Το παρακάτω είναι αληθινό γράμμα από ένα παιδί που επι τρία χρόνια προσπαθεί να δει και πάλι αγαπημένους τους γονείς του και να επαναφέρει τη διαλυμένη του οικογένεια... Αυτό που έχω να πω είναι πως τα κατάφερε...

Παρασκευή, 22 Δεκεμβρίου 2006                                                 

 ΠΡΟΣ: ’γιο Βασίλη

 Aγαπημένε ’γιε των νέων και μεγάλων

Βασίλης είσαι στ’  όνομα και στην καρδιά ο Μέγας

που κάθε χρόνο έρχεσαι και μας πλουτίζεις δώρα

αν είναι όλη τη χρονιά άψογος ο καθένας. 

Ως φαίνεται δεν φέρθηκα όπως θα μου αξίζει

γιατί σαν άργησες να δεις την πόρτα του σπιτιού μου

Πως ίσως να μπερδεύτηκες; Δεν έφτασε το  γράμμα;

Ανήκουν όλα αυτά στο χτες, βαθιά μες την ψυχή μου.

Μόνο που φέτος διάλεξα και πάλι να σου στείλω

Τους στίχους που περάσανε μέσα απ’ το μυαλό μου

Γιατί ως είπαμε και πριν,   το γράμμα μου δεν ήρθε

Τα κουβαλώ όλα αυτά, μα σ’ έχω στο πλευρό μου. 

Μπορεί να μην το πρόλαβες, να μην έχεις διαβάσει

Το ποίημα που σου έστειλα, πέρυσι τέτοιες μέρες

Μα αν όντως το  απέκτησες δεν το ‘βαλες με τ’ άλλα

Κι έτσι δικιά σου η θέληση να κάνεις καρδιές πέτρες. 

Κι αν ρώταγες αν ήθελα και φέτος να σου γράψω

Όχι θα ‘ταν η απάντηση, το λόγο μου τον ξέρεις

Δεν είν’ η αγάπη εμπόδιο στην πίστη ενός εφήβου

Είναι το εμπόδιο το ψηλό, εκείνο που του φέρνεις. 

Έμαθα μέσα απ’ τη ζωή,  τους άλλους να μαθαίνω

Κι όχι να είμαι μαθητής σ’ αυτούς που κοροϊδεύουν

Στις καταστάσεις π’ οδηγούν μόνο στην ατονία

Σ’ αυτούς που αποφασίζουνε τους άλλους να παιδεύουν

 Αυτή η ζωή που μου  ‘δωσες, έχει να μου μαθαίνει

Και ένα από τα θετικά είν’ η αλληγορία

Τα πράγματα αν λέγονται όλα με τ’ όνομά τους

Δεν έχει νόημα η ζωή, είναι μια ειρωνεία 

Γι’ αυτό αν δεν κατάλαβες ως τώρα τι ζητάω

Και αν δεν βρήκες τι ειν’ αυτό μετά από τρεις χρονιές

Μάθε πως θέλει ψάξιμο το ζην και το υπάρχειν

Και  θα ‘πρεπε να το ‘χεις βρει από νωρίς στο χτες. 

Για ακόμη μια χρονιά ζητώ να σταματήσουν όλα

Όποια με καταστρέφουνε, να ζήσω δεν μ’ αφήνουν

Αυτά που δημιούργησες στις πλάτες της δικές μου

Όλα αυτά που μου ‘κανες τώρα ζητώ να φύγουν  

Να γίνω τότε όπως με θες, όπως εσύ ορίσεις

Τώρα τα όσα μου ζητάς, σαν πείσμα δεν τα κάνω

Πώς έχεις την απαίτηση εγώ να σε υπακούω

Όταν με φτάνεις στ’ άκρα μου,  δεν ξέρω που να πάω 

Αγαπημένε μου ’γιε, ως είσαι και των νέων

Πηγή ελπίδας και χαράς αν έτσι το θελήσεις

Και έπειτα από τρεις χρονιές να μου ανακοινώσεις

Ότι να σβήσω παρελθόν και πίσω θα γυρίσεις. 

Το γράμμα αυτό το  έφτιαξα να καταλάβουν λίγοι

Παρουσιάζει τη ζωή που τώρα μου προσφέρεις

Κι αν τόσο  το μετάνιωσες και θέλεις να αλλάξεις

Τιμή σου την πρωτοχρονιά τα νέα να μου φέρεις 

Είν’ η ζωή μου αρετή, δεν ξέρω να τη ζήσω

Ένα αλαλούμ και μια σπρωξιά ευθύς μες στον γκρεμό

Εσύ που με κατάφερες να πέσω και να ζήσω

Και τώρα ανάπηρος να ζω τη λάβα που με καίει 

Είθε να ακούσω το λεπτό το πρώτο του άλλου μήνα

Την πρώτη μέρα της χρονιάς,  αρχή στο νέο έτος

Πως ήρθες και μου χτύπησες μετά από τρία χρόνια

Την πόρτα της ψυχής μου βαθιά μετανιωμένος 

Αγαπημένε μου ’γιε: 

Είθε και  πάλι να με δεις να ζω στην αρετή μου

Και  με τους δυο γονείς μαζί, για πάντα στο πλευρό μου

Είθε να ανταμώσουνε και πάλι οι μαλωμένοι

Και γέλια να γεμίσει όλο το σπιτικό μου. 

Και μόνο τότε άγιε, θυμήσου, θα πατήσω

Στα βήματα που χάραξες να μην παραπατήσω

Και δεν σου κρύβω πως πολλές, περάσανε οι σκέψεις

Να πάρω τη βαλίτσα μου, πατώντας υποσχέσεις  

Να δώσω μια και άλλη μια, μόνος μου να βαδίσω

Για να πληγώνω μοναχά εκείνον που θα χτίσω

Δεν έκανα όμως κακό, στήριγμα η Ελπίδα

Πιστεύοντας σε σένανε για μία Ηλιαχτίδα 

’στρο λαμπρό και ήλιου φως, φέτος να με προσέξεις

Είθε να γίνει τ’ όνειρο φακός για να μου φέξεις

Να ξαναλάμψω άγιε, να βρω τον εαυτό μου

Στολίδι σ’ ένα έλατο με το χαμόγελό μου

Γιατί το μέσα της καρδιάς είναι το αφανές μου

Είναι εκείνο το σχολειό που ‘χει τις συμβουλές μου

Μα σβήνονται σιγά σιγά, καθώς οι τοίχοι πέφτουν

Κι αν γκρεμιστεί η βάση του όλες θα μου  ξεφεύγουν

 Τα λόγια είναι περιττά, πως σε κουράζω νιώθω

Ας είναι ένα γράμμα μου κάπως λυπητερό

Το χέρι  σου φυλάκισε την μία απόφασή σου

Αν θες να δεις την αλλαγή, κι εμένα ζωντανό 

Είθε αυτή η πρωτοχρονιά, μόνο χαρά για μένα

Είθε κι η οικογένεια ο δρόμος της ζωής μου

Είθε γιορτή χαράς με του Χριστού τη Γέννα

Δικιά μου Αναγέννηση γαλήνη της ψυχής μου 

Στο  λόγο   μου ορκίζομαι πως δεν θα μείνω έτσι

Τα όνειρα γκρεμίζονται μόνο αν τα χτυπήσεις

Κι εγώ υπόσχομαι θερμά μετά από λίγους μήνες

Θα κάνω υπερήφανους γονιούς αν βοηθήσεις. 

Αυτά για φέτος ’γιε, η θέληση σε σένα

Αν θέλεις να αποδειχτείς πως είσαι υπαρκτός

Μύρια παιδιά σε σένανε στηρίζουν τ’ όνειρό τους

Κι εγώ τη μόνη ανάγκη μου να ‘μαι πάντα πιστός 

Καλή κι ευτυχισμένη με Υγεία κι Ευτυχία

Εύχομαι να ‘ναι η χρονιά κι η κάθε κίνησή σου

Κι αν εύχεσαι το ίδιο και  για μένα, ω σωτήρα,

Είθε η πρώτη του μηνός ν’ αλλάξει  τη ζωή μου…….!       ”

Με Εκτίμηση και Ελπίδα

Δημήτρης

Τα σχόλια δικά σας