Συχνά μια φράση που ακούμε, μια άποψη ή μια σκέψη, μπορεί να γίνει αφορμή για τους πιο έντονους προβληματισμούς μας, μπορεί να μας δώσει την απάντηση που ζητάμε ή να μας δώσει την ευκαιρία να δούμε τα πράγματα με άλλο μάτι..., από διαφορετική οπτική γωνία, έτσι όπως δεν είχαμε συνηθίσει να τα βλέπουμε.
Συχνά μια ολιγόλογη φράση, ένα γνωμικό, μπορεί να συμπυκνώνει όλο το νόημα της σκέψης μας ή τα συναισθήματά μας και να μας κάνει να σκεφτόμαστε, όταν την ακούμε ή τη διαβάζουμε: "αυτό είναι...", "αυτό ήθελα να πω...", "αυτό σκεφτόμουν..." ή ακόμα και "τι όμορφο, να και κάτι που δεν είχα σκεφτεί...".
Εγώ τα έχω πει αυτά χιλιάδες φορές...
Να μερικά λόγια που έγιναν αποδέκτες αυτών των αντιδράσεών μου:
- "Για να γίνει κανείς αυτό που είναι, δεν πρέπει να έχει την παραμικρή ιδέα γι΄αυτό που είναι"
- "Νωρίς το πρωί, όταν αρχίζει η μέρα, όταν όλα είναι φρέσκα, στο χάραμα της δύναμης του καθενός, είναι διαστροφή να διαβάζεις ένα βιβλίο!"
- "Τελικά κανείς δεν μπορεί να βγάλει περισσότερα από τα πράγματα, συμπεριλαμβανομένων και των βιβλίων απ' όσα ήδη ξέρει. Γιατί ποτέ δε θα ακούσει κανείς εκείνο, στο οποίο δεν έχει πρόσβαση μέσω της εμπειρίας του. Ας φανταστούμε τώρα μια ακραία περίπτωση: ότι ένα βιβλίο μιλάει μόνο για γεγονότα, τα οποία βρίσκονται έξω από τη δυνατότητα κάθε συχνής και σπάνιας εμπειρίας - ότι είναι η πρώτη γλώσσα γι αμια νέα σειρά εμπειριών. Στην περίπτωση αυτή απλώς δε θα ακουστεί τίποτα, αλλά θα υπάρξει η ακουστική ψευδαίσθηση ότι εκεί πουδεν ακούγεται τίποτα δεν υπάρχει τίποτα..."
-"Στο χειροκρότημα υπάρχει πάντα ένα είδος θορύβου - ακόμα και όταν χειροκροτάμε τους εαυτούς μας"
- "Οι σκέψεις είναι οι σκιές των συναισθημάτων μας - πάντα σκοτεινότερες, κενότερες και απλούστερες από αυτά"
(Όλα τα παραπάνω ανήκουν στον Νίτσε. Τα 3 πρώτα από το έργο του: "Ιδε ο άνθρωπος" και τα αλλά 2 από τη "Χαρούμενη επιστήμη")
-"Όταν στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμάτ ης, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας αναλογισθούμε την απόκριση του Οιδίποδα" (Γ.Σεφέρης)
-"Η ζωή δε μοιράζει όλα της τα δώρα παρά την ημέρα όπου μυείται κανείς στην τέχνη του ευγενικού βίου"
-"Μπορεί να βρίσκουν ενδιαφέρον στην επικίνδυνη ζωή. Ενδιαφέρει όμως να κάμουν διάκριση ανάμεσα στο να ζεις αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο και να ζεις επικίνδυνα"
-"Αυτοί πουζητούν αν καταστρέψουν μάλλον τους ανθρώπους παρά τις μεθόδους, καταλήγουν να τις υιοθετήσουν. Ξεπλανεμένοι απότην ιδέα πως οι μέθοδοι εξαφανίζονται με τους υποκινητές τους, φτάνουν να γίνουν χειρότεροι από αυτούς τους ανθρώπους που ήθελαν να εξοντώσουν"
(Όλα τα παραπάνω ανήκουν στον Mahatma Gandi)
-"Είσαι ριζοσπάστης σημαίνει πως πιάνεις τα πράγματα από τη ρίζα. Κι η ρίζα του ανθρώπου είναι ο ίδιος ο άνθρωπος" (Κ. Μαρξ)
-"Ένα μέρος του παρελθόντος είναι φυσικό να πεθαίνει.
Η θνησιμότητά του όμως μας μολύνει επικίνδυνα, αν προσκολληθούμε σε αυτό με ιδιαίτερη αγάπη και προσήλωση.
Ένα μέρος του παρελθόντος μένει πάντα ζωντανό και
κινδυνεύουμε ιδιαίτερα, αν καταφρονήσουμε τη ζωντάνια του" (Γ. Σεφέρης)
-"Εφόσον δεν υπήρξα ούτε ανίδεος ούτε θεατής, πρέπει να αναρωτηθώ αν δεν είμαι ένοχος" (Κίρκεγκορντ)
-"Ο τρόπος με τον οποίο η αλήθεια λέγεται ωφελεί τον άνθρωπο περισσότερο από την ίδια την αλήθεια" (Μπυφφόν)
-"Η ζωή απόκτά νόημα όταν απομακρυνόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο γίνετια από την αφελή προσπάθεια προς μια διαρκή εγωιστική ευχαρίστηση και θέτουμε τον ευατό μας στην υπηρεσία κάποιου πράγματος. Στην περίπτωση που θα πάρουμε στα σοβαρά την υπηρεσία αυτή που προσφέρουμε, το "νόημα" θα έρθει από μόνο του" (Έρμαν Έσσε)
-"Η αγάπη σε κάνει τρελλό,
το μίσος αδύναμο.
Κάπου ανάμεσα επιζείς" (Αγνώστου)
-"Ο μοναχισμός δεν οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού από μόνος του παρ' εκτός αν βιώνεται ως μετάνοια μέχρι τελευταίας αναπνοής. Δηλαδή γυρνώντας το νου προς το Θεό, το λόγο του Θεού.
Το ίδιο και η ποίηση. Άλλωστε και τα δύο έχουν να κάνουν με το λόγο, τη βίωσή του και την έκφρασή του. Κάθε χριστιανός προτρέπεται να διακρίνει "παν ρήμα αργό" από το έγκαιρο.
Όποιος ασχολείται με το λόγο, ασχολείταικαι με τη σιωπή"
(τα λόγια αυτά είναι κάποιου αγιορείτη μοναχού με το όνομα Συμεών. Είχε δώσει πριν κάποια χρόνια συνέντευξη σε μια εφημερίδα και μου είχε κάνει εντύπωση. Επρόκειτο για έναν αληθινό ποιητή. Διαβάστε και τι άλλο είχε πει:
-"Απολαμβάνω τον ουρανό με τα σύννεφα, τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα, τη γη, το δάσος και τα όρη, με τα ζώα, τα φυτά και τα βράχια. Είναι όλα αυτά ένα εκθαμβωτικό, ελπιδοφόρο, μυστικό ραβασάκι. Είναι μια ερωτική επιστολή που σου αφήνει ο Θεός, ο Αγαπημένος, για να έρθεις κοντά του, πολύ κοντά του")
- "Η ευτυχία είναι ένα άρωμα. Δεν μπορείς να αλείψεις με αυτό τους άλλους, χωρίς να πάρεις και εσύ μερικές σταγόνες" (Λιούις Μαν)
Και ασφαλώς δεν μπορώ να μην αναφέρω και κάτι από τον αγαπημένο μου Λεό Μπουσκάλια
:
"Ξεχνάμε, πως ακόμη και οι πιο σίγουροι ανάμεσά μας, χρειάζονται επιβεβαίωση από καιρό σε καιρό. Δεν συνειδητοποιούμε ότι, μερικές φορές, ο άλλος νιώθει απομακρυσμένος ή ξεκομμένος ή ότι εμείς οι ίδιοι γινόμαστε πιο χαλαροί στις σχέσεις μας. Λέγοντας "Σ΄αγαπώ" υπονοούμε ότί "Δεν σε θεωρώ σαν κα΄τι δεδομένο. Η δύναμη που μας έχει ενώσει εξακολουθεί να μας κρατά μαζί".
Το κενό που δημιουργείται μεταξύ των ανθρώπων, γεφυρώνεται πολύ εύκολα με τα σωστά λόγια στη σωστή στιγμή. Καθώς οιανθρώπινες σχέσεις αλλάζουν αναπόφευκτα, είναι σημανιτκό να βεβαιωνόμαστε ότι μερικά πράγματα παραμένουν σταθερά. Τα "Ζητώ συγγνώμη", "Σ΄έχω ανάγκη", "Σ΄αγαπώ", είναι δραστικοί τρόποιο ενίσχυσης αυτής της επιβεβαίωσης..."
Περιμένω και από εσάς...
"χωρίς μουσική η ζωή θα ήταν ένα σφάλμα" Νίτσε
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: gate στις 22-02-2003 18:11 ]
