τα «Κινηματογραφικά» του Μάνου Χατζιδάκι

@ E nomizw pws exei nohma na pate eseis ekei sthn Athhna (tuxeroi!).

____________________________________________________________________


Η «πρώτη» του Ελληνικού Φεστιβάλ με το νέο του πρόσωπο. Η πρώτη φορά που θα ακουστεί κινηματογραφική μουσική του Μάνου Χατζιδάκι υπό μορφή σουίτας. Η πρώτη φορά που η Ελευθερία Αρβανιτάκη ερμηνεύει εξ ολοκλήρου Μάνο Χατζιδάκι και η πρώτη φορά που συνεργάζεται με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νέα πρόσωπα του τραγουδιού μας, τον Βασιλικό των Raining Pleasure. Η πρώτη εκτέλεση της κινηματογραφικής σουίτας Sweet Suit που συνέθεσε ο Νίκος Κυπουργός βασισμένος σε μουσικά θέματα του Χατζιδάκι.


Πέμπτη και Παρασκευή στο Ηρώδειο «Τα κινηματογραφικά» του Μάνου Χατζιδάκι θα σημάνουν κατά τον καλύτερο τρόπο την έναρξη του φεστιβάλ, συνδυάζοντας το κλασικό, αγαπημένο και οικείο με το σύγχρονο και καινοτόμο.

«Η μουσική του κινηματογράφου συντηρεί στη μνήμη την εικόνα, την ερμηνεύει, ενώ συγχρόνως χρωματίζει επιθυμίες και μνήμες και την προσωπική μας ταύτιση με τις πτυχές ενός ονείρου 35 χιλιοστών», έγραφε ο συνθέτης το 1981. Ο ίδιος συνέθεσε συχνά μουσική γι' αυτό το όνειρο των 35 χιλιοστών, όπως το διατύπωναν κινηματογραφικά μερικοί από τους σημαντικότερους δημιουργούς του ελληνικού και ξένου κινηματογράφου.


Νίκος Κυπουργός, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιώργος Λούκος, Γιώργος Χατζιδάκις, Λουκάς Καρυτινός: πλην του (απόντος) Βασιλικού, σύσσωμη η ομάδα που υπογράφει «Τα κινηματογραφικά» του Μάνου Χατζιδάκι

Απάνθισμα αυτής της δημιουργικής σχέσης, τα τραγούδια που θα ακουστούν στο δεύτερο μέρος:«Μια πόλη μαγική», «Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι», «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι», «Ο γλάρος», «All alone am Ι», κι ανάμεσα σε πολλά ακόμα τα ανέκδοτα «The Steps» και η αγγλική εκδοχή της «Μπαλάντας των αισθήσεων και των παραισθήσεων», με στίχους του J. Darion.

Sweet Suite, στο πρώτο μέρος όταν από την συμφωνική ορχήστρα «Εναρμόνια» υπό τον Λουκά Καρυτινό θα ακουστεί σε πρώτη εκτέλεση αυτή η σουίτα που συνέθεσε ο Κυπουργός βασισμένος σε θέματα του Χατζιδάκι για τις ταινίες «Ποτέ την Κυριακή» (Ντασσέν), «Ελλάς, η χώρα των ονείρων» (Μίλερ-Σεν), «Χαμένα όνειρα» (Σακελλάριος), «The 300 Spartans» (ανέκδοτο, Ρ. Μέιτ), «America America» (Καζάν), «Blue» (Ναριτσάνο), «Sweet Movie» (Μακαβέγιεφ), «Faccia di Spia» (ανέκδοτο, Φεράρα), «Ταξίδι του μέλιτος» και «Ελεύθερη κατάδυση» (Πανουσόπουλος).

Ενα πρόγραμμα για εμάς γιορτή. Για τον Νίκο Κυπουργό «ευκαιρία για μια βαθιά συνομιλία με τον Χατζιδάκι -και απόντος του συνομιλητή ακόμα εσωτερικότερη». Για τον Λουκά Καρυτινό ευκαιρία να συναντήσει τους παιδικούς του συνειρμούς, εκείνο το βραδινό δροσερό αεράκι που «εξέπεμπε» κάθε χατζιδακική μελωδία. Για τον Γιώργο Χατζιδάκι δυνατότητα να ακουστεί για πρώτη φορά η κινηματογραφική μουσική του Μάνου Χατζιδάκι σε μία ενότητα και υπό τη μορφή σουίτας. Και για την Ελευθερία Αρβανιτάκη ένας τρόπος να πει ευχαριστώ σε εκείνον που θεωρεί μεγάλο της «δάσκαλο».

