Μες στην καρδιά μου φύτρωσες
κι είσαι δικός μου κλώνος
και στην καρδιά μου σαν πονείς,
βαθιά γροικάται πόνος
Στους άγγελους παρήγγειλα
την έγνοια σου να έχουν
Και μού ‘παν πως οι άγγελοι
αγγέλους δεν προσέχουν
Βασίλισσα μοναδική
στου νου μου το παλάτι,
που' χεις τη σκέψη σύμβουλο
και το κορμί μου εργάτη
Τι μαντινάδα να σου πω,
ψιμυδευτή μου βιόλα
που ‘ ναι τα κάλλη σου πολλά
και δεν τα βάνει όλα
Κι ο Θεός να μου το πει
για πάντα να σ΄αφήσω
δεν ξαναμπαίνω σ΄ εκκλησιά
να τονε προσκυνήσω
Όμορφο σαν την άνοιξη
είναι το πρόσωπό σου
Και σαν ηλιοβασίλεμα
κάθε χαμόγελό σου.
Πλια εύκολο μου φαίνεται
τ' αστέρια να μετρήσω,
παρά τα μάτια σου τα δυο
να τα ξελησμονήσω.
Θα κατεβώ στο Φόδελε
να πάω να βρω τον Γκρέκο
για να σε κάνει ζωγραφιά
πάντα μου να σε βλέπω
Αχι το φως των αμαθιών
και γιάντα σκοτεινιάζει
όταν ακούω μια φωνή
τσ' αγάπης μου να μοιάζει
Είσαι για μένα η χαρά
το νόημα του κόσμου,
ζωή δε θέλω ούτε λεπτό
χωρίς εσένα φως μου.
Όλοι μου λεν να σ' αρνηθώ
μα γω δεν σ' απαρνούμαι
γιατί σ΄ αγάπησα πιστά
και το Θεό φοβούμαι
Εκειά θα ' κούσεις μια φωνή
να βγαίνει από το στόμα
και θα σου πει με πλήγωσες
μα σ' αγαπώ ακόμα
Απ’ όλα τ’ άστρα τ΄ ουρανού
ένα είναι που σου μοιάζει
κείνο που βγαίνει την αυγή
κι όλα τα σκοτεινιάζει
Πολλά είναι τα αστέρια του ‘ρανού,
μα το φεγγάρι ένα
και στο μυαλό μου έχω πολλές
μα στην καρδιά μου εσένα
Ρίξε μου χίλιες μπαλωθιές
μα πόνο δε θα νιώσω
τόσο πολύ που σ' αγαπώ
δε θα το μετανιώσω
Παίξε μου χίλιες μαχαιριές
και δε θα νιώσω πόνο
του χωρισμού σου η μαχαιριά
θα με σκοτώσει μόνο.
Δεν τηνε κάνω την καρδιά
κουμάντο μπλιό, μικρή μου,
γιατί την κυβερνάς εσύ
μαζί με τη ζωή μου.
Έχεις καρδιά που ο Θεός
δεν έχει πλάσει άλλη,
να τα' χει τοσανά πολλά
τα πλούτη και τα κάλλη.
Δε φτάνει μόνο μια καρδιά
ήθελα να' χω κι άλλη
και με τσι δυο να σ' αγαπώ
και λίγο θα 'ναι πάλι.
Ήρθε καιρός οι δυο καρδιές
να ζήσουνε ομάδι
κι η μια τσ'άλλης να δώσουνε
τσ' αγάπης το σημάδι.
