Γράψτε ρεφρεν που εχετε ακούσει απο ελληνικά συγκροτήματα

Γράψτε ρεφρεν που εχεται ακούσει απο ελληνικά συγκροτήματα ροκ κατα προτίμηση που σας άρεσαν....

(Πράσσειν Αλογα)
1.Πρίγκηπες
Σφίξανε τα πράγματα
αλλάξανε οι καιροί
τώρα για μας τους πρίγκηπες
ειναι δύσκολη εποψή.

(Τα Ρόδα Της Ερήμου)
2.Να σε δώ στα μάτια
Ξανά,ξανά
να σε πιο κοντά
να σε εδώ
στα μάτια να σε δω.

(ΟΝΥΞ)
3.Αθήνα
Αχ Αθήνα
πεθαίνεις σιωπηλά
Αχ Αθήνα
για σένα πιος ρωτά
Αχ Αθήνα
ήσουν το κέντρο της γης
μα τώρα αιμορραγείς.

(Ελληνιστάν)
3.Η Έκλειψη
Παλεύω να φτάσω τα συνορα
Κι ιδρώνω να ζείσω στα σύγουρα.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Christine στις 18-02-2007 19:33 ]

Έλεος!!!

Να σε ρωτήσω γιατι λες έλεος....

"Θα ψωνιστω και καποιο βραδυ
οτι εχω μεσα μου για εσενα θα το σβησω
ειναι μονοδρομος ο δρομος που'χεις παρει
και δεν σε βλεπω να γυριζεις πισω..."

ΤΡΥΠΕΣ-Ταξιδιαρα ψυχη

(δεν ειναι ρεφραιν,το ξερω απλα ηθελα να το γραψω διοτι πολλες φορες οταν το ακουω το γουσταρω...)

"Οραματα δε βρισκω πια
δε βλέπω
απολυτη ιδια μοναξια
με συντροφευει,
Νοήματα δεν βρισκω πια
δεν εχω
και ο εαυτος μου στοργικα
με ρουφιανευει...."

Δημητρης Πουλικάκος..... (Μουσική : Μάριος Στροφάλης, Στίχοι : Νίκος Απειρανθίτης)
----------
"Απο τα Σμυρνεϊκα του 20 στα λαικα του σημερα" Καθε πεμπτη βραδυ (Ξημερωματα παρασκευης) στις 02:00 Αποκλειστικα στο Music Heaven Radio...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : tsibitos στις 05-02-2007 21:10 ]

Φώναξε,
η ζωή μας χάνεται, πάει
Διάλυσε,
τη σκόνη που σκεπάζει το φως
Ο θάνατος,
διακοπές στο Sarajevo πάει
Ξύπνησε,
στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως


Magic de Spell


(που το θυμήθηκα??)

Μελέτησες τον μπαγλαμά
φοράς και γιλεκάκι
Και σταυροπόδι στάζεις τις πενιές
Προπάντων η παράδοση
στραβά το καβουράκι
Και μόρτικα τη βγαίνεις στις μικρές τις μάγκισσες
(Ναυλον ντεφια) Σπυριδούλα...θεικό!!!

Κοίταξέ με δυο φορές
μια στα μάτια μια στα χείλη
η αλήθεια σου μικρή
ένα δάκρυ σου έχει φύγει

Πυξ Λαξ

Ζήσε μονάχα τη στιγμή
και άσε το μετά
ένα σωσίβιο η ζωή
που ξεφουσκώνει αργά

είναι πολλά αυτά που μου αρέσουν θα σα πω ένα το οποίο δεν θυμάμαι μία λέξη απο ένα τραγούδι του Στέλιου Μπικάκη


Αχ ρε φιλαράκια πως περάσαν τα χρονάκια
και πιαστήκαμε στο χρόνου την παγίδα.
Αχ ρε φιλαράκια να 'μαστε ξανά παιδάκια ,
στις αλάνες με κοντά παντελονάκια.

WHEN LIFE HANDS YOU LEMON ,MAKE LEMONADE !!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : KAKOFONIKS στις 07-02-2007 12:52 ]

Τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δε χωράς πουθενά, δε χωράς πουθενά
τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
παντού περισσεύεις και παντού ξεψυχάς
τότε τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα
δε χωράς πουθενά, πουθενά, πουθενά
πουθενά

ΠΥΞ ΛΑΞ και ξερό ψωμί!!

Μοναξιά μου όλα
μοναξιά μου τίποτα,
μην μ'αφήνεις τώρα
που είναι όλα πιο δύσκολα!!!

mple

thelw na pio th fwnh sou
na grapsw nai sto kormi sou

Όναρ

"Τι ώρα είναι δεν θα ρωτήσω
κι αν θα σε χάσω δεν θα μιλήσω
αυτήν την ώρα θέλω να κλέψω
και στων ματιών σου το έργο να παίξω"

''Αγόρασες και το λουλά απ το Μοναστηράκι
ο Μάρκος θα σου τράβαγε τ αυτί
και τώρα που μας γίνηκες μοντέρνο κουτσαβάκι
δε ρίχνεις και σε μας τη συνταγή?''

Παράθεση: Το μέλος evangelia_ στις 06-02-2007 στις 22:39 έγραψε... Όναρ "Τι ώρα είναι δεν θα ρωτήσω κι αν θα σε χάσω δεν θα μιλήσω αυτήν την ώρα θέλω να κλέψω και στων ματιών σου το έργο να παίξω"

Το έχω ξαναπεί ότι αυτό το τραγούδι το άκουσα μέσα σε ένα βράδυ 57 φορές?

Ωστόσο εγώ θα γράψω ένα ρεγρέν μη αναμενόμενο....

""Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια
υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή
τραγούδια που ‘γίναν με δάκρυα στα μάτια
τραγούδια που ‘γίναν απλά η αφορμή

Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις""

Πυξ λαξ

Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω
πούλα με για λίγη σιγουριά
πούλα με πολύ φθηνά δεν ξέρω
ίσως αύριο να 'ναι αργά

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη στο πολύβοο Παρίσι
και μια Καίτη θαρρώντας πως την ξεχασα για άλλην θα μου γράψει ένα γράμμα
και νεκρό θα με βρίσει...

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρυφτήκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Θέλω τη μέρα που θα φύγεις
απ' το πρωί να μου γελάς
Κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις
να είναι σαν ν'αμαγαπάς...

(sorry αλλά δε διορθώνεις τον τίτλό λιγάκι? είναι άσχημο...)