Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 2006

Όσον αφορά το σχόλιό σου για το στίχο στο "Περί Φυσικής..." νομίζω ότι κρύβεις έναν συντηριτισμό που είναι αν μη τι άλλο, αχρείαστος. Εν πάσει περιπτώσει, δεν επικροτώ το κομμάτι αυτό μόνο για το στίχο, αλλά για τη συνολική του εικόνα.

Πράγματι, η λιτότητα του "Της άρνης το νερό" με κέρδισε με το παραπάνω. Άλλωστε το ξαναείπα, με συγκλόνισε η ερμηνεία αυτή!!!

Αλλού είναι το πρόβλημά μου και για να μην αναγκάζομαι να επαναλαμβάνομαι, το πρόβλημά μου συγκεκριμενοποιείται στη φράση του προηγούμενου post μου με την έντονη γραμματοσειρά.
Επίσης, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για την οπτική γωνία από την οποία βλέπεις το "της άρνης..."(όσον αφορά το τί έννοιωσε ο κόσμος και το ψήφισε).
Αλλά, δεν καταλαβαίνω γιατί όχι οι ροκιές, το hip-hop ή ο πανικός στη πρώτη θέση;;;;;; (Να τονίσω πως καμία από τις ροκιές ή το hip-hop του φεστιβάλ δεν αναφέρεται στα ακούσματά μου, απλά κρίνω ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ).

Νομίζω ότι τοποθετούμαι με σαφείς απόψεις και όχι λόγια του αέρα. Εν τέλει, απόψεις είναι αυτές - να αντιδιαστέλλονται για να προκύπτουν υγιείς συζητήσεις με νόημα και ουσία...

Αυτά...

Εμένα μου άρεσε πολύ το τραγούδι "πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος". Είχα πολύ καιρό να ακούσω τόσο πετυχημένο στίχο, τουλάχιστο για το ρεφραίν.

Σκούπισε το δάκρυ μου με φως
και κράτησέ με.
Λιώσε το φεγγάρι μου
κάν το βροχή και ξέπλυνέ με
αγάπησέ με...βοήθησέ με

Προσωπικά ο στίχος είναι ικανός να σε κάνει ν' αγαπήσεις ένα τραγούδι, ακόμη κι αν καμιά φορά δε σου αρέσει και πολύ ο ρυθμός. Πιστεύω δικαιωματικά πήρε βραβείο στίχου.

Παράθεση: Το μέλος gate στις 03-11-2006 στις 21:41 έγραψε... Ασυζητητί ...της Άρνης το νερό διέφερε κατά πολύ απ' όλα τα τραγούδια που ακούστηκαν, ...αλλά και "άνευ συγκρίσεως" με τα υπόλοιπα, είναι εξαιρετικό από 'μόνο του! Ελπίζω να αναδειχθεί πρώτο στη σειρά,,,

ευχάριστη έκπληξη,που δίνει κουράγιο σε όσα νέα παιδιά χτίζουν με υπομονή και επιμονή ,τη μουσική τους παιδεία χωρίς να αποβλέπουν στα 1000άρικα της παραλιακής.

Παράθεση: Το μέλος prosilios στις 05-11-2006 στις 16:34 έγραψε... Παράθεση: Το μέλος gate στις 03-11-2006 στις 21:41 έγραψε... Ασυζητητί ...της Άρνης το νερό διέφερε κατά πολύ απ' όλα τα τραγούδια που ακούστηκαν, ...αλλά και "άνευ συγκρίσεως" με τα υπόλοιπα, είναι εξαιρετικό από 'μόνο του! Ελπίζω να αναδειχθεί πρώτο στη σειρά,,, ευχάριστη έκπληξη,που δίνει κουράγιο σε όσα νέα παιδιά χτίζουν με υπομονή και επιμονή ,τη μουσική τους παιδεία χωρίς να αποβλέπουν στα 1000άρικα της παραλιακής.

Συμφωνώ! Και εμένα μου άρεσε και ήταν το μοναδικό που πιστεύω ότι είχε κάτι διαφορετικό και ενδιαφέρον..

