Συναυλία στις 26 Ιουλίου στο Ολυμπιακό Στάδιο
Ο Τζορτζ Μάικλ στην Αθήνα
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
Την τελευταία νύχτα της ευρωπαϊκής περιοδείας του κράτησε για την Αθήνα ο Τζορτζ Μάικλ. Ετσι η περιοδεία του που ξεκινάει στις 18 Μαΐου από τη Δανία θα τελειώσει στις 26 Ιουλίου στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η «ποπ ιδιοφυΐα», όπως τον αποκαλεί ο βρετανικός Τύπος, ξεκίνησε πέρυσι την περιοδεία «25 Live», την πρώτη του ύστερα από δεκαπέντε χρόνια, και τη συνεχίζει το Μάιο ενώ παράλληλα ετοιμάζει νέο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο.
«Η λέξη ποπ κατάντησε βρισιά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια», σχολιάζει ο σαραντατετράχρονος Τζορτζ Μάικλ ή Γιώργος Κυριάκος Παναγιώτου, όπως είναι το αληθινό του όνομα αφού είναι κυπριακής καταγωγής. «Ποπ μουσική στην εποχή μας εννοούν όλα τα εμπορικά σκατά των εταιρειών. Δεν είναι πια η υπέροχη μουσική του Στίβι Γουόντερ ή των Led Zeppelin». Οταν ήταν έφηβος, τη δεκαετία του '80 έγινε διάσημος με το ντουέτο των Wham. Τα επόμενα χρόνια απέκτησε φήμη μέσα από μια χούφτα προσωπικά άλμπουμ αλλά και από σκάνδαλα, συγκρούσεις με την παλιά του δισκογραφική εταιρεία, ακόμα και το τραγούδι «Shoot The Dog» όπου επέκρινε τον Τόνι Μπλερ ως σκυλάκι του Μπους και με το οποίο έκανε ακόμα περισσότερους εχθρούς. Ακόμα, λίγο πριν ξεκινήσει την περιοδεία του είχε συλληφθεί τέσσερις φορές για κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών.
«Είκοσι χρόνια κατάθλιψης και φόβου» περιγράφει ο ίδιος την προσωπική του πορεία. Μια διαδρομή που ξεκίνησε με το πετυχημένο άλμπουμ «Faith» του '87 και το προκλητικό φανκ τού «Ι Want Your Sex» και τελείωσε με το σκάνδαλο στα δημόσια ουρητήρια του Λος Αντζελες. Εκεί ένας αστυνομικός με πολιτικά τον συνέλαβε να κάνει ψωνιστήρι και αναγκάστηκε να παραδεχθεί δημόσια ότι είναι ομοφυλόφιλος. Γι' αυτό και το 2004 ο Μάικλ αρνήθηκε να είναι «αξιολύπητη φιγούρα της ποπ σκηνής» και κυκλοφόρησε το πιο εξομολογητικό του άλμπουμ, το «Patience». Οπου περιελάμβανε από το «Freeek» όπου διακωμωδούσε τη σύλληψή του στα ουρητήρια μέχρι το «Shoot The Dog», την πολιτική του παρέμβαση.
Για την πολιτική του στάση είναι ξεκάθαρος. «Παίξαμε ως Wham για τη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων τον καιρό της Θάτσερ. Ημασταν δεκαεννιά χρονώ και παίζαμε την απλοϊκή μας ποπ όπως το "Wake Me Up Before You Go - Go" μιλώντας κατά της Θάτσερ και μαζεύοντας χρήματα για να στηρίξουμε την απεργία». Για τον Τόνι Μπλερ είναι όμως ιδιαίτερα καυστικός. «Εχει ένα προβλημα, ότι δεν είναι τόσο έξυπνος όσο νομίζει. Είναι απλά αλαζόνας. Και αυτή η αλαζονεία του είναι που τον ωθεί να συμμαχεί με τον Μπους. Ενας άνθρωπος που δεν μπορεί να τιθασεύσει την αλαζονεία του είναι επικίνδυνος. Αλλά οι άνθρωποι δεν ακούνε την κριτική μου γιατί δεν ανέχονται έναν ποπ αστέρα να μιλάει για τέτοια ζητήματα. Λες και δεν έχεις δικαίωμα ως άνθρωπος να μιλήσεις ενάντια σε έναν πόλεμο».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/03/2007
