Είμαι ο Μήτσος, ο Δημήτρης, ή ο Loar,

Ίσως είμαι ένας φτωχός και μόνος cowboy, ή ο γνωστός με το τετράδιο,

που γράφει στίχους συνεχώς, o loco ο τρελός…

Είμαι εκείνο το όνειρο που ξεφεύγει κερδίζοντας της ελευθερία του

Εκείνη η σκέψη που εγκαταλείπει το μυαλό για να υλοποιηθεί

Ίσως να ‘μαι μια άλλη που γεννιέται τώρα…

Κάποιοι πιστεύουν ότι είμαι το χιούμορ, το γέλιο, η χαρά και η διασκέδαση

Άλλοι με έχουν σαν κομμάτι της ζωής τους, φιλικά κι αδερφικά

Για ορισμένους ίσως να ‘μαι η απαραίτητη ανάσα τους ή ο αέρας της αναπνοής τους…

Κάποιοι λένε πως είμαι κύμα που χάνετε καθώς χτυπάει στο βράχο

Για άλλους ο βράχος είμαι εγώ, που αντιστέκεται στα κύματα, και τα διαλύει

Ίσως να ‘μαι ποτάμι που κατευθύνεται στη θάλασσα, στο άπειρο, για να χαθεί

Για άλλους είμαι η ίδια η πηγή του, ή ο βοριάς, ο δυνατός αέρας

Αν είμαι η ανατολή, μέλλον έχω μπροστά μου να ανατείλω

Αν πάλι είμαι η δύση, έχω για ανάμνηση τα ωραιότερα χρώματα του ουρανού…

Αν είμαι το φεγγάρι, ίσως να ‘μαι Πανσέληνος, να φέγγω

Αλλά μπορεί να βρίσκομαι εκεί ψηλά μισό, δειλό, απλά για να υπάρχω

Κι αν κάποιοι λένε πως είμαι βυθός, τότε τα ομορφότερα έχω πλάσματα να παινεύομαι

Κι αν θεωρείτε ότι είμαι ήλιου φως, δεν θα κρυφτώ στα σύννεφα

Ίσως να ‘μαι ο φονιάς που ζει ελεύθερος στην πόλη

ή κάποιος άνθρωπος που να τον βρήκε η συμφορά

και πίσω από κάποια κάγκελα μέσα του να ματώνει

Κι αν είμαι κάτι από όλα αυτά, είμαι και ποιητής

που κάνει ένα πολύχρωμο και ζωντανό παιχνίδι με τις λέξεις, συνειρμό

Ίσως δεν είμαι ποιητής... ίσως είμαι στιχάκι...

Ένα στιχάκι της στιγμής, πάνω σε τοίχο φυλακής ή σε παγκάκι

που τίποτα δεν κρύβει, κι όλα τα συμβολίζει

που προσπαθεί χαρά τον κόσμο να γεμίζει

σε σας αφιερώνεται αυτό, σε σας και η Κρίση..>!