"αυτο που εχει σημασια ειναι να παιζεις μουσικουλα και να περνας καλα"
Βεβαίως, αυτός είναι ο πρωταρχικός σκοπός της μουσικής : Να παίζεις μουσική, να γράφεις τραγούδια, στίχους κλπ και στη συνέχεια να τα δοκιμάζεις με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας με σκοπό να χαλαρώνεις, να ανανεώνεσαι και .... μετά να επιστρέφεις στη δουλειά σου και στην οικογένειά σου "άλλος άνθρωπος", και με καλύτερη διάθεση για να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα της καθημερινότητάς σου. Με δυο λέξεις, ο κύριος σκοπός της μουσικής, αλλά και της φάσης "βρίσκομαι με τους φίλους μου και παίζουμε μαζί μουσική", δεν είναι άλλος από το να μάς κάνουν ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ....
"προσωπικες μουσικες βλεψεις"
Καταρχήν .... γιατί οι μουσικές βλέψεις να μην είναι "συλλογικές" ???? Από τη στιγμή που βρίσκεσαι σε μια μπάντα, ο πρωταρχικός σκοπός είναι - όπως είπα παραπάνω - να παίζετε μαζί τη μουσική σας και να περνάτε όμορφα. Όταν, όμως, αρχίζουν οι "μουσικές βλέψεις" για κάτι περισσότερο ... γιατί αυτές να μην είναι "συλλογικές" ??? Άλλωστε .... είσαστε συγκρότημα, που σημαίνει ότι έχετε μεταξύ σας κάποια κοινά ενδιαφέροντα, κάποιες κοινές μουσικές προτιμήσεις και, προφανώς, κάποιον κοινό στόχο. Αν, όμως, παρόλα αυτά έχεις στόχο "να αρπαξεις κατι απο αυτους για να επιτυχεις προσωπικες μουσικες βλεψεις" .... τότε χρειάζονται επιδέξιοι χειρισμοί : Καταρχήν, να έχεις υπόψη σου ότι η μουσική είναι ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ, που σημαίνει ότι όλοι οι μουσικοί που συμμετέχουν στην μπάντα δίνουν και παίρνουν. Οι σχέσεις [όχι μόνο σε ένα μουσικό συγκρότημα αλλά και στην ίδια τη ζωή] παύουν να είναι υγιείς όταν ΜΟΝΟ δίνεις ή όταν ΜΟΝΟ παίρνεις. Έτσι, αν "αρπάξεις" κάτι από κάποιο μέλος της μπάντας, το οποίο θα σε κάνει καλύτερο και θα βοηθήσει στις "προσωπικές μουσικές βλέψεις" σου, τότε ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΕΙΣ, είτε στο άμεσο, είτε στο απώτερο μέλλον. Τον τρόπο ... θα τον βρεις εσύ ο ίδιος [άλλωστε, μουσικός είσαι και εσύ, όλο και κάποτε θα σε χρειαστεί ο άλλος μουσικός].
Που λες, συμφορουμίτη, δεν μπορείς να φαντασθείς πόσο μα πόσο στεναχωριέμαι βλέποντας τα μέλη κάποιων συγκροτημάτων, που κάποτε ξεκίνησαν μαζί, που κάποτε είχαν κοινά οράματα κλπ αυτή τη στιγμή .... να είναι τσακωμένα και να μην λένε ούτε "καλημέρα" ο ένας με τον άλλον. Κι όλα ξεκίνησαν επειδή κάποιος ή κάποιοι από τα μέλη της μπάντας είχαν "προσωπκές βλέψεις" που έπρεπε να ικανοποιήσουν με κάθε τρόπο, με αποτέλεσμα να κοιτάνε "πώς να αρπάξουν από τους άλλους" χωρίς διάθεση να ανταποδώσουν.
Τέλος, να σημειώσω ότι, κατά την ταπεινή μου άποψη, "πετυχημένο" θεωρείται ένα συγκρότημα όχι από το αν γνώρισε την επιτυχία ή από το πόσα χρόνια κράτησε, ή πόσους χρυσούς δίσκους έκανε κλπ, αλλά από το κατά πόσο τα μέλη του ήταν μονοιασμένα και συμφιλιωμένα τόσο κατά την περίοδο που η μπάντα ήταν ακόμα ενεργή, όσο και μετά τη διάλυσή της, όταν τα μέλη της επιδίδονταν, πλέον, στις προσωπικές [μουσικές ή μη] βλέψεις τους. Έτσι, για μένα το πλέον πετυχημένο ελληνικό συγκρότημα είναι οι ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ. Από την μπάντα αυτή γνωρίζω προσωπικά τον ΓΙΩΡΓΟ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ, πρώην οργανίστα - πιανίστα του συγκροτήματος, καθόσον στο "σπιτικό στούντιό" του ηχογραφούσα πριν 4 χρόνια και τα δικά μου "πονήματα". Λοιπόν, αυτό που μού έκανε εντύπωση από τη γνωριμία μου με τον κ. Στεφανάκη, ήταν το γεγονός ότι ακόμη και μετά από 30τόσα χρόνια από τη διάλυση της μπάντας, διατηρούσε την ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΧΕΣΗ με ΟΛΑ τα μέλη της : Και με τους κιθαρίστες Δαπέρη και Ανδρούτσο, και με τους αδελφούς Μαρινάκη, και με τον συγχωρεμένο Βλάση Μπονάτσο. Και όποτε ήθελε να ηχογραφήσει δικές του συνθέσεις ... αυτούς καλούσε πρώτους - πρώτους !!! Μακάρι αυτό που συνέβη με τους "Πελόμα" να συμβαίνει με όλες τις μπάντες του κόσμου ........
-----------------
Goin' through pages and lookin' down lines and lines ... [UFO - Space Child]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kwstasagas στις 11-08-2008 14:38 ]
μονο πραγμα που μ λεει ειναι το κατι το παραπανω που λεω αα ωραια..αλλα οχι κ να χαρακτηρισω σε θεμα μουσικης επιτυχιμενο η μη την φιλικη ατμοσφαιρα σε μια μπαντα..