Ελλάδα Βέμπο μου και Μαίρυλιν Μονρόε
Ελλάδα Ελύτη μου και Έντγκαρ Άλλαν Πόε
Ελλάδα μάγισσα παρθένα και τροτέζα μου
Ελλάδα Τούμπα Αλκαζάρ και Καλογρέζα μοu
Πως μπορεσα κι αγαπησα εσενα
της προδοσιας τα υστερα σκοινια με πνιξαν
της μοναξιας με εντυσες το σαβανο
χλωμο κερι σε ταφου μαρμαρο
Ελενη Μουλιανου (το εχει γραψει)
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: thanasis1987 on 06-02-2005 16:23 ]
εχω σημαδια προσφυγιας και το γλυκο φιλι γιαγιας στο μετωπο μου
εχω τον πονο αδερφο και ενα ονειρο γλυκο για φυλακτο μου
κατω απ' τον ηλιο χωρις φως για μενα γκριζος ο ουρανος κι ομως υπαρχω,
παιρνω κουραγιο,τραγουδω,για ολα αυτα που αγαπω,χωρις να τα χω..
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε... από ποιό μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο ΤΟΥ μάτια πήγε κρύφτηκε .. κι εγώ η ΤΥΧΕΡΗ που το 'χει δει ....
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Kotsiraki στις 21-02-2008 17:49 ]
Ειναι αλλιώτικο να ψαχνεις μια αγκαλια μεσ το χειμώνα,
να μη βρισκεις στα ονειρά σου μια ησυχη κρυψώνα,
είναι αλλιώτικο συνέχεια να σου λείπει παντα κάτι,
είναι αλλιώτικο να χάνεις την αγάπη...
Αργα, η αγαπη τρυπωνει,λαβωνει σα σπαθι
Γοργα,κυλαει στο αιμα,στο βλεμμα,στο φιλι...
Τι κι αν σε καστρο απατητο ο ανθρωπος το νου διπλα κλειδωνει
Με ποδι αλαφροπατητο η αγαπη του σαν ανοιξη ζυγωνει...
Τι κι αν φορεις πουκαμισο που ως το λαιμο κουμπωνει
απ' τα κουμπακια αναμεσα ο ερωτας,ο ερωτας τρυπωνει...
Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό
απόψε πνίγομαι, χρειάζομαι αέρα.
Θέλω ν' αρχίσω από δω, αλλιώς τα πράγματα να δω
να πω στον κόσμο μια δική μου, μια δική μου καλησπέρα.
αγαπες καλοκαιρινες κι αγαπες του χειμωνα
αλλοι τις ζουν προσωρινα κι αλλοι τις ζουν αιωνια,
αλλοι τις ζουν με δακρυα κι αλλων γελουν τα χειλη
κι αλλοι χωριζουν λεγοντας ας μεινουμε δυο φιλοι.....