Σχόλια

Deos: Τέτοια τραγούδια, τέτοιοι άνθρωποι και τέτοιο αγκάλιασμα από τον κόσμο είναι που δίνουν νόημα ύπαρξης στη μουσική μας κοινότητα. Συγχαρητήρια :)

Okocha: Το Passion Play ειναι σχεδον ισαξιο του Thick as a brick! Αγγιζουν την τελειοτητα στο Prog. Ξανακουσε το με ολες τις κεραιες ανοικτες.

Okocha: Η συναυλια στο Αλταμοντ ηταν κυριολεκτικα πνιγμενη στα ναρκωτικα. Φανταστειτε τι σημαινει αυτο οταν σε ολες τις συναυλιες εκεινου του καιρου κυκλοφορουσαν τα LSD σαν καραμελες. Συνεβησαν πολλα και πολυ ασχημα περιστατικα. Π.χ καποιος εριξε μια μπουνια στον Jagger την στιγμη που κατεβαινε απο το ελικοπτερο, ενα μπουκαλι μπυρας ανοιξε το κεφαλι της τραγουδιστριας (αν θυμαμαι καλα) απο τους Ace of cups που ηταν 6 μηνων εγκυος, ενας Hell's angel εριξε αναισθητο τον Balin των Jefferson Airplane κα.

Αυτο που εγινε ηταν το εξης: ο Hunter μαζι με αλλους προσπαθησαν να ανεβουν στην σκηνη οταν οι Stones παιζανε το Under my thumb, οι Hell's angels τους γρονθοκοπησαν και τους ωθησαν πισω. Ο Hunter που, οπως ειπε η κοπελα του, σχεδον δεν μπορουσε να περπατησει απο την μαστουρα, εβγαλε ενα περιστροφο απο το jacket του, σημαδεψε προς του Hell's angels (ή τους Stones) αλλα πριν προλαβει ενας Hell's angel τον μαχαιρωσε δυο φορες. Αυτο εχει καταγραφει στο ντοκιμαντερ Gimme Shelter, αν το πατε καρε-καρε μπορειτε να το δειτε και μονοι σας. Μαλιστα σε ενα καρε φαινεται κ μια λαμψη μπροστα απο το οπλο του Hunter αλλα δεν ειναι σιγουρο οτι πυροβολησε. Οταν ο Hunter επεσε ηρθαν και αλλοι Hell's angels και μαλλον συνεχισαν να τον κτυπανε και να τον μαχαιρωνουν. Καποιοι μιλησαν για τουλαχιστον πεντε μαχαιριες. Η νεκροψια "εδειξε" μεγαλες ποσοτητες μεθαμφεταμινης.


Μεγαλη ευθυνη για μενα ειχαν οι Stones οι οποιοι εβαλαν τους "λυκους" να φυλανε τα "προβατα". Τους αξεστους και καθυστερημενους Hell's angels να φυλανε ενα τσουρμο 20χρονα. (Η συμφωνια με τους Stones ηταν συμφωνα με καποιους μπυρες αξιας 500$.)
Οι Grateful Dead αρνηθηκαν να παιξουν λογω της βιας που κυριαρχουσε πιο πριν.

Η ΟΥΣΙΑ βεβαια ειναι ο θανατος ενος 18χρονου και κοιταζοντας πιο γενικα και απο αποσταση δεκαετιων, το τελος ΙΣΩΣ της αθωοτητας μιας ολοκληρης γενιας. (Απο την επομενη του θανατου του Hunter καποιοι εκαναν λογο για το τελος της αθωοτητας των 60's).



* Orfeus το Brown sugar γραφτηκε αναμεσα στα γυρισματα του Ned Kelly απο τον Jagger και πρωτο-ηχογραφηθηκε το 69. Tο παιξανε βεβαιως στο Altamont για πρωτη φορα και μετα μπηκε ως εναρκτηριο κομματι στο Sticky fingers το 71.

* Υπαρχει ενα προσφατο ντοκιμαντερ (Lot 63, Grave C) το οποιο ειναι ενδιαφερον για οποιον θελει να το ψαξει περισσοτερο.

maristo: απιστευτο τραγουδι! ειναι απο την αρχη ως το τελος ποιηση ντυμενο με υπεροχη μελωδια!

Elina-Fa: Με λίγα λόγια...και πολλή ειλικρίνεια - Ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

mhnasmhnakos: ΑΓΑΠΗΤΕ ΦΙΛΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΧΝΕΙΣ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ
ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΑΡΚΕΤΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΧ ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Η ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ Η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΤΑ ΣΥΝΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ . ΜΗΝΑΣ.

rollinngstone: Κonstantinosoa: Βέβαια ο "Ερωτικός" ατύχησε από πολλές πλευρές να πετύχει εμπορικά. Όπως λες βγήκε λάθος στιγμή. Αλλά το σημαντικό είναι η μουσική. Το αριστούργημα αυτό έχει κάθε λόγο να θεωρείται ως ένα από τα πιο σπουδαία έργα του 20ου αιώνα και, για πολλούς, η καλύτερη δισκογραφική - και όχι μόνο - δουλεία του Χατζιδάκι.

reteos: Τι να σου πω. Ευχαριστώ για το χρόνο σου, που διάβασες την δημοσίευση μου και το ότι εκτίμησες την δουλειά μου.

Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας. :)

cineboy: Εδω είμαι...όμως δεν θέλω να διακόψω τον δικό σας υπέροχο λόγο, με επαναάμβανόμενες δικές μου σκέψεις....
Προτιμώ γιά την ώρα να διαβάζω εγω εσάς....θα επενέλθω σύντομα ....

reteos: Σε ευχαριστούμε για την παρουσίαση rollinngstone και πάντα τέτοια όμορφα. Κατά την γνώμη μου- και όχι μόνο - ο Μεγάλος Ερωτικός, του Μάνου Χατζιδάκη, είναι ένα καταπληκτικό έργο ελληνικής μουσικής, με παγκόσμια απήχηση .

akridas: Γιάννη, οι κήποι της καρδιάς σου νάναι πάντα ανθισμένοι...κι οι θύμισες...δάκρυα να φέρνουν...να γίνονται τραγούδια...κι ο παράδεισσος...ας περιμένει...το δάκρυ σου γι' αυτόν, ποτέ δεν θα στεγνώσει...ας γίνει λοιπόν τραγούδι...άρωμα απο τ'άνθη της πορτοκαλιάς...και το δάκρυ του, ψιχάλα στα μάγουλά σου...κι η φωνή του, αύρα...μείνε στ'όνειρο...κι ο παράδεισσος ας περιμένει...