Σποραδικές οι συναντήσεις τους όσο εκείνος ζούσε: με κάποια εμφάνιση της «Οπισθοδρομικής Κομπανίας» στους «Αγώνες της Κέρκυρας», το '88 στο «Σείριο» ως νέα καλλιτέχνις. Η ίδια, ωστόσο, δεν παρέλειψε σχεδόν ποτέ τραγούδια του από τα προγράμματά της ή από τους live δίσκους της (οι πιο πρόσφατοι «Δρόμοι Παράλληλοι» περιλαμβάνουν π.χ. διασκευή από τον Ν. Κλιντ τού «Κάπου υπάρχει η αγάπη μου»). Και τώρα δεν παραλείπει να τονίσει πόσο τα τραγούδια του είναι «η παιδεία μου». Και πώς εκπαιδευτικό κεφάλαιο είναι η προσωπικότητα του συνθέτη, όχι μόνο λόγω της σύντομης γνωριμίας τους που αποκάλυψε έναν «απίστευτα γενναιόδωρο δημιουργό» αλλά και όσων εξακολουθεί να εκπέμπει ο Χατζιδάκις σε ευαίσθητους δέκτες: «μια μαγική προσωπικότητα της μουσικής, με καλλιέργεια, τόλμη απέναντι στα κοινωνικά θέματα. Ενας καινοτόμος, δάσκαλος συμπεριφοράς και ήθους που η παρουσία του σε κάνει να σκεφτείς πιο πέρα...».

Η Αρβανιτάκη συναντά τον Χατζιδάκι καταξιωμένη ερμηνεύτρια, αλλά τον συναντούσε κι όλα αυτά τα χρόνια και ακόμα περισσότερο το τελευταίο διάστημα σε συζητήσεις και πρόβες που γίνονταν όχι τυχαία στο γραφείο του. Εκεί πρωτοδοκίμασε να πει τον «Γλάρο» ή το «Μες σ' αυτή τη βάρκα» που δεν τα είχε ξαναπεί ούτε σε παρέες, εκεί πρωτοσυνδύασε τη φωνή της με αυτήν του Βασιλικού. Την εξαιρετική και παράξενη φωνή του στον Χατζιδάκι την πρωτακούσαμε στα «Reflections». Εχει όμως κι εκείνος το μικρό μυστικό μιας ιδιαίτερης σχέσης με τον συνθέτη. «Στα 14 μου τον άκουσα για πρώτη φορά σε μια συναυλία στην Πάτρα και μετά πήγα και του μίλησα. Μέχρι τότε ως Ελληνας του εξωτερικού δεν είχα καλή σχέση με τον ελληνικό στίχο. Εκείνη η συναυλία ήταν η αφορμή να την αναθεωρήσω...».


enet- 30/05/2006

Τέλεια

Πραγματικά τυχεροί, όσοι βρεθούν σε αυτή την «πρώτη» του Ελληνικού Φεστιβάλ, Νεφέλη.
Κάτι είχαμε αρχίσει να συζητάμε κι εδώ, όμως η ενημέρωση από την Ελευθεροτυπία είναι πολύ κατατοπιστική...

@ Sorry alla apo thn xara oute search den ekana....

Ante osoi na pane (Beatlus akous?????) na mas pei pws htane....

Θα σκάσω από το κακό μου...Δυστυχώς λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν προλαβαίνω να πάω (απέχω 600χλμ από Αθήνα...). Από τη στιγμή που το άκουσα στο mega, ''βράζω στο ζουμί μου''. Ο Vassilikos είναι ο αγαπημένος μου Έλληνας τραγουδιστής και πολύ αγαπημένος φίλος. Ελπίζω να το δείξει κάποια στιγμή στην t.v. ... Σνιφ!

Χατζιδάκις με μικροπροβλήματα


Η προχθεσινή εναρκτήρια συναυλία του Φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο


Με μια κάπως αμήχανη και άνευρη συναυλία, με μικροπροβλήματα στον ήχο και τους φωτισμούς, με αρκετές άδειες θέσεις και, με ελάχιστες εξαιρέσεις, χωρίς κυβερνητικούς επισήμους, ξεκίνησε προχθές το βράδυ το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο.



Η Ελευθερία Αρβανιτάκη με τον Βασιλικό στη σκηνή του Ηρωδείου


Τα «Κινηματογραφικά» του Μάνου Χατζιδάκι χειροκροτήθηκαν, βέβαια, όπως χειροκροτήθηκε και ο Βασιλικός των Raining Pleasure σ' αυτή την πρωτιά του στον υποβλητικό χώρο και η, πιο αιθέρια και όμορφη από ποτέ, Ελευθερία Αρβανιτάκη σ' αυτή την πρωτιά της σε εξολοκλήρου χατζιδακικό ρεπερτόριο.

Με τον σεβασμό μαθήτριας προσέγγισε η έμπειρη Αρβανιτάκη τα υπέροχα κινηματογραφικά τραγούδια που αν και κάποτε είχε «αποκηρύξει» ως την πιο ελαφριά πλευρά του ο συνθέτης τους, ο κόσμος ουδέποτε αποκήρυξε. Κι έτσι ήταν πρόθυμος και προχθές να σιγοντάρει την ερμηνεύτρια στα αγαπημένα «Μες σ' αυτή τη βάρκα», «Ηρθε Βοριάς-Ηρθε Νοτιάς», «Κάπου υπάρχει η αγάπη μου», «Ο γλάρος», «Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι», αλλά και τα ιστορικά της «Στέλλας» και του «Ποτέ την Κυριακή», που φέρουν ανεξίτηλη και τη φωνητική μνήμη της Μελίνας. Κι αυτό ήταν ένα επίτευγμα της Αρβανιτάκη. Οτι έδωσε και σ' αυτά τα τραγούδια τη δική της εκδοχή. Οι σπουδαιότερες στιγμές της παρέμειναν όμως τα λυρικότερα, με αποκορύφωμα το υπέροχο αλλά μάλλον άγνωστο τραγούδι του Χατζιδάκι «Η εποχή της αγάπης», από την ταινία του Ρ. Μέιτ «Ο Λέων της Σπάρτης», με τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, αλλά και μια εξαιρετική δική της απόδοση του περίφημου «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο».

Τα αγγλόφωνα «Golden Land», «In the Cool of the Day», «The Steps» και «The Ballad of Feelings and Hallucinations» ερμήνευσε, χαμηλόφωνα, χωρίς ερμηνευτικές εξάρσεις, συχνά με κλειστά μάτια, ο Βασιλικός, κι αυτός με συνέπεια στο δικό του ύφος. Κάπως ασύμβατος λόγω μουσικής «καταγωγής» με την ορχήστρα, είχε να αντιμετωπίσει επιπλέον κι ένα πρόβλημα στον ήχο, που αποκαταστάθηκε όμως γρήγορα.

Εκπληξη η πρώτη φορά που ο Βασιλικός ερμήνευσε τραγούδι στα ελληνικά: ήταν για χάρη των δύο ντουέτο της βραδιάς «Τ' αστέρι του Βοριά» και «Πες μου μια λέξη», που χειροκροτήθηκαν θερμά.

Στο πρώτο μέρος της συναυλίας η Ορχήστρα Εναρμόνια υπό τον Λουκά Καρυτινό (που συνόδευσαν και τους ερμηνευτές στο δεύτερο μέρος) παρουσίασε τη Sweet Suite, τη σουίτα δηλαδή που συνέθεσε ο Νίκος Κυπουργός βασισμένος σε γνωστά (Ποτέ την Κυριακή, Αμέρικα-Αμέρικα, Sweet Movie) ή και λιγότερο γνωστά (Faccia di Spia, Blue) κινηματογραφικά θέματα του Χατζιδάκι. Κρατώντας αυτούσια τη μελωδία, ο Κυπουργός έκανε επεμβάσεις σε επίπεδο αρμονίας και ρυθμού και συνέθεσε «γέφυρες», έτσι ώστε τα θέματα να αποτελούν σύνολο μιας μουσικής ενότητας.

Τα χειροκροτήματα και τα «μπιζ» του τέλους αφορούσαν όλους τους συντελεστές: δύο φορές σηκώθηκε και υποκλίθηκε η ορχήστρα και οι δύο τραγουδιστές επανέλαβαν από ένα τραγούδι και έκλεισαν τη βραδιά μαζί με το «Πες μου μια λέξη».

Στο κοινό ο γ.γ. του ΥΠΠΟ Χρήστος Ζαχόπουλος, που αντάλλαξε δις χειραψία με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ Γιώργο Λούκο, κάνοντας τα φλας να αστράψουν για ευνόητους λόγους (οι σχέσεις τους δεν θεωρούνται και οι καλύτερες). Ο κ. Λούκος παρακολούθησε τη συναυλία πλαισιωμένος από την Δήμητρα Γαλάνη, τον υποψήφιο για τη δημαρχία Αθηνών Νικήτα Κακλαμάνη, τον Σταμάτη Κραουνάκη. Διακρίναμε ακόμα τους Δ. Παπαϊωάννου, Αλ. Λυκουρέζο, Ν. Κούνδουρο, Ν. Ξυδάκη, Μ. Γκανά, Β. Νικολαΐδη, Ι. Ηλιοπούλου, Γ. Μαρίνο, Αλ. Ιωαννίδη κ.ά. Η συναυλία επανελήφθη και χθες.


Ν.ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
enet 03/06/2006

Λοιπόννννννν...
Η ενορχήστρωση του Κυπουργού στο α' μέρος, προσωπικά μου άρεσε, όμως ένας φίλος μουσικός συμπλήρωσε πως είχε αφαιρεθεί ή τουλάχιστον ήταν δυσδιάκριτο το παράπονο της μουσικής του Μάνου. Μάλλον δίκιο έχει...
Κατόπιν, ο Βασιλικός... Αυτό το παιδί είναι επί της ουσίας "καινούργιο" υλικό για την ελληνική μουσική... Μόνο που η "πρώτη" του -διατηρώ επιφυλάξεις για το νωρίς του πράγματος- στο Ηρώδειο του φύλαξε μία δυσάρεστη έκπληξη. Στο πρώτο κιόλας τραγούδι που κλήθηκε να ερμηνεύσει "χάθηκε" ο ήχος στο δεύτερο τετράστιχο, ο ίδιος συνέχισε -προς τιμήν του- να τραγουδά και όταν ξεπεράστηκε το πρόβλημα -ο ηχολήπτης έτρεχε σαν παλαβός (σ.σ. ρεπορτάζ)- το παιδί δέχτηκε χειροκρότημα υποστήριξης, αλλά το σοκ ήταν ισχυρό. Συνήλθε εμφανώς αργότερα και σίγουρα στα ανκόρ... Εδώ η ένσταση... Απο-δόθηκαν ως ανκόρ, τραγούδια που μόλις πριν από 5 λεπτά (στην κυριολεξία) είχαν ακουστεί... Ε, μα δεν υπήρχε η δυνατότητα επιλογής από το ρεπερτόριο του Χατζιδάκι? Ξέρω 'γω... μια σκέψη κάνω...
Σε ό,τι αφορά την Ελευθερία... υπέροχη. Η φωνή της φτιάχνει συνεχώς... Ας χαρίσει και στον εαυτό της περισσότερες τέτοιες στιγμές από το να περιδιαβαίνει άσκοπα σε χώρους και ...κλώνους ποπ. Αυτό είναι κρίση, προσωπική...
Ο κόσμος? Χμμμμμμ... Κάτι δεν μου πήγε καλά... Γεμάτο το Ηρώδειο δεν ήταν, Πέμπτη βράδυ άλλωστε, αλλά και πρεμιέρα του φεστιβάλ Αθηνών... Το έχω γράψει και κάπου αλλού και αποτελεί επίσης προσωπική εκτίμηση... Ντρέπομαι για τους Υπουργούς Πολιτισμού που είχαμε και έχουμε τα τελευταία χρόνια...
Δεν είναι άσχετο... Επίσης, υπάρχει μία "έντεχνη ελίτ" ή μου φαίνεται...? Πω,πω... από τις μπουάτ της Πλάκας στα πι αρ της πλάκας... Επίσης προσωπική εκτίμηση...
Ενιγουέι...

Έχει περάσει καιρός....

Είμουν και εγώ στο Ηρώδειο εκείνη τη μέρα και ομολογώ οτι το τελικό συναίσθημα που ένοιωσα ήταν υπέροχο και υπερνίκησε την αντίθετη γνώμη καποια πλευράς του εαυτού μου που ντρέπονταν πολλες φορες με αυτα που έβλεπε και δεν άκουγε...

Θα σταθώ σε ένα μόνο....

Γιατί ο κλασικός Έλληνας όπου και αν παει νομίζει οτι ειναι μπουζούκια; Στα μισά του δευτερου μέρους,μερίδα θεατών άρχισε να χτυπάει παλαμάκια στο ρυθμό της μουσικής... δεν κρύβω οτι εκείνη τη στιγμή αγανάκτησα... ρε βλάχο(sic) δεν είσαι στα μπουζούκια... νομίζεις οτι ο συνθέτης της βραδιάς δημιούργησε τα κομμάτια για να τα καταστρέψεις εσύ; Το αισθητικό αποτέλεσμα ήταν απαίσιο... Όταν παίζει ορχήστρα βγάζουμε το σκασμό,για να ακούσουμε όλα τα χρωματά της...


Κατα τα αλλα όλα ήταν απλά perfect....