Ενα Τραγούδι που έγραψε ο αδερφός μου Αλέξανδρος....
Κοιτάζω τις παλιές φωτογραφίες
Ξεθώριασαν κι αυτές σαν την αγάπη μας
Τα λόγια σου γραμμένα στις σελίδες
Δεν άντεξαν τον χρόνο και τα λάθη μας
Συνήθισες να λές πως θα περάσει
Κι' αυτη η νύχτα και θα έρθει το πρώι
Του εγωισμού το πείσμα εχει δικάσει
Μια αγάπη που ηταν πάντα τοσο δύνατη
Και τώρα εδω ,Να απορώ
Ποιος ειναι ο άνθρωπος που εχω συντροφιά
Τον αγαπώ ή τον μισώ
Κατι παιχνίδια βρε ζωή που παίζει η καρδιά
Μου μοιάζουν οι παλιές φωτογραφίες
Φαντάσματα που δεν τα λογαριάζουμε
Υπάρχουν στα συρτάρια στις σοφίτες
Κι αρνούμαστε να δούμε πως τους μοιάζουμε
Συνήθισες να λές μην με κουράζεις
Κι ο ήχος απ τα λόγια μας αρνήθηκε
Καμιά φορά μονάχα μ'αγκαλιάζεις
Σαν το παίδι που την ζωή φοβήθηκε. Το μουσικό video έστειλε το μέλος xaris1980, εμφανίσεις: 753