Mπορεί κάποιος να μου παραθέσει του στίχους των 2 πρώτων τραγουδιών??????Ε?????

kai emena mou arese to Poso melagxolise aftos o topos.
Mathete perissotera gia to group Freedom of speech sto site tous www.freedomofspeech.gr


Martha

Σχετικά με το τραγούδι "της Άρνης το νερό"..... στην αρχή δεν αναρωτήθηκα, αλλά μετά με έφαγε η περιέργεια ποιο είναι επιτλέλους αυτό το νερό της Άρνης! Την απάντηση την βρήκα στην συνέντευξη του τραγουδιστή του εν λόγω κομματιού, Σιόλα, που βρήκα στο site του φεστιβαλ http://www.festivaltragoudiou.gr
Αν κι εσείς είστε περίεργοι σαν εμένα(!) νομίζω πως σας ενδιαφέρει και το παραθέτω:
"Το τραγούδι αυτό είναι εμπνευσμένο από το Θεατρικό Έργο του Γιώργου Σεβαστίκογλου "Αγγέλα". Ο συγγραφέας βάζει μια υπηρέτρια στη δεκαετία του πενήντα να λέει "Της άρνης το νερό της αρνησιάς η βρύση" αναφερόμενη σε κάποιο ναυτικό που την παράτησε πριν από χρόνια και έπαψε πλέον να τις στέλνει κάρτες από τα διάφορα λιμάνια που περνούσε. Η φράση αυτή, αυτούσια και παραλλαγμένη, συναντάται στη δημοτική ποίηση σε "μοιρολόγια αποχωρισμού" και σε ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά που λέγεται "Το νερό της Άρνας"(1986)."

Της άρνης το νερό
Στίχοι, Σύνθεση, Ερμηνεία :Σταύρος Σιόλας

Της άρνης το νερό
της αρνησιάς η βρύση
Της άρνης το νερό
το ήπιες και μ’ αρνήθης

Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της άρνης το πικρό νερό
Κι αν σε ξεχάσω, αν σ’αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
Κι αν σε ξεχάσω αν σ’αρνηθώ
και πάλι εσένα θ’αγαπώ

Της λήθης το στενό
το πέρασες κι εχάθης

Αχ, αγάπη μου, στα χείλη στάξε να το πιω
της άρνης το πικρό νερό
Κι αν σε ξεχάσω, αν σ’αρνηθώ
και πάλι εσένα άμα σε δω
Κι αν σε ξεχάσω αν σ’αρνηθώ
και πάλι εσένα θ’αγαπώ



Το τραγούδι των ψυχών
Στίχοι, Σύνθεση: Θόδωρος Μανωλίδης, ερμηνεία: Θόδωρος Μανωλίδης, Εξαίρεσις

Έχω έναν κήπο που μυρίζει σαν παράδεισος
και τα λουλούδια του γεννιούνται
μες στα καλώδια που κοιμούνται
Ξέρω έναν τύπο που έχει γυρίσει απ’ το παράδεισο
λέει πως νίκησε τον χρόνο
λέει πως άντεξε στον πόνο

Σ’ αυτόν τον πλανήτη είμαι εγώ, είναι αυτός, είναι ο κήπος και το σπίτι
Σ’ αυτόν τον πλανήτη μπαίνει το φως, έχει νερό, ένα σκυλί κι ένα σπουργίτι

Απόψε ένας ιπτάμενος δίσκος θα μας φέρει την αγάπη
θα φανεί απ’ τον ορίζοντα
γιατί εδώ δεν έχει σύννεφα ποτέ μόνο φεγγάρι
Κι ώσπου να πεις θ’ανοιξω τα φτερά
θα μπαίνεις ήδη στην ατμόσφαιρα του Άρη

Σ’ αυτόν τον πλανήτη είμαι εγώ, είναι αυτός, είναι ο κήπος και το σπίτι
Σ’ αυτόν τον πλανήτη μπαίνει το φως, έχει νερό, ένα σκυλί κι ένα σπουργίτι

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : carpediem στις 06-11-2006 05:10 ]

Να και το τραγούδι που πήρε το είδικό βραβείο καλύτερου στίχου:

Πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος

Σαν να μου τέλειωσαν τα χρώματα
Πριν καν τα αντικρύσω
Σαν να κουράστηκα απ’ το χρόνο
πριν καν να αρχίσω
Λίγες στιγμές πριν ζήσω
το κορμί μου πριν προικίσω
σαν να γελάστηκα από άνθρωπο
λίγο πριν να τον συμπαθήσω
Σαν να μου ‘γνεψε η καρδιά μου
και να ταυτίστηκε με την πιο μαύρη σκιά μου
Σαν να κλώτσησα μακριά τα όνειρα μου
Σαν να έχασα για ένα λεπτό την ματιά μου
και να θάφτηκα στο σκότος
Πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος

Έχεις ιδέα πως είναι
να κολυμπάς μες στο σκοτάδι και να μην πνίγεσαι,
μονάχος μες στην σκέψη να αφηνεσαι και να δίνεσαι
Δεν γίνεσαι γαμωτο είσαι
και για ότι είσαι πάντα κρίνεσαι

Μην μου θλίβεσαι αγαπημένη
που ‘σαι τώρα πια χαμένη, εξαντλημένη, ξοφλημένη
αφού η αγάπη ήταν το μόνο που δεν ένιωσες
Τώρα πάλι να, με τα τέρατα πως έμπλεξες
και πως θέλεις να ξεμπλέξεις
η ζωή σου είναι και του θανάτου η έλξη
Άλλο ένα ψέμα κι ένα ακόμη ξωτικό, νεκρό,
στη χώρα των μπορντό ονείρων,
των ανύπαντρων ερωτευμένων χήρων,
των μισαλλόδοξων μητέρων
που κρατάνε τα μωρά υστερόβουλα κι όλα ανώφελα
Κι όλα στον τόπο αυτό κοίτα πως γίνονται ανώδυνα

Αγάπησε με, σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησε με
Αυτός ο τόπος μελαγχόλησε, βοήθησε με
Λιώσε το φεγγάρι μου καν’ το βροχή και ξέπλυνέ με

Σαν σωριασμένα βράχια
από τη θάλασσα ριγμένα
Σαν ουρλιαχτά γοργόνων,
όπως τα φύκια παρατημένα
Όσα είχα στην καρδιά μου, όσα πίστευα κι όσα λάτρευα
για μένα απογειώθηκαν σαν σκόνη
κι είναι απ’ τον άνεμο φθαρμένα
Δεν με έλιωσε ο ήλιος πίσω από σύννεφα βρεγμένα
Σταματημένος ο χρόνος θυμίζει κάτι από εσένα
Σαν παγωμένος αυτός ο τόπος μελαγχόλησε λες κι έφυγε για τα ξένα
μα είναι νωρίς ακόμα
δεν μου πάγωσε το αίμα

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : carpediem στις 06-11-2006 05:08 ]

Δεν το πιστεύω! Για πρώτη φορά στα χρονικά, η προσωπική μου προτίμηση ταυτίστηκε με αυτή του κοινού και της κριτικής επιτροπής. Εκεί που αισθανόμουνα λίγο UFO, ήρθε αυτή η βράβευση να με επαναφέρει στον πλανήτη .

Επί της ουσίας, ΚΟΡΥΦΑΙΑ ερμηνεία του Σ. Σιόλα και ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ τραγούδι. Κάτι ανάμεσα σε παραδοσιακό τραγούδι, χορικό από αρχαίο δράμα και βυζαντινό ύμνο. Όλα όμως αυτά τα χαρακτηριστικά στοιχεία δεν μπήκαν στο μπλέντερ για να αναπαραχθεί ένα ακόμη έθνικ υποπροϊόν. Ο Σ. Σιόλας κατάφερε να τα αναδείξει, διατηρώντας την αυτονομία τους. Εξαιρετική ήταν και η λιτή ενορχήστρωση που βοηθούσε σε αυτή την κατεύθυνση.

Από εκεί και πέρα, στο Ελληνικό(;) Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσ/νίκης, τα υπόλοιπα βραβεία μοιράστηκαν κάποια ξένα τραγούδια με ελληνικό στίχο.

Δεν είναι τυχαίο ότι το τραγούδι είχε ξεχωρίσει από την αρχή... Και κατά τη δική μου άποψη, δικαίως πήρε την πρώτη θέση.

Όσο για την ερμηνεία του Σ. Σιόλα με πολύ μεγάλη χαρά παραδέχομαι ότι με έκανε να συγκινηθώ... Ελπίζω να ακούσουμε πολλά από αυτόν τον καλλιτέχνη στο μέλλον!

"Δεν είμαστε τίποτα, ας γίνουμε τα πάντα!"

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : dimitrapan στις 06-11-2006 11:42 ]

Δημητρουλα συμφωνω.....ηταν πολυ πολυ καλος τοσο ο
ερμηνευτης οσο και το τραγουδι!

Χαρικα που κερδισε αυτο το κομματι και ελπιζω να τον βοηθήσει για μια καλη πορεια αυτη η διακριση...

Μπράβο στα παιδιά βγάλανε πολύ καλά τραγούδια φέτος.Πολλοί έχουν πει οτι και το φεστιβάλ τείνει να γίνει πανιγυράκι αλλά αν αναδικνύει τραγούδια σαν αυτό μπράβο και πάλι μπράβο!!!

@ carpediem

http://xarakomata.blogspot.com/