Λες νάναι άγγελοςτραγούδι παραδείσου λες πυροτέχνημα που λάμπει μια στιγμή μήπως προσκύνημα πριν πάρω το φιλί σου η μήπως άγγιγμα με δίψα αμαρτωλή
όλα τ’ απόκρυμνα λουλούδια θα μαζέψω μα και ζητιάνος για έναν στίχο του γλυκό δείξε μαέστρο με την άρπα πως να παίξω πως να συνθέσω της αγάπης τον ψαλμό
τον ήχο του ν’ ακούς και ν’ ανασαίνεις τις νότες του να γράφεις στην ψυχή στα άβατα λημέρια του να μπαίνεις στα χείλη να τον έχεις προσευχή
να είναι πέρασμα σ’ ερωτικά λειβάδια να είν’ αγνάντεμα κατάρτι λυγερό φάρος ακλόνητος σε βράχια και σκοτάδια μακάρι να’ τανε κι αθάνατο νερό
μ’ αραχνούφαντες κλωστές σαν το μετάξι σαν το λιοπύρι μαγεμένος πυρετός χίλιες μια νύχτες πως θα φέρει να μου τάξει στην αγκαλιά μου κεντημένος θησαυρός
αυτόν τον ύμνο τα άστρα τον φωτίζουν μ' αυτού τα λόγια γιατρεύουν τις πληγές το άρωμά του ψάχνουν μα όσοι δεν το πίνουν
