια στρεσσογόνο κατάσταση σε σένα προκειμένου να την ξεπεράσεις. Εαν όμως εχεις αποκτήσει φόβους-φοβίες που δεν είχες στο παρελθόν και λειτουργούν αποτρεπτικά στο να ανταπεξέλθεις στην καθημερινότητα σου όπως για παράδειγμα.. να φοβάσαι να βγεις για ψώνια μήπως πάθεις κατι, να φοβάσαι να οδηγήσεις να πας μια βόλτα, να φοβασαι οταν είσαι σε πολυσύχναστα μέρη η το αντίθετο οταν είσαι μόνη τότε μαλλον το πρόβλημα σου ονομάζετε κατάθλιψη με διαταραχη αγοραφοβίας (η αλλης φοβίας) και πολλές φορές συνοδευεται και απο πανικό ο οποίος ειναι η απολύτως φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού προκειμένου να διατηρηθει σε ύψιστη ετοιμότητα για να αντιμετωπισει τον επερχόμενο φόβο και την αιτία που τον προκαλεί.
    Το παθολογικό υπόβαθρο δεν είναι τίποτα αλλο παρα η διαταραχή κάποιων βιοχημικων ουσιων-πρωτεινων που λειτουργουν σαν συνδετικοι κρίκοι αναμεσσα στα νευρικα κυτταρα.
    Οι αιτίες που το προκαλούν είναι κυρίως η έκθεση σε έντονες αγχώδεις και στρεσογόνες καταστάσεις οπως οι καταστάσεις αποχωρισμού η και χωρισμού, αλλαγή εργασίας, διαζύγια κ.α και η προδιαθεση- ευαισθησία κάθε οργανισμού.
    Τα πρωτεία στην εμφάνηση της νόσου έχουν οι γυναίκες με κρίσιμη ηλικία αυτή μεταξύ 22 - 38
    Η θεραπεία είναι απλή και 100% αποτελεσματική με τη βοήθεια γιατρού ο οποίος θα αναβαθμίσει και την ποιοτητα ζωης του ασθενους ξανα σε ικανοποιητικα επιπεδα σε πολυ σύντομο χρονικο διαστημα.

    ΥΓ: συγνώμη για τυχον ορθογραφικά λάθη.....έχω ξεχάσει πια να γράφω ελληνικα
    -Angel-
    18.03.2006, 19:48
    Φόβοι και Φοβίες ... ένα σωρό από δαύτα
    Κληρονομικά κι επίκτητα

    Μέχρις ενός σημείου ο Φόβος λειτουργεί προστατευτικά σαν τον Πόνο .
    (Ο Φόβος -λένε- φυλάει τα έρημα κι ο πόνος σε προείδοποιεί πως κάτι δεν πάει καλά για να το προσέξεις)

    Αν δώσεις όμως υπερβολική σημασία στους φόβους σου και γίνουν το επίκεντρο της ζωής σου και κάθε λεπτό περιμένεις ν΄αντιμετωπίσεις την επαλήθευσή τους ... είναι σαν την θεωρείς αναπόφευκτη !

    Από ένα σημείο και μετά , και αφού τα 'κουβεντιάσω' με τον εαυτό μου προτιμώ να τους αγνοώ και να αντιμετωπίζω την κατάσταση μονάχα όταν ... επαληθεύονται γιατί διαφορετικά υποφέρω .. διπλά !

    EIRINAKI
    20.03.2006, 15:36
    ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΠΟΥ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΛΟΣ
    ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ ΣΟΥ ΑΝ ΟΜΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙ...(ΟΠΟΙΟ ΚΑΙΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ)
    anastasisk
    21.03.2006, 16:22
    Βεβαίως κι ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους φόβους μας κλπ αλλα και πάλι αυτο ειναι φυσιολογικό αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε!
    rory166
    21.03.2006, 20:46
    οταν καποιος κοιταει στα ματια τους φοβους του νομιζω οτι μπορει να τους αντιμετωπισει καλυτερα..
    ειμαι γενικα της αποψης οτι θα πρεπει να ριχνει κανεις γροθια στο μαχαιρι για να καταφερει πραγματα η να ξεπερασει δυσκολιες...

    οτι και αν πεις δεν μπορεις να κρυφτεις
    τα ματια καθρεφτης και φως της ψυχης


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : rory166 στις 21-03-2006 20:48 ]