Αλκίνοος Ιωαννίδης

''Kάποτε θα συναντηθούμε, τυχαία σε κάποιο σπίτι φιλικό, θα κοιταχτούμε ....κ πίσω απο τα κάδρα ανοίγει μια χαράδρα''
Αλκίνοος Ιωαννίδης


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: jorge on 18-02-2005 15:55 ]

Σταγόνες Στο Γιαλό

Eπειδή το θέμα αυτού του topic είναι "Aλκίνοος" θα ήθελα να ρωτήσω αν ξέρει κανείς αν αληθεύει το ότι σκοπευει να πάει στη Pωσσία για 6 μήνες για να κάνει μαθήματα τραγουδιού...

Εγώ δεν γνωρίζω αλλά ελπίζω απλώς να είναι φήμες ...

''εχω ενα κομπο στο λαιμο και μια θηλια που ολο στενευει, ελα και κανε ζωντανη την τρελα που με διαφεντευει...και αν ειναι οι νοτες και οι λεξεις αφελεις, τραγουδησε τες να χαρεις, με ενα τραγουδι να κανουμε δικη μας τη μικρη ζωη μας....''

Αλήθεια είναι ότι πάει στη Ρωσσία, αλήθεια επίσης είναι ότι δεν έχει τελειώσει ακόμα τον δίσκο με τα Κυπριακά...

Αυτά!

Αντεεεεεεε να δουμεεεεεεε!!!!! ..κι εμεις που περιμενουμε;;;;;

Μπορεί να περιμένει να του στείλεις τα τσιαττιστά σου βρε Αντρη!

Έχω μια λέξη για να πω μα είναι το στόμα μου κλειστό και την κρατάω μέσα μου να μεγαλώνει...

Quote:

Το μέλος Haroulinda στις 18-02-2005 στις 17:32 έγραψε: Μπορεί να περιμένει να του στείλεις τα τσιαττιστά σου βρε Αντρη!

Μετά από τηλεφωνική συνομιλία Χαρούλα, εξακρίβωσα ότι έχεις δίκιο...εμένα περίμένει να του στείλω τα τσιατιστά μου!!!χαχαχαχαχ!!!

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
Ότι αγαπούσα και το άφησα ότι μισούσα και το κράτησα
Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
Τον εαυτό μου που τον ξέχασα τον μέσα μου κόσμο που έχασα

Ο ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΗ ΡΟΔΟ. ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΛΥΧΝΑΡΙ:
Ξ.Ζ.Από ‘την αγορά του κόσμου’ που τον πρωτοσυναντήσαμε μέχρι τις ‘περιπέτειες ενός προσκυνητή’ έχουν περάσει 10 χρόνια χωρίς να είναι λαλίστατος στα μέσα και με σχετικά αραιή δισκογραφική παρουσία. Μόνο όταν έχει να πει κάτι ο ίδιος εμφανίζεται, παρ’ όλα αυτά νομίζω πως όσοι τον παρακολουθούμε τον γνωρίζουμε καλά, κυρίως όμως είναι σαν και εκείνος να μας γνωρίζει καλά και νομίζω ότι εκεί είναι το πιο σημαντικό. Κύριε Ιωαννίδη φαντάζομαι πως ο χρόνος που απαιτείται για κάθε δημιουργία σας διαφέρει, άλλοτε περισσότερο άλλοτε λιγότερο, φαντάζομαι όμως πως αυτό που απαιτείται περισσότερο είναι οι προϋποθέσεις, οι απαραίτητες συνθήκες για να συγκεντρωθείτε. Αυτές οι προϋποθέσεις είναι περίοδος απομόνωσης;

Α.Ι.Ναι, είναι μια περίοδος απομόνωσης πράγματι, δεν τη βιώνω όμως ποτέ σαν περίοδο απομόνωσης είναι αρκετά ευχάριστη για μένα. Είναι μια προσπάθεια συνεύρεσης με τον εαυτό μου, έτσι λίγο να δω όλα αυτά τα πράγματα που έγιναν τον προηγούμενο καιρό μέσα από τη γύρα μου στον κόσμο και τους ανθρώπους. Όλα όσα έζησα κι ένιωσα, όλα αυτά καταγράφονται στα τραγούδια, σαν ένα είδος ημερολογίου, μια διαδικασία που δεν γίνεται συνειδητά, συμβαίνει από μόνη της σαν χειμερία νάρκη, κλείνομαι στο σπίτι και δουλεύω με τις ώρες.

Ξ.Ζ.Και όταν ωριμάσει;

Α.Ι. Ο καιρός, όταν νιώσω πως έχω πράγματα να γράψω γίνεται αυτή η διεργασία, αλλά δεν το αποφασίζω εγώ, πότε δεν μπόρεσα να γράψω αναγκαστικά.

Άρα αυτό προκύπτει ξαφνικά, είναι μια εξέλιξη.

Ξ.Ζ. Αλήθεια πως τα πάτε με τα υπόλοιπα στοιχεία που απαιτεί η δουλειά σας, είναι πράγματα που αν μπορούσατε θα αποφεύγατε;

Α.Ι. Κοιτάξτε δεν είναι πολλά, αν δίνω 10 – 15 συνεντεύξεις το χρόνο πρέπει να έχεις 15 σοβαρά πράγματα να πεις. Από την άλλη δεν έχω τέτοιο φόρτο εργασίας. Όταν παρουσιαστεί κάτι που θέλω να κάνω ή να πω, το λέω…

Ξ.Ζ Είναι σημαντικό αυτό. Πως πρέπει να γινόμαστε καλύτεροι και να ζούμε ό,τι θέλουμε να ζήσουμε. Αυτή η αγωνία και η ανάγκη υπάρχει και στις περιπέτειες ενός προσκυνητή. Αυτός ο αγώνας δεν μας αφαιρεί χρόνο;

Α.Ι. Ο αγώνας δεν αφαιρεί χρόνο, η απραγία αφαιρεί. Η αγωνία είναι κάτι ξένο προς εμένα, είμαι άνθρωπος που κάνω πράγματα, δημιουργώ συνέχεια. Πιστεύω πως ο προσκυνητής δεν έχει κάποια αγωνία………

Η ΑΠΡΑΓΙΑ ΑΦΑΙΡΕΙ
ΑΥΤΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΞΗΓΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΣΤΗ ΡΩΣΣΙΑ......

Ξύπνησα μες στον ύπνο μου κι άκουσα δυο φωνές
Η μία μου 'πε ξέχνα τη και πάψε πια να κλαις
Μα η άλλη ήταν η δικιά σου μέσα απ' του ύπνου, του εφιάλτη οι γραμμές
Μου 'λεγε αγάπη μου κοιμήσου θα 'μαι κοντά σου όταν με θες

Ξέρει κανείς εάν θα εμφανιστεί το καλοκαίρι; Πολύ μεγάλη η αποχή....

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή
Πίσω απ'τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω
νεροποντή που περιμένω μια ζωή
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει
όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει
κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο ν' ανεβεί και να τον κάψει
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλου μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει
σ' ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς
Ο,τι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει
Να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει
στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Απ' της ψυχής μου το ιερό
ως της ζωής μου το μπουρδέλο
χτίσε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω
κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Μια μέρα θα βγω από το σπίτι και θα' χουν φύφει όλοι
παντού ερημιά, όλα παρατημένα ανοιχτά
ένα ξυπνητήρι θα χτυπά μα κανείς δε θα το κλείνει.
Ήρθε το τέλος του κόσμου.
Μπήκαν σε κάτι μεγάλα ιπτάμενα κλουβιά
και φύγαν να γλιτώσουν.
Όσοι δε χώρεσαν τους σκότωσαν
κι έμεινα μόνος.
Μα πως δε το' μαθα;
Το' πε το ραδιόφωνο, το είχα κλείσει.
Το' πε η τηλεόραση, την είχα σπάσει.
Το' παν οι αρμόδιοι, δεν ψήφισα.
Κι έμεινα εδώ...
Θα βάλω τα καλά μου,
θα ανέβω στο λόφο
να δω το τελευταίο ηλιοβασίλεμα,
θα θυμηθώ ένα παραμύθι.
Κάπου μακριά οι άνθρωποι
θα νομίζουν πως είναι ακόμα ζωντανοί...

Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: koripaki on 19-04-2005 09:41 ]

Μοιάζει να ξεγλυστρά ο καιρός μα δε με νοιάζει
Γίνεται στάχτη και καπνός νερό που στάζει
Στις χαραμάδες του μυαλού γλυστρά και φεύγει
Μα η αλήθεια είναι αλλού σαν άστρο φέγγει
Σαν άστρο φέγγει...

Εκτός τόπου και χρόνου να ζήσω μια φορά
Σαν ρόδα που κυλά στην άκρη εκεί του δρόμου
Με τίποτα δικό μου με πόδια δανεικά
Να κάνω το γύρω όλου του κόσμου

Μοιάζει να κυβερνά ο καημός μα δε με νοιάζει
Έχει βαθύτερο σκοπό και ας με πειράζει
Κι είναι ο σκοπός λυπητερός και τραγουδάει
Γίνετε ύμνος γιορτινός και όλο γελάει
Κι όλο γελάει...

Εκτός τόπου και χρόνου να ζήσω μια φορά
Σαν ρόδα που κυλά στην άκρη εκεί του δρόμου
Με τίποτα δικό μου με πόδια δανεικά
Να κάνω μια φορά το γύρο όλου του κόσμου

Ti nea exoume bre paidia gia ton alkinoo? Akousate tipota gia kainourgio disko?

Διάβασα ότι ο Αλκινοος θα επισκευθει τη Θεσσαλονικης 2 φορες αυτο το καλοκαιρι!
1) 23/6 - Θεατρο Δασους
2) 5/9 - Μονη Λαζαριστων

... Aθήνα????

Σ’ έχω ψάξει στη γη των αγγέλων
Εκεί που τ’ όνειρο ζει
Απ’ το ποτέ ως το μέλλον
Στην αιώνια ζωή

Στο κρυφό σταυροδρόμι του χρόνου
Εκεί που τ’ όνειρο ζει
Μου’ χες χαρίσει ένα χάδι
Ένα μόνο φιλί

Αχ, ζούμε οι άνθρωποι μες στο πουθενά
Μα όταν βρισκόμαστε βγάζουμε φτερά
Και γεννιόμαστε ξανά
Αχ, μέσα στ’ όνειρο σε είδα μια φορά
Αρετούσα με τα κόκκινα μαλλιά
Στο μπαλκόνι σου θ’ ανέβω κρυφά

Στης σελήνης τ’ αρχαίο πηγάδι
εκεί που τ’ όνειρο ζει
Μου’ χες χαρίσει ένα χάδι
μου’ χες δώσει μια ευχή

Θα σε ψάχνω στο τέλος του κόσμου
ως την αρχή τ’ ουρανού
Μ’ ένα τραγούδι του δρόμου
θα σε ψάχνω παντού

Αχ, ζούμε οι άνθρωποι μες στο πουθενά...