Πριν 1 μηνα και καποιες μερες συμπληρωθηκαν 10 χρονια απο τον θανατο του Rorry.
Βρηκα σημερα αυτο το αποσπασμα βιβλιου και το αφιερωνω σε ολους τους φιλους αυτου του Ιρλανδου γητευτη της κιθαρας.....
Rory Gallagher 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 1995 - 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 2005
Αντί Προλόγου..
Αυτό είναι ένα μικρό αφιέρωμα-φόρος τιμής στον κιθαρίστα, συνθέτη και πάνω από όλα ¶νθρωπο
Rory Gallagher. Τον αντιήρωα της
κιθάρας. Αν όλοι οι εξάχορδοι θέλουν τη σκηνή δική τους και τον προβολέα πάνω τους όλη την ώρα, ο Rory ήταν απλός, σεμνός όλη του τη ζωή. Δεν καταλάβαινε τον θόρυβο που γινόταν γύρω από το όνομα του και σε καμιά περίπτωση δεν θεωρούσε τον εαυτό του ως κάτι το άφταστο, το εξωτικό, το υπερβολικό.
Το ταλέντο του ξεχείλιζε. Ακούστε οποιοδήποτε ηχογράφημά του και θα το διαπιστώσετε από μόνοι σας. Η μουσική του βγήκε από την ψυχή, γι αυτό κάθε φορά που ακούτε τα κομμάτια του ίσως νιώθετε ένα ρίγος να σας διαπερνά, αισθάνεστε κάτι δυνατό και όμορφο. Είναι αυτή η μαγεία που κατόρθωσε ο να περάσει μέσα από τις νότες κατευθείαν στις καρδιές όλων μας.
Αθάνατος!
Γιάννης Δόλας
14 Ιουνίου 1995.
A blue day for the blues. Μια από αυτές τις μέρες που μοιάζουν να έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό σου σαν ταινία. Δέκα χρόνια μετά από αυτό που έγινε, κάθε στιγμή μου έχει μείνει στο μυαλό πάρα πολύ ζωντανά.
Ήταν μια ασυνήθιστη μέρα για μένα. Ήμουν στον κήπο του σπιτιού μου, ήμουν πολύ απασχολημένος με τους “Nine Below Zero”. Hχογραφούσαμε το άλμπουμ “Ice Station Zero”, που σήμαινε ότι όλα μου τα καθήκοντα στο σπίτι είχαν πάει πίσω. Ειδικά ο κήπος είχε παραμεληθεί και ίδρωνα στη λιακάδα προσπαθώντας να περάσω μέσα από τα χορτάρια, όταν η γυναίκα μου, Coral, με φώναξε στο τηλέφωνο. Χάρηκα για την ευκαιρία για διάλειμμα που μου δόθηκε. Αμέσως, αναγνώρισα τη φωνή του Phil McDonnel, ηχολήπτη του
Rory Gallagher και road manager από το 1977 μέχρι το 1988. Ήταν εμφανώς ταραγμένος.
«Gery…Gery…Ο Phil είμαι», άρχισε να κλαίει με αναφιλητά…
«Phil, τι διάολο συμβαινει;»
O Phil πήρε μια βαθειά ανάσα. “Gerry, μόλις με πήρε τηλέφωνο η Ute( η γυναίκα του). Ο αδερφός της ο Klaus στη Γερμανία την πήρε να της πει ότι άκουσε στο ραδιόφωνο να ανακοινώνουν ότι ο Rory πέθανε. Δεν το πιστεύω Gerry. Ο Rory έφυγε».
Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν ήταν αλήθεια. Δεν είχα επικοινωνήσει με τον Rory για πάνω από δυο χρόνια. ‘Ολοι ξέραμε ότι ήταν άρρωστος-η υγεία του ήταν ασταθής από τη δεκαετία του ’80, όταν περιοδεύαμε. Ανησυχούσα γι αυτόν εδώ και πολύ καιρό, αλλά ο πανταχού παρόν roadie του, Tom O’Driscoll, μας ενημέρωνε τακτικά, εμένα και τον ντράμερ Brendan O’Neil για το τι συνέβαινε. Ο Brendan, όπως κι εγώ είχαμε φύγει από την μπάντα το 1990 και πήγαμε στους Nine Below Zero. Βγαίναμε συχνά με τον Tom για καμιά μπύρα και μας έλεγε ότι η υγεία του Rory χειροτέρευε. Είχε πάει στο νοσοκομείο για μεταμόσχευση ήπατος και τα πράγματα δεν φαίνονταν καλά. Αλλά μετά από μερικές μέρες, ο Tom μας είπε ότι όλα πήγαν καλά στην εγχείρηση και ότι ο Rory θα έμενε μερικές μέρες ακόμα στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Θα ήταν μια χαρά. Η ανακοίνωση στο Γερμανικό ραδιόφωνο δεν μπορούσε να είναι αλήθεια. Με τίποτα.
Αμέσως τηλεφώνησα τον αδελφό και μάνατζερ του Rory, Donal αλλά δεν μπορούσα να πιάσω γραμμή. Για πάνω από δυο ώρες τηλεφωνούσα συνέχεια, και όσο περισσότερο άκουγα τον ήχο του κατειλημμένου, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι κάτι συνέβαινε. Υπερφορτωμένος από ανησυχία έπαιρνα κάθε λεπτό ώσπου η γυναίκα του Donal, Cecilia απάντησε. Κρατώντας τα δάκρυά της επιβεβαίωσε ότι ο Rory είχε πεθάνει εκείνη τη μέρα στο King’s Hospital του Λονδίνου. Ενώ όλα έδειχναν πως πήγαιναν κατ’ ευχήν, το μόσχευμα του ήπατος που του είχαν βάλει έπαθε μόλυνση και η όλη επιχείρηση απέτυχε. Ο
Rory Gallagher πέθανε ενώ ήταν μόλις 47 ετών.
Αργότερα την ίδια μέρα κατόρθωσα να επικοινωνήσω με τον Donal, κάτσαμε και κλάψαμε μαζί. Ο Donal ήταν πια αποξενωμένος. «Είναι το τέλος μια εποχής Gerry» μου είπε και ήξερα ότι είχε δίκιο. Ακόμα και τώρα μου είναι δύσκολο να σκεφτώ εκείνες τις μέρες και να μην συγκινηθώ. Ήμουν μπασίστας και φίλος του
Rory Gallagher για πάνω από 20 χρόνια, από το 1971 έως το 1991- πέρα από τον Rory ήμουν η μοναδική συνεχής παρουσία σε όλα τα 14 άλμπουμ, με πωλήσεις πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ο Rory και εγώ ταξιδέψαμε σε όλον τον κόσμο αρκετές φορές και χάρη στην επιρροή και το σεβασμό που απέπνεε σαν μουσικός γνώρισα και έπαιξα με μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς του πλανήτη σε μερικά από τα μεγαλύτερους και ευυπόληπτους συναυλιακούς χώρους του
Rock…
©Gerry McAvoy and Pete Chrisp
Απόσπασμα από το βιβλίο “Riding Shotgun” , Prologue: Can't believe it's True, Gerry McAvoy and Pete Chrisp (Μετάφραση: Γιάννης Δόλας)
πηγη:
Rockpages.gr
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : GL στις 03-03-2007 03:35 ]